Ο ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΣ 
Με απόφασή του το Πρωτοδικείο Μεσολογγίου έκανε δεκτή την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων από την «ΜΑΡΙΝΑ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ Α.Ε.» κατά της κατάσχεσης των τραπεζικών λογαριασμών της εταιρείας από το Λιμενικό Ταμείο Μεσολογγίου. Πρόκειται για το ζήτημα που αναδείξαμε προ δεκαπενθημέρου περίπου (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ)
Μετά την δικαστική εξέλιξη αυτή εγείρονται επιπλέον ερωτηματικά για τη συνολική διαχείριση του θέματος από πλευράς δήμου Μεσολογγίου καθώς μια πρώτη ερμηνεία της δικαστικής απόφασης δείχνει ότι η ενέργεια ήταν άστοχη.
Και ήταν άστοχη διότι ενώπιον της δικαιοσύνης εκκρεμή η εκδίκαση προσφυγής που έχει κάνει η «ΜΑΡΙΝΑ ΜΕΣΟΛΟΓΓΊΟΥ Α.Ε.» κατά της διεκδίκησης ενοικίου από το Λιμενικό Ταμείο Μεσολογγίου λόγω του ότι η εταιρεία έχει συνάψει συμφωνητικό μίσθωσης του χώρου με το Υπουργείο Τουρισμού καταβάλλοντας εμπρόθεσμα το μηνιαίο μίσθιο που προβλέπει η σύμβαση.
Μια προσφυγή που έχει προσδιοριστεί να συζητηθεί στο αρμόδιο δικαστήριο τον προσεχή Ιούνιο.
Έτσι η ενέργεια του Λιμενικού Ταμείου Μεσολογγίου να «μπλοκάρει» του τραπεζικούς λογαριασμούς της εταιρείας εκ των πραγμάτων είναι ακατανόητη για τη στόχευσή της… καθώς το μόνο που πέτυχε ήταν αναστάτωση στη λειτουργία της επιχείρησης…
Αμέσως διακομίστηκε στο νοσοκομείο Μεσολογγίου όπου κατέληξε πάρα τις προσπάθειες των γιατρών.
Για τα αίτια του τραγικού συμβάντος θα διενεργηθεί νεκροψία-νεκροτομή στην ιατροδικαστική υπηρεσία της Πάτρας.
Τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους της Βάλιας.
Αφιέρωμα στην 25η Μαρτίου 1821 και στους αγώνες απελευθέρωσης των Ελλήνων απο τους οσμανίδες, οι οποίοι αγώνες επ’ουδενί πρέπει να θεωρηθεί ότι τέλειωσαν.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ
Είναι γνωστό πως από τον εθνικό ξεσηκωμό του 1821 δεν απουσίαζε η ενθουσιώδης και ηρωική συμμετοχή των γυναικών.
Αγωνίστριες από κάθε κοινωνική τάξη και τόπο έσπευσαν να συμβάλουν στην εξέγερση, αψηφώντας τον πανίσχυρο οθωμανικό στρατό. Για πολύ μεγάλο διάστημα ωστόσο, η παρουσία των γυναικών στον Αγώνα δεν είχε εκτιμηθεί επαρκώς.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο γυναικείος πληθυσμός της Ελλάδας διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο όχι μόνο κατά τον ξεσηκωμό, αλλά και σε όλη την προηγούμενη περίοδο. Γαλουχημένες στη σκληρή εποχή της οθωμανικής κυριαρχίας, αγωνίστηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη, όταν έφθασε η ώρα της Επανάστασης.
...Οι Σουλιώτισσες ήταν εκείνες που έλυσαν με τα ξίφη τους το ζήτημα της… ισότητας των δύο φύλων, αψηφώντας τις παραινέσεις των ανδρών τους να κρυφθούν στα δάση και τις σπηλιές. Πράγματι, όπως μας θυμίζει και η δημοτική μας παράδοση, ο ηρωισμός τους είναι μνημειώδης: «Οι Σουλιώτισσες δε ζούνε μες στη μαύρη τη σκλαβιά».
Ο χορός του Ζαλόγγου, τις παραμονές των Χριστουγέννων του 1803, αποτέλεσε ένα γεγονός που συγκλόνισε την Ευρώπη. Αναφέρει χαρακτηριστικά η πένα της εποχής: «Στο Σούλι, η γυνή δεν εκλείετο εις γυναικωνίτην, αλλ’ ούτε εθεωρείτο ασθενεστέρα του ανδρός ύπαρξις. Ήτο η σύντροφος, η συνεργάτις, η σύμμαχος του ήρωος ανδρός. Ο της ελευθερίας τον θρόνον εις τα απρόσιτα όρη της πατρίδος του υψώσας Σουλιώτης, έδωκε μόνος το όπλον εις την χείρα της συζύγου και της θυγατρός του και την έταξεν ως άγγελον φύλακα προ του θρόνου αυτής».
Πολλά ήταν και τα παραδείγματα γυναικών που έμειναν στην ιστορία με το όνομα τους. Η Μόσχω Τζαβέλα, σύζυγος του Λάμπρου, αντιστάθηκε γενναία, όταν ο Αλή πασάς έστειλε ισχυρό απόσπασμα για να καταλάβει το Σούλι. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της μάχης, τα όπλα των ανδρών περιήλθαν σε αχρηστία λόγω υψηλής θερμοκρασίας, με αποτέλεσμα οι δύο πλευρές να κηρύξουν προσωρινή ανακωχή.
Η Τζαβέλα, η οποία μέχρι τότε κρατούσε απόσταση από το σημείο της μάχης, παρατηρώντας τη διακοπή των πυροβολισμών, υπέθεσε πως οι Οθωμανοί σκότωσαν τους Σουλιώτες. Τότε, επικεφαλής 400 γυναικών, επιτέθηκε στους Τουρκαλβανούς του Αλή, αναγκάζοντάς τους να υποχωρήσουν, αφού οι άνδρες μπροστά στο γυναικείο γιουρούσι, ακολούθησαν και ο εχθρός αιφνιδιασμένος απωθήθηκε. Το μέγα επίτευγμά της γέμισε δέος τους Οθωμανούς, ενώ ενέπνευσε τη λαϊκή παράδοση.
Ωστόσο, οι Σουλιώτισσες δεν ήταν οι μόνες που αντιστάθηκαν στον οθωμανικό ζυγό. Ξακουστή είναι η στάση των γυναικών του Μεσολογγίου, οι οποίες, κατά τη μεγάλη Έξοδο, πολεμούσαν κρατώντας με το ένα χέρι το σπαθί και με το άλλο το μωρό τους, ενώ μετά τη φοβερή σφαγή των κατοίκων της Χίου, το 1822, οι αιχμάλωτες γυναίκες δεν δέχονταν τροφή, ώστε πεθαίνοντας από την πείνα, να μην εξευτελιστούν στα σκλαβοπάζαρα.
Μόνο ενδεικτικές είναι αυτές οι αναφορές για τον ηρωισμό της Ελληνίδας του ‘21, τον οποίο συναντούμε σε όλες τις εστίες της Επανάστασης.
Δύο κορυφαία σύμβολα της γυναικείας μαχητικότητας με αναμφίβολο κύρος είναι οι γυναίκες σύμβολα: Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα (1776-1825) και Μαντώ Μαυρογένους (1796-1840). Η πρώτη, ρίχτηκε στον Αγώνα προσφέροντας τεράστιο μέρος της περιουσίας της και διαθέτοντας τα πλοία της, πέρα από γιους, ανίψια και άτομα που ήταν στην δούλεψη της. Όλα για τον αγώνα, ενώ η δεύτερη έκανε γνωστούς τους σκοπούς της Επανάστασης, απευθυνόμενη σε κυρίες της αστικής και μεσοαστικής ευρωπαϊκής κοινωνίας, κυρίως Αγγλίδες και Γαλλίδες φιλέλληνες.
Η γοητευτική Μαυρογένους, που ηγήθηκε σε σημαντικές εκστρατείες, όπως αυτές των Καρύστου, Πηλίου, Φθιώτιδας και Βοιωτίας και της Μυκόνου, πέθανε σε καθεστώς περιφρόνησης και ένδειας, αφού διέθεσε ολόκληρη τη σημαντική περιουσία της για την Επανάσταση. Δεν παντρεύτηκε ποτέ, μετά την περιπέτεια με τον Υψηλάντη και τις δολοπλοκίες του «Γκουβέρνου» και δεν απέκτησε δική της οικογένεια.
Μάλιστα, όταν ένας δημόσιος υπάλληλος τη ρώτησε ‘τι προσέφερε στον αγώνα», για αν δεχθεί το αίτημά της για σύνταξη, εκείνη απογοητευμένη είπε: «τίποτα». Η γυναίκα αυτή, που ο Καποδίστριας ονόμασε επίτιμο αντιστράτηγο, κατά τη διήγηση του φιλέλληνα Περιβιάνο Τζεκίνι, «…περιέπεσεν εις εσχάτην πενίαν, σκληρώς λησμονηθείσα και εγκαταλειφθείσα υπό πάντων».
Είχε πάρει μέρος σε πλήθος σημαντικών μαχών, αιτούμενη κοινωνική πρόνοια από τον Καποδίστρια, αναφέρει, μεταξύ άλλων: «Το στάδιον της πολεμικής δόξας είναι βέβαια διά τους άνδρας, όταν όμως είναι λόγος περί σωτηρίας της πατρίδος, όταν όλη σχεδόν η φύσις συντρέχει προς υπεράσπισίν της, αι γυναίκες της Ελλάδος έδειξαν πάντοτε ότι έχουν καρδίαν να κινδυνεύσουν συναγωνιζόμεναι ως οι άνδρες, ημπορούν να ωφελήσουν μεγάλως εις τας πλέον δεινάς περιστάσεις».
Η «Εφημερίς των Κυριών» γράφει γι’ αυτήν: «Η Σταυριάνα ήτο τεσσαρακοντούτις, μελαχρινή, ευειδής, με ύφος αρρενωπόν, με φωνή βροντώδη, με παράστημα στρατιώτου. Ετέθη υπό τας διαταγάς του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη και πήγε στο Βαλτέτσι όπου επολιορκούντο οι Έλληνες. Η Σταυριάνα μόνη μεταξύ των ανδρών αψηφούσε τις σφαίρες και μετέφερε τις πυριτιδοβολές από προμαχώνος εις προμαχώνα. Οι περί τον Κολοκοτρώνη Μαυρομιχάλης και Πλαπούτας δυσκολεύονταν να πιστέψουν ότι γυναίκα είχε τόσο θάρρος».
Η Κωνσταντίνα Ζαχαριά, επίσης καταγόμενη από την Πελοπόννησο, για να εκδικηθεί τον θάνατο του κλέφτη πατέρα της από τους Τούρκους παίρνει τα όπλα, υψώνει επαναστατική σημαία στο σπίτι της και επικεφαλής δύναμης 500 ανδρών αναγκάζει τους Τούρκους να κλειστούν στο κάστρο του Μυστρά, ρίχνει την ημισέληνο από το τέμενος και σκοτώνει τον βοεβόδα της περιοχής αφού πρώτα πυρπολεί το σπίτι του.
Η μνημειώδης συνεισφορά των Σουλιωτισσών στον Αγώνα είναι καταγεγραμμένη σε πλήθος δημοτικών τραγουδιών. Από αυτά δεν θα μπορούσε να λείπει η ξακουστή αγωνίστρια, Ελένη Μπότσαρη, κόρη του Κίτσου και αδερφή του Νότη, η οποία μετά τη μάχη του Σέλτσου, έπεσε και πνίγηκε στον Αχελώο για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων. Η ηρωική πράξη της 19χρονης Σουλιώτισσας τραγουδήθηκε από όλους τους Έλληνες. Κατά μία εκδοχή οι διώκτες της νεαρής ήταν τρεις, κατά μία άλλη επτά.
Όποια κι αν είναι η αλήθεια, αρκετά χρόνια μετά, απηχεί τις σκέψεις πολλών Ελλήνων της εποχής: «Μία γυνή, μία κόρη κατά επτά. Μία γυνή φέρουσα προ του θανάτου υψηλά το μέτωπον και ωσεί λάβαρον της θρησκείας και του πατριωτισμού της το μέγα όνομα, το οποίον οι αδελφοί της απηθανάτισαν: Εγώ είμ’ η Λέν’ του Μπότσαρη, η αδελφή του Νότη. Τι δεν περιλαμβάνουν, τι δεν λέγουν αι λέξεις αυταί.
Δεν ηξεύρω, εάν των μεγάλων και κραταιοτάτων του κόσμου κατακτητών κόραι και σύζυγοι, ηδύναντο να αναμετρηθούν προς την αγρίαν εκείνην παρθένον του Σουλίου, την γνωρίζουσαν τόσον να τιμά το όνομα, το οποίον η ανδρεία και ο πατριωτισμός κατέστησαν μέγα. Είμαι η Λέν’ του Μπότσαρη δηλαδή η κόρη της τιμής, του παλληκαρισμού, της ξακουσμένης ανδρείας. Η κόρη γενεάς, η οποία ουδέποτε έσκυψε το μέτωπον προ τυράννων, η οποία αψηφεί τας μυριάδας των εχθρών, η οποία ουδένα άλλον ανεγνώρισεν αρχηγόν εις ουδενός άλλου τα διατάγματα υπήκουσε ή εις αυτού του Θεού».
Εξίσου σημαντικές μορφές του Σουλίου ήταν οι Χάιδω Γιαννάκη Σέχου, η Δέσπω Μπότση και η Χρυσούλα Μπότσαρη. Από τις σκόρπιες πληροφορίες που έχουμε για τις γυναίκες του Σουλίου, κάποιες αφορούν την καθημερινότητά τους ή ακόμα και τα πρότυπα ομορφιάς της εποχής. Ο Σουλιώτης αγωνιστής Σ. Τζίπης, στα απομνημονεύματά του διηγείται: «Είχα, ως σου είπα, φίλο πολύ αγαπημένο, τον ξάδελφό μου, Νικολό Κωστάκη και τη γυναίκα του την έλεγαν Χρύσω! Πλάσμα. Ψηλή, γιομάτη, καλά καμωμένη. Το προβάτημά της ήταν ωσάν της πέρδικας. Ήτον άσπρη, ωσάν το γάλα. Τα μάγουλά της κόκκινα ωσάν τα ρόδα… Τα μάτια της μαύρα, μεγάλα, ήταν τόσο ωραία, τόσο ζωηρά, ώστε ελάβωνε την καρδιά του ανθρώπου. Είχε μαλλιά ξανθά, ωσάν το χρυσάφι, φωνή γλυκιά και όμορφη, ωσάν του αηδονιού. Καλύτερη γυναίκα από κείνη πουθενά δεν είδα».
Λιγότερο ίσως ξακουστή αλλά εξίσου αξιόλογη, είναι μια άλλη θαλασσομάχος ηρωίδα, η Δόμνα Βισβίζη από τη Θράκη. Πιστεύοντας βαθιά στη Μεγάλη Ιδέα της Φιλικής Εταιρείας στην οποία και μυήθηκε και παρ’ ότι μητέρα, τεσσάρων παιδιών, η Δόμνα έγινε καπετάνισσα και πολέμησε, πέφτοντας ηρωικά.
Από την απαρίθμηση των θαραλλέων γυναικών μας, δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι Κρητικές, που συνέβαλαν ποικιλοτρόπως στην ενίσχυση του αγώνα, τόσο παράγοντας και υποστηρίζοντας τους Κρητικούς αγωνιστές όσο και μέσα στην ψυχή της μάχης. Μία από αυτές, η ηρωική καπετάνισσα Χαρίκλεια Δασκάλακη ανδραγάθησε στο Αρκάδι, ενώ έχασε τα τρία παιδιά της ηρωικά μαχόμενα, στους αγώνες της Κρήτης, το 1866.
Και στη Μακεδονία όμως, οι γυναίκες δεν δείλιαζαν. Η Νάουσα, η Δοβρά, ο Όλυμπος, η Χαλκιδική, υπήρξαν μερικά μόνο από τα κέντρα της Επανάστασης. Η Καρατάσαινα, η Ζαφειράκαινα και άλλες που η ιστορία δεν κράτησε με τα ονόματα τους στη μνήμη της, έπεσαν, μαχόμενες για την ελευθερία ολόκληρης της χώρας.
Η γυναίκα του Καρατάσου, αγωνιστή τη Ημαθίας, οπλαρχηγού και μέλους της Φιλικής εταιρίας, αποκαλούμενη σύμφωνα με πηγές, ως «ή ήρωΐς Καρατάσαινα» η ίδια καταγόμενη από τη Βέροια, υπεβλήθη σε βασανιστήρια ιδιαίτερης βαρβαρότητας από τους Τούρκους και απεβίωσε θυσιαζόμενη μαζί με τις δύο κόρες της, καθώς δεν δέχτηκε να εξισλαμιστεί.
Η Ζαφειράκαινα, σύζυγος του οπλαρχηγού της Νάουσας Ζαφειράκη, σφαγιάστηκε για την επαναστατική της δράση, μαζί με πολλές άλλες γυναίκες, μένοντας στην ιστορία και την τοπική παράδοση, ως σύμβολα και ηρωίδες που υμνήθηκαν από το δημοτικό τραγούδι «Μακρυνίτσα»:
«Τρία πουλάκια, αμάν αμάν, καθόντανε,
τρία πουλάκια, αμάν αμάν, καθόντανε,
στης Νάουσας το κάστρο,
Μακρυνίτσα μου
καημό που ‘χει η καρδίτσα μου.
Το ‘να κοιτάει κι αμάν αμάν τα Βοδινά,
το ‘να κοιτάει κι αμάν αμάν τα
Βοδενά και τ’ άλλο Σαλονίκη,
Μακρυνίτσα μου
καημό που ‘χει η καρδίτσα μου.
Το τρίτο το κι αμάν αμάν μικρότερο,
το τρίτο το κι αμάν αμάν μικρότερο,
μοιρολογεί και λέγει,
Μακρυνίτσα μου
καημό που ‘χει η καρδίτσα μου.
Μας πάτησαν κι αμάν αμάν τη Νάουσα,
μας πάτησαν κι αμάν αμάν τη Νάουσα,
την πολυξακουσμένη,
Μακρυνίτσα μου
καημό που ‘χει η καρδίτσα μου»
H Ελισάβετ Υψηλάντη, Ελληνίδα αριστοκράτισσα, καταγόμενη από την Βόρεια Ήπειρο και τη Μολδαβία, η μητέρα των Υψηλάντηδων, που αποκαλούνταν και «Πρωτομάνα των Φιλικών» έρχεται πρώτη να χρηματοδοτήσει τον αγώνα που προετοιμάζεται. Στις 16/2/1821 στο αρχοντικό της συγκεντρώνονται οι Φιλικοί για να αποφασίσουν την στιγμή της εξεγέρσεως.
Η ηθική και υλική συμβολή της Υψηλάνταινας είναι τόση, που ο Αλέξανδρος (Υψηλάντης) συγκινημένος λέει στους άλλους εταίρους: «-Γράψτε στο τέλος της διακήρυξης «φιλώ το χέρι της μητρός μου». Καμία Επανάσταση δεν θα ήταν ίδια χωρίς τις γυναίκες. Το ίδιο και η Ελληνική του ΄21, στην οποία οι γυναίκες -επώνυμες και ανώνυμες- διαδραμάτισαν κομβικό ρόλο.Γυναίκες, όπως η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, η Μαντώ Μαυρογένους… και πολλές πολλές άλλες ακόμη, που μόνο μια λέξη τους ταιριάζει «ΑΘΑΝΑΤΕΣ».
Κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου κατέθεσα εισήγηση με θέμα συζήτησης και λήψη απόφασης για την αντιμετώπιση της προσπάθειας ακύρωσης της παραχώρησης έκτασης κατασκευής φωτοβολταικού πάρκου στις ενεργειακές κοινότητες της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος μέλη των οποίων είναι ο Δήμος Ι.Π. Μεσολογγίου , τα νομικά του πρόσωπα και τα ΤΟΕΒ του δήμου .
Ενημέρωσα το Σώμα ότι με την ολοκλήρωση του έργου θα έχουν :
2) Μείωση του κόστους των Δημοτικών Τελών για όλους του Δημότες του Δήμου, το οποίο υπολογίζεται σε 900.000 ευρώ.
Η συμμετοχή της ΔΕΥΑΜ στην Ενεργειακή Κοινότητα θα αυξήσει την ωφέλεια σε 2.000,000 ευρώ ετησίως!!!
3) Η ωφέλεια των ΤΟΕΒ του Δήμου μας από το έργο ετησίως ανέρχεται στο ποσό των 7.650,000 ευρώ και αυτό συνεπάγεται τη μείωση του κόστους παραγωγής των αγροτών.
Συνολική ωφέλεια για το δήμο 10.550.000 ευρώ αν γίνει το έργο ετησίως και η αντίστοιχη ζημία εάν δεν γίνει !
Για κάθε μέρα καθυστέρησης χάνονται 28.900 ευρώ από την οικονομία του Δήμου.
Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης Έκπληκτοι γίναμε μάρτυρες μιας άνευ προηγουμένου στάσης του Δημάρχου, ο οποίος μέχρι και τη τελευταία στιγμή απέφευγε να καταδικάσει την προσφυγή κατά της Ενεργειακής Κοινότητας από συνδημότη χωρίς έννομο συμφέρον.
Επίσης θέλησε να πείσει το Δημοτικό Συμβούλιο, ότι δεν έχει το δικαίωμα να καταδικάσει ή να πάρει οποιαδήποτε απόφαση, σχετικά με τις υπονομευτικές κινήσεις του συνδημότη μας.
Κάνουμε γνωστό προς κάθε κατεύθυνση ότι, θα υπερασπιστούμε το συμφέρον των δημοτών και του δήμου μας, ακόμη και αν τα συμφέροντα που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε, είναι μεγάλα.
Η υποχρέωσή μας απέναντι στους δοκιμαζόμενους Δημότες του Δήμου της Ι.Π Μεσολογγίου, είναι δεδηλωμένη και επιβάλετε να αντιδράσουμε σε κάθε προσπάθεια υποβάθμισης και προώθησης ιδιοτελών συμφερόντων.
Ανεξάρτητος Δημοτικός Σύμβουλος
Σπύρος Βασιλείου
Όπως είναι γνωστό, το καλοκαίρι του 2021 από φωτιά που εκδηλώθηκε στο ΧΥΤΑ, καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς η τοποθέτηση γεωυφάσματος, μεμβρανών δικτύου στράγγισης καθώς και η πάκτωση υλικών στεγάνωσης στο νέο κύτταρο του ΧΥΤΑ. Μιλάμε για τον Ιούλιο του 2021.
Τι έκαναν μέχρι σήμερα τα “αστροπελέκια” και οι ομάδες “ταχείας επέμβασης” του Δήμου για την αποκατάστασή του; Μάλλον κινήθηκαν με βάδην σημειωτόν… μαραθωνίου!
...Στη σχετική απόφαση (79/15-3-2022) της Οικονομικής Επιτροπής, διαπιστώνονται τα παρακάτω:
α) Το πρωτόκολλο διαπίστωσης βλαβών συντάχθηκε στις 2-2-2022! Δηλαδή έξι (6) μήνες μετά τη φωτιά και τέσσερις (4) μήνες μετά την πιθανολογούμενη ημερομηνία καταστροφής του γεωυφάσματος!
β) Ο πιθανολογούμενος χρόνος του συμβάντος είναι από 25/10 μέχρι 31/10/2021.
γ) Η απαιτούμενη δαπάνη αποκατάστασης είναι 43.378 ευρώ, χωρίς υπαιτιότητα του εργολάβου.
Εάν αυτό δεν είναι λειτουργία δημοτικής αρχής και μάλιστα με την… όπισθεν, τότε τι είναι; Και βέβαια το πολυπόθητο ένα εκατ. ευρώ, μάλλον πάει περίπατο και αυτό το γνωρίζει η δημοτική αρχή. Σε λίγο καιρό τα σκουπίδια θα μας πνίξουν και θα έχει ψοφήσει και η κατσίκα του γείτονα… Άβουλοι και μοιραίοι. Χωρίς αρχή και τέλος…
Πάνος Παπαδόπουλος
Δημοτικός Σύμβουλος
«ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ»
Το περιβόητο τάγμα Azov είναι η πιο γνωστή ένοπλη μονάδα εκφραστών του φασισμού στην Ουκρανία, αλλά όχι η μόνη.
Χθες γράφαμε πως προς Ουκρανία οδεύουν Γερμανοί μισθοφόροι Νεοναζί προμηνύοντας και ιδεολογικό πόλεμο με τους Ρώσους, ενώ σχολιάσαμε πως Ισπανία του 1936 θυμίζει ο πόλεμος στην Ουκρανία πλέον μετά την αθρόα συμμετοχή μισθοφόρων από όλο το κόσμο μεταξύ αυτών και Ακροδεξιών.
Και η αλήθεια είναι πως στο παρακάτω βίντεο φαίνεται ο αρχηγός μιας άλλης ομάδας, ονόματι "Παράδοσης και Τάξης", που δείχνει το σύμβολο της ισπανικής Falange, του ισπανικού φασιστικού κόμματος στη δεκαετία του 1930 και βάση του καθεστώτος του Φράνκο
...Στο τηλεοπτικό κανάλι "Ukraine 24" είπε ότι τα στρατεύματα στη Μαριούπολη είναι τώρα δυνατά, αλλά χρειάζονται διπλωματική πίεση από τις δυτικές χώρες.
"Ο Μπάιντεν, οι εταίροι μας από τη Βρετανία, την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ - η Μαριούπολη πρέπει να είναι στα χείλη όλων. Όχι μόνο ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών πρέπει να πάει εκεί με κομβόι. Να πάνε όλοι εκεί και να ενταχθούν στις τάξεις του συντάγματος Αζόφ", είπε Σομπολέφσκι σύμφωνα με το ουκρανικό ειδησεογραφικό πρακτορείο strana
Την ίδια στιγμή για την πρωτοβουλία του να μεταβεί στην Μαριούπολη ευχαρίστησε τον κ. Δένδια ο Ουκρανός ομόλογός του Κουλέμπα σε επικοινωνία που είχαν, ενώ σύμφωνα με τον Ουκρανό ΥΠΕξ συμφώνησαν πως οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας πρέπει να αυξηθούν περαιτέρω.
Η ρωσική πρεσβεία στην Ελλάδα δημοσίευσε όλα όσα κατήγγειλε η Μόσχα στον ΟΗΕ αναφορικά με τα βιολογικά εργαστήρια στην Ουκρανία, τα οποία φέρεται να χρηματοδοτούσαν οι ΗΠΑ.
Τα έγγραφα αναφέρονται στις δηλώσεις του Μόνιμου Αντιπροσώπου της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Βασίλη Νεμπένζια (Vassilii Nebenzia), στην συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, σχετικά με το θέμα των βιολογικών εργαστηρίων στην Ουκρανία.
...Να θυμίσουμε ότι το pronews.gr δημοσίευσε τα όσα έχουν βρεθεί στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας.
Όπως τονίζει «οι ουκρανικές αρχές με την υποστήριξη και την άμεση εποπτεία του υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ υλοποιούσαν επικίνδυνα σχέδια στο πλαίσιο του στρατιωτικού-βιολογικού προγράμματος».
Αναφέρεται σε τεκμηριωμένες αποδείξεις που δείχνουν ότι οι ΗΠΑ χρηματοδοτούσαν την «κοινή βιολογική έρευνα» σε σχέση με «επικίνδυνους παθογόνους οργανισμούς, που βρίσκονται στο έδαφος της Ουκρανίας».
Τονίζει ότι την περασμένη εβδομάδα ήρθαν στο φως νέες λεπτομέρειες που υποδηλώνουν ότι συστατικά βιολογικών όπλων παρασκευάζονται στην Ουκρανία.
Στα έγγραφα αποκαλύπτεται επίσης ότι οι ΗΠΑ έδωσαν 32 εκατ. δολάρια στο υπουργείο Άμυνας της Ουκρανίας για τα συγκεκριμένα εργαστήρια τα οποία βρίσκονται σε: Κίεβο, Οδησσό, Χάρκοβο και Λβιβ.
Ενδιαφέρον προκαλεί ότι το έργο το έχει αναλάβει η εταιρεία «Black & Veatch» και ότι τα έρευνα δεν γίνονται από Ουκρανούς επιστήμονες, αλλά απλώς με τη συμμετοχή τους.
Όπως αναφέρεται στα έγγραφα η συγκεκριμένη εταιρεία έχει κατασκευάσει στρατιωτικές βάσεις, συμπεριλαμβανομένων των εργαστηρίων στο Los Alamos, όπου εξελίχθηκαν τα πυρηνικά όπλα.
Αφήνουν σαφείς αιχμές για δημιουργία νέου φονικού ιού και προσπάθεια συγκάλυψης, λόγω των φυσικών εστιών. Όπως τονίζουν χαρακτηριστικά «η ύπαρξη φυσικών εστιών θα μπορούσε να συγκαλύψει την εσκεμμένη χρήση τους, δεδομένου ότι η εμφάνιση ασθενειών θα μπορούσε να θεωρηθεί λανθασμένα ότι έχει φυσική και όχι ανθρωπογενή προέλευση».
«Πρόκειται για επικίνδυνες έρευνες που δεν ήθελε να διεξάγει στο έδαφος της η Ουάσιγκτον», αναφέρεται μεταξύ άλλων.
