Τα ευτράπελα μέχρι να λάβει τέλος η τελετή, βομβάρδιζαν το κόσμο που είχε
μαζευτεί στη πλατεία του Αιτωλικού, για να τιμήσει πέρα από τη θυσία του
Καραϊσκάκη και τον στρατηγό Φλώρο, ο οποίος ήταν από τους λίγους που
πράγματι στάθηκαν με δέος, όταν αντίκρυσαν την προτομή του ήρωα.
Το ίδιο έγινε και όταν ένας συμπολίτης μας, (ο Στράτος Τρικαλινός)
τραγούδησε προς τιμή του ένα άσμα, χωρίς ρετούς , χωρίς τεχνικές
παρεμβάσεις, με οδηγό την αγάπη για τη Ελλάδα και την ευγνωμοσύνη που
πρέπει να έχουμε όλοι μας απέναντι στους μέγιστους του Έθνους
μας.
...
Δεν άργησε η κακοφωνία, να χαλάσει την όλη τελετή και αυτή ήρθε όταν ο
Λύρος έπιασε το μικρόφωνο και άρχισε να διαβάζει το κείμενο που του είχαν
γράψει οι ημέτεροι, οι οποίοι πίστεψαν ότι εάν του κάνουν εντατικές πρόβες
σε καθημερινή βάση, θα μπορέσει να σταθεί αξιοπρεπώς απέναντι στη βάσανο
του μικροφώνου.
Ο κόσμος που ήταν συγκεντρωμένος, σαφώς και δεν περίμενε να ακούσει τον
θιασάρχη Λύρο, να ξεδιπλώνει τις δημοτικές του ικανότητες στην ανάγνωση,
αλλά λόγω σεβασμού, δεν μπορούσε και να ξεσπάσει σε γέλια ή αποδοκιμασίες,
βάζοντας την υπομονή όλων, σε δοκιμασία ...αλλά λόγω της ημέρας, όπως έλεγε και ο Κωσταντίνου στην ταινία "Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα" όλοι προτίμησαν να σκέφτονται τις λαχταριστές τσιπούρες που είχαν
ήδη μπει στα κάρβουνα.
Την ίδια γεύση, άφησαν σχεδόν όλοι οι πολιτικοί εκπρόσωποι που ανέβηκαν
στο βήμα για να τιμήσουν με την ομιλία τους τον ήρωα Καραϊσκάκη, αλλά
δυστυχώς όλοι τους, μέσω της θυσίας του ήρωα, πυροβολούσαν ακατάπαυστα τον
Λύρο, μπας και τον συνετίσουν, με τις αλλοπρόσαλλές παλαβομάρες που κάνει
ως δήμαρχος, θέτοντας σε κίνδυνο, το ενιαίο μέτωπο που πρέπει να
παρουσιάζει ο πολιτικός χώρος που εκπροσωπούν, αλλά και την ίδια την
ύπαρξη του ιερού δήμου.
Κανένας από όλους αυτούς, ακόμη και μέχρι το τέλος της τελετής δεν
είχε συνειδητοποιήσει ότι είχαν αφήσει τον Καραϊσκάκη πίσω τους, με το
αυστηρό του βλέμμα να έχει καρφωθεί στα δρόμενα των πολιτικάντηδων και των
ανίκανων συνεργατών τους.
Όλοι μας περιμέναμε το θαύμα, περιμέναμε κάποιος από τους ομιλητές να
τολμήσει... να παραμερίσει την θεατρική σεμνοτυφία των τελετών
αυτού του τύπου και να επαναλάβει
τα λόγια του ίδιου του Καραϊσκάκη - «Μου γράφεις ένα μπουγιουρντί, λέγεις να προσκυνήσω
κι εγώ, πασά μου, ρώτησα τον πούτζον μου τον ίδιον κι αυτός μου
αποκρίθηκε να μην σε προσκυνήσω κι αν έρθεις κατ’ επάνω μου, ευθύς να
πολεμήσω».
Ή το ανεπανάληπτο - Πες τους ρε φίλε Πανουργιά,
(ορέ) έχω εις στον πούτσον μου βιολιά,
έχω και τουμπερλέκια
κι όπως
γουστάρω τα βαρώ
και σπάω τα
ζεμπερέκια.
Όταν γυρίσω θα τους γαμήσω
και αν
αργήσω δώσ’ τους κι αυτό,
είναι τ’
αρχίδια μου τα δυο.
Δυστυχώς, δεν τα επανέλαβε κανείς, γιατί ο παραλληλισμός με τη
σημερινή πραγματικότητα, θα ήταν άμεσος.
Ακόμη τον φοβούνται οι Μαυροκορδάτοι της σημερινής εποχής.
Ακόμη φοβούνται την τόλμη και την ανδρεία, αυτού του ήρωα.
Ακόμη δεν τολμούν να τον αντικρίσουν, γι΄ αυτό και τον είχαν
από πίσω τους, όταν χάιδευαν το μικρόφωνο με όμορφες λέξεις και
φληναφήματα του γραφείου, απ΄ όπου ασκούν εξουσία.
Ευτυχώς όμως που υπάρχει και ο Λύρος, ο μέγιστος γελωτοποιός της
δημοτικής αρχής, όπου μας χάρισε χαμόγελα και έκανε εκείνη τη βραδιά όχι
μόνο αξέχαστη με την ομιλία του, αλλά και με την παρουσία του ως
τελετάρχη.
Απίθανες στιγμές, οι οποίες αποθανατίστηκαν σε ένα βίντεο
μικρούλικου μήκους.
Απολαύστε το ...
Η ΓΕΚΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου