Παρασκευή 18 Αυγούστου 2017

Έγινε και αυτό... ο πρόεδρος του ΔΔ Αιτωλικού Γένδουλας, συγχαίρει δημόσια τον εαυτό του !!!




Δεν άργησε να βρεθεί η απάντηση στο χθεσινό κουίζ του παρολίγον δημάρχου Μεσολογγίου καραπάνου, στο οποίο το ερώτημα ήταν, ποιος δημοτικός σύμβουλος θεωρεί τον εαυτό του «ΕΛΙΤ» του Μεσολογγίου;;;;;; Μάλιστα δεν βλέπει μπροστά του τους άλλους συναδέλφους, αφού το δήλωσε και δημοσίως παρουσία τουλάχιστον 15 δημοτικών συμβούλων!!»

Χθες λοιπόν και κατά το κλείσιμο της εκδήλωσης με την επίδειξη των αλόγων, ο πρόεδρος του ΔΔ Αιτωλικού κ. γένδουλας ( ναι ναι, για όσους δεν πάει το μυαλό τους, ο μούκουλας), αρπάζει το μικρόφωνο και αφού ευχαρίστησε όσους  βοήθησαν για να τελεσφορήσει η συγκεκριμένη εκδήλωση, στο τέλος άρχισε να ευχαριστεί τον εαυτό του, λέγοντας ... θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον πρόεδρο τον πρόεδρο του Αιτωλικού κ. γένδουλα, ο οποίος με την προσωπική του εργασία και αυταπάρνηση, προσέφερε τα μέγιστα ώστε να πραγματοποιηθεί αυτή η εκδήλωση.

Φανερό λοιπόν το άγχος του προέδρου γένδουλα να απαντήσει στο κουίζ του δημάρχου, μιας και το χαρτί που διάβαζε προοριζόταν να το διαβάσει άλλος, αλλά σου λέει αν δεν το διαβάσει ο ίδιος, κάποιο άλλος θα αρπάξει την ευκαιρία να κερδίσει το μπόνους του δημάρχου.

Τόλμησε και ως γνωστό, Ο Τολμών Νικά.

Από χθες λοιπόν ο πρόεδρος γένδουλας, μπήκε στο πάνθεον των ιερών προσώπων του τόπου μας, μιας και η πολυσχιδείς προσωπικότητά του κατάφερε να συγχαίρει για την προσφορά του στα κοινά, ως γένδουλας και συγχρόνως να τα αποδέχεται ως πρόεδρος γένδουλας, με κάθε σεμνότητα που απαιτεί η στιγμή και το πλήθος, αυτά τα συγχαρητήρια.

Ο σεμνός Μπρούμελ του Αιτωλικού, που όπως μαθαίνουμε παραγγέλνει μπουκέτα με ανθοδέσμες τουλάχιστον τρεις μέρες πριν τα γενέθλιά του, τα οποία στέλνει στον ίδιο, με μια καρτούλα που γράφει στον .... γνωστό - άγνωστο υπερήρωά μου για τα γενέθλιά του, κατάφερε να προσφέρει στο Αιτωλικό το προσωπικό του χρόνο και την προσωπική του ιδιοφυΐα, ώστε να μπορέσει να πραγματοποιηθεί μια πολιτιστική εκδήλωση.



Το Αιτωλικό έχει μείνει άναυδο από αυτή την υπερπροσπάθεια και στρώνει κόκκινο χαλί για να περάσει αυτό το ιερό τέρας της ιεράς διοίκησης της πόλης.

Τα συνθήματα και η οχλαγωγία για την ύδρευση και τη θάλασσα μονομιάς άλλαξαν, έγιναν συνθήματα λατρείας, το Αιτωλικό ζει πρωτόγνωρα γεγονότα.

Το παλαιό κτήριο της πλατείας που κάποτε ήταν δημαρχείο, αποκτά πλέον νέο ρόλο και σημασία.




Εκεί διοικεί ο μούκουλας ..... πως λέμε το ιερό του Διός (καμία σχέση), ακόμη και οι δημότες που θέλουν κάποιο χαρτί ή βεβαίωση από τις υπηρεσίες του δήμου, περιμένουν με ιώβεια υπομονή τη στιγμή που ο πρόεδρος γένδουλας θα τελειώσει με τα συγχαρητήρια που δίνει μπροστά στο καθρέφτη σε καθημερινή βάση και ανελλιπώς.

Για την εξυπηρέτηση των δημοτών και για όλους τους αναγνώστες μας, προς αποφυγή ταλαιπωρίας, σας πληροφορούμε ότι από τις 7 και 30 έως 8 και 45, ο πρόεδρος αυτοσυγχαίρεται για να μπορέσει να αποδώσει τα μέγιστα στο έργο του και από τις 12 και 30 μέχρι 1 και 45 ξανααυτοσυγχέραιται για το έργο που επιτέλεσε.

Επειδή οι στιγμές είναι ιερές όπως άλλωστε και ο δήμος, καλούνται οι πελάτες - δημότες, να απέχουν από οποιαδήποτε απαίτηση ή αίτημα εκείνες τις συγκεκριμένες ώρες.

Παρακαλούμε για την κατανόηση σας


Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 17 Αυγούστου 2017

Το έριξε στο κουίζ ο καραπάνος. Εδώ ο κόσμος κα.ιγετάι και μ...νι χτενιζετάι

Άκουσον άκουσον, ο κλασομπανιέρας καθιερώνει κουίζ στο φατσοβιβλίο ώστε να δίνει απαντήσεις στα ερωτήματα του τύπου περνά - περνά η μέλισσα; ή πούντο πούντο το δαχτυλίδι; ή σε κάθε περίπτωση ερωτήσεις που θα αντέχουν αλλά θα πηγαίνουν και πίσω στο χρόνο ... όπως, τα παιδιά τα Ζεβεδαίου ποιόν είχανε πατέρα, ή τι μακαρόνια πρέπει να φέρει ο Ακάκιος κατά την επιστροφή του;

Αυτά και άλλα πολλά από τον δημιουργικό αεριτζή, δήμαρχο Μεσολογγίου.

Είναι για γέλια και για κλάματα, μάλλον το άτομο χρήζει τον οικτιρμό μας, παρά την κριτική μας.

Διαβάστε το άρθρο που αλιεύσαμε στο διαδίκτυο.

Τα αινιγματικά και σκωπτικά quiz του Καραπάνου
«Καθιερώνω το σύστημα της δημόσιας ερώτησης μέσω του Quiz της ημέρας!!ιστέψετε με σε βάθος χρόνου θα τα καταλάβετε καλά και θα μάθετε πολλά!!» έγραψε στο facebook ο δήμαρχος Μεσολογγίου Νίκος Καραπάνος, ξαφνιάζοντας μάλλον με την κίνησή του αυτή.

Το σημερινό quiz πάντως του Νίκου Καραπάνου μοιάζει αρκετά σκωπτικό και έχει ως εξής :

«Ποιος Δημοτικός σύμβουλος της Ιεράς μας Πόλης θεωρεί τον εαυτό του ως «ΕΛΙΤ» του Μεσολογγίου;;;;;; Μάλιστα δεν βλέπει μπροστά του τους άλλους συναδέλφους, αφού το δήλωσε και δημοσίως παρουσία τουλάχιστον 15 δημοτικών συμβούλων!!»
===================================================================
κυρ μπανιέρα, εάν λέγαμε ότι αυτός είσαι εσύ, θα πέφταμε έξω, γιατί δεν είσαι δημοτικός σύμβουλος, πιστεύουμε ότι ήταν ο 16, μιας και οι υπόλοιποι ήταν 15.

Άι για κανά μπάνιο τώρα, πάει και αυτό !!!
Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 16 Αυγούστου 2017

Στην Εισαγγελία Μεσολογγίου δήμαρχος και ΔΕΥΑΜ για να απολογηθούν για τις διακοπές υδροδότησης στη Μάστρου

Στην Εισαγγελία Μεσολογγίου βρέθηκε ο πρόεδρος της Μάστρου, Γιώργος Μάτσικας, για τις συχνές διακοπές υδροδότησης στο χωριό.

Για την ακρίβεια τις τελευταίες μέρες και ιδιαίτερα ανήμερα της Παναγίας, οι κάτοικοι του χωριού, έκαναν δεήσεις για βροχή, μιας και οι βρύσες των σπιτιών τους έβγαζαν μόνο αέρα, σαν τις υποσχέσεις του καραπάνου, ο οποίος τους υποσχόταν ότι θα πάρει λίγο νερό για το Αιτωλικό αλλά εάν παρουσιαστεί πρόβλημα υπερκατανάλωσης, θα έκοβε αυτή την παροχή.

Στο Αιτωλικό βέβαια, άλλα έλεγε, άλλα έκανε και αλλού κατέληξε.

Από τη μια στριμωγμένος με τα ασφαλιστικά μέτρα του Συλλόγου των ψαράδων του Αιτωλικού, από την άλλη το πρέσινγκ από την Επιτροπή Αγώνα για την ύδρευση και τη λιμνοθάλασσα, αλλά πάνω από όλα από την καθολική κοινωνική δυσαρέσκιά που ξεσήκωσε η στάση του ιδίου αλλά και των μπιστικών του στο Αιτωλικό ( καραπανάκια), ήθελε να αποδείξει ότι εφαρμόζει την δικαστική εντολή για παροχή καθαρού νερού στους Αιτωλικιώτες και συγχρόνως αρχίζει γεώτρηση στα Τσαγκρινέικα, για μόνιμη και ιδανική λύση απέναντι στο πρόβλημα με το μολυσμένο νερό του Κεφαλοβρύσου.

Έλα μου όμως που το ενδιαφέρον του μπανιέρα δεν ήταν το κοινό καλό, αλλά η ματσάλα και η προμήθεια για τη τσέπη του, μη διστάζοντας να εκμεταλλευτεί ακόμη και την ... βασική ανάγκη των δημοτών, όπως είναι αυτή της χρήσης του νερού.

Μετά από τόσους μήνες και τόσα γεγονότα, καταλήξαμε στο υπερθέαμα με το γεωτρύπανο που θα έκανε τη γεώτρηση στα Τσαγκρινέικα, να αγνοείτε η τύχη του, κάτι σωλήνες που μεταφέρουν νερό από γειτονικές κοινότητες να είναι επίγειες και όχι υπόγειες όπως προβλέπει ο νόμος, η Μάστρου να μην έχει νερό να πιει και η ΔΕΥΑΜ να κόβει παροχές των Αιτωλικιωτών, γιατί όπως λέει χρωστάνε πολλά.

Από την άλλη βέβαια, έχουμε δημοπράτηση του έργου της πηγής του Κεφαλοβρύσου, έργο που είχε υποσχεθεί ότι δεν θα προχωρήσει.

 Εκδίωξη ενός από τους δύο εργολάβους που δήλωσαν παρόν στη δημοπράτηση (γιατί άραγε;), με τον εναπομείναντα εργολάβο να δηλώνει μόνιμος κάτοικος του δημαρχείου στο Μεσολόγγι και συχνό ανάδοχο της ανάπτυξης της τσέπης του δημάρχου.

Τα σύννεφα όμως πυκνώνουν και το μόνο που εύχεται ο παραλίγο δήμαρχος Μεσολογγίου, είναι να γίνει ένα θάμα και να κουραστούν οι καταγγέλλοντες με παράλληλη πτώση σε αφασία της ελληνική δικαιοσύνης.

Αγαπητέ κύριε και παρολίγον δήμαρχε Μεσολογγίου, ευχήσου στο σύμπαν και που ξέρεις, αυτό μπορεί αν συνεργήσει υπέρ σου
Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

16 Αυγούστου 1977 Την ημέρα που ο Ελβις πέθανε γεννήθηκε η μεγαλύτερη θεωρία συνωμοσίας

Ο Έλβις ζει; Αν ναι, τότε εμείς το θεωρούμε πολύ έξυπνο εκ μέρους του. Πέρασαν κιόλας σαράντα χρόνια από την τελευταία φορά που είδαμε το Βασιλιά να λικνίζει τους γοφούς του. Ενώ εκατομμύρια fan του περιμένουν μάταια στη βροχή, εμείς ερευνήσαμε. Αυτό που προέκυψε είναι ότι στις 16 Αυγούστου 1977 υπήρχαν περισσότεροι άνθρωποι που ήθελαν τον Έλβις νεκρό παρά ζωντανό.

Ακριβώς σαν τον Φιτζέραλντ και τη Μέριλιν, ο Έλβις είχε τα πάντα, αλλά χρειαζόταν περισσότερα από αυτά που μπορούσε να του προσφέρει η ζωή. Έχει ειπωθεί πως ο Έλβις ήταν ο πρώτος λευκός άντρας που τραγούδησε σαν νέγρος. Αυτό είναι ανακριβές σε ... ιστορικό επίπεδο, αλλά απόλυτα αληθές σε πολιτιστικό. Η ουσία είναι ότι, όταν το 1956 ο Έλβις άρχισε να σαλεύει τους γοφούς του και ο Εντ Σάλιβαν αρνήθηκε να τον προβάλει στην τηλεόραση, ολόκληρη η Αμερική έπεσε σε έναν παροξυσμό σεξουαλικής φρενίτιδας, που αναπόφευκτα οδήγησε στον ψυχεδελικό ακτιβισμό της δεκαετίας του ’60. Ο Έλβις, αυτός ο ντροπαλός νταλικέρης που προσκυνούσε τη μαμά του και που ποτέ δεν έβριζε μπροστά της, άλλαξε τον κόσμο για πάντα.

Πόσο σημαντική άραγε θα ήταν η ιστορία του εικοστού αιώνα, αν αφαιρούσαμε το κεφάλαιο της ποπ κουλτούρας; Ξέρω, ναι, υπάρχουν πολλοί λόγοι, για να πιστέψουμε ότι ο Έλβις είναι νεκρός, ότι πέθανε μόνος στην μπανιέρα του το βράδυ της 16ης Αυγούστου του 1977. Όταν η μοναδική αντιπαράθεση προέρχεται από μισότρελους οπαδούς και κίτρινα ταμπλόιντ, είναι εύκολο να απορρίψουμε την πιθανότητα ο Βασιλιάς να είναι ακόμη ανάμεσά μας. Παρ’ όλα αυτά, οι συνθήκες που περιβάλλουν το «θάνατο» του Έλβις είναι ιδιαίτερα μυστηριώδεις. Όπως προκύπτει, υπάρχουν πολλά στοιχεία που υποδεικνύουν πως ο Έλβις είναι ζωντανός.



Το μνήμα

Το όνομα του Έλβις είναι σκαλισμένο λαθεμένα στην επιτύμβια πλάκα του μνήματός του. Το πλήρες όνομά του είναι Έλβις Άρον Πρίσλεϊ, αλλά στον τάφο του το μεσαίο όνομα είναι γραμμένο με δύο άλφα. Ο πατέρας του δεν θα άφηνε ποτέ κάτι τέτοιο να συμβεί. Στο παρελθόν είχε σημειωθεί λάθος στο πιστοποιητικό γέννησής του, οι νομικές διαδικασίες στις οποίες ενεπλάκη ο Βέρνον Πρίσλεϊ, προκειμένου να αποκαταστήσει το όνομα του γιου του, ήταν χρονοβόρες. Η μοναδικότητα του ονόματος του Έλβις ήταν σημαντική για την οικογένεια Πρίσλεϊ. Και κάτι ακόμη: Ο Έλβις, που λάτρευε τη μητέρα του, είχε εκδηλώσει την επιθυμία να θαφτεί δίπλα της. Ο τωρινός τάφος του, όμως, βρίσκεται ανάμεσα σε αυτούς του πατέρα του και της γιαγιάς του. Πώς επέτρεψαν οι άνθρωποι που ήταν κοντά στον Έλβις να συμβεί κάτι τέτοιο; Ο Έλβις ήταν προληπτικός. Ποτέ δεν θα προκαλούσε τη μοίρα τοποθετώντας το αληθινό όνομά του σε ένα μνήμα, ούτε θα καταπατούσε το έδαφος δίπλα στη μητέρα του χωρίς να είναι έτοιμος να αναπαυθεί πλάι της.

Η ληξιαρχική πράξη θανάτου

Ο Έλβις ήταν ιδιαίτερα ματαιόδοξος και ντρεπόταν για το βάρος που είχε πάρει το καλοκαίρι του 1977. Παρόλο που εκείνες τις μέρες ζύγιζε περίπου 125 κιλά, η ληξιαρχική πράξη θανάτου του τον εμφανίζει μόλις στα 85 κιλά! Ποιος ευθύνεται για αυτή την παραποίηση; Άραγε ήταν αποτέλεσμα της ίδιας της ματαιόδοξης φύσης του ή μήπως ο Έλβις φρόντισε να τακτοποιήσει προσεκτικά τις εκκρεμότητές του προτού αποχωρίσει από το προσκήνιο; Άγνωστο, μια και το αρχικό πιστοποιητικό εξαφανίστηκε από τα αρχεία, ενώ το τωρινό έγγραφο χρονολογείται δύο μήνες έπειτα από τον υποτιθέμενο θάνατό του.

Η θεωρία του κέρινου ομοιώματος
Αυτή η θέση μπορεί να είναι αρκετά πειστική για όσους εξετάσουν τα γεγονότα προσεκτικά. Το φέρετρο του Έλβις χρειάστηκε πολλούς μεταφορείς, μια και ζύγιζε 450 κιλά. Μάρτυρες αναφέρουν πως ο αέρας γύρω από το φέρετρο ήταν δροσερός. Πιθανολογείται ότι το φέρετρο ήταν εξοπλισμένο με ένα εξάρτημα ανακύκλωσης κρύου αέρα, ώστε το κέρινο ομοίωμα να μείνει ανεπηρέαστο από την ατμόσφαιρα. Ένα ομοίωμα – ρέπλικα, σχεδιασμένο κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να ξεγελάσει τους παριστάμενους στην κηδεία. Και πώς κατάφερε η οικογένεια Πρίσλεϊ να βρει ένα φέρετρο βάρους 450 κιλών μέσα σε μία μέρα; Ο Έλβις θάφτηκε την επομένη του «θανάτου» του, χρειαζόταν ωστόσο μεγαλύτερο διάστημα, προκειμένου να ετοιμαστεί ένα τόσο ιδιότυπο κατασκεύασμα. Γιατί η κηδεία έγινε τόσο βιαστικά; Ορισμένοι ισχυρίζονται πως το άμεσο της τελετής απέβλεπε στο να αποτρέψει τους μεγαλύτερους λάτρεις του Βασιλιά (επικεφαλείς των φαν κλαμπ, σωσίες, ερευνητές, δημοσιογράφους) από το να προλάβουν να παραβρεθούν στην κηδεία. Ήταν οι πιο επίφοβοι να αναγνωρίσουν τα ψεγάδια στο ομοίωμα. Τα οποία δεν ήταν και λίγα: Ο Έλβις ήταν κάτοχος μαύρης ζώνης στο καράτε και τα χέρια του ήταν γεμάτα κάλους και αμυχές, όμως το σώμα στο φέρετρο είχε απαλές και περιποιημένες παλάμες. Ακόμη, το πτώμα εμφανιζόταν να έχει πλαδαρή μύτη και ανασηκωμένα φρύδια, χαρακτηριστικά αταίριαστα με τη φυσιογνωμία του Έλβις, ενώ μία από τις φαβορίτες του ήταν χαλαρή και κρεμόταν. Αναφέρεται πως απαιτήθηκε η συνδρομή κομμωτή, για να την κολλήσουν.

Ασυνήθιστη συμπεριφορά

1) Δύο ώρες από τη στιγμή που ο θάνατος του Έλβις ανακοινώθηκε επίσημα, ένας άντρας με το όνομα Τζον Μπάροους, το οποίο ο Έλβις συχνά χρησιμοποιούσε ως ψευδώνυμο, αγόρασε με μετρητά ένα εισιτήριο για το Μπουένος Άιρες.

2) Ορισμένα βιβλία, που ο ίδιος θεωρούσε σαν τα πιο πολύτιμα αποκτήματά του (η Βίβλος, φαρμακευτικά εγχειρίδια, βιβλία μεταφυσικής, το Βιβλίο Αριθμών του Chiro και η αυτοβιογραφία του Γιόγκι), εξαφανίστηκαν. Η τύχη τους αγνοείται μέχρι και σήμερα.

3) Λίγες μέρες πριν τον υποτιθέμενο θάνατό του, η συμπεριφορά του δεν θύμιζε αυτή ενός ανθρώπου που επρόκειτο να ξεκινήσει μια μεγάλη περιοδεία στις ΗΠΑ. Δεν είχε παραγγείλει κανένα καινούργιο κοστούμι, παρότι είχε βαρύνει 25 κιλά, ενώ στην τελευταία εμφάνισή του, στη Χαβάη, αποχαιρέτησε το κοινό με την κραυγή «Αντιός», κάτι που δεν είχε ξανακάνει ποτέ. Ως τότε, έκλεινε τις συναυλίες του με τη φράση «Θα σας ξαναδώ». Γιατί επέλεξε μία επωδό με βαρύτητα τελευταίου αποχαιρετισμού;

4) Η δισκογραφική του εταιρεία επέδειξε ασυνήθιστη διορατικότητα, ανατυπώνοντας εκατομμύρια αντίτυπα από τις δουλειές του Έλβις λίγο πριν από τον Αύγουστο του 1977. Όπως είναι φυσικό, η ανακοίνωση του θανάτου επέφερε έκρηξη στις πωλήσεις.

5) Δύο μέρες πριν το μοιραίο, ο Έλβις τηλεφώνησε σε μια φίλη του, τη δεσποινίδα Φόστερ, για να της ανακοινώσει πως δεν σκόπευε να ξεκινήσει την περιοδεία του. «Την ακύρωσες;» τον ρώτησε η Φόστερ, «μήπως είσαι άρρωστος;». Ο Έλβις απάντησε αρνητικά και στις δύο ερωτήσεις. Της ζήτησε να μην τον ρωτήσει τίποτε άλλο και της είπε πως όλα θα πήγαιναν καλά, αρκεί να μην πίστευε σε όσα θα έγραφαν οι εφημερίδες τις επόμενες μέρες. Ο συγγραφέας του βιβλίου «Έλβις, πού είσαι;» υπογραμμίζει ότι η Φόστερ έκανε το τεστ της αλήθειας, για να ελεγχθούν τα λεγόμενά της. Το τεστ βγήκε θετικό. Η Φόστερ δεν είχε πει ψέματα.

6) Μία μέρα μετά το «θάνατο», μία πρώην ερωμένη του Έλβις, η Λούσι ντε Μπάρμπον, δέχτηκε ένα τριαντάφυλλο με το ταχυδρομείο. Ο αποστολέας υπέγραφε με το ψευδώνυμο «Ελ Λάνσελοτ», ένα χαϊδευτικό του Έλβις, γνωστό μονάχα μεταξύ τους. Τα λουλούδια δεν στέλνονται μέσα από τον τάφο. Αυτός ήταν ο τρόπος του Έλβις, για να δείξει στην Λούσι ότι ήταν ζωντανός.

Το βιβλίο των αριθμών του Chiro

Η αριθμολογία ασκούσε μια παράξενη γοητεία στον Έλβις, την οποία έτρεφε διαβάζοντας το βιβλίο των αριθμών του Chiro. Η θεωρία ότι ο Βασιλιάς ενορχήστρωσε το θάνατό του ενισχύεται, αν συνυπολογίσουμε τη βαρύτητα της ημερομηνίας του θανάτου του: 16 Αυγούστου 1977. Προσθέτοντας τους αριθμούς 16, 8 και 1977, παίρνουμε το άθροισμα 2001. Πρόκειται για τον τίτλο της αγαπημένης ταινίας του Έλβις, όπου ο ήρωας σχεδιάζει την αθανασία του ξαπλωμένος σε μια μπανιέρα. Ο Έλβις περνούσε ένα μεγάλο διάστημα της ημέρας του κάνοντας ακριβώς το ίδιο πράγμα: Αναλογιζόταν τη μεταθανάτια υπόστασή του. Συμπτωματικά, το μπάνιο είναι ο χώρος που βρέθηκε το πτώμα του Έλβις.

Κίνητρα

1) Ο Έλβις κινδύνευε. Συνεργαζόμενος με μία αερομεταφορική – κτηματομεσιτική εταιρεία που είχε δεσμούς με τη μαφία, βρέθηκε να χάνει 10.000.000 δολάρια. Πιθανολογείται ότι διαπραγματευόταν με την αμερικάνικη κυβέρνηση, προκειμένου να βοηθήσει, ώστε να αποκαλυφθεί το οργανωμένο έγκλημα, με αντάλλαγμα την ένταξή του σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων.

2) Ο Έλβις ήταν δέσμιος της ίδιας της δόξας του. Καταδιωκόταν από τους fan του σε τόσο υπερβολικό βαθμό, ώστε κάποτε που αρρώστησε, στο Λας Βέγκας, οι γιατροί αδυνατούσαν να του παράσχουν περίθαλψη, καθώς το νοσοκομείο είχε κατακλυστεί από τους οπαδούς του. Δεχόταν απειλές, ανησυχούσε για τη ζωή της συζύγου και της κόρης του, έστελνε σωσίες του να κυκλοφορούν στους δρόμους, για να μπορέσει να βγει από την Γκρέισλαντ.

3) Το τέλος πλησίαζε. Στα 42 του ο Έλβις έβλεπε τον εαυτό του να μαραζώνει. Τα μαλλιά του γκριζάριζαν, το κορμί του φούσκωνε, η φωνή του ατονούσε. Κατρακυλούσε, αλλά ήταν πολύ περήφανος, για να πέσει κλαψουρίζοντας.

4) Ο θάνατος σαγήνευε τον Έλβις. Συχνά, τις μεταμεσονύκτιες ώρες, επισκεπτόταν νεκροταφεία μαζί με τους στενούς του φίλους. Μια φορά οργάνωσε ένα καλοδουλεμένο πιστολίδι με άσφαιρα, μόνο και μόνο για να παρακολουθήσει τις αντιδράσεις των κοντινών του στην περίπτωση που θα πέθαινε.

5) Ένα από τα αγαπημένα βιβλία του Έλβις ήταν η αυτοβιογραφία του Γιόγκι. Το κεντρικό θέμα του βιβλίου είναι η απάρνηση του πλούτου και της ιδιοκτησίας για χάρη της πνευματικής πληρότητας.

Τα μέσα

Ο Έλβις είχε τα μέσα για να οργανώσει τον ψεύτικο θάνατό του. Πολλοί τον κατηγορούσαν ότι κατέστρεφε τον εαυτό του με τα ναρκωτικά, στην πραγματικότητα ωστόσο ήταν ειδήμονας στη φαρμακολογία. Γνώριζε με ποιο τρόπο μπορούσε να διαχειριστεί τις ουσίες, προκειμένου να φτάσει σε μια κατάσταση κοντινή στον θάνατο, όχι όμως μοιραία. Επιπροσθέτως, η εμπειρία του στις πολεμικές τέχνες του επέτρεπε να ελαττώνει τους παλμούς της καρδιάς και το ρυθμό της αναπνοής του, προκειμένου να υποκριθεί το νεκρό.
Ο μάνατζερ του Έλβις, συνταγματάρχης Τομ Πάρκερ, είχε επινοήσει κατά το παρελθόν μία πλαστή ταυτότητα για τον εαυτό του. Έφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες σαν μετανάστης από την Ολλανδία, αλλά γρήγορα κατάφερε να αποκτήσει αμερικάνικη ταυτότητα, διαβατήριο, πιστοποιητικό γέννησης, άδεια οδήγησης και αριθμό κοινωνικής ασφάλισης. Θα του ήταν ακατόρθωτο να δώσει και στον Έλβις μια καινούργια ζωή;
Εκτός από τις επαφές του με την αμερικάνικη κυβέρνηση μέσω του προγράμματος προστασίας μαρτύρων, ο Έλβις είχε απευθείας επικοινωνία και με τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Πολλά κυβερνητικά έγγραφα τον εμφανίζουν να ταξιδεύει με το ψευδώνυμο Τζον Μπάροουζ. Δεν είναι απίθανο μάλιστα να εργαζόταν για την κυβέρνηση ως πράκτορας.

Ινκόγκνιτο επιστροφή
Η ιστορία του Οράιον, του μασκοφόρου τραγουδιστή που έμοιαζε με τον Έλβις, τραγουδούσε σαν τον Έλβις και χόρευε σαν τον Έλβις, συνεχίζει να κάνει το γύρο του κόσμου. Μια κοπέλα ισχυρίστηκε πως, ανεβαίνοντας σε ένα λεωφορείο, είδε δύο Οράιον να κουβεντιάζουν στα πίσω καθίσματα, μέχρι που ο ένας την παρατήρησε και κρύφτηκε. Η ομοιότητά του με τον Έλβις ήταν ανατριχιαστική…
Σύντομα ο Οράιον έγινε ήρωας μυθιστορήματος από την Γκέιλ Μπρούερ-Τζόρτζιο με θέμα έναν θρυλικό περφόρμερ που χρησιμοποιούσε διαφορετικές ταυτότητες και που είχε υποκριθεί το θάνατό του. Τα επεισόδια του βιβλίου είχαν εντυπωσιακές ομοιότητες με τη ζωή του Έλβις. Ήταν άραγε απλά μία περίπτωση όπου η τέχνη μιμούνταν τη ζωή;
Το 1981 μία οργανωμένη έρευνα γύρω από τα αίτια του θανάτου του Έλβις οδήγησε στην αποχώρηση του Οράιον από τη σκηνή. Ταυτόχρονα, το βιβλίο της Μπρούερ-Τζόρτζιο αποσύρθηκε κι αυτό. Η έκδοσή του ανακλήθηκε από τον εκδότη. Παρεμπιπτόντως, επρόκειτο για τον ίδιο εκδοτικό οίκο που εκπροσωπούσε τον Έλβις.

Ο Έλβις ζει;
Απ’ ό,τι φαίνεται, ο Έλβις αξίζει περισσότερο νεκρός παρά ζωντανός. Υποκρινόμενος το νεκρό, ζώντας «επαναπατρισμένος», είναι ασφαλής από τους οπαδούς του και από τη μαφία. Η δισκογραφική εταιρεία, η οικογένεια και οι μάνατζέρ του απ’ την άλλη εξακολουθούν να δρέπουν τεράστια οικονομικά οφέλη από τα δικαιώματα και τη φιλολογία γύρω από το μύθο του.

Εκτός από ένα πράγμα: Κανείς δεν έχει εισπράξει την ασφάλεια ζωής του!


https://olympia.gr/
Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 15 Αυγούστου 2017

«Τὴν ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν καὶ καθαρωτέραν λαμπηδόνων ἡλιακῶν, τὴν λυτρωσαμένην ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας, τὴν Δέσποιναν τοῦ κόσμου ὕμνοις τιμήσωμεν»

ΑΠΟΨΕ ἡ ὁμιλία θὰ εἶνε δογματική· θὰ μιλήσουμε πάνω σὲ ἕνα δόγμα τῆς πίστεως.
Τί θὰ πῇ δόγμα; Δόγμα εἶνε αὐτὸ ποὺ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας καὶ πρέπει νὰ τὸ πιστεύουμε καὶ νὰ τὸ παραδεχώμεθα ὡς ἀπόλυτη ἀλήθεια. Τί διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας; Πολλὰ πράγματα. Διδάσκει ―καὶ ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ ξέρῃ― τί εἶνε ὁ κόσμος, τί εἶνε ὁ ἄνθρωπος, τί εἶνε τὸ σῶμα καὶ τί ἡ ψυχή, τί εἶνε ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι, τί εἶνε ἁγία Τριάς, τί εἶνε Θεὸς Πατήρ, τί εἶνε Υἱός, τί εἶνε Πνεῦμα ἅγιο, τί εἶνε παράδεισος καὶ τί κόλασις, τί εἶνε Ἐκκλησία, τί εἶνε τὰ μυστήρια, τί εἶνε ἡ βάπτισις, ὁ γάμος, ἡ θεία εὐχαριστία κ.τ.λ.. Ὅλα αὐτὰ εἶνε μαθήματα, ποὺ πρέπει νὰ ...τὰ ξέρῃ.
Δυστυχῶς ὑπάρχει μεγάλη ἄγνοια. Οἱ Χριστιανοὶ οὔτε τὸ ἀλφαβητάριο τῆς πίστεως δὲν ξέρουνε. Καὶ ὄχι μόνο οἱ ἀγράμματοι ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οἱ τάχα ἐπιστήμονες. Ξέρουν πολλὰ ἄλλα πράγματα, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ θρησκεία μας ἔχουν μεσάνυχτα. Καὶ πῶς νὰ ξέρουν, ὅταν στὴν ἐκκλησία δὲν πατᾶνε παρὰ μόνο Χριστούγεννα καὶ Πάσχα;
Ἂς δοῦμε λοιπὸν τώρα, τί διδάσκει ἡ Ὀρθοδοξία μας γιὰ τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας. Ἔχει δὲ μεγάλη σημασία τὸ δόγμα περὶ τῆς Θεοτόκου, διότι συνδέεται ἀμέσως μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

* * *
Ἑκατομμύρια γυναῖκες γεννηθήκανε, ἑκατομμύρια ζοῦνε σήμερα, καὶ ἑκατομμύρια θὰ γεννηθοῦν μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων. Ἄλλες ἀπὸ αὐτὲς διακρίθηκαν γιὰ τὸ κάλλος τους, ἄλλες γιὰ τὴν εὐφυΐα τους, ἄλλες γιὰ τὴν καταγωγή τους. Ὅλες ὅμως λησμονοῦνται. Μία γυναίκα μόνο δὲν λησμονεῖται· ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ Παναγία μας. Γιατί; Διότι μέσα στὰ ἑκατομμύρια τῶν γυναικῶν μόνο αὐτὴ βρέθηκε ἄξια νὰ γεννήσῃ τὸ Θεό, νὰ γίνῃ Μήτηρ τοῦ Θεοῦ. Τί μυστήριο αὐτό! Πόσο καθαρὰ ἔπρεπε νὰ εἶνε αὐτὴ ποὺ θὰ ἀξιώνετο νὰ γεννήσῃ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν! Ἔπρεπε νὰ εἶνε ἁγνὴ καὶ παρθένος. Καὶ ἔγινε τὸ μέγα μυστήριο· ὁ Θεός, ποὺ δὲν τὸν χωροῦν οἱ οὐρανοί, ἐχώρεσε μέσα στὴν κοιλία τῆς παρθένου, καὶ ἔγινε ἡ κοιλία της θρόνος του. Ἡ παρθένος Μαρία γέννησε τὸν Θεό, γι᾿ αὐτὸ λέγεται Θεοτόκος. Τὸ δὲ ἐπίσης θαυμαστὸ ποιό εἶνε· ὅτι ἔμεινε παρθένος ὄχι μόνο πρὸ τοῦ τόκου ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸν τόκο καὶ μετὰ τὸν τόκο, δηλαδὴ ἀειπάρθενος. Ἂν δὲν τὸ πιστεύῃς αὐτὸ τὸ μυστήριο, δὲν εἶσαι ὀρθόδοξος Χριστιανός. Ἡ Παρθένος γέννησε τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Αὐτὸ εἶνε ἡ πίστις μας. Ἔξω ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία οἱ αἱρετικοὶ διχάζονται ὡς πρὸς τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας· ἄλλοι τὴν ὑπερτιμοῦν, καὶ ἄλλοι τὴν ὑποτιμοῦν. Ἐμεῖς τί λέμε;
Ἡ Ὀρθοδοξία παραδέχεται, ὅτι ἡ Παναγία εἶνε ἀνώτερη ἀπὸ τοὺς πατριάρχας καὶ τοὺς προφήτας τῆς παλαιᾶς διαθήκης, ἀνώτερη ἀπὸ τὸν Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο, ἀνώτερη ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους, ἀνώτερη ἀκόμα κι ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους καὶ ἀρχαγγέλους. Ἡ Παναγία εἶνε παραπάνω ἀπ᾿ ὅλους. Ἀλλὰ δὲν εἶνε Θεός· ἐδῶ σταματοῦμε. Διότι ἡ θεοποίησις τῆς Παναγίας εἶνε αἵρεσις. Αἱρετικοὶ εἶχαν θεοποιήσει τὴν Παναγία. Ἐμεῖς δὲν τὴ θεοποιοῦμε· δὲν λέμε, ὅτι ἡ Παναγία εἶνε Θεός.
Ἡ Παναγία, ἐν σχέσει μὲ τὸ Θεό, μὲ τὸ Χριστό, εἶνε καὶ αὐτὴ μία «δούλη»· ἔτσι ὀνομάζει τὸν ἑαυτό της ἡ ἰδία (βλ. Λουκ. 1,38,48). Ἦταν ταπεινὴ ἡ Παναγία, δὲν ὑπερηφανεύετο. Ὅταν «ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθη εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τὸ Χαῖρε» (Ἀκάθ. ὕμν.), δὲν ὑπερηφανεύτηκε ὅτι θὰ γεννήσῃ τὸ Χριστό. Οὔτε πῆγε νὰ τὸ διαλαλήσῃ στοὺς δρόμους καὶ τὶς πλατεῖες. Μόνο ἐρώτησε· Πῶς ἐγὼ χωρὶς ἄντρα θὰ γεννήσω παιδί; Καὶ ὁ ἄγγελος ἀπήντησε· «Οὐκ ἀδυνατήσει παρὰ τῷ Θεῷ πᾶν ῥῆμα». Καὶ τότε ἐκείνη δέχθηκε μὲ ταπείνωσι τὸ θεῖο θέλημα· «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου» (Λουκ. 1,35-38). Ἔτσι εἶπε ἡ Παναγία· ὅτι εἶνε μιὰ «δούλη» τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτὸ καὶ εἶνε ἁμαρτία αὐτὸ ποὺ παρατηρεῖται καμμιὰ φορὰ ἀπὸ ἄγνοια, νὰ τιμοῦν τὴν Παναγία παραπάνω ἀπὸ τὸ Χριστό (κάπου εἶδα λ.χ. μπροστὰ στὸ Χριστὸ νὰ ἔχουν μιὰ μικρὰ καντήλα, καὶ μπροστὰ στὴν Παναγιὰ μιὰ μεγάλη καντήλα).
Ὡρισμένοι αἱρετικοὶ ὅμως, ὄχι ἀπὸ ἄγνοια ἀλλ᾿ ἀπὸ σατανικὴ ἐπιμονή, θεωροῦν τὴν Παναγία σὰν Θεό· ὅπως οἱ ἀρχαῖοι εἰδωλολάτραι πρόγονοί μας εἴχανε τὴν Ἄρτεμι, τὴν Ἀθηνᾶ κ.τ.λ.. Ὄχι τέτοια πράγματα. Αὐτὸ εἶνε τὸ ἕνα ἄκρο, τὸ ὁποῖο κρατοῦν οἱ παπικοί. Αὐτοί, οἱ φράγκοι, τὴν Παναγία τὴν ἔχουν πολὺ ψηλά, τὴν τιμοῦν σχεδὸν σὰν Θεό, τῆς φτειάχνουν καὶ ἀγάλματα. Αὐτοὶ ἔχουν τὴν λεγομένη Μαριολατρία.
Οἱ ἄλλοι ἀντιθέτως πηγαίνουν στὸ ἄλλο ἄκρο. Εἶνε οἱ προτεστάνται. Αὐτοὶ τί λένε; Ὑποτιμοῦν τὴν Παναγία. Τὴν θεωροῦν μιὰ ἁπλῆ γυναῖκα. Τί εἶνε, σοῦ λένε, ἡ Μαρία; εἶνε ὅπως ὅλες οἱ γυναῖκες. Καὶ ἐνῷ οἱ παπικοὶ τῆς ἔχουν καὶ ἀγάλματα, οἱ προτεστάνται δὲν τῆς ἔχουν οὔτε εἰκόνα. Οἱ δὲ χιλιασταὶ οὔτε ν᾿ ἀκούσουν θέλουν γιὰ τὴν Παναγία.
Ἐμεῖς λοιπόν, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, εἴμεθα στὸ μέσον. Ἡ Ὀρθοδοξία οὔτε μὲ τοὺς προτεστάντες πάει, οὔτε μὲ τοὺς παπικοὺς πάει. Καὶ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας, ὅτι ἡ Παναγία εἶνε ὑπεράνω ὅλων τῶν ἁγίων, ἀλλὰ ὄχι Θεός· καὶ ὅτι ἀξιώθηκε νὰ γεννήσῃ ὑπὲρ φύσιν τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστὸς γεννήθηκε κατὰ τρόπο ὑπερφυσικό, θαυμαστό, μυστηριώδη, τρόπον ἄγνωστον τοῖς ἀνθρώποις. Αὐτὰ πιστεύει ἡ Ἐκκλησία μας γιὰ τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ ἔτσι τιμοῦμε ἐμεῖς τὴν Παναγία.
* * *
Αὐτὰ βέβαια στὴ διδασκαλία. Τί γίνεται ὅμως στὴν πρᾶξι; Λέμε, ὅτι τιμοῦμε ὀρθοδόξως τὴν Παναγία. Τὴν τιμοῦμε ὄντως; Ὑπάρχουν ἀσφαλῶς καὶ ψυχὲς ποὺ ἀγαποῦν καὶ τιμοῦν τὴν Παναγία. Οἱ ἄλλοι; Τὴν ἡμέρα τῆς Κοιμήσεως ὅλοι θὰ ἑορτάσουν. Τότε καὶ οἱ ἐπίσημοι θὰ ἐκκλησιαστοῦν. Ἀλλὰ τί ὥρα φθάνουν; Πρὸς τὸ τέλος. Ἔρχονται ἁπλῶς γιὰ τὸν τύπο.
Ὅσο γιὰ τοὺς στρατιωτικούς; Μὲ τὰ λόγια τιμοῦν κι αὐτοὶ τὴν Παναγία. Ἀλλ᾿ ἐὰν ὑπάρχῃ ἕνας χῶρος ὅπου ὑβρίζεται ἡ Παναγία μέρα – νύχτα, εἶνε ὁ στρατός. Ποῦ εἶνε ἡ τιμή; Πήγαινε μέσα στὸ στρατῶνα ν᾿ ἀκούσῃς τί γίνεται.Ὑπάρχουν βέβαια κ᾿ ἐδῶ καὶ ἀξιωματικοὶ καὶ στρατιῶτες ποὺ τιμοῦν τὴν Παναγία, δὲν τὸ ἀρνοῦμαι. Ἀλλὰ οἱ πολλοί; Δὲν περνάει μέρα στοὺς λόχους καὶ στὰ τάγματα, ποὺ νὰ μὴ ὑβρίζεται φοβερὰ καὶ ἀπαίσια ἡ Παναγία.
Τέλος ὁ λαός. Παντοῦ δυστυχῶς, σὲ σπίτια καὶ δημοσίους χώρους, οἱ λεγόμενοι ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ προσβάλλουν χυδαιότατα τὸ τίμιον ὄνομα τῆς Παναγίας. Καὶ ποιός διαμαρτύρεται παρακαλῶ; Ἀκούει ὁ Χριστιανὸς νὰ βλαστημοῦν, καὶ χαχανίζει. Ἀκούει ἡ γυναίκα τὸν ἄντρα της νὰ ὑβρίζῃ, καὶ ὅταν τῆς πῇς ὅτι ἁμαρτάνει ποὺ τὸ ἀνέχεται, σοῦ λέει· Τί, νὰ χάσω ἐγὼ τὸν ἄντρα μου;… Δὲ᾿ λέω νὰ πάρῃ διαζύγιο. Ἀλλὰ ἔχει πολλὰ μέσα ἡ γυναίκα γιὰ νὰ πείσῃ τὸν ἄντρα. Δυστυχῶς δὲν κάνει τίποτα. Ἀκοῦνε οἱ γονεῖς τὰ παιδιά· τίποτα ἀπολύτως! Αὐτὸ εἶνε ἁμαρτία. Διότι ἁμαρτάνει αὐτὸς ποὺ βλαστημάει, ἀλλ᾿ ἂν ἀκοῦς κ᾿ ἐσὺ καὶ δὲν διαμαρτύρεσαι, ἔχεις κ᾿ ἐσὺ ἁμαρτία. Δὲν εἶσαι Χριστιανός· ψευτοχριστιανὸς εἶσαι. Δὲν ἀγαπᾷς καὶ δὲν τιμᾷς τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο.
Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος φθάνει νὰ πῇ· Συμβούλεψε τὸ βλάστημο. Δὲν σὲ ἀκούει; Ἔχεις χέρι; Χτύπησέ τον. Χέρι ποὺ χτυπάει βλάστημο θὰ ἁγιάσῃ. Στὸν Πόντο καὶ στὴ Μικρὰ Ἀσία δὲ᾿ βλαστημούσανε. Ὅποιος θὰ τολμοῦσε νὰ βλαστημήσῃ, ἔπρεπε νὰ φύγῃ ἀπὸ τὸ χωριό. Καὶ ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς λέει· Ἂν πάρῃς ἕνα μαχαίρι καὶ μοῦ βγάλῃς τὰ μάτια, μοῦ κόψῃς τ᾿ αὐτιὰ τὶς μύτες καὶ τὰ χέρια, ἔχω χρέος νὰ σὲ συγχωρήσω. Ἂν ὑβρίσῃς τὴ μάνα καὶ τὸν πατέρα ποὺ μὲ γέννησε, ἔχω χρέος νὰ σὲ συγχωρήσω. Ἂν ὅμως βλαστημήσῃς τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Παναγιά μου, δὲν ἔχω μάτια νὰ σὲ δῶ!
Εἴμεθα λοιπὸν ὅλοι συνένοχοι. Καὶ μιὰ βλαστήμια ἀκόμα νὰ ἀκουγότανε στὴν Ἑλλάδα, ἔπρεπε νὰ χτυποῦν νεκρικὰ οἱ καμπάνες σὰν τὴ Μεγάλη Παρασκευή. Τώρα χιλιάδες βλαστημοῦν, καὶ κανείς δὲν ἐνοχλεῖται!
Προσπαθῆστε λοιπόν. Βρῆτε τρόπο, ὥστε νὰ σβήσῃ ἡ βλαστήμια ἀπὸ τὸν τόπο μας, καὶ ἡ κοινωνία μας νὰ γίνῃ μιὰ κιθάρα ποὺ θὰ ὑμνῇ μέρα καὶ νύχτα τὴν Παναγία καὶ τὸν Υἱόν της, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν· ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.
† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης τὴν 10-8-1989
Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...