Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΩΣ ΠΑΡΑΓΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΒΙΟΥ

ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΖΗΣ Περί προβλήματος καυτού και τεραστίου ,πραγματεία μεταξύ σοβαρού και αστείου - αναδεικνύεται και παρελαύνει το κωμικοτραγικό καρναβάλι του σύγχρονου κόσμου.

Πως ένας αρχιβλάκας ανακηρύσσεται σοφός

.Ξέρετε ότι η πρώτη μνεία της βλακείας, έμμεση και καλά κρυμμένη κάτω από τον μανδύα της σοφίας, μας έρχεται από την Ελλάδα του 7ου αιώνα;

Με αφοπλιστική ειλικρίνεια, ελεύθεροι από κάθε σύμπλεγμα, οι παλιοί εκείνοι Έλληνες διακήρυσσαν ότι μεταξύ τους δεν υπήρχαν παρά Επτά Σοφοί. Αρχικά ήταν .τέσσερις : Θαλής-Πιττακός-Βίας-Σόλων, αργότερα πρόσθεσαν άλλους τρείς: Περίανδρος-Χίλων-Κλεόβουλος- και αργότερα πρόσθεσαν άλλους δύο, ώστε να γίνουν Εννέα οι Σοφοί: Μύσων και Ανάχαρσις , για να συμπληρωθεί η πινακοθήκη της σοφίας. Πέρα όμως από τους συγκεκριμένους αυτούς σοφούς με ονοματεπώνυμο: Μιλήσιος, Μυτιληναίος, Πριηνεύς, Αθηναίος, Κορίνθιος, Λακεδαιμόνιος, Ρόδιος, Χηνεύς, και Σκύθης αντίστοιχα, ποια ήταν η διανοητική κατάσταση των υπόλοιπων εκατοντάδων συμπολιτών τους; Τα σχετικά κείμενα ονοματίζουν μόνο τους επτά και, μάλιστα με αμφιβολίες αν ήταν πράγματι επτά, αφήνοντας ανοιχτό το παράθυρο των κρίσεων για τους υπόλοιπους. Για την επιβολή τους όμως στις μάζες και την εμπέδωση-κατωχύρωση του επιστημονικού κύρους τους, οι τιτλούχοι βλάκες χρησιμοποιούν τρία βασικά μέσα:

-Η ΣΟΒΑΡΟΦΑΝΕΙΑ - Η κλασική εικόνα του μεταμφιεσμένου σε σοφολογιότατο ντενεκέ. Η σοβαροφάνεια θα μπορούσε να παρομοιαστεί μ' ένα σάβανο που περισφίγγει ασφυκτικά και πνίγει τη χαρά της ζωής. Ενώ ο σοβαροφανής δεν είναι παρά ένα δυστυχισμένο βλακόμετρο, που αγνοείται από τη χαρά της ζωής, στο βαθμό που εκείνος αγνοεί. Η επιστράτευση της σοβαροφάνειας, ως προσωπείου που καλύπτει το κενό της κρανιακής κοιλότητας, συντελεί ώστε ο άνθρωπος να επιβληθεί στα χωρίς προσωπείο εγκεφαλικά κενά.Κατά συνέπεια, ο σοβαροφανής είναι άνθρωπος μεταλλαγμένος και πακεταρισμένος σε πλαστικό περιτύλιγμα, αναγκασμένος να δίνει συνεχώς εξετάσεις υποκριτικής τέχνης. Αγέλαστος, συνοφρυωμένος, βαρύγδουπος, με ματογυάλια σε χοντρό σκελετό, με κάθετη ρυτίδα μεταξύ μετώπου και μύτης, για να υποδηλώνει την πνευματική προσπάθεια, κάθεται ή στέκεται αλύγιστος, κουμπωμένος, πίσω από τον άψογο κόμπο της γραβάτας του άλλο απαραίτητο κι αυτό στοιχείο για την φιλοτέχνηση ενός τέλειου πίνακα σοφού. Αντιμετωπίζει το χιούμορ ως ένδειξη ελαφρότητας, με το δίκιο του άλλωστε αφού δεν το καταλαβαίνει, θεωρεί το χαμόγελο πλημμέλημα και, το γέλιο κακούργημα. Γενικά αισθάνεται μια ορμέμφυτη απέχθεια για την κωμική πλευρά της ζωής.

-Η ΑΥΤΟΔΙΑΦΗΜΙΣΗ «Τα κενά βαρέλια και οι βλάκες - έλεγε ο Πλούταρχος- κάνουν τον περισσότερο θόρυβο.»

Η αυτοδιαφήμιση ήταν ανέκαθεν ένα μέσο των βλακών, ώστε να περάσουν προς τα έξω για έξυπνοι. Αλλά στις μέρες μας και στον τόπο μας έχει πάρει τη μορφή της πλημμυρίδας. Σχεδόν δεν υπάρχει διπλωματούχος βλάκας, που να μην αγωνίζεται, να μην πασχίζει με κάθε τρόπο να πλασαριστεί στο δημοπρατήριο των πλαστών αξιών ως μεγαλοφυϊα. Με ποιους τρόπους;

-Πρώτος τρόπος, ευρηματικός όσο και απατεωνίστικος, είναι η εκτύπωση επισκεπτηρίων του επιστήμονα, όπου αναγράφεται ένα πλήθος περίεργων τίτλων, που υποτίθεται ό,τι του έχουν απονεμηθεί από μυστηριώδη ιδρύματα του εξωτερικού. Carte de visite(!) δε θα είχε το ενδιαφέρον, το χρόνο, το κουράγιο, αλλά και τη δυνατότητα να εξιχνιάσει το ουσιαστικό περιεχόμενο των τίτλων, ή ακόμη και αυτή την ύπαρξη των νεφελωδών ιδρυμάτων. Πάντως αν κανείς συνέβαινε να το επιχειρήσει και να το πετύχει, βαθύτατο θα ήταν το shock στον κύκλο του επιστήμονα και παταγώδες το Laugh («της αρκούδας» όπως λένε) στον υπόλοιπο κοινωνικό ιστό.

-Δεύτερος τρόπος, αρκετά συνηθισμένος και πιο αθέμιτος, είναι η λογοκλοπή. Ο διπλωματούχος βλαξ, με το συρρικνωμένο ή το τσιμεντοποιημένο μυαλό του, είναι εντελώς ανίκανος για μια οποιαδήποτε άσκηση επί χάρτου, με κάποια προϊόντα σκέψης που οι άλλοι θ' άξιζε να διαβάσουν. Οι τύποι αυτοί, όσο είναι βλάκες, άλλο τόσο είναι και αδίσταχτοι: Εκδίδουν βιβλία, που στο εξώφυλλο φαντάζει η αγρίως ρετουσαρισμένη φωτογραφία τους. Πως γίνεται αυτό το θαύμα; Πως παράγεται εγκεφαλικό προϊόν χωρίς εγκέφαλο; Το μυστικό είναι η διάρρηξη ξένων εγκεφάλων και η θηριώδης λεηλασία βιβλίων, για τα οποία άλλοι έχουν μοχθήσει. Ο επίδοξος συγγραφέας τα ξεφυλλίζει, σημειώνει τις σελίδες που του αρέσουν, τις μεταποιεί σε φωτοαντίγραφα, κολλάει χωριστά τα διάφορα κομμάτια τους, γράφει και αυτός πού και πού δυο λόγια και να ορίστε! Το βιβλίο είναι έτοιμο. Το δικό του βιβλίο. Όχι παίζουμε. Χωρίς κόπο. Χωρίς φασαρίες. Αλλά και χωρίς απώλεια χρόνου από το καθημερινό κουμκανάκι, ούτε και απουσία από τις επιστημονικές ημερίδες στα ποδοσφαιρικά γήπεδα. -Τρίτος τρόπος, αυτός ο αποτελεσματικότερος απ' όλους, είναι η αέναη, ακατάσχετη και ασύστολη χρήση-κατάχρηση των Μ.Μ.Ε. Από δελτία ειδήσεων και εκπομπές λόγου μέχρι τοκ-σόου και ριάλιτι σόου, όλου και κάποια τρύπα περισσεύει για να χωθεί ο τυφλοπόντικας, με την ιδιότητα του παραγωγού σοφίας. Κι εκεί, πλέον, είτε μια-δυο φορές τη βδομάδα είτε βράδυ παρά βράδυ είτε κάθε μέρα είτε πρωί- μεσημέρι-βράδυ μετά το φαγητό, όπως παίρνουμε τα χάπια της ναυτίας, οι ραδιοτηλεάνθρωποι παρουσιάζουν με υπερηφάνεια στο λαό τον προφέσορα, τη δοκτορέσσα κ.λ.π., που θα εξακοντίσουν εναντίον του την ανεπίδεκτη αμφισβήτησης γνώμη τους. Τιτλούχοι γαρ. Όσο πιο συχνά απλώνει ο τρομερός ειδήμων τα πλοκάμια του και τη μουσούδα του στις συχνότητες και στη μικρή οθόνη, όσο πιο πολλές ανοησίες φθέγγεται, τόσο πιο πολύ «καταξιώνεται». Ευτυχώς που μερικές φορές οι ειδήμονες αρπάζονται μεταξύ τους στον αέρα, κραυγάζουν, γαυγίζουν και βρίζονται όλοι μαζί, οπότε κανείς δεν καταλαβαίνει τι λένε και ζούνε όλοι καλά κι εμείς καλύτερα. Είπαμε, τι έλεγε ο Πλούταρχος!!!

-Η ΛΕΞΙΛΑΓΝΕΙΑ αποτελεί νεότερο εφεύρημα των τιτλούχων βλακών και όπλο για να εξαπατούν τους μη λεξιλάγνους. Όπως όλοι ξέρουν, η γλώσσα είναι το βασικότερο μέσο της ανθρώπινης επικοινωνίας. Με την εκφορά των κατάλληλων λέξεων, τις οποίες υπαγορεύει ο εγκέφαλος, οι άνθρωποι εκφράζουν προς τους άλλους τις επιθυμίες, τις προθέσεις, τις απόψεις, τις επισημάνσεις, τα συναισθήματά τους. Αυτονόητο βέβαια ότι, για να πραγματοποιηθεί η γλωσσική επικοινωνία, κάθε άνθρωπος πρέπει να αντιλαμβάνεται τι του λέει ο άλλος. Όμως αυτό ακριβώς είναι που τρομάζει «τα κενά βαρέλια» με τα κενά κρανία τους, γιατί, αν τυχόν οι άλλοι καταλάβουν τι τους λένε, πάει περίπατο η σοβαροφάνεια και κινδυνεύει σοβαρά η λογοκλοπή. Εμπνεόμενοι λοιπόν από τα κορακίστικα των προγόνων τους, επινόησαν έναν πιο πρωτότυπο τρόπο και να μιλούν ακατανόητα και ν' αποσπούν το θαυμασμό. Απλούστατα, ανοίγουν ένα παλιό λεξικό και αποστηθίζουν καμιά τριανταριά ελληνικούρες: αρχαϊσμούς, αττικισμούς, μακαρονισμούς, που τους εξαπολύουν κατά πρόσωπο στον συνομιλητή τους, ο οποίος, όντας φυσιολογικός άνθρωπος και μη έχοντας εντρυφήσει στη λεξιλαγνεία, εκφράζεται μόνο με το σύγχρονο λεξιλόγιο. Ακόμη εκτός από τον προφορικό λόγο, επεκτείνουν τη λεξιλογική τους ρύπανση και στο γραπτό, συνήθως με περισπούδαστα άρθρα στον Τύπο. «Νόστιμον ήμαρ», «εν χρω κεκαρμένος», «καθεύει τον νήδυμον», «συνελόντι ειπείν» και μερικά άλλα συγκροτούν το πυρηνικό γλωσσικό οπλοστάσιο του «κενού βαρελιού» με το οποίο εκμηδενίζει του αναγνώστες . «Ως πετεινός κλασαυχενιζόμενος» - για να του δώσουμε κι εμείς μια πληρωμένη απάντηση!!!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.

Δια την αντιγραφήν

Η Αιτωλικιώτισσα

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

ΕΛΛΑΔΙΤΣΑ ΜΟΥ ΚΑΗΜΕΝΗ ΠΟΣΑ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΑΠ' ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ ΛΙΜΟΚΟΝΤΟΡΟΥΣ...
Νάσσος