Διατροφική αντιμετώπιση της εκκολπωμάτωσης

Η εκκολπωμάτωση είναι μία νόσος που χαρακτηρίζεται από το σχηματισμό μικρών εξογκωμάτων (σαν σακούλες) στο τοίχωμα του παχέος εντέρου. Η κατάσταση αυτή είναι ιδιαιτέρως διαδεδομένη στις δυτικές βιομηχανοποιημένες χώρες και επηρεάζει κυρίως ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας. Υπολογίζεται ότι το 60% των ανθρώπων άνω των 60 ετών στις δυτικές κοινωνίες θα εμφανίσει εκκολπωμάτωση.

Πού οφείλεται όμως αυτή η νόσος του παχέος εντέρου;

Φαίνεται ότι η απουσία ικανοποιητικού όγκου κοπράνων στο παχύ έντερο, που πιθανόν να οφείλεται και στις κακές διατροφικές συνήθειες, έχει ως αποτέλεσμα οι μυϊκές συσπάσεις του εντέρου να προκαλούν ισχυρές πιέσεις στα...τοιχώματα. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την προοδευτική γήρανση που αποδυναμώνει το τοίχωμα του εντέρου οδηγεί στην εκκολπωμάτωση. Είναι πιθανόν στην εκκολπωμάτωση να συμβάλει και η παρουσία σκληρών κοπράνων.

Κατά καιρούς έχουν ενοχοποιηθεί πολλοί παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη εκκολπωμάτων, όπως η μειωμένη κατανάλωση φυτικών ινών (αν και υπάρχει αμφισβήτηση από πρόσφατη μελέτη), η δυσκοιλιότητα, το κάπνισμα, το υπερβάλλον σωματικό βάρος, η μειωμένη φυσική δραστηριότητα και η χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων.

Τα πιο συχνά συμπτώματα της νόσου είναι ο πόνος χαμηλά στην κοιλιά, η αίσθηση φουσκώματος, οι ακανόνιστες κενώσεις και η ανορεξία. Ωστόσο, σε περίπτωση που κάποιο εκκόλπωμα αρχίσει να φλεγμαίνει, τότε η κατάσταση αυτή χαρακτηρίζεται ως εκκολπωματίτιδα και αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά και πιο σπάνια χειρουργικά.

Όπως και στις περισσότερες νόσους του γαστρεντερικού συστήματος, η διατροφή παίζει σπουδαίο ρόλο στην αντιμετώπιση της εκκολπωμάτωσης. Δυστυχώς τα ήδη σχηματισμένα εκκολπώματα δεν θα υποχωρήσουν με την κατάλληλη διατροφική θεραπεία. Ωστόσο η διατροφή μπορεί να μειώσει τα ανεπιθύμητα συμπτώματα και να προλάβει το σχηματισμό νέων εκκολπωμάτων.

Πώς πρέπει να τρεφόμαστε τελικά σε περίπτωση που πάσχουμε από εκκολπωμάτωση;

Οι γενικές διατροφικές οδηγίες αφορούν στην αύξηση της πρόσληψης των φυτικών ινών με στόχο τα 25-30 γραμμάρια ημερησίως. Καλές πηγές φυτικών ινών είναι τα φρέσκα και αποξηραμένα φρούτα, τα λαχανικά, τα όσπρια και οι ξηροί καρποί, καθώς επίσης και τα προϊόντα ολικής άλεσης.

Παράλληλα με την αυξημένη κατανάλωση φυτικών ινών θα πρέπει να δώσουμε και ιδιαίτερη έμφαση στην πρόσληψη υγρών. Ακόμη, καθώς κάποιοι ασθενείς είναι πιθανό να νιώσουν δυσφορία μετά την κατανάλωση κάποιου λιπαρού γεύματος, ίσως ο περιορισμός τέτοιων γευμάτων να είναι ευεργετικός.

Γενικότερα, επειδή η δυσκοιλιότητα μπορεί να συνυπάρχει σε ασθενείς με εκκολπωμάτωση οι συστάσεις αφορούν συχνά την αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας (π.χ. αύξηση της κατανάλωσης φυτικών ινών και υγρών, αύξηση της φυσικής δραστηριότητας, προτίμηση προϊόντων εμπλουτισμένων με προβιοτικά).

Πηγή: mednutrition.gr