Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2020
Σκάνε μία μία οι φούσκες του καραπάνου . Πλημμύρισε το Μεσολόγγι από τις ιερές αρπαχτές του.
Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2020
Σύλλογος Αλιέων Αιτωλικού : Ερώτηση , για την Ύδρευση του Αιτωλικού και την απόκρυψη χημικών αναλύσεων
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΑΛΙΕΩΝ ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑΣ ΑΙΤΩΛΙΟΥ- ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΄΄ΤΟ ΑΙΤΩΛΙΚΟ΄΄
εδρεύοντος στο Αιτωλικό, νομίμως εκπροσωπουμένου
ημερομηνία : 25/09/2020
ΠΡΟΣ
Πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου κ. Τσώλος Ιωάννης.
Υπόψη : Δήμαρχο Μεσολογγίου κ. Κωνσταντίνο Λύρο
ΘΕΜΑ : Λειτουργικότητα των εγκατεστημένων φίλτρων στη πηγή του Κεφαλόβρυσου, απόκρυψη χημικών αναλύσεων και παραπληροφόρηση για τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου στις 28η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2020, ημέρα ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ.
Αξιότιμε κύριε πρόεδρε του δημοτικού συμβουλίου , πληροφορηθήκαμε ότι το δημοτικό συμβούλιο στις 28 Αυγούστου 2020 , συζήτησε κεκλισμένων των θυρών για το θέμα της ύδρευσης της πόλης του Αιτωλικού.
Παρότι ήταν κεκλισμένων των θυρών, πληροφορηθήκαμε ότι σε αυτή παρέστη η κ. Τριανταφύλλου (πρώην βουλευτής του Σύριζα ) και ο πρώην πρόεδρος του ΔΔ Αιτωλικού κ. Γένδουλας .
Το ερώτημά μας είναι γιατί δόθηκε η άδεια εισόδου σε δυο άτομα που δεν ανήκουν στο σώμα του δημοτικού συμβουλίου , τα οποία δεν έχουν και καμιά αρμοδιότητα στο συγκεκριμένο θέμα .
Επίσης ρωτάμε, μιας και δεν τηρήσατε την απόφαση για κλειστή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, γιατί δεν καλέσατε το σύλλογό μας να παρασταθεί, ο οποίος έχει έννομο συμφέρον , μιας και βρίσκετε σε εξέλιξη, μετά από δική μας παρέμβαση, δικαστική δίωξη εναντίον της πρώην δημοτικής αρχής και της ΔΕΥΑΜ για το θέμα της ύδρευσης και του βιολογικού καθαρισμού της πόλης του Αιτωλικού.
Θέλουμε επίσης να μας διευκρινίσετε, ποια είναι η σημερινή κατάσταση και απόδοση των φίλτρων που τοποθετήθηκαν στη πηγή του Κεφαλοβρύσου, μετά από την διαφυγή άγνωστης ποσότητας ενεργού άνθρακα από το εσωτερικό των φίλτρων προς το δίκτυο ύδρευσης του Αιτωλικού.
Το γεγονός αυτό , όπως και οι αναλύσεις που το επιβεβαιώνουν, τις έχουν στα χέρια τους η ΔΕΥΑΜ και η Δ. Υγείας της Περιφέρειας Δ. Ελλάδας.
Γιατί αυτές δεν παρουσιάστηκαν στο συγκεκριμένο δημοτικό συμβούλιο ;
Τι προτίθεστε να κάνετε στο μέλλον ώστε να διορθώσετε την αστοχία και την μη τήρηση των κανόνων που εσείς ο ίδιος δημοσιοποιήσατε και ελλιπώς επιβάλλατε ;
Για το Δ.Σ του Συλλόγου
Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Τσίντζος Αθανάσιος Μπότας Θεόδωρος
Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2020
Ο λοχαγός, η ηρωίδα γυναίκα του, 80 στρατιώτες… 10.000 βάρβαροι Τούρκοι
Το κάστρο της Τρεμπόβλα κτίστηκε τον 14ο αι. στην κοιλάδα του μικρού ποταμού Χνιέζνα στην σημερινή δυτική Ουκρανία που το 1675 αποτελούσε τμήμα της Πολωνίας. Το κάστρο ήταν μικρό (100 χ 40μ.) αλλά ήταν ισχυρά κατασκευασμένο με τα τείχη να έχουν πάχος έως και 4μ. Το 1672 είχε ξεσπάσει ο Πολωνοτουρκικός Πόλεμος. Μετά από διάφορες εναλλαγές οι Τούρκοι είχαν καταφέρει να προελάσουν στην δυτική Ουκρανία (Ποδολία).
Ελάχιστες θέσεις στην περιοχή παρέμεναν στην κατοχή των Πολωνών. Μια από αυτές ήταν και το κάστρο της Τρεμπόβλα. Στο κάστρο υπήρχε μια μικρή φρουρά 80 ανδρών, υπό τον λοχαγό Ιωάννη Σαμουήλ Χρανόφσκι. Διέθεταν επίσης 11 πυροβόλα. Στο κάστρο βρισκόταν και η σύζυγος του λοχαγού Άννα – Δωροθέα. Όταν πλησίασαν οι Τούρκοι εισήλθαν στο κάστρο και περίπου 200 κάτοικοι του ομώνυμου χωριού και 30 ευγενείς της περιοχής.
Το καλοκαίρι του 1675 μια τουρκοταταρική στρατιά 30.000 ανδρών είχε εισβάλει στην περιοχή και μέχρι τις 20 Σεπτεμβρίου 10.000 Τούρκοι, υπό τον πασά Ιμπραήμ, τον επιλεγόμενο Παχύ, είχαν πλησιάσει το κάστρο. Η κατάσταση ήταν κρίσιμη για τους Πολωνούς καθώς η αναλογία ήταν περίπου 1:125 υπέρ των Τούρκων. Ένα σύνταγμα δραγώνων που στάθμευε κοντά διατάχτηκε να αποχωρήσει καθώς δεν υπήρχαν αρκετά τρόφιμα στο κάστρο και για τους άνδρες του. Έτσι ο λοχαγός και οι 80 άνδρες του παρέμειναν μόνοι.
Οι Τούρκοι βέβαιοι για την επιτυχία τους εξαπέλυσαν την πρώτη τους επίθεση στις 20 Σεπτεμβρίου, αλλά αποκρούστηκαν με βαριές απώλειες από τους απελπισμένα μαχόμενους Πολωνούς και τους λίγους αξιόμαχους – κατά το δυνατό – πολίτες. Οι μέρες περνούσαν και οι τουρκικές επιθέσεις διαδέχονταν η μια την άλλη, αλλά κάθε φορά «έσπαγαν» πάνω στα όπλα των αποφασισμένων Πολωνών. Οι Τούρκοι επιχείρησαν να υπονομεύσουν τα τείχη αλλά απέτυχαν. Ο Ιμπραήμ εξαπέλυσε τέσσερις γενικές επιθέσεις κατά του κάστρου αλλά αποκρούστηκε.
Παρόλα αυτά η κατάσταση των αμυνομένων κατέστη σταδιακά απελπιστική. Τρόφιμα και νερό άρχισαν να εξαντλούνται και οι απώλειες δεν αναπληρώνονταν. Οι Τούρκοι είχαν εξαπολύσει πάνω από 4.000 οβίδες κατά του κάστρου, μετατρέποντάς το σε ερείπια. Έτσι ο λοχαγός Χρανόφσκι πιέστηκε από τους ευγενείς να παραδώσει το κάστρο. Τότε όμως επενέβη η, αξίζει να σημειωθεί, εβραϊκής καταγωγής σύζυγός του.
Η Άννα-Δωροθέα εμφανίστηκε μπροστά στον άνδρα της, τους ευγενείς και τους στρατιώτες του με ένα μαχαίρι στα χέρια απειλώντας να αυτοκτονήσει αν παρέδιδαν το κάστρο. Η πράξη της και τα λόγια της είχαν αποτέλεσμα. Το ηθικό των ανδρών αναπτερώθηκε και όχι μόνο αποφάσισαν να αγωνιστούν ως το τέλος αλλά πραγματοποίησαν, οι λίγοι αυτοί, έξοδο κατά των χιλιάδων Τούρκων κατακόπτοντας πολλούς και αρπάζοντας τα αναγκαία. Η Άννα-Δωροθέα συμμετείχε στη μάχη και δέχτηκε δύο τραύματα. Οι προτείνοντες την παράδοση ηττοπαθείς φυλακίστηκαν.
Κατόπιν αυτού οι Τούρκοι συνέχισαν με μανία τις επιθέσεις. Στις 5 Οκτωβρίου μόλις 20 Πολωνοί στρατιώτες στεκόταν ακόμα – σχετικά – όρθιοι στις επάλξεις. Οι υπόλοιποι ήταν νεκροί ή βαριά τραυματισμένοι. Μόνο ένα θαύμα μπορούσε πλέον να τους σώσει. Το θαύμα όμως συνέβη. Μια πολωνική δύναμη υπό τον στρατηγό και μελλοντικό βασιλιά της Πολωνίας Ιωάννη Σομπιέσκι, έχοντας νικήσει τους Τούρκους στο Λβοφ, πλησίασε στο κάστρο.
Οι Τούρκοι, αφού επιχείρησαν μια ακόμα έφοδο, αποχώρησαν, στις 11 Οκτωβρίου, ταπεινωμένοι από το ακαταμάχητο κάστρο. Οι πολιορκημένοι είχαν σωθεί. Οι ηρωικοί αμύντορες του κάστρου τιμήθηκαν εξαιρετικά και έγιναν γνωστοί σε όλη τη Χριστιανοσύνη. Ο λοχαγός και η γενναία του σύζυγος τιμήθηκαν με τίτλο ευγενείας, ενώ ο Χρανόφσκι έγινε αργότερα κυβερνήτης πόλεων. Το 1685 ο Χρανόφσκι, αντισυνταγματάρχης πλέον, επανήλθε στην Τρεμπόβλα φρουρώντας το κάστρο ως το 1686.
Το Αλτσχάιμερ συνδέεται με τις αρνητικές σκέψεις
Οι άνθρωποι που συστηματικά ρέπουν στον αρνητικό τρόπο σκέψης αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο Αλτσχάιμερ και γενικότερα άνοιας, σύμφωνα με μία νέα διεθνή επιστημονική μελέτη.
Οι ερευνητές από τη Βρετανία (Πανεπιστημιακό Κολλέγιο Λονδίνου-UCL), τη Γαλλία (Ιατρικό Ινστιτούτο INSERM) και τον Καναδά (Πανεπιστήμιο ΜακΓκιλ), με επικεφαλής τη δρα Νάταλι Μάρτσαντ του Τμήματος Ψυχιατρικής του UCL, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα Αλτσχάιμερ και άνοιας «Alzheimer's & Dementia», μελέτησαν 360 ανθρώπους άνω των 55 ετών.
Παράλληλα, αξιολογήθηκε η γνωστική-νοητική λειτουργία τους (μνήμη, προσοχή, γλωσσική ικανότητα κ.ά.), ενώ υποβλήθηκαν
και σε εγκεφαλικές εξετάσεις ΡΕΤ (τομογραφίες εκπομπής ποζιτρονίων), οι
οποίες μετρούν τις εναποθέσεις των πρωτεϊνών Ταυ και αμυλοειδούς που
συνδέονται με τη νόσο Αλτσχάιμερ όταν συσσωρεύονται στον εγκέφαλο και
καταστρέφουν τα κύτταρα.Για μία περίοδο δύο ετών, οι συμμετέχοντες αξιολογήθηκαν μέσω ερωτηματολογίων σχετικά με τον τρόπο σκέψης τους (βαθμός αρνητικών σκέψεων, όπως γκρίνια για το παρελθόν και
ανησυχία για το μέλλον), καθώς επίσης για συμπτώματα κατάθλιψης και άγχους.
Αρνητικά μοτίβα σκέψης
Διαπιστώθηκε ότι όσοι εμφάνιζαν περισσότερη τάση αρνητικών σκέψεων είχαν και μεγαλύτερη έκπτωση των γνωστικών και μνημονικών λειτουργιών τους σε βάθος τετραετίας, ενώ ήταν, επίσης, πιθανότερο να έχουν πλάκες αμυλοειδούς και Ταυ στον εγκέφαλο τους.
«Η κατάθλιψη και το άγχος στη μέση και την τρίτη ηλικία ήταν ήδη γνωστό ότι αποτελούν παράγοντες κινδύνου για άνοια. Η νέα μελέτη μας βρήκε ότι ορισμένα αρνητικά μοτίβα σκέψης που σχετίζονται με την κατάθλιψη και το άγχος μπορεί να συνιστούν την υποκείμενη αιτία γιατί οι άνθρωποι με αυτές τις ψυχικές διαταραχές είναι, επίσης, πιο πιθανό να εμφανίσουν άνοια. Σε συνδυασμό με άλλες μελέτες που συνδέουν την κατάθλιψη και το άγχος με τον κίνδυνο άνοιας, θεωρούμε ότι οι χρόνιες αρνητικές σκέψεις επί μεγάλο χρονικό διάστημα μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο άνοιας. Γι' αυτό, πρέπει να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να μειώσουν αυτήν την τάση», δήλωσε η δρ Μάρτσαντ.
«Πιστεύουμε ότι ο επαναλαμβανόμενος αρνητικός τρόπος σκέψης
αποτελεί έναν νέο παράγοντα κινδύνου για άνοια», ανέφερε η Βρετανίδα ψυχίατρος. Ο επίμονος αρνητικός
τρόπος σκέψης αυξάνει τους δείκτες του στρες (π.χ. υπέρταση), κάτι που
με τη σειρά του αυξάνει την πιθανότητα συσσώρευσης των τοξικών πρωτεϊνών
στον εγκέφαλο, άρα και της άνοιας (της οποίας η νόσος Αλτσχάιμερ
αποτελεί τη συχνότερη μορφή).Η μελέτη βρήκε ότι η κατάθλιψη και το άγχος από μόνα τους σχετίζονται με
τη συνακόλουθη γνωστική-νοητική έκπτωση, όχι όμως με τη συσσώρευση
αμυλοειδούς και πρωτεΐνης Ταυ. Αυτό δείχνει, κατά τους ερευνητές, ότι
τελικά ο διαχρονικός αρνητικός τρόπος σκέψης είναι ο βασικός λόγος που η
κατάθλιψη και το άγχος συμβάλλουν στον κίνδυνο Αλτσχάιμερ.
«Οι σκέψεις μας μπορούν να έχουν βιολογικό αντίκτυπο στη σωματική υγεία μας, είτε θετικό είτε αρνητικό. Διάφορες πρακτικές, όπως ο διαλογισμός, μπορούν να βοηθήσουν να σκέφτεται κανείς θετικά και να μειώσει τις αρνητικές σκέψεις», σημείωσε ο δρ Γκαέλ Σετελά του INSERM και του Πανεπιστημίου της Καέν-Νορμανδίας.
https://www.pentapostagma.gr/ygeia/6945616_altshaimer-syndeetai-me-tis-arnitikes-skepseis
Πώς συνδέεται η χαρά και η ευτυχία με την υγεία του πεπτικού συστήματος
Η σεροτονίνη, χημική ουσία γνωστή για τον ρόλο της στην πρόκληση ευφορίας και ευτυχίας στον εγκέφαλο, μπορεί να μειώσει την ικανότητα κάποιων παθογόνων στο έντερο να προκαλέσουν σοβαρές λοιμώξεις, σύμφωνα με μία νέα έρευνα επιστημόνων του Πανεπιστημίου Southwestern. Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στο Cell Host & Microbe, θα μπορούσαν να προσφέρουν ένα νέο τρόπο αντιμετώπισης των λοιμώξεων για τις οποίες υπάρχουν ελάχιστες πραγματικά αποτελεσματικές θεραπείες.
Παρόλο που η μεγάλη πλειοψηφία των ερευνών πάνω στη σεροτονίνη έχει επικεντρωθεί στις επιδράσεις της στον εγκέφαλο, σχεδόν το 90% αυτού του νευροδιαβιβαστή -χημικό που χρησιμοποιούν τα νευρικά κύτταρα για να επικοινωνούν μεταξύ τους- παράγεται στη γαστρεντερική οδό, όπως εξηγεί η επικεφαλής της μελέτης και καθηγήτρια μικροβιολογίας και βιοχημίας, Δρ. Vanessa Sperandio. Στους ανθρώπους, τρισεκατομμύρια βακτήρια ζουν στο σημείο αυτό του σώματος, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι επωφελή για τον οργανισμό. Τα παθογόνα βακτήρια, όμως, κατοικούν επίσης στη γαστρεντερική οδό, προκαλώντας σοβαρές και εν δυνάμει θανατηφόρες λοιμώξεις.
Οι ερευνητές εργάστηκαν με το Escherichia coli Ο157, ένα είδος βακτηρίων που προκαλεί περιοδικές εξάρσεις συχνά
επικίνδυνων έως και θανατηφόρων τροφικών λοιμώξεων. Η ομάδα ανέπτυξε
αυτά τα παθογόνα βακτήρια σε εργαστηριακά τρυβλία και στη συνέχεια τα
εξέθεσε στη σεροτονίνη. Τα τεστ γονιδιακής έκφρασης έδειξαν ότι η
σεροτονίνη μείωσε σημαντικά την έκφραση μιας ομάδας γονιδίων που
χρησιμοποιούν τα βακτήρια για να προκαλέσουν λοίμωξη, ενώ επιπρόσθετα
πειράματα σε ανθρώπινα κύτταρα έδειξαν ότι τα βακτήρια δε θα μπορούσαν
πλέον να προκαλέσουν βλάβες που σχετίζονται με λοίμωξη στα κύτταρα, αν
τα βακτήρια αυτά εκτίθεντο στη σεροτονίνη.Γνωρίζοντας ότι τα εντερικά βακτήρια επηρεάζονται σημαντικά από το
περιβάλλον, η Δρ. Sperandio με τους συνεργάτες της, διερεύνησαν αν η
σερατονίνη που παράγεται στο έντερο μπορεί να επηρεάσει τη μολυσματικότητα
των παθογόνων βακτηρίων που μολύνουν τη γαστρεντερική οδό.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές εξέτασαν τον τρόπο με τον οποίο η σεροτονίνη επηρέαζε τη μολυσματικότητα στους ξενιστές. Χρησιμοποιώντας ποντίκια, οι ερευνητές μελέτησαν το πώς η σεροτονίνη μπορεί να άλλαζε την ικανότητα του Citrobacter rodentium – ένα βακτήριο του εντέρου των ποντικιών που χρησιμοποιείται συχνά ως ανάλογο του E. coli στους ανθρώπους – να μολύνει και να ασθενεί τους ξενιστές του. Τα ποντίκια αυτά ήταν γενετικά τροποποιημένα ώστε να παράγουν είτε περισσότερη είτε λιγότερη σεροτονίνη στις γαστρεντερικές τους οδούς. Όσα υπερπαρήγαγαν τον νευροδιαβιβαστή ήταν λιγότερο πιθανό να αποικιστούν από το C. rodentium μετά από έκθεση στο βακτήριο ή είχαν σχετικά μικρές εξάρσεις ασθενείας, ενώ η χορήγηση φλουοξετίνης στα ποντίκια για την αύξηση των επιπέδων σεροτονίνης απέτρεψε τη νόσησή τους από την έκθεση στο C. rodentium. Ωστόσο, τα ποντίκια που παρήγαγαν μειωμένες ποσότητες σεροτονίνης ασθένησαν πολύ σοβαρότερα μετά τη βακτηριακή έκθεση και σε πολλές περιπτώσεις πέθαναν από τη νόσο.
Η ίδια και οι συνεργάτες σκοπεύουν να μελετήσουν την πιθανότητα
διαχείρισης των επιπέδων σεροτονίνης ως ένα τρόπο αντιμετώπισης των
βακτηριακών λοιμώξεων στην γαστρεντερική οδό. Προς το παρόν, πάντως,
λίγα είναι τα διαθέσιμα αντιβιοτικά που μπορούν να αντιμετωπίσουν
αποτελεσματικά το E. coli O157, ενώ κάποια στην πραγματικότητα
επιδεινώνουν τις συνέπειες της λοίμωξης, προκαλώντας την απελευθέρωση
περισσότερων επιβλαβών τοξινών από τα βακτήρια.Εκτενέστερα πειράματα εντόπισαν τον υποδοχέα της σεροτονίνης στις
επιφάνειες τόσο του E. coli όσο και του C. rodentium, μια πρωτεΐνη γνωστή ως CpxA. Επειδή πολλά είδη εντερικών βακτηρίων έχουν επίσης την CpxA, είναι
πιθανό η σεροτονίνη να έχει ποικίλες επιδράσεις στην εντερική βακτηριακή
υγεία, επισημαίνει η Δρ. Sperandio.
«Η θεραπεία των βακτηριακών λοιμώξεων και ιδίως αυτών του εντέρου είναι αρκετά δύσκολη. Αν μπορέσουμε να επαναστοχεύσουμε την φλουοξετίνη ή άλλα φάρμακα αυτής της κατηγορίας, θα μπορούσαμε να έχουμε ένα νέο όπλο στη μάχη για την αντιμετώπιση αυτών των επικίνδυνων λοιμώξεων», καταλήγει η Δρ. Sperandio.
Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2020
Εισερχόμενη Ποίηση από τη Πρωτεύουσα nr. 3
Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2020
Που πήγαν τα 2.000.000 ευρώ , για την ύδρευση του Αιτωλικού ;;;
Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2020
Ποιος στέλνει τους εισπράκτορες της ΔΕΥΑΜ στη πόρτα μας ;;;
Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2020
Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2020
Ο μυστηριώδης πολεμιστής της μάχης του Μαραθώνα
Εμφανίστηκε από το πουθενά, ντυμένος με ρούχα καθόλου κατάλληλα για μάχη, θέρισε τους Πέρσες με τη λαβή του αρότρου του και μετά εξαφανίστηκε μαγικά.
Ήταν άλλο ένα από αυτά τα ξακουστά αξιοπερίεργα που έλαβαν χώρα στην περίφημη μάχη του Μαραθώνα ή που μας είπαν πως συνέβησαν οι αρχαίοι συγγραφείς.
...Εχετλαίο ή Έχετλο τον αποκάλεσαν και έμοιαζε εκτός τόπου και χρόνου: δεν ήταν τοπικός ή εθνικός ήρωας ούτε και κανείς τον γνώριζε πριν τη μάχη. Τον αποκάλεσαν εξάλλου έτσι από την εχέτλη που κρατούσε, τη λαβή του αρότρου δηλαδή, ένα αρκούντως παράξενο όπλο να φέρεις στον πόλεμο.
Φορούσε ρούχα ταπεινά και έμοιαζε να έχει φύγει από το χωράφι του. Οι Αθηναίοι τον είδαν ξαφνικά δίπλα τους στη μάχη, τον είδαν όμως να θερίζει τους εισβολείς με το ιδιαίτερο όπλο του και μετά το πέρας της αιματοχυσίας, κανείς δεν ξανάκουσε γι’ αυτόν.
Όταν οι Αθηναίοι τον αναζήτησαν, ζητώντας ακόμα και τη βοήθεια του Απόλλωνα, το Μαντείο των Δελφών τους είπε απλώς να τιμήσουν τον ήρωα Εχετλαίο, αυτό τον παράξενο μαχητή με την τρομακτική πολεμική ικανότητα, την ασύγκριτη αποτελεσματικότητά του στη μάχη και το πιο ιδιοσυγκρασιακό όπλο που έφερε ποτέ κανείς στον πόλεμο.
Έτσι κι έκαναν αυτοί, τιμώντας τον αγρότη αυτό, όπως υπέθεσαν ότι ήταν λόγω της εχέτλης, στην περίφημη Ποικίλη Στοά τους χωρίς να μάθουν ποτέ τα πώς και τα γιατί. Ακόμα και επίσημη λατρεία του όρισαν, όπως άρμοζε σε κάθε ήρωα.
Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ωστόσο, όπως μας την καταμαρτυρεί ο Παυσανίας, ήταν πως επρόκειτο για κάποια υπερφυσική μορφή («επιφάνεια») που εμφανίστηκε μυστηριωδώς στη μάχη, βοήθησε αποφασιστικά τους Έλληνες να απαλλαγούν από την περσική απειλή και στο τέλος αποχώρησε με τον ίδιο μαγικό τρόπο, συγκεντρώνοντας την παντοτινή ευγνωμοσύνη των Αθηναίων.
Όπως μας λέει εξάλλου ο Ηρόδοτος («Ιστορίαι» 6.117.1): «Στη μάχη αυτή του Μαραθώνα σκοτώθηκαν από τους βαρβάρους περίπου έξι χιλιάδες τετρακόσιοι άντρες κι από τους Αθηναίους εκατόν ενενήντα δυο· αυτές ήταν οι απώλειες που είχαν τα δυο μέρη». Ο Εχετλαίος φέρεται να βοήθησε δυσανάλογα πολύ στον ελληνικό θρίαμβο…
Ο Μαραθωνομάχος που δεν κρατούσε όπλο
Πολλά και θαυμαστά τα μυστήρια που μας λένε οι αρχαίοι πρόγονοι πως έλαβαν χώρα πριν και κατά τη διάρκεια της αποφασιστικής μάχης του 490 π.Χ., η εύκολη ελληνική νίκη στην οποία φαίνεται πως ξάφνιασε ακόμα και τους Αθηναίους.
Για να εξηγηθεί η περσική πανωλεθρία προφανώς, αρκετοί πολεμιστές ισχυρίζονταν πως είδαν ήρωες και θεούς να πολεμούν στο πλάι τους, στο πλαίσιο της ομηρικής παράδοσης της επανεμφάνισης ηρώων (επιφάνειες) που διέπνεε τον ελληνισμό.
Τον Εχετλαίο ή τον Έχετλο τον αναφέρει μόνο ο περιηγητής Παυσανίας που έζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ. και όχι ο κατεξοχήν ιστορικός των περσικών πολέμων Ηρόδοτος. Ο Ηρόδοτος κάνει λόγο για άλλο υπερφυσικό περιστατικό της μάχης, το οποίο συνδέθηκε κακώς και υπόπτως με τον Εχετλαίο, όπως θα δούμε αργότερα.
Στην ελληνική τέχνη εξάλλου δεν έχουμε βρει αναπαραστάσεις του, παρά μόνο σε μερικά ετρουσκικά ταφικά μνημεία εμφανίζεται αυτός ο μυστηριώδης πολεμιστής με τη λαβή αρότρου στα χέρια. Ο Παυσανίας περιηγήθηκε στην περιώνυμη Ποικίλη Στοά των Αθηνών (Πεισιανάκτειος) και είδε την παράσταση του Εχετλαίου να περιλαμβάνεται στην τοιχογραφία των ηρώων της μάχης του Μαραθώνα: «ἥρως τε Ἔχετλος καλούμενος», γράφει στην «Ελλάδος Περιήγησης/Αττικά» (1.15.3).
Και παρακάτω (1.32.5) εξηγεί τι ήταν ακριβώς αυτός ο αγρότης με τα χωριάτικα ρούχα και τη λαβή αρότρου που κατέβηκε στη μάχη: «συνέβη δὲ ὡς λέγουσιν ἄνδρα ἐν τῇ μάχῃ παρεῖναι τὸ εἶδος καὶ τὴν σκευὴν ἄγροικον· οὗτος τῶν βαρβάρων πολλοὺς καταφονεύσας ἀρότρῳ μετὰ τὸ ἔργον ἦν ἀφανής· ἐρομένοις δὲ Ἀθηναίοις ἄλλο μὲν ὁ θεὸς ἐς αὐτὸν ἔχρησεν οὐδέν, τιμᾶν δὲ Ἐχετλαῖον ἐκέλευσεν ἥρωα. πεποίηται δὲ καὶ τρόπαιον λίθου λευκοῦ. τοὺς δὲ Μήδους Ἀθηναῖοι μὲν θάψαι λέγουσιν ὡς πάντως ὅσιον ἀνθρώπου νεκρὸν γῇ κρύψαι, τάφον δὲ οὐδένα εὑρεῖν ἐδυνάμην· οὔτε γὰρ χῶμα οὔτε ἄλλο σημεῖον ἦν ἰδεῖν, ἐς ὄρυγμα δὲ φέροντες σφᾶς ὡς τύχοιεν ἐσέβαλον».
Το γεγονός ότι ο Εχετλαίος τιμήθηκε στο πλέον αξιοθαύμαστο έργο της Ποικίλης Στοάς (475-450 π.Χ.), τους ήρωες της μάχης του Μαραθώνα, και ήταν ανάμεσα στον στρατηγό Μιλτιάδη, τον πολέμαρχο Καλλίμαχο και τον ήρωα Κυναίγειρο (αλλά και τον Θησέα, τον Ηρακλή και την Αθηνά), δείχνει τις τιμές που του απέδωσαν οι Αθηναίοι για τη βοήθειά του στη μάχη.
Ο Παυσανίας, πολύ μεταγενέστερος μεν από τα γεγονότα του Μαραθώνα, είδε με τα μάτια του την τοιχογραφία που φιλοτεχνήθηκε καμιά τριανταριά χρόνια μετά τη μάχη, απεικονίζοντας με ρεαλισμό τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στο πεδίο. Ο περιηγητής περιγράφει τον Εχετλαίο να πολεμά πλάι στους πραγματικούς στρατιώτες της μάχης (Μιλτιάδης, Καλλίμαχος και Κυναίγειρος), δεν ήταν τοποθετημένος δηλαδή στο ανώτερο τμήμα της παράστασης με τους μυθολογικούς ήρωες και τους θεούς. Αυτό συνιστά για τους ιστορικούς σοβαρή ένδειξη ότι επρόκειτο για Μαραθωνομάχο.
Τι σόι πολεμιστής ήταν όμως αυτός ο «κατά τη μορφή και την ενδυμασία χωρικός» που σκότωσε «πολλούς από τους βαρβάρους και εξαφανίστηκε μετά τη μάχη»; Κι όλα αυτά με μια λαβή αλετριού;
Μήπως ήταν θεός; Μήπως ήταν ήρωας που επανεμφανίστηκε; Όχι, μας λένε οι σύγχρονοι μελετητές, όπως ο Michael Jameson στο κεφάλαιο «The Hero Echetlaeus» στο συλλογικό «Cults and Rites in Ancient Greece: Essays on Religion and Society» (2014), γιατί αν ήταν έτσι, τότε οι Αθηναίοι θα έπρεπε να τον επικαλεστούν επισήμως κάνοντας θυσία στο όνομά του πριν τη μάχη προκειμένου να λάβουν την εύνοιά του.
Καμιά τιμή δεν έλαβε όμως αυτός ο μεγάλος άγνωστος που ζώθηκε το άροτρό του και κατέβηκε στον Μαραθώνα. Γι’ αυτό και ο Απόλλωνας είπε στους Αθηναίους στο Μαντείο των Δελφών πως πρέπει να τον τιμούν ως ήρωα, γιατί κάτι τέτοιο ήταν πιθανότατα ο αγρότης-μαχητής που διακρίθηκε πολεμώντας στην πρώτη γραμμή…
Τι είπε ο Ηρόδοτος για τον Εχετλαίο
Απολύτως τίποτα! Ο ιστορικός αναφέρθηκε σε ένα διαφορετικό μεταφυσικό περιστατικό από την ίδια μάχη που στην καλπάζουσα φαντασία κάποιων συνδέονται προφανώς. Μας περιγράφει λοιπόν ο Ηρόδοτος («Ἱστορίαι» 6.117.2-3):
«Και στην ίδια μάχη συνέβη ένα τέτοιο καταπληκτικό περιστατικό: ένας Αθηναίος, ο Επίζηλος, ο γιος του Κουφαγόρα, που πολεμούσε ηρωικά εκεί που πάλευαν στήθος με στήθος, έχασε το φως των ματιών του χωρίς να δεχτεί ούτε χτύπημα ούτε βέλος σε κανένα μέρος του σώματός του κι από τότε έμεινε σ᾽ όλη τη ζωή του τυφλός.
[6.117.3] Κι άκουσα να διηγούνται για το πάθημά του μια τέτοια ιστορία, πως του φάνηκε να στέκεται αντίκρυ του ένας πελώριος οπλίτης, που η γενειάδα του σκέπαζε ολόκληρη την ασπίδα του· κι αυτό το φάντασμα προσπέρασε τον ίδιο και σκότωσε τον συμπολεμιστή του. Αυτή την ιστορία άκουσα πως διηγιόταν ο Επίζηλος».
Το «φάντασμα» που μας λέει ο Ηρόδοτος, άλλος ένας μυστηριώδης αθηναίος πολεμιστής(;), δεν είναι κατά κανέναν τρόπο ο Εχετλαίος. Οι μόνοι εξάλλου που έχουν κάνουν ποτέ αυτή τη σύνδεση είναι μια καλή μερίδα του ελληνικού ίντερνετ και μόνο! Ακόμα και ο Ηρόδοτος κρατά τις αποστάσεις του εδώ («Αυτή την ιστορία άκουσα πως διηγιόταν ο Επίζηλος»), από ένα φάντασμα άλλωστε που δεν είχε κανένα πρόβλημα να σκοτώσει Έλληνα (τον συμπολεμιστή του Επίζηλου).
«Το αφήγημα είναι χτισμένο στις γενικές οδηγίες της πολεμικής επιφάνειας της ‘‘Ιλιάδας’’, με επιπρόσθετη έμφαση στο υπεράνθρωπο μέγεθος και παράστημα και στο εξωπραγματικό σχήμα της επιφάνειας», παρατηρεί για την αναφορά του Ηροδότου η Georgia Petridou στο «Divine Epiphany in Greek Literature and Culture» (2016).
Ο Παυσανίας περιγράφει όμως τον Εχετλαίο ως ιδιαίτερο μεν, άνθρωπο δε. Και το άροτρό του δεν αποκλείεται να ήταν απλώς το μόνο όπλο που θα μπορούσε να έχει ποτέ του αυτός ο φτωχός αγρότης. Ή μπορεί να λειτουργούσε ακόμα και ως σύμβολο, όπως έχουν υπαινιχθεί αρκετοί ιστορικοί, καθώς το άροτρο συμβόλιζε στη συλλογιστική των αρχαίων Ελλήνων τη γονιμότητα.
Ο Εχετλαίος πρέπει να διακρίθηκε για την ανδρεία αλλά και την ουσιαστική συνεισφορά του στον θρίαμβο, κάνοντας τέτοια εντύπωση στους συμπολεμιστές του που συχνά μιλούσαν γι’ αυτόν. Και πιθανότατα δεν θέλησε ποτέ να δρέψει δάφνες για το πατριωτικό καθήκον που έκανε, αφήνοντας τους Αθηναίους να τον μνημονεύουν ως «αυτός που φέρει την εχέτλη».
Το όνομά του το κράτησε μυστικό ανά τους αιώνες
https://www.pronews.gr/istoria/913993_o-mystiriodis-polemistis-tis-mahis-toy-marathona