ΤΟ ΚΑΝΟΝΙ ΠΟΥ ΣΙΩΠΑ

Κάτι, είχε σωθεί στον πρώην Δήμο Αιτωλικού μετά από την συρροή κλοπών που βάλθηκαν οι αποχωρούντες της εξουσίας για τη σωτηρία μας από το εξ αγχιστείας αχρείο συγγενολόι των Γαλανοφραγκούληδων. Πολλές οι κανονιές που έπεσαν στον ορυμαγδό της απάτης τους! Τι εποχή κι αυτή που ζήσαμε??? Χρηματοκιβώτια έφευγαν, αρχεία εξαφανίζονταν, κτήρια εμφανίζονταν στην άκρη του πουθενά, νταλίκες κατάστρεφαν μνημεία μόχθου και αίματος, πίνακες χαρακτικής άφηναν τα αποτυπώματα της κλοπής τους στους τοίχους. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς...! Και ήρθαν οι άλλοι. Αυτοί που δεν τόλμησαν να πουν ότι βρήκαν καμένη γη, γιατί ήταν αυτοί που ήξεραν τι αγόραζαν. Ήταν αυτοί που γνώριζαν πολύ καλά τους πωλητές. Ήταν οι επόμενοι μιμητές τους. ΟΙ ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ της γειτονίας μας. Σαν τους ποντικούς τρύπωσαν μετά τη λεηλασία στα ερείπια του νησιού μας και ροκανίζοντας τα απομεινάρια της αξιοθρήνητης λαίλαπας βρήκαν. σίδερο!!! Το κανόνι. Θέλησαν το κανόνι. Το σήκωσαν το πήραν. Γιατί να ρωτήσουν; ΟΙ ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ δεν ρωτούν. Αρπάζουν, εκβιάζουν, καίνε. Το μικρό κανόνι απομεινάρι της Τουρκικής κατοχής στόλιζε για πολλά χρόνια την είσοδο του δημοτικού κτηρίου θέλοντας να θυμίζει στους Αιτωλικιώτες τις θυσίες που έκανε το Αιτωλικό με την άμυνά του για να υπερασπιστεί το Μεσολόγγι.

Ένα ιστορικό κανόνι μνήμης, που πριν από 60 χρόνια ο δήμος διέθετε σε ψαράδες να υποδέχονταιτο νέο έτος, έκανε φτερά. Ρωτήθηκε για την κλοπή, η επικεφαλής της Δ.Ε Αιτωλικού και διορισμένη από την σύγχρονη ομάδα Γενιτσάρων Π.Κατσούλη και εκτελεστικής δολιοφθοράς και καπηλείας, μαντάμ Μαρί Φουντά

-Που είναι το κανόνι μαντάμ Μαρί; Το κανόνι,,,, αυτό που κείτονταν μεταξύ σκάλας και λουτροκαμπινέ με την κάνη του στραμμένη στην είσοδο του δημαρχείου,,,, που ήταν δυο, ένα μικρό κι ένα μεγαλύτερο,,, πάνω σε πέτρες στηριγμένο;;; Τα μάσαγε, και τα 'ψαχνε η κυρα Μαριώ. Ποιο κανόνι, ποιες πέτρες, ποια είσοδο; -Μια στιγμή παρακαλώ να πεταχτώ να πάρω το κοστούμι του χαζοχρήστου από το καθαριστήριο και γυρίζω να τα ξεκαθαρίσουμε κι αυτά. Αααα! Να πάρω ένα τηλέφωνο πριν, τον ανθυπασπιστή του Αρχιγενίτσαρου Κατσούλη κο Πουρνάρα να παρευρίσκεται με τη φωτογραφική του μηχανή, να απαθανατίσει τις φωτιές που θ' ανάψουν από τους κανονιοβολισμούς που θα πέσουν.

Τα όσα χιουμοριστικά αναφέραμε δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τη σκληρή πραγματικότητα της εξουσίας των γενιτσάρων. Έτσι συμπεριφέρονται, έτσι λειτουργούν. Προσπαθούν να σώσουν το κόμμα που τους εξέθρεψε ακολουθώντας τη μέθοδο που τους δίδαξαν οι προηγούμενοι, με ανόητες δικαιολογίες και υποτιμημένες απόψεις για τους οικείους τους. Εξήντα εφτά πατημένα η κυρά Μαρία αχόρταγη στην ενασχόλησή της με τη μέθοδο του ιδεατού ριφιφί και καλοπληρωμένο όργανο των εξουσιαστών της Ι.Π Μεσολογγίου, μας δουλεύει ψιλό γαζί στην εκδούλευση που προσφέρει για να περισώσει ό,τι στον σύζυγό της καταλογίστηκε από το νόμο στο παρελθόν.

Μετά την τελική και απαξιωτική απάντηση της διορισμένης αντιδημάρχου Δ.Ε Αιτωλικού, Μαρίας συζ. Χρήστου Φούντα, από την κατοχική δημοτική αρχή της ιεράς πόλης ότι το κανόνι πήγε για συντήρηση και κατόπιν στο Μουσείο αλλά σε ποιο Μουσείο η ίδια αγνοεί, φανερώνει το μέγεθος της λεηλασίας και της ηλίθιας υπεροψίας των διοικούντων του Καλλικρατικού δήμου Μεσολογγίου. Ο πόθος τους να αναγνωριστούν ως άξια τέκνα του Μακρή και του Ραζή-Κότσικα ώστε να πετύχουν την αποδοχή της γειτονικής τους πόλης, τους αναγκάζει να μεταφέρουν ιστορικά αντικείμενα στα -κρυφά- από τη γύρω περιοχή, ως λάφυρα, στα διάφορα μουσεία τους. Η πορεία τους εκτός από αυτοκαταστροφική, είναι και επικίνδυνη αφού όταν κατανοήσουν ότι η πολιτική του "κατσαπλιά", τους οδηγεί σε αδιέξοδο, θα οδηγήσουν τις τοπικές κοινωνίες σε αλληλοσπαραγμό.

Από τούτο εδώ το βήμα, καλούμε τους συμπολίτες μας να διαμαρτυρηθούν και να χρησιμοποιήσουν κάθε ένδικο μέσο ώστε να επιστραφούν στη θέση τους το κανόνι και οι λεηλατημένοι πίνακες της Κατράκη που στόλιζαν το Δημαρχείο Αιτωλικού.

Καλούμε επίσης την τοπική κοινωνία του Μεσολογγίου να μην ενδώσει σε εύκολους εντυπωσιασμούς από αυτούς τους επικίνδυνους τύπους που διοικούν τον τόπο μας. Μόνο η συνεργασία με ίσους όρους έχει μέλλον και είναι αποδεκτοί απ' όλους μας. Μια ετεροβαρής σχέση στο τέλος οδηγεί στην καταστροφή.


Η ΓΛΥΝΑ