28 του Φλεβάρη 1826 Η μάχη και η πτώση του Ντολμά.

Σαν χθες, έγινε η πτώση του Ντολμά. Ο Γρηγόρης Λιακατάς μαζί με 300 Έλληνες κομματιάζονταν από τα σπαθιά των Τουρκαλβανών. 

Έμελλε αυτή η μέρα να φορέσει στεφάνι τιμής και ανδρείας σε όλους αυτούς που θυσιάστηκαν για να ζούμε εμείς, στο άπειρο της εθνικής μας αφασίας. 

Είναι η μέρα αυτή,  όπου κανονικά θα έπρεπε εμείς ως Αιτωλικώτες, να γιορτάζουμε τη θυσία αυτών των ανθρώπων.

Είναι αυτή η ημέρα όπου η τοπική αρχή, το ελάχιστο που θα μπορούσε να κάνει, είναι να την ανακηρύξει, επίσημη τοπική εορτή. 

Είναι αυτή η ημέρα που κάποιοι θα πρέπει να κρύβονται, γιατί τόλμησαν να ρίξουν τον αγωγό λυμάτων από την αποχέτευση του Αιτωλικού πάνω σε αυτά τα ιερά χώματα, πάνω στα κόκαλα των νεκρών μας. 

Χθες θα ‘πρεπε να βγουν τα άλογα στους δρόμους του Αιτωλικού, χθες θα ‘πρεπε να τρέξουν οι αθλητές για να τιμήσουν τον πραγματικό σκοπό για τον οποίο αγωνίστηκαν. 

Χθες, αγαπητοί συμπολίτες εν Αθήναις, θα ‘πρεπε να θυσιάσετε αυτό το κάτι, για να προσφέρετε για την πατρίδα που λέτε ότι αγαπάτε. Οτιδήποτε άλλο, είτε είναι επιτυχημένο ή αποτυχημένο, δεν έχει καμιά σημασία, απλά σας κατατάσσει στο επίπεδο των εκδρομέων ή ακόμη και σε κοινούς σουλατσαδόρους. 

Εμείς ως blog το μόνο που μπορέσαμε να κάνουμε είναι να κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή, ως ένδειξη σεβασμού για τους νεκρούς μας και ως μέσο αντίδρασης στις εκδηλώσεις παρωδία.