Αργώ το αρχαίο διαστημόπλοιο

1) Αργώ. Το αρχαίο διαστημόπλοιο

Είναι ευνόητο ότι ένα πλοίο δεν μπορεί να ξεκινάει από τις Αλπεις ούτε να πετάει πάνω από τη Λιβύη, αλλά ούτε, όπως αναφέρεται στο παρακάτω απόσπασμα, να βρίσκεται σε μια κλειστή λίμνη όπως η Τριτωνίδα. Σχετικά με αυτό το θέμα γράφει ο Ηρόδοτος: «Ενώ η Αργώ περιέπλεε τον Μαλέα, παρασύρθηκε, όπως λένε, από βόρειο άνεμο και ρίχθηκε μακριά, στη Λιβύη. Πριν όμως αντιληφθεί την ξηρά, ρίχθηκε στα βράχια της λίμνης Τριτωνίδας».

Επίσης, ο Ι. Ρισπέν στο έργο του Ελληνική Μυθολογία αναφέρει ότι: «Μετά την αναχώρηση τους από το νησί των Φαιάκων, οι Αργοναύτες έφβασαν κοντά στην Πελοπόννησο. Σφοδρή όμως τρικυμία τους απομάκρυνε από αυτήν και τους έριξε στις ακτές της Λιβύης. Αφού αποβιβάσθηκαν στις αμμώδεις προσχώσεις της Μεγάλης Σύρτεως, βάδισαν επί δώδεκα μέρες και δώδεκα νύχτες, μεταφέροντας την Αργώ στους ώμους τους και έφθασαν στην Τριτωνίδα, από την οποία βγήκαν χάρη στον... Τρίτωνα».
Σε αυτό το σημείο πρέπει ιδιαίτερα να επισημανθεί ότι, όταν στην αρχαιότητα αντέγραφαν κάποιο έργο, δεν το μετέφεραν πάντοτε με ακρίβεια, αλλά, αν υπήρχε κάποιο ακατανόητο γι' αυτούς κείμενο, είτε το παρέλειπαν είτε το προσάρμοζαν στο γενικό νόημα του έργου.
Στην παραπάνω περίπτωση, που ο αντιγραφέας αγνοούσε ότι η Αργώ ήταν διαστημόπλοιο και αδυνατούσε να κατανοήσει πώς ένα πλοίο από την ανοικτή δάλασσα βρέδηκε σε μια λίμνη, πρόσδεσε ΐη δική του εκδοχή, που θεωρούσε ότι ήταν η πιο λογική, ότι δηλαδή το μετέφεραν οι Αργοναύτες δώδεκα ημέρες και νύχτες στους ώμους τους και μετά το έριξαν στη λίμνη ή, σύμφωνα με χην άλλη εκδοχή, ότι παρασύρθηκε από βόρειο άνεμο και έπεσε στη λίμνη.

Η Αργώ εκτός από διαστημόπλοιο ήταν και υποβρύχιο, όπως διαφαίνεται από τους παρακάτω στίχους: «Αλλά εις τους Μινύας οι θεοί επέβαλαν σκληράν δυστυχίαν, εις το έσχατον δε μέρος του βυθού διαπλεύσαμεν ίο ύδωρ (Ορφικά, στ, 1068-69}». «Όιαν ανεφάνη κατά τη δεκάτην ημέραν η αυγή που φωτίζει τους ανθρώπους, προσηγγίσαμε εις τα Ριτταία Υψώματα, από εκεί δε αμέσως η Αργώ προχωρούσα ταχέως διήρχετο δια στενού ρείθρου».

Σχετικά με αυτούς τους στίχους, ο ερευνητής-συγγραφέας Κωνσταντίνος Ποταμιάνος στο βιβλίο του Τα Ιερά Όπλα των Ελλήνων παραθέτει την παρακάτω αξιόλογη αναφορά:

Είναι ενδιαφέρονια αυτά που αναφέρει ο Μ. Αβογκάνιρο σε άρθρο του στο περιοδικό ΗΛΙΟΣ με τόν τίτλο «Ευρέθησαν θερμαί Διαβάσεις Υπό τον Παγωμένον Ωκεανόν» (ιεύχ. 533, 18 Σεπιεμβρίου 1954) και πιθανότατα το στενό ρείθρο από το οποίο διήρχειο η Αργώ δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια υποθαλάσσια θερμή διάβαση. Γράφει, λοιπόν, ο Μ. Αβογκάνιρο για μια σοβιετική αποστολή που είχε οργανωθεί από τον καθηγητή Λόπωφ, και η οποία πέρασε καίω από ιούς πάγους του Πόλου με υποβρύχιο. Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από το πολύ ενδιαφέρον αυιό άρθρο: «Το μικρό αυτό εύχρηστον υποβρύχιον, καλώς εξωπλισμένον παρέπλευσε τας αρχάς του Δεκεμβρίου του 1953 όλας τας γνωστάς ακτάς από την θάλασσαν του Μπάρεντς μέχρι των νήσων Βράγγελ, διερχομένον δια του ακρωτηρίου Τσελιούσκιν. Κατόπιν πολλών άκαρπων αναγνωρίσεων, ανεκάλυψε την είσοδον υπογείου διώρυγας που εξηκολούθει υπό τα παγόβουνα με μίαν θάλασσαν "αεριζομένην", δηλαδή θάλασσαν που επέτρεπε μεταξύ αυτής και του θόλου των πάγων χώρον αναπνευσίμου αέρος.
Αλλοτε το υποβρύχιον ήτο εις θέσιν να πλέη εις την επιφάνειαν, άλλοτε δε έπρεπε να βυθισθή δια να αποφυγή την επικίνδυνον γειτονίαν ενός παγωμένου όγκου από τον οποίον έπρεπε να προσιατευθή.»
Η διάβασις εφαίνειο προσανατολισμένη από ανατολών προς δυσμάς και συχνά διηρείτο εις διακλαδώσεις, μεταξύ των οποίων η εκλογή εφαίνετο δύσκολος. Πολλές φορές ο πλοίαρχος εβύθιζε το σκάφος του μεταξύ δύο τοίχων πάγου, δια να διαπίστωση τελικώς, ότι κάτω ωρισμένου βάθους, όλαι αυtαί oi διώρυγες επικοινωνούν μεταξύ των. Ήτο αρκετόν να βυθισθή το σκάφος τριάνια μέτρα, δια να ευρέθη εις το ελεύθερον νερό. Ο πάγος των παγόβουνων έλυωνεν εις το βάθος αυτό υπό την επίδρασιν της υδροστατικής πιέσεως, όποια και αν ήτο η θερμοκρασία του ύδατος. Εξάλλου, η θερμοκρασία αυτή, ανήρχετο άνω του μηδενός, υπό την επίδρασιν των ρευμάιων θερμού ύδατος, των οποίων η γενική κατεύθυνσις διειηρείτο από νότου προς βορράν. Το βάθος της θαλάσσης ποτέ δεν έφθανε τα 300 μέτρα, ενώ συνήθως περιωρίζετο εις τα 25 έως 30 μέτρα...»

Αλλά και στο παρακάτω απόσπασμα αποδεικνύεται ότι η Αργώ είχε φθάσει στο Βόρειο Πόλο: «Έπειτα οδηγοΰντες το ταχύ πλοίον εφδάσαμεν εις τους Κιμμερίους, οι οποίοι μόνοι εκ των άλλων ανδρώπων είναι εστερημένοι από το φως του ήλιου, του διατρεχόντος δια πυρός, γιατί το όρος Ρίπαιον και το ύψωμα Κάλπιον εμποδίζουν την ανατολή του Ήλιου».

Είναι ευνόητο ότι αυτό το απόσπασμα αφορά πολικές περιοχές, αφού στο Β. Πόλο από τις 21 Μαρτίου μέχρι τις 23 Σεπτεμβρίου είναι συνέχεια ημέρα και από ης 24 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 20 Μαρτίου επικρατεί συνέχει νύχτα, ενώ στο Ν. Πόλο στα ίδια χρονικά διαστήματα επικρατεί νύχτα και ημέρα.

Ακόμα, η ονομασία Ριπαία Όρη, πρέπει να αφορά τα παγόβουνα, που αφθονούν σε αυτή την περιοχή τα οποία κατακρημνίζονται, δηλαδή ρίπτονται (ριπαία) στη θάλασσα.

Όμως και η γλώσσα που μιλούσαν οι Αργοναύτες δεν ήταν η καθομιλουμένη της εποχής. Σχετικά με αυτό το στοιχείο, υπάρχει μια αξιόλογη άποψη από τους Γάλλους ερευνητές Ζακί Μπερζιε, Λούι Παουελς και Ζακ Μπεργκιέρ, οι οηοίοι στο βιβλίο τους Αιώνιος ανθρωπος γράφουν τα παρακάτω:

Μερικοί οξυδερκείς συγγραφείς, που τους έκανε εντύπωση η ομοιότηια που υπάρχει ανάμεσα στις λέξεις γοιβική και γεωτική, πίστεψαν ότι πρέπει να υπήρχε στενή σχέση ανάμεσα στη γοτδική και στη γεωδαιτική ή μαγική τέχνη. Για μας, γοτθική τέχνη -αρ γκοτίκ στα Γαλλικά- δεν είναι παρά μια ορθογραφική παραμόρφωση [ης λέξης αργκοτίκ που σημαίνει «γλώσσα της πιάτσας» και που η ομοφωνία της είναι τέλεια, σύμφωνα με το νόμο της φωνητικής. Είναι η παραδοσιακή σολομωνική που διέπει όλες ιις γλώσσες και δεν παίρνει καθόλου υπόψη της την ορθογραφία.
Ο καθεδρικός ναός είναι ένα έργο ιέχνης «art goth» ή «argot» (αργκό) σαν «μια ιδιάζουσα γλώσσα για όλα τα άτομα που έχουν συμφέρον να επικοινωνούν τις σκέψεις τους, χωρίς να γίνονιαι αντιληπτοί από αυτούς που τους περιβάλλουν». Πρόκειται συνεπώς για μια ατιοκρυφιστική ομιλούμενη. Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τη μάγκικη γλώσσα είναι αποκρυφισιές, απόγονοι των argo (αργκό)-ναυτών (Αργοναυτών), που επέβαιναν σιο πλοίο Αργκό (Αργώ), πλέοντας με ούριο άνεμο προς την ευδαίμονα παραλία της Κολχίδας, για να κατακτήσουν το ξακουστό χρυσόμαλλο δέρας (...).

ΠΗΓΗ:ΔΙΟΔΟΣ

----------------------------------------------------------

2) Αργώ. Το αρχαίο διαστημόπλοιο

Η αρχαία ελληνική μυθολογία δεν αποτελείται από μυθεύματα, αλλά περιέχει πραγματικά γεγονότα τα οποία σήμερα, ύστερα από τα τεχνολογικά επιτεύγματα των τελευταίων δεκαετιών, γίνονται κατανοητά και παίρνουν τις αληθινές τους διαστάσεις.

Τυπικό παράδειγμα αυτού του τρόπου αποκρυπτογράφησης της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας αποτελεί η Αργώ, που, όπως αναφέρεται στη Μυθολογία, ήταν ένα πλοίο. Όμως, όπως θα διαφανεί από τα στοιχεία που θα παρατεθούν παρακάτω, η Αργώ ουσιαστικά ήταν ένα διαστημόπλοιο.

Η Αθηνά εκπονεί τα σχέδια για την κατασκευή της Αργούς και επιβλέπει και βοηθάει στην κατασκευή της από τον Αργό, Η Αθηνά ανήκει στους δώδεκα ολύμπιους θεούς, οι οποίοι ήταν μια εξωγήινη αποστολή που κατήλθε στον πλανήτη μας για εκπολιτιστικούς λόγους. Η εξωγήινη καταγωγή της Α8ηνάς κρυπτογραφείται στον παρακάτω μύθο, ο οποίος δεν είναι ευρύτατα γνωστός και προέρχεται από την Κρητη.

Σύμφωνα λοιπόν με αυτόν το μύθο, ο Δίας χτύπησε ένα σύννεφο από το οποίο εξήλθε η Αθηνά. Όμως, σήμερα, έπειτα από έρευνες πενήντα ετών κι από αναφορές ανθρώπων οι οποίοι παρέστησαν μάρτυρες θεάσεων UFO, γνωρίζουμε ότι ένας από τους τύπους των UFO είναι αυτός που έχει μορφή σύννεφου. Η κατασκευή της Αργούς έγινε από το ιερό ξύλο της βαλανιδιάς που ήταν ανθεκτικό τόσο στο νερό όσο και στη φωτιά.
Η τοποθεσία στην οποία καυασκευάστηκε είναι ο Παγασές που βρίσκεται κοντά στο λόφο Γορίτσα στο Βόλο, όπου έχουν αναφερδεί ανεξήγητες εξαφανίσεις ανθρώπων και θεάσεις UFO.
Σε αυτόν το λόφο μαγνητισμός πάντα είναι έντονος. Όμως, το πιο σημαντικό είναι όιι στην κορυφή του υπάρχει ένα κτίσμα το οποίο έχει δυο ανάστροφα έψιλον, που απέχουν ελάχιστα μεταξύ τους, και στη μέση τα ενώνει μια οριζόντια γραμμή την οποία διέρχεται στη μέση μια κάθετη γραμμή.
Αυτό το σύμβολο δεν είναι τυχαίο, γιατί, σύμφωνα με μαρτυρίες από διαφορετικά σημεία του πλανήτη μας, αυτό το σύμβολο υπάρχει πάνω σε σύγχρονα UFO. Η τελευταία αναφορά σχεακά με αυτό το σύμβολο προέρχειαι από τη Ρωσία στις 27/9/1989 και μεταδόδηκε από επίσημο πρακτορείο ειδήσεων το γνωστό αμερικανικό τηλεοπτικό κανάλι CΝΝ κι αναφέρδηκε μετέπειτα σε έγκυρα ερευνητικά περιοδικά ότι αυτό το UFO είχε στη μια πλευρά του ένα έμβλημα, το οποίο, όπως το περιέγραφαν, ήταν όμοιο μ' εκείνο του Βόλου.

Το πλήρωμα της Αργούς ήταν επίλεκτο, αφού συμμετείχαν σε αυτό ημίθεοι και ήρωες, από τους οποίους ορισμένοι είχαν θεϊκές ικανότητες. Ενδεικτικά αναφέρω τον Λυγκέα, για τον οποίο ο Ορφέας αναφέρει στα Αργοναυτικά τα παρακάτω: «Ο Λυγκέας, μόνος αυτός απ' όλους τους ανδρώπους, έβλετιε με μάτια διαπεραστικά τα πλέον απομακρυσμένα βάθη του αιθέρα και της θάλασσας και τα βάραθρα του Πλούτωνα που ζει κάτω από τη Γη».

Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Λυγκέας, όπως οι γονείς του κι ο αδελφός του, είχε μυηθεί στα Ελευσίνια Μυστήρια, τα οποία ουσιαστικά παρείχαν ανεκτίμητες γνώσεις, τις οποίες δεν έπρεπε να ξέρουν οι απλοί άνθρωποι.
Πιστεύετε ότι ένα μέρος αυτών των γνώσεων αφορούσε και ανώτερα τεχνολογικά επιτεύγματα που εκείνη την εποχή θα τα δεωρούσαν μαγικά. Επομένως, ο Λυγκέας θα χρησιμοποιούσε κάποια συσκευή, η οποία με τις ειδικές ακτίνες που διέθετε μπορούσε να εισχωρεί παντού και να βλέπει τα πάντα, όπως σήμερα διαδέτουμε τις ακτίνες Χ για να ακτινογραφούμε το ανθρώπινο σώμα.

Επίσης, συμμετείχε ο θεϊκός Ορφέας, ο οποίος γοήτευσε με τη λύρα του ακόμα και τα τέρατα του Αδη (όπου είχε κατεβεί, για να φέρει πίσω την αγαπημένη του σύζυγο Ευρυδίκη) καθώς και τούς χθόνιους θεούς.
Είναι αξιοσημείωτο πως, όταν κόλλησε στη Γη η Αργώ, ο Ορφέας έπαιξε τη λύρα του και με ας παλμικές κινήσεις που προκαλούσε, μετέβαλε τη μοριακή δομή της Αργούς, με αποτέλεσμα να μειώνεται το βάρος της και να καθίσταται ικανή να υπερνικήσει τη δύναμη της βαρύτητας.

Αλλα επίλεκτα μέλη της Αργούς ήταν ο Καλάις και ο Ζήτης, οι οποίοι είχαν την ικανότητα να πετούν με τα υποπόδια που φορούσαν (και προφανώς ήταν πτηπκές μηχανές). Εδώ υπενθυμίζουμε την πτητική μηχανή jatpac που χρησιμοποιούν ειδικοί Αμερικανοί κομάντος.
Ακόμα συμμετείχαν οι Διόσκουροι, δηλαδή ο Κάσιορας και ο Πολυδεύκης, οι οποίοι ήταν γιοι του Δία και της Λήδας, και είχαν κι αυτοί την ικανότητα να πετάνε. Επίσης, ο Αγκαίος γνώριζε τις πορείες των άστρων στον ουρανό και τις τροχιές των πλανητών.

Οι πιο γνωστοί κυβερνήτες της Αργούς ήταν ο Ηρακλής, ο Ιάσονας, ο Αργός, ο Τίφυς, ο Αγκαίος, ο Κάναπος.

Σχετικά με το σχήμα της Αργούς, όπως διαφαίνεται από τους παρακάτω στίχους, ήταν κυρτό κι από τα δύο μέρη και εξωτερικά είχε ένα «τοίχωμα» το οποίο έπρεπε να περάσουν οι Αργοναύτες, για να εισέλθουν στο εσωτερικό του πλοίου που ήταν κοίλο·. «Ούτε υπάρχει λιμάνι ως καταφύγιο των αμφικύρτων πλοίων» (Ορφικά, στ. 1188-1217). «Αφού εβάδιζαν υπεράνω από το τοίχωμα ίου πλοίου» (Ορφικά, στ. 612-642), «ταχέως έπειτα οι Μινύαι εισήλθαν ένοπλοι εις το κοίλον» (Ορφικά, στ. 500-528).

Το τελευταίο κομμάτι που τοποθετήθηκε πάνω στην Αργώ ήταν ένα ξύλο που έφερε η Αθηνά από τη Δωδώνη, το οποίο «μιλούσε» κι οδηγούσε τους Αργοναύτες στη σωστή πορεία.
Όπως γράφει ο αρχαίος συγγραφέας Απολλώνιος ο Ρόδιος στο έργο του Αργοναυιικά, «στην πλώρη της Αργούς έβαλε η Αθηνά ένα ξύλο από δρυ της Δωδώνης, το οποίο μιλούσε ανθρώπινα».

Η Αργώ «φώναξε» και είπε ότι δεν μπορεί να κρατήσει άλλο το βάρος του Ηρακλή. Αυτό το «κυβερνητικό» ξύλο όχι μόνο μιλούσε, αλλά έδινε και διάφορες εντολές στους Αργοναύτες. «Η Αργώ μίλησε και είπε στους Αργοναύτες ότι δεν θα σταματήσει η οργή του Δία για ίο φόνο του Αψΰρτου, του αδελφού της Μήδειας τόν οποίο κομμάτιασε η ίδια και πετούσε τα κομμάτια του στη θάλασσα για να καθυστερήσει την καταδίωξη του πατέρα της, αν δεν πάνε στην Αισονία κι εκεί καθαριστούν από το φόνο από την Κίρκη». Αλλά και οι Αργοναύτες μιλούσαν μαζί της, όπως ο Ορφέας, ο οποίος της λέει: «Και τώρα, Αργώ, άκουσε τη δική μου φωνή όπως την άκουσες προηγουμένως». Σε μια άλλη περίπτωση αναφέρεται ότι μίλησε η Αργώ και είπε τα παρακάτω:

«Ω, εγώ η δυστυχισμένη, μακάρι να είχα συντριβεί και καταστραφεί σιις Κυανές Πέτρες και στην τρικυμία του Ευξείνου Πόντου. Παρά που τώρα άδοξη μεταφέρω την πασίγνωστη άγνοια των βασιλέων. Επειδή τώρα η αιώνια Ερινύα μας παρακολουθεί από πίσω ως τιμωρούς του συγγενικού αίματος του αποθανόντος Αψύρτου. Επέρχεται δε η μία συμφορά πάνω στην άλλη. Διότι τώρα θα κινδυνεύσω να περιέλδω σε άθλια κι οδυνηρή δυστυχία, εάν πλησιάσω στις Ιερνίδες Νήσους, εάν βεβαίως, αφού παρακάμψετε τα Ιερά Ακρωτήρια, δε φδάσειε στον κόλπο εσωτερικά της ξηράς και της απέραντης θάλασσας, κι εγώ φθάσω έξω στο Ατλαντικό Πέλαγος. Αφού είπε (η Αργώ) αυτά, σταμάτησε να μιλά...» (στ. 1160-1188).

Υπάρχουν κι άλλα σημεία στα Αργοναυτικά, τα οποία μας παρέχουν την ένδειξη ότι αυτό το ξύλο πρέπει να ήταν ένα είδος ασύρματης επικοινωνίας μεταξύ των Αργοναυτών και της Αθηνάς ή των άλλων ολύμπιων θεών, οι οποίοι τους καθοδηγούσαν όποτε χρειάζονταν τη βοήθειά τους.

Η άποψη ότι η Αργώ ήταν διαστημόπλοιο τεκμηριώνεται περισσότερο από τους παρακάτω στίχους που ουσιαστικά αναφέρουν ότι «πετούσε»: «Οι Αλπεις έχουν εκτεταμένη αιχμήν, επικάθηται δε πάντοτε εκεί ομίχλη. Από δω ξεκινήσαντες βιαστικά...» (Ορφικά, στίχοι 1131-1136). «Τούτον, τον Κάνθο τον Αβαντιώτη κατενίκησεν η μοίρα, και η ανάγκη του επέβαλε να αποθάνει υπεράνω (πάνω από) της Λιβύης» (Ορφικά, στίχοι 118-131).

ΠΗΓΗ

----------------------------------------------------

3)ΓΙΑΤΙ η ΑΡΓΩ ήταν ΙΠΤΑΜΕΝΟΣ ΔΙΣΚΟΣ

Πηγή diadrastiko: Ανάμεσα στα ιπτάμενα οχήματα που κατά καιρούς συναντάμε στην αρχαία ελληνική γραμματεία, εντάσσεται και το πλοίο Αργώ με τις εκστρατείες της περί το 3500-2040 π.Χ., το 1550 π.Χ., και 1420 π.Χ.

Αρκετοί από εμάς θα έχουν ακούσει ή διαβάσει πως η Αργώ ήταν διαστημόπλοιο ή, γενικότερα, πως είχε την δυνατότητα να πετάει.
Αυτό το τελευταίο μπορούμε σχετικά εύκολα να το ισχυριστούμε μόλις επιχειρήσουμε να δούμε το σχήμα της, με βάση τις περιγραφές του Ορφέα στα Αργοναυτικά του.

Επάνω βλέπουμε μία σπάνια απεικόνιση της Αργούς, από το ιερό της Ορθίας Αρτέμιδος στην Σπάρτη. Μας βοηθάει οπτικά να αντιληφθούμε καλύτερα αυτό που θα περιγράψουμε στην συνέχεια.
Η Αργώ είχε το σχήμα τόξου. Μάλιστα, οι διακοσμητικοί κύκλοι και η πάπια, σύμβολα του Ήλιου-Υπερίωνα, αποτελούν υπαινιγμούς για το πέταγμα της στο ζωδιακό. Δηλαδή ότι πετούσε και στο διάστημα (Αργώ, Θεόδωρου Αξιώτη), λαμβάνοντας ότι τα ζώδια λογαριάζονται 13 μαζί με τον Οφιούχο. Παρατηρήστε, επίσης, ότι το πλοίο δεν έχει κουπιά (Εκείνο στα δεξιά που μοιάζει με κουπί είναι εξέδρα όπου πατά η κοπέλα).

Σύμφωνα με τα Αργοναυτικά, το εσωτερικό του πλοίου είναι «κοίλον».
Το δε εξωτερικό έχει αυτό της «δολιχής νηός» και ανήκει στο είδος των «αμφιελισσών».
Το είδος αυτό είναι των κωπηλατούμενων και από τα δύο μέρη, αλλά έχει και την έννοια του αμφικύρτου, δηλαδή του κυρτού και από τα δύο μέρη, του στρογγυλού.
Το σχήμα της «δολιχής νηός» είναι το μακρύ πλοίο. Με δύο λόγια το σχήμα της Αργούς ήταν μακροστρόγγυλο. Όπως δηλαδή περίπου το σχήμα της σταγόνας. Σαν αυγό ή μήπως σαν ...ιπτάμενος δίσκος;
Να σημειώσουμε πως συγγενική λέξη του «αμφιέλισσα» είναι το «αμφιελικτός» που είναι και δεύτερη έννοια του «ελίσσω». Σημαίνει ο περιστρεφόμενος σε κύκλο. Αυτό μας επιτρέπει να υποθέσουμε ότι η Αργώ περιστρεφόταν...

Ίσως τα παραπάνω είναι επουσιώδη για να δείξουν ότι η Αργώ δεν ερχόταν πάντα σε επαφή με την θάλασσα όταν ταξίδευε.
Γι αυτό να δώσουμε το εξής στοιχείο: Φαίνεται ότι η Αργώ πλοηγόταν και με την φωνή του εκάστοτε κυβερνήτη της, κάτι που ξανά στις μέρες μας αρχίζει να ξαναγίνεται πραγματικότητα. Ο Ορφέας, λοιπόν, ο οποίος ακολουθούσε οδηγίες της Αθηνάς, έδωσε στην Αργώ προφορική εντολή να σπεύσει.
Και η Αργώ υπακούοντας «ανηέρθη» ταχέως, ελάφρυνε την όλη κατασκευή και γλιστρούσε στην θάλασσα!... (Αργοναυτικά 270-271)
Τι άλλο πιο ξεκάθαρο από αυτό το «ανηέρθη»!

Ακόμη, και σαν μία τελική απόδειξη πως η Αργώ πετούσε, παραθέτουμε τα εξής: Η Αργώ έχει ταξιδέψει και σε μέρη χωρίς θάλασσα, ή και έχει διασχίσει ξηρές (;) προκειμένου να βρεθεί στον προορισμό της. Έχει ταξιδέψει στην Κολχίδα, στον Καύκασο, Αίγυπτο, αλλά και σε χώρες που σήμερα γνωρίζουμε με τα ονόματα Αμερική, Ρωσία κλπ. Μην αναρωτηθείτε πώς και γιατί. Απλά αναλογιστείτε το παρακάτω περιστατικό που συνέβη μετά την ναυπήγησή της, όπου ο Ιάσων ξεκίνησε να περιπλεύσει την Πελοπόννησο με την Αργώ. Καθώς λοιπόν «αρμένιζε κατά τον Μαλέαν τον παρέσυρε, λέει, ξαφνικά ο βοριάς και τον επήγαινε μακρυά κατά την Λιβύην, πριν όμως ιδή καλά καλά στεριά, έπεσε στις ξέρες της Τριτωνίδος λίμνης»... (Ηρόδοτος 4, 179) Και δεν είναι μόνο ο Ηρόδοτος που μας δίνει αυτή την πληροφορία. Πώς βρέθηκε η Αργώ από την θάλασσα του Μαλέα σε ξηρά της Αφρικής, αρκετά χιλιόμετρα από την Μεσόγειο;
Την μετέφερε, άραγε, πάνω από την ξηρά όντος ένας άνεμος, χωρίς φυσικά να τσακιστεί ή να αδειάσει το πλήρωμα στον αέρα;
Την μετέφεραν οι Αργοναύτες στην πλάτη τους, όπως μας λέει ο Πίνδαρος; ΄΄Η μήπως απλά προσγειώθηκε ύστερα από μία πτήση ρουτίνας;

Θα μου πείτε ένα πλοίο, ιπτάμενο δίσκο ή όπως αλλιώς θέλετε ονομάστε το, σαν την Αργώ, αφού έχει την δυνατότητα να πετάει, για ποιό λόγο να είναι κωπηλατούμενο;
Κατ' αρχάς η έννοια του «αμφιέλισσα» είναι διπλή: α) πλοίο κωπηλατούμενο και από τις δύο μεριές, β) αμφίκυρτο.

Ίσως, λοιπόν, να σημαίνει μόνο αμφίκυρτο, αλλά οι αντιγραφείς που είναι υπεύθυνοι για την διάσωση του κειμένου να δέχτηκαν την πρώτη (α) έννοια και κατ' επέκταση συμπλήρωσαν από μόνοι τους συνειδητά ή υποσυνείδητα την διαστρέβλωση.

Τέλος, δεν μπορούμε καθόλου να αποκλείσουμε το γεγονός, η Αργώ να ήταν και κωπηλατούμενη και ιπτάμενη. «Κωπηλατούμενη» ναι, αλλά υπό ποία έννοια;
Το πιθανότερο είναι ότι πρόκειται απλά για ορολογία την οποία δεν μπορούμε να εξηγήσουμε άμεσα.
Μπορούμε μόνο να υποθέσουμε ότι χρησιμοποιούσαν τον όρο «κωπηλατούμενη» όταν δεν πετούσε στον αέρα και έπλεε στην επιφάνεια της θάλασσας.
Και φυσικά δεν ταξίδευε με κουπιά αλλά με κάποιο είδος μηχανής.

Ίσως το «κουπί» έδειχνε την δύναμη του πλοίου ακριβώς όπως σήμερα χρησιμοποιούμε τον όρο του «ίππου» για τα αυτοκίνητά μας. Όταν λέμε ιπποδύναμη ή ότι ένα αυτοκίνητο είναι 10 ίππων, δεν σημαίνει ότι μέσα στο αυτοκίνητο έχει δέκα άλογα. Με την ίδια λογική η ιπποδύναμη της Αργούς ήταν 50 κουπιών, δηλαδή η δύναμη της μηχανής της ήταν όσο αν κωπηλατούσαν πενήντα άντρες...

Πιθανό επίσης είναι το ενδεχόμενο, η Αργώ να είχε και την δυνατότητα πλεύσης ως τα σημερινά υδροπτέρυγα. Κι αυτό επειδή βλέπουμε συχνή χρήση της θαλάσσης με μεγάλη ταχύτητα.
Δηλαδή αν υποθέσουμε ότι λειτουργούσε σαν ιπτάμενος δίσκος, σίγουρα είχε και άλλες δυνατότητες. Όποτε δεν πετούσε, διέσχιζε την θάλασσα όπως όλα τα πλοία, αφού διέθετε καρίνα, ή σαν δελφίνι. Όποτε διέσχιζε την ξηρά μάλλον το έκανε σαν χόβερκαφτ. Αυτό είναι σχεδόν ξεκάθαρο από την περιγραφή «και ανυψώθη πολύ ταχέως και έκαμνε ελαφρά τα ξύλα και γρήγορα εγλιστρούσε εις την θάλασσαν» (Αργοναυτικά 270-271).

Εκτός των άλλων, η Αργώ διέθετε και αυτό που σήμερα θα ονομάζαμε «ηλιοροφή». Όταν λοιπόν, με κάποιον από τους παραπάνω τρόπους έφτανε στο νησάκι του Άρη, χιλιάδες πουλιά –και εδώ- με χάλκινα φτερά της επιτέθηκαν.
Φαίνεται πως αιφνιδίασαν το πλήρωμα και ανάμεσα στα πυρά χάλκινων φτερών κάποιο χτύπησε τον Αργοναύτη Οιλέα στον ώμο.
Οι υπόλοιποι σύντροφοί του, όμως πρόλαβαν και αντέδρασαν με κραυγές και δυνατό θόρυβο, έδειωξαν τα πουλιά αυτά μακριά τους.
Εκτός, λοιπόν, που ήταν αμφίκυρτη μέρος της οροφής της άνοιγε ώστε οι Αργοναύτες να είναι εκτεθειμένοι στον Ελληνικό γαλανόλευκο ουρανό.

Όλα αυτά μας δίνουν την εικόνα ενός καραβιού που είχε το σχήμα τόξου και από τις δύο μεριές, περιστρεφόταν, πετούσε με κάποιο αντιβαρυτικό σύστημα και εν τέλει είχε σχήμα και ικανότητες ενός ιπτάμενου δίσκου.

(conspiracyfeeds)