Σαν σήμερα το Αιτωλικό παραδίδεται από τον Γαλάνη Μαγαπάνο και τον Τάτση Μαγγίνα στις ορδές των Τούρκων.
Οι πρόγονοί μας έκαναν το καθήκον τους απέναντι στην ιστορία, ώστε εμείς να απολαμβάνουμε, απαλλαγμένοι από το ζυγό της βαρβαρότητας και της υποδούλωσης, την ελευθερία μας.
Εμείς τι έχουμε κάνει για να τιμήσουμε τη θυσία τους;
Επιμένουμε να θέτουμε ερωτήματα, όταν κάποιοι επικεντρώνονται μόνο στην επιφάνεια του εφήμερου.
Γιατί γιορτάζουμε κατά το δοκούν την ημέρα αυτοθυσίας των υπερασπιστών του Αιτωλικού και όχι την ημέρα της πτώσης του Ντολμά;
Παλιότερα λέγαμε ότι, το επιβάλουν οι Αιτωλικιώτες εν Αθήναις... σήμερα;
Γιατί δεν είναι ακόμη επίσημη τοπική γιορτή, αυτό το κορυφαίο γεγονός για τη πόλη μας;
Τι κάναμε για να μεταλαμπαδεύσουμε την μέγιστη πράξη των υπερασπιστών του Αιτωλικού, στη νέα γενιά;
Πόσοι, αλήθεια ξέρουν το γιατί έγινε αυτή η μάχη, πέραν του ότι, ο Ντολμάς ήταν προπύργιο του Μεσολογγίου κατά την διάρκεια των πολιορκιών;
Γιατί ήταν φρούραρχος ο Λιακατάς από περιοχή αρκετών χιλιομέτρων μακριά και όχι κάποιος από αυτό τον τόπο;
Γιατί έγινε η δίκη του Καραΐσκάκη στο Αιτωλικό και όχι πχ σε χωριό των Αγράφων που δεν πάταγε Τούρκος;
Τι ήταν αυτό που μετέτρεψε το Μεσολόγγι από καλύβες πειρατών, σε κέντρο άσκησης εξουσίας του Μαυροκορδάτου;
Ποιος ήταν ο πραγματικός ρόλος αυτών που παρέδωσαν το Αιτωλικό στους Τούρκους πείθοντας τους ντόπιους να παραδοθούν και όχι να διαφύγουν;
Ποια είναι η πραγματική τους πορεία και συνεργασία με το Τούρκικο ασκέρι;
Γιατί τιμούν αυτούς τους ανθρώπους ακόμη και σήμερα, ως ήρωες;
Δύσκολες οι απαντήσεις ή άγνωστες... γιατί ο ήχος της μπάντας καλύπτει φωνές και απορίες;
Αλήθεια, πόσα χρωστάμε ακόμη από το περσινό υπερθέαμα, για να μπορέσουν κάποιοι να ξαναβγούν δήμαρχοι ή δημοτικοί σύμβουλοι;
Γιατί τελικά πρέπει να γίνονται οι εκδηλώσεις της μάχης του Ντολμά ως κακέκτυπο των γιορτών εξόδου;
Θέλουμε και εμείς Βαγιώνε κυρ. Βενιζέλε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου