Βόρεια του Μεσολογγίου και λίγο πριν φτάσουμε στο Αιτωλικό, συναντούμε στο αριστερό μας χέρι τον υγρότοπο του Αυλιδάρη.
Υπο κανονικές συνθήκες, τέτοιες περιοχές θα αναδεικνύονταν ως σημαντικές, θα προστατεύονταν και θα ήταν τόποι έλξης επισκεπτών.
Το πως αντιμετωπίζονται εδώ; Διαβάστε την αναρτηση του Γιάννη Ρουσόπουλου και δείτε τις εικόνες του:
Ο Αυλιδάρης
Βόρεια του Μεσολογγίου και λίγο πριν φτάσουμε στο Αιτωλικό, συναντούμε στο αριστερό μας χέρι τον υγρότοπο του Αυλιδάρη. Γλυκά νερά και καλαμιώνες αναμειγνύονται με την κυρίαρχη στην περιοχή αρμύρα.
Τα αρμυρίκια, οι αρμυρίθρες τα βούρλα, τα ψαθιά, τα αγριοκάλαμα, διαβαθμίζονται στο χώρο με πολύ ενδιαφέροντα τρόπο και σχηματίζουν μεγάλη ποικιλία οικοτόπων.
...Σύμφωνα με την εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία, οι οικότοποι αυτοί είναι προστατευόμενοι. Τους αποικίζουν αντίστοιχου ενδιαφέροντος και ποικιλότητας οργανισμοί πανίδας, με πιο εμφανή τα πουλιά. Πράγματι, είναι ένας παράδεισος για πολλά σημαντικά είδη πουλιών.
Στις (υποτίθεται) φτωχότερες από εμάς βαλκανικές χώρες, τέτοιες περιοχές θα αναδεικνύονταν ως σημαντικές, θα προστατεύονταν και θα ήταν τόποι έλξης επισκεπτών. Ήδη στη Βουλγαρία αυτό συμβαίνει.
Το πως αντιμετωπίζονται εδώ, δείτε τις εικόνες. Τραβήχτηκαν στις 2 Οκτωβρίου. Τα σκουπίδια και μπάζα στη νότια πλευρά απλώνονται σε μήκος αναχώματος άνω των 200μ. Τσιγγάνοι περνούν συχνά και τα καίνε.
Τα πλαστικά παράγουν μαύρους καπνούς που περιέχουν διοξίνες και φουράνια, άκρως καρκινογόνες ουσίες. Τα τελευταία επικάθονται στη γύρω περιοχή που: Βόσκουν πρόβατα. Καλλιεργούνται ελιές, κηπευτικά κλπ. Εκτρέφονται κότες. Αλιεύονται φρέσκα ονομαστά ψάρια και αυγοτάραχο. Παράγεται το ονομαστό αλάτι Μεσολογγίου.
Μια χημική ανάλυση σε όλα τα παραπάνω τοπικά προϊόντα είμαι σίγουρος ότι θα ανίχνευε αυτές τις καρκινογόνες ουσίες.
Στην έλευσή μου, τα τρομαγμένα κοπάδια πουλιών, αλλά και κάποια φυσίγγια στη γη, μου έδειξαν ότι η λαθροθηρία μάλλον δεν έχει εξαλειφθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου