Γιατί οι αρχαίοι Περουβιανοί δεν μπορούσαν να κόψουν μια πέτρα για να μοιάζει έτσι, αν ένας Ισπανός καλλιτέχνης μπορούσε να το κάνει σήμερα; Αν και η ιδέα ενός φυτικού υλικού που λιώνει την πέτρα φαίνεται απίθανη, η θεωρία και η επιστήμη κερδίζουν έδαφος.
Επιστήμονες και αρχαιολόγοι προσπαθούν να καταλάβουν πώς χτίστηκαν περίεργες αρχαίες περουβιανές κατασκευές όπως το συγκρότημα Sacsahuamán. Αυτές οι υπέροχες κατασκευές αποτελούνται από τεράστιες πέτρες που η σύγχρονη τεχνολογία μας δεν μπορεί να μετακινήσει ή να τακτοποιήσει σωστά.
Είναι η απάντηση ένα ειδικό φυτό που επέτρεπε στους αρχαίους Περουβιανούς να μαλακώσουν την πέτρα ή γνώριζαν ένα μυστήριο προηγμένης παλιάς τεχνολογίας που θα μπορούσε να υγροποιήσει τις πέτρες;
Σύμφωνα με τους ερευνητές Jan Peter de Jong, Christopher Jordan και Jesus Gamarra, οι πέτρινοι τοίχοι στο Cuzco δείχνουν ενδείξεις ότι θερμαίνονται σε υψηλή θερμοκρασία και έχουν υαλοποιηθεί, καθιστώντας το εξωτερικό γυαλιστερό - και απίστευτα λεία.
...
Στην Ισπανία, ένας καλλιτέχνης μπορεί να δημιουργήσει έργα τέχνης που φαίνονται να έχουν δημιουργηθεί μαλακώνοντας την πέτρα και δημιουργώντας ένα όμορφο κομμάτι από αυτήν. Φαίνονται να είναι εντελώς ακατανόητα. Ήμουν έτοιμος να χρησιμοποιήσω το "mind-blowing", αλλά απέφυγα.
Ο Jong, ο Jordan και ο Gamarra καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι «κάποια μορφή gadget υψηλής τεχνολογίας χρησιμοποιήθηκε για να λιώσει πέτρινους ογκόλιθους, οι οποίοι στη συνέχεια τοποθετήθηκαν και αφέθηκαν να κρυώσουν δίπλα σε σκληρούς, πολυγωνικούς ογκόλιθους ήδη επί τόπου» με βάση αυτήν την ανακάλυψη. Η νέα πέτρα θα στερεωθεί πάνω σε αυτές τις πέτρες με σχεδόν τέλεια ακρίβεια. Ωστόσο, θα ήταν ένα ξεχωριστό τετράγωνο γρανίτη που θα περιβάλλεται από άλλα συνδικάτα και θα «λιώνεται» στις αλληλένδετες θέσεις τους στον τοίχο».
«Σε αυτό το σενάριο», έγραψε ο David Hatcher Childress στο βιβλίο του αρχαία τεχνολογία στο Περού και τη Βολιβία, «τα ηλεκτρικά πριόνια και τα τρυπάνια θα εξακολουθούσαν να κόβουν και να δίνουν σχήμα στις πέτρες καθώς υψώνονταν οι τοίχοι».
Σύμφωνα με τον Jong και τον Jordan, σε διάφορους αρχαίους πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο είμαστε εξοικειωμένοι με την τεχνολογία τήξης πετρών υψηλής τεχνολογίας. «Οι πέτρες σε μερικά από τα ιστορικά σοκάκια του Κούσκο έχουν υαλοποιηθεί σε υψηλή θερμοκρασία για να τους δώσουν τη μοναδική τους υαλώδη ποιότητα», προσθέτουν.
«Οι θερμοκρασίες πρέπει να πλησιάζουν τους 1.100 βαθμούς Κελσίου», γράφουν οι Jordon, de Jong και Gamarra, «και άλλες αρχαίες τοποθεσίες που περιβάλλουν το Cuzco, ιδιαίτερα το Sacsayhuaman και το Qenko, έχουν δείξει δείκτες υαλοποίησης». Υπάρχει επίσης απόδειξη ότι οι αρχαίοι Περουβιανοί είχαν πρόσβαση σε ένα φυτό του οποίου οι εκκρίσεις μαλάκωσαν τον βράχο, επιτρέποντάς του να διαμορφωθεί σε σφιχτή τοιχοποιία.
Στο βιβλίο του Exploration Fawcett, ο συνταγματάρχης Fawcett έγραψε ότι είχε ακούσει ότι οι πέτρες ήταν κολλημένες μεταξύ τους χρησιμοποιώντας έναν διαλύτη που μαλάκωσε τον βράχο σε σύσταση σαν πηλό. Ο συνταγματάρχης Fawcett ανέφερε πώς ανακάλυψε ότι οι πέτρες συγκρατούνταν μαζί με ένα υγρό που μαλάκωσε την πέτρα σε μια σύσταση σαν πηλό.
Ο Brian Fawcett λέει το ακόλουθο ανέκδοτο στις υποσημειώσεις του βιβλίου του πατέρα του: Ένας φίλος του που εργαζόταν σε μια τοποθεσία εξόρυξης στα 14.000 πόδια στο Cerro de Pasco, στο κεντρικό Περού, ανακάλυψε ένα βάζο σε έναν τάφο των Ίνκας ή προ-Ίνκας.
Έσπασε την άθικτη ακόμα παλιά σφραγίδα του κεριού όταν άνοιξε το βάζο, παρερμηνεύοντάς το με chicha, ένα αλκοολούχο ποτό. Αργότερα, το δοχείο ανατράπηκε κατά λάθος και προσγειώθηκε σε έναν βράχο.
«Περίπου 10 λεπτά αργότερα, έσκυψα πάνω από τον βράχο και κοίταξα ανέκφραστα το χυμένο υγρό», εξήγησε ο Fawcett. Δεν ήταν πια υγρό, και ολόκληρη η περιοχή όπου βρισκόταν και ο βράχος από κάτω του είχαν γίνει χυλός σαν βρεγμένο τσιμέντο! Φαινόταν σαν η πέτρα να είχε λιώσει σαν κερί όταν εκτέθηκε στη θερμότητα».
Ο Fawcett πιστεύει ότι το φυτό μπορεί να βρεθεί γύρω από την περιοχή Chuncho του ποταμού Pyrene, με ένα κοκκινοκαφέ φύλλο και ύψος περίπου στα πόδια.
Μια άλλη μαρτυρία προέρχεται από έναν ερευνητή που μελετά ένα σπάνιο πουλί του Αμαζονίου. Παρακολούθησε καθώς έτρινε ένα κλαδάκι στον βράχο για να δημιουργήσει μια φωλιά. Το υγρό από το κλαδάκι λιώνει τον βράχο, επιτρέποντας στο πουλί να χτίσει τη φωλιά του μέσα από αυτό.
Μερικοί μπορεί να δυσκολεύονται να φανταστούν ότι οι αρχαίοι Περουβιανοί θα μπορούσαν να είχαν κατασκευάσει τέτοιους υπέροχους ναούς όπως ο Sacshuhuamán χρησιμοποιώντας χυμό φυτών. Σήμερα, οι αρχαιολόγοι και οι επιστήμονες είναι μπερδεμένοι για το πώς δημιουργήθηκαν τέτοιες γιγαντιαίες κατασκευές στο Περού και σε άλλα μέρη του κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου