Τα σφαιρίδια της Ν.Αφρικής: Ένας τεχνολογικός γρίφος δισεκατομμυρίων ετών (βίντεο)

Μια περίεργη ανακάλυψη που έγινε το 1997 στην Νότια Αφρική, βγήκε τελευταία απ’ την αφάνεια.


Πρόκειται για μερικά σφαιρίδια, στα οποία ο ιδιοκτήτης τους δεν είχε δώσει και πολύ σημασία όταν τα βρήκε.

Τώρα όμως έφτασαν να αποτελούν ένα μυστήριο απ’ το παρελθόν, ηλικίας … δισεκατομμυρίων ετών!

Τα μυστηριώδη σφαιρίδια που έχουν διάμετρο από 30 έως 50 χιλιοστά και είναι φτιαγμένα από-ένα πάρα πολύ σκληρό υλικό, είχε ανακαλύψει στο ορυχείο Gestopiesfontein της Ν. Αφρικής ο John Hund, θαμμένα μέσα σε ένα ασβεστολιθικό πέτρωμα που ονομάζεται πυροφυλλίτης.

Αρχικά έπαιζε μαζί τους σαν ένα ωραίο παιχνίδι, όπως κάποιος παίζει το κομπολόι του στο καφενείο, μιας και τα σφαιρίδια είχαν την ιδιότητα να ...περιστρέφονται γύρω απ’ τον άξονα τους.

Καθώς όμως ο κ. Hund συνέχιζε το παιχνίδι του, παρατήρησε την απόλυτη ισορροπία με την οποία, περιστρέφονταν τα σφαιρίδια.

Το θέμα του κίνησε την περιέργεια και αποφάσισε να τα πάει στο Διαστημικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνια για να τα υποβάλλει σε μια πιο λεπτομερή εξέταση.

Το αποτέλεσμα ήταν κάτι παραπάνω από το αναμενόμενο: ο βαθμός ισορροπίας των σφαιριδίων ήταν τόσο μεγάλος ώστε να ξεπερνάει τα συστήματα μέτρησης των εργαστηρίων και – προφανώς – τις κατασκευαστικές δυνατότητες του συγκεκριμένου εργαστηρίου, το οποίο ας ληφθεί υπόψη ότι κατασκευάζει γυροσκοπικές πυξίδες για την NASA. …

Η απόκλιση των σφαιριδίων από την απόλυτη ισορροπία γύρω από τον άξονα τους καθορίστηκε τελικά στο ένα εκατοστό του χιλιοστού της ίντσας (δηλ. στο 1/100.000 της ίντσας)!!!

Πιο επισταμένη έρευνα έδειξε ότι τα σφαιρίδια δεν είναι απόλυτα σφαιρικά, αλλά ελαφρώς επιμήκη. Όσο για το εσωτερικό τους: άλλα περιέχουν μια σπογγώδη ουσία και άλλα κάτι σαν ξυλάνθρακα.

Τα μυστηριώδη αυτά αντικείμενα προκάλεσαν το ενδιαφέρον πολλών ερευνητικών κέντρων και εργαστηρίων, που θέλουν να διεξάγουν περαιτέρω μελέτες πάνω τους. Eίναι μια σοβαρή ένδειξη ότι το παρελθόν της ανθρωπότητας και του πλανήτη μας γενικότερα, κρύβει αινίγματα που ούτε καν μπορούμε να φανταστούμε και αφήνει ανοικτή την πιθανότητα ο σύγχρονος τεχνολογικός πολιτισμός μας να μην είναι απαραίτητα ο υψηλότερος που κατοίκησε τη Γη …

Εξάλλου οι μύθοι και οι παραδόσεις πολλών πολιτισμών σε Ανατολή και Δύση αναφέρονται σε πολιτισμούς, χαμένους στο χρόνο, με υψηλότατο τεχνολογικό επίπεδο.


apocalypsejohn.com Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

Χαλκός Αφανίζει όλα τα μικρόβια

Όταν αναφερόμαστε στον χαλκό , μέχρι σήμερα σκεφτόμαστε ένα αρχαίο υλικό που οι μόνες του εφαρμογές είναι κυρίως σε σωληνώσεις και καλώδια.
Σύγχρονες έρευνες όμως, που εκπονήθηκαν από διεθνή επιστημονικά κέντρα με πρωτοβουλία τον Διεθνή Οργανισμό Χαλκού (ICA), τεκμηριώνουν ένα ακόμη σημαντικό, γνωστό και στην αρχαιότητα, πλεονέκτημα του χαλκού.
Την αντιμικροβιακή του ιδιότητα. Χρειάσθηκαν τέσσερις χιλιετίες για να κατανοήσουμε την χρησιμότητα και την σημαντικότητα του χαλκού στην καταπολέμηση των βακτηριδιακών μολύνσεων, αφού από το 2000 π.Χ. οι Αιγύπτιοι τον χρησιμοποιούσαν για την αποστείρωση του νερού, ενώ το 500 π.Χ. οι Αρχαίοι Έλληνες επούλωναν τις μολύνσεις των ...τραυμάτων με ορείχαλκο.

Οι ενεργειακές ιδιότητες του χαλκού ήταν γνωστές από την εποχή του Ιπποκράτη.

Ο Ιπποκράτης (400 π. Χ.) χρησιμοποιούσε χαλκό για την απολύμανση ποδιών με έλκη από φλεβίτιδα, αντιμετώπιζε με χαλκό (ή χαλκό και μέλι) ανοιχτές πληγές και δερματικά προβλήματα, ενώ Ρωμαίοι, Αζτέκοι, Πέρσες, Ινδοί και Μογγόλοι τον είχαν πρώτο και καλύτερο για έλκη και μολύνσεις. Οι Ατζέκοι χρησιμοποιούσαν οξείδιο του χαλκού και πράσινο του μαλαχίτη για διαφόρων ειδών δερματοπάθειες. Στη Γαλλία κατά τη διάρκεια της επιδημίας της χολέρας (1850 μ. Χ.) παρατηρήθηκε ότι οι εργάτες σε ορυχεία χαλκού είχαν ανοσία στη χολέρα.
Οι θεραπευτικές ιδιότητες του χαλκού εντοπίστηκαν αρχικά στους σκλάβους. Παρότι δούλευαν όλη μέρα κάτω από άσχημες συνθήκες και σε ακατάλληλο, υγρό περιβάλλον, δεν παρουσίασαν ποτέ προβλήματα ρευματοπάθειας ή αρθριτικά, επειδή ήταν αλυσοδεμένοι. Κι αυτό γιατί οι λωρίδες χαλκού που είχαν στα χέρια και τα πόδια, τους προστάτευαν από τέτοιου είδους παθήσεις.

Ο χαλκός αντιπροσώπευε για τους Αιγύπτιους την αιώνια ζωή, την υγεία και την ευημερία και χρησιμοποιούνταν για τη θεραπεία λοιμώξεων και την αποστείρωση του νερού.

Άραγε πόσο χρήσιμο είναι σήμερα για την υγεία το παλαιότερο μέταλλο στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού;

Τα βακτήρια τον τρέμουν!
Ο χαλκός δεν κάνει μόνο για καλώδια και ηλεκτρομαγνητικές εφαρμογές, αλλά επίσης καταστρέφει (με ασφάλεια και απόλυτη επιτυχία) περισσότερο από το 99,9% όλων των βακτηρίων, ακόμα και τα πιο ανθεκτικά όπως ο χρυσίζων σταφυλόκοκκος.

Και όλα αυτά μέσα σε 10 λεπτά έως 2 ώρες, αρκεί οι ευαίσθητοι, βλαβεροί μικροοργανισμοί να έρθουν σε επαφή με την επιφάνειά του. Άρα υπερέχει και ξεχωρίζει, επειδή κανένα υλικό δεν μπορεί να πλησιάσει την αντιμικροβιακή αποτελεσματικότητά του. Ίσως γι’ αυτό στις επιδημίας χολέρας στο Παρίσι (1832-1852) οι εργαζόμενοι στον χαλκό είχαν ανοσία στην ασθένεια. Πολλά επίσης έχουν λεχθεί και για την έντονη αντικαρκινική του δράση, παρατηρημένη ήδη από το 1912 σε Γερμανία, Γαλλία και Αγγλία.

Κάνει τα μικρόβια… σουρωτήρι

Το κόκκινο μέταλλο έχει καταπλήξει τους επιστήμονες με τις ιδιότητές του, αφού σαρώνει στην κυριολεξία όποιον μολυσματικό παράγοντα βρεθεί στον δρόμο του. Ο τρόπος που το κάνει είναι εκπληκτικός.

Πρώτα τρυπάει την εξωτερική μεμβράνη των βακτηρίων κάνοντάς την σαν… σουρωτήρι και στη συνέχεια τα εμποδίζει να τραφούν, να αναπνεύσουν, να δημιουργήσουν ενέργεια, να πολλαπλασιαστούν ή έστω να επισκευάσουν τη χαλασμένη μεμβράνη τους. Αυτό σημαίνει ότι ο χαλκός καταστρέφει συνεχώς τα μικρόβια και μάλιστα χωρίς να φθείρεται ο ίδιος, ενώ ταυτόχρονα είναι απόλυτα ασφαλής στην (εξωτερική) χρήση του.

Πιάσε χαλκό και μη φοβάσαι
Ο χαλκός έχει χρησιμοποιηθεί για αιώνες από τους ανθρώπους σε πολλές εφαρμογές. Η λατινική ονομασία του cuprum (αρχικά сyprium = από την Κύπρο) του δόθηκε επειδή βρισκόταν σε αφθονία στην Κύπρο. Σήμερα στα νοσοκομεία διαφόρων χωρών (και της Ελλάδας) χρησιμοποιείται ο λεγόμενος αντιμικροβιακός χαλκός που αποτελείται από διάφορα ανθεκτικά κράματα του μετάλλου. Όπως υποστηρίζει μάλιστα ο καθηγητής μικροβιολογίας Bill Keevil, πρόεδρος Περιβαλλοντικής Υγείας στο αγγλικό πανεπιστήμιο του Southampton, η τοποθέτηση επιφανειών από χαλκό επάνω σε αντικείμενα που αγγίζουμε καθημερινά μέσα σε δημόσια κτίρια και οχήματα μαζικής μεταφοράς (π.χ. χειρολαβές, πόμολα και διακόπτες) θα μπορούσε να μειώσει την ταχεία παγκόσμια διάδοση των πολυανθεκτικών μικροβίων.

Όχι στο μαγείρεμα – ναι στο νερό

Αντίθετα, το μαγείρεμα μέσα σε σκεύη από χαλκό (μπακίρια) είναι επικίνδυνο για την υγεία. Η χρήση τους έχει εγκαταλειφθεί επειδή, όταν ο χαλκός έρθει σε επαφή με όξινες τροφές σε υψηλές θερμοκρασίες, ενδέχεται να διαβρωθεί και να μολύνει το φαγητό με τοξικά οξείδια που προκαλούν δηλητηρίαση.

Έτσι πλέον τα σπάνια σήμερα χάλκινα σκεύη καλύπτονται εσωτερικά με κασσίτερο (γανώνονται) είτε με ανοξείδωτο χάλυβα. Όμως ο χαλκός και τα κράματά του όχι μόνο δε μολύνουν το πόσιμο νερό αλλά το αποστειρώνουν κιόλας, γι’ αυτό και χρησιμοποιούνται στα δίκτυα υδροδότησης.


Μείωση των λοιμώξεων με τη χρήση αντιμικροβιακού χαλκού

Το φαινόμενο των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων μπορεί να αντιμετωπιστεί και με τη χρήση αντιμικροβιακού χαλκού. Κι αυτό διότι το συγκεκριμένο μέταλλο έχει την ιδιότητα να εξουδετερώνει τα μικρόβια, τους μύκητες και τους ιούς. Μελέτη που διενεργήθηκε πρόσφατα κατέδειξε ότι η κάλυψη επιφανειών (πόμολα, διακόπτες φωτός, καρέκλες, τροχήλατα τραπέζια, βρύσες) με αντιμικροβιακό χαλκό στις ΜΕΘ μπορεί να μειώσει κατά 58% τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις.


Όπως δήλωσε στο «Βήμα», η διευθύντρια του Μικροβιολογικού Εργαστηρίου του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου «Αρεταίειο», καθηγήτρια κυρία Ευαγγελία Κουσκούνη, «έρευνες που έχουν γίνει σε δείγματα από χώρους μονάδων νοσοκομείων έδειξαν ότι η χρήση επιχαλκωμένων επιφανειών μειώνει τις νοσοκομειακές λοιμώξεις - περιορίζοντας τον αριθμό των μικροβίων - και κατ' επέκταση το κόστος νοσηλείας». Ανάλογες μελέτες, προσθέτει η κυρία Κουσκούνη, έγιναν και σε σχολείο όπου επιχαλκώθηκαν επιφάνειες τις οποίες άγγιζαν συχνότερα καθηγητές και δάσκαλοι. Και εκεί, όπως είπε, διαπιστώθηκε μείωση της νοσηρότητας των μαθητών.


Γενικά για τον Cu

Η πιο γνωστή εφαρμογή του χαλκού είναι κατασκευή ηλεκτρικών καλωδίων

• Μέταλλο γνωστό ήδη από την αρχαιότητα. Από το 3.000 π.Χ. πραγματοποιείται συστηματική εξόρυξη ορυκτών χαλκού. Σύμβολο από τη λατινική ονομασία "cuprus", προερχόμενη από την ονομασία της νήσου Κύπρου, που υπήρξε η κύρια πηγή ορυκτών χαλκού κατά την αρχαιότητα. Σχετικά μαλακό, ελατό και όλκιμο μέταλλο με ερυθρή απόχρωση, ο καλύτερος αγωγός του ηλεκτρισμού αμέσως μετά τον άργυρο. Κατά την αρχαιότητα χρησιμοποιούταν κυρίως ως κράμα με τον ψευδάργυρο (ορείχαλκος) και τον κασσίτερο (μπρούντζος).

• Διαλύεται εύκολα σε αραιό (1:1) νιτρικό οξύκαι σε HCl παρουσία αέρα.

• Οι ενώσεις του χαλκού είναι τοξικές.
• Τα κυριότερα ορυκτά του χαλκού είναι ο χαλκοπυρίτης , CuFeS2 [F01], ο κυπρίτης, Cu2O [F02], οχαλκοσίτης, Cu2S [F03], ο μαλαχίτης, Cu2(CO3)(OH)2 [F04], o αζουρίτης, Cu3(CO3)2(OH)2 [F05]. Ορισμένες ποιότητες των δύο τελευταίων ορυκτών θεωρούνται ως διακοσμητικά υλικά ή ημιπολύτιμοι λίθοι. Πολύ σπάνια συναντάται και ως μεταλλικός ("αυτοφυής") χαλκός [F06].

• Παγκοσμίως παράγονται περίπου 15,6 εκατομ. τόννοι τον χρόνο (στοιχεία 2007). Κυριότερες παραγωγοί χώρες: Χιλή, Περού, ΗΠΑ, Κίνα, Αυστραλία, Ρωσία και Καναδά.
• Εφαρμογές: ηλεκτρικοί αγωγοί, υλικό κατασκευών (σωληνώσεις), μεγάλη ποικιλία κραμάτων, νομίσματα. Η εφαρμογή των οπτικών ινών στις επικοινωνίες έχει μειώσει την ανάγκη χρήσης του χαλκού στον τομέα αυτό.
Για την εξαγωγή του χαλκού από τα ορυκτά του εφαρμόζονται ειδικές μέθοδοι, ανάλογα με την πρώτη ύλη και την περιεκτικότητά της σε χαλκό. Αν το ορυκτό είναι οξείδιο, ανάγεται από άνθρακα και εάν είναι ανθρακικό, πυρώνεται και μετατρέπεται σε οξείδιο, που, στη συνέχεια, ανάγεται. Αν το ορυκτό είναι θειούχο, η μεταλλουργία είναι πολύ πολύπλοκη και περιλαμβάνει εμπλουτισμό, φρύξη, σχηματισμό χαλκόλιθου και τέλος αναγωγή του χαλκόλιθου σε πρωτογενή χαλκό.

Ιδιότητες: Ο χαλκός είναι μέταλλο κόκκινο, με ισχυρή μεταλλική λάμψη, με ατομικό βάρος 63,57, πυκνότητα 8,94, δύστηκτο κι όχι πολύ σκληρό. Μετά το χρυσό και τον άργυρο είναι το πιο ελατό και όλκιμο από τα κοινά μέταλλα. Είναι καλός αγωγός της θερμότητας και του ηλεκτρισμού και η ιδιότητά του αυτή τον κάνει ένα από τα σπουδαιότερα μέταλλα για τον άνθρωπο.


ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΧΑΛΚΟΥ
Ο χαλκός έχει συγκριτική υπεροχή σε σχέση με τα υπόλοιπα υλικά ως προς την:
Αεροστεγανότητα
Υδατοστεγανότητα
Πυρανεκτικότητα. Παρουσιάζει πολύ μεγάλη αντοχή στις υψηλές θερμοκρασίες στη φυσική γήρανση και σε άλλες καταπονήσεις (θερμοκρασιακά όρια χρήσεως από -196οC μέχρι 205 οC, σημείο τήξεις 1085 οC)

Είναι συμβατός με τα υπάρχοντα συστήματα ύδρευσης και θέρμανσης. Και έχει μηδενικό κόστος συντήρησης.
Αντοχή στα αποτελέσματα της ηλιακής ακτινοβολίας
Αντίδραση στους ατμοσφαιρικούς ρύπους.
Συντελεστής γραμμικής διαστολής που είναι μικρός και πάντως μικρότερος από τα άλλα υλικά.
Πλαστικότητα
Ελαφρότητα κατασκευής (σημαντική διευκόλυνση στη στατική επίλυση της κατασκευής).
Μεγάλη διάρκεια ζωής (δεν επηρεάζεται από διακυμάνσεις καιρικών συνθηκών). Έχει απεριόριστη διάρκεια ζωής, γι' αυτό από τους αρχαίους χρόνους παριστάνεται με το σύμβολο ♀ που είναι ιδεογραφική παράσταση του Αιγυπτιακού ιερογλυφικού που συμβολίζει την αιώνια ζωή.
Χρωματισμός και εξελικτική γήρανση.
Ευελιξία
Ομοιόμορφη αντιμετώπιση στέγασης και επένδυσης.
Δυνατότητα μη τυποποιημένων μορφών.
Απουσία φροντίδας μετά το πέρας της κατασκευής (αντίθετα με τα κεραμίδια).
Λόγω της κατεργασίας του, παρουσιάζει ελάχιστη επιφανειακή τραχύτητα και επειδή έχει ελάχιστη χημική σχέση με τον ανθρακικό ανυδρίτη του επιφανειακού στρώματος του οξειδίου του χαλκού, τον καθιστά ικανό να περιορίζει πάρα πολύ την επικάθυση αλάτων.
Είναι άτρωτος στο γαλβανικό φαινόμενο της ηλεκτρόλυσης που κυρίως κατατρώει τα κράματα σιδήρου όπως το ανοξείδωτο ατσάλι, το βιομηχανικό σίδηρο κτλ.
Έχει υψηλότατη θερμοαγογημότητα που αποτελεί βασικό προσόν για τη μεταφορά της θερμότητας από το θερμικό φορέα στο νερό χρήσης.

ΔΟΜΙΚΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΑΛΚΟΥ
Ο χαλκός χρησιμοποιείται στις επικαλύψεις κτιρίων από τους μηχανικούς ως λύση που συμφέρει οικονομικά αλλά κυρίως δίνει αποτελεσματική απάντηση στα σημαντικά οικοδομικά προβλήματα. Σήμερα, έχουν αναπτυχθεί πολυάριθμες εφαρμογές και χρήσεις του χαλκού και των κραμάτων του. Αυτό οφείλεται κυρίως, στην τεράστια αντοχή του μετάλλου στο χρόνο, στην εύκολη κατεργασία του και τις εξαιρετικές φυσικές του ιδιότητες. Η χρήση του είναι επιστημονικά ελεγμένη και πλήρως αποδεκτή. Γι' αυτό συνοδεύεται από πιστοποιητικά ποιότητας και υγιεινής από όλα τα ινστιτούτα του κόσμου. Συναντάμε το χαλκό στις οικοδομές και τα κτίρια, όπου κυριαρχεί στα θερμοϋδραυλικά δίκτυα. Η χρήση χαλκού στα δίκτυα ύδρευσης εμποδίζει η συσσώρευση και ανάπτυξη παθογόνων οργανισμών και βακτηριδίων όπως είναι το E. COLI (ΚΟΛΟΒΑΚΤΗΡΙΔΙΑ) και η LEGNANELLA PNEUMOPHULA(ΣΑΛΜΟΝΕΛΑ) περισσότερο από κάθε υλικό, ακόμα και το γυαλί.

Παρέχει ασφάλεια στις εγκαταστάσεις φυσικού αερίου και μεγάλη διάρκεια ζωής στις υδρορροές. Ακόμα χάλκινες στέγες χρησιμοποιούνται σε κτίρια και εκκλησίες. Στις ευρωπαϊκές χώρες όπου η χρήση του είναι ευρύτατη, υπάρχουν κτίσματα τεσσάρων και πλέον αιώνων με χάλκινες στέγες, οι οποίες παραμένουν αναλλοίωτες μέχρι σήμερα.
Ο χαλκός ταιριάζει σε όλα τα κτίρια, από κατοικίες όπου ο αρχιτέκτονας θέλει να ξεφύγει από το πολυχρησιμοποιημένο κεραμίδι μέχρι τα ειδικά κτίρια, όπως εκκλησίες, μουσεία, συνεδριακά κέντρα, γραφεία, αγροτικά και βιομηχανικά κτίρια.
Τον βλέπουμε σε στέγαστρα, διακοσμητικά αντικείμενα, επικαλύψεις κτιρίων, αλλά κυρίως σευδρορρόες - υδραυλικές εγκαταστάσεις και στέγες, αφού τα συνδυασμένα πλεονεκτήματα των τεχνικών και αρχιτεκτονικών χαρακτηριστικών του χαλκού τον καθιστούν μοναδικό υλικό.

Οι χρήσεις και οι εφαρμογές του χαλκού και των κραμάτων του σίγουρα δεν εξαντλούνται εδώ. Οι μοναδικές ιδιότητες του μετάλλου και οι δυνατότητες, εμπνέουν εμπιστοσύνη και ωθούν συνεχώς σε νέες ιδέες για δραστηριότητες που διευρύνουν τη χρήση του, προοιωνίζοντας την δυναμική παρουσία του χαλκού στο μέλλον.


Η αξιοπιστία, η αντοχή στον χρόνο, η μηδενική δαπάνη συντήρησης, η ταχύτητα εκτέλεσης ενός δικτύου από χαλκό, αλλά και η επίτευξη μεγαλύτερης απόδοσης ενός δικτύου, χρησιμοποιώντας λιγότερα μέτρα χαλκού έναντι άλλων υλικών, καθώς και η δυνατότητα κάλυψης όλων των ανωτέρω δικτύων (θέρμανση, ύδρευση, κλιματισμός, φυσικό αέριο) με χαλκό, προσφέρουν μοναδική οικονομία στον τελικό χρήστη.
Σε όλα τα ανωτέρω πλεονεκτήματα θα πρέπει να προσθέσουμε και την ιδιότητα του χαλκού να ανακυκλώνεται 100% χωρίς να χάνει καμία από τις ευεργετικές του ιδιότητες σε όλο το φάσμα των εφαρμογών του (αρχιτεκτονική, αυτοκινητοβιομηχανία, ηλεκτρονική, σύγχρονη βιομηχανία, τηλεπικοινωνίες).

Ο ΧΑΛΚΟΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΙΧΝΟΣΤΟΙΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ

Ο χαλκός είναι ένα απαραίτητο ιχνοστοιχείο για τους ανθρώπους και τα ζώα. Η περιεκτικότητα των ιστών σε χαλκό ποικίλλει ανάλογα με την ηλικία. Σε μεγαλύτερη συγκέντρωση βρίσκεται στο ήπαρ και σε μικρότερες ποσότητες στον εγκέφαλο, στην καρδιά, στα νεφρά και στο σπλήνα.

Ο χαλκός βρίσκεται σε μια ευρεία ποικιλία των τροφίμων και είναι πιο άφθονος στα κρέατα, τα οστρακόδερμα, τα καρύδια και τους σπόρους. Τα δημητριακά με πίτουρα σίτου και ολόκληρα τα προϊόντα σιταριού είναι επίσης καλές πηγές χαλκού. Οι συγκεντρώσεις στα φυτά μπορούν να ποικίλουν από μέρος σε μέρος επειδή η περιεκτικότητα του εδάφους σε ορυκτά ποικίλλει γεωγραφικά.


Απορρόφηση

Ο χαλκός απορροφάται από το λεπτό έντερο και από το στομάχι. Η απορρόφησή του ποικίλλει ανάλογα με την ποσότητα που προσλαμβάνεται. Έτσι σε λήψη 7,5mg χαλκού απορροφάται το 12% ενώ σε λήψη 0,8mg απορροφάται το 56%. Η απορρόφησή του μπορεί να φτάσει και το 71% αν η λήψη του είναι μεταξύ 0,96mg –1,2mg την ημέρα.

Λειτουργίες

Ο χαλκός είναι ένα κρίσιμο λειτουργικό συστατικό διάφορων απαραίτητων ενζύμων, που είναι γνωστά ως χαλκοένζυμα για:

· Ενεργειακή παραγωγή
· Σχηματισμό συνδετικού ιστού
· Μεταβολισμό σιδήρου
· Κεντρικό νευρικό σύστημα
· Ρύθμιση της έκφρασης των γονιδίων
· Αντιοξειδωτική Δράση

Αλληλεπιδράσεις με άλλα θρεπτικά συστατικά

Σίδηρος - η επαρκής θρεπτική θέση του χαλκού εμφανίζεται να είναι απαραίτητη για τον κανονικό μεταβολισμό του σιδήρου και το σχηματισμό των ερυθρών αιμοσφαιρίων του αίματος. Η αναιμία είναι ένα κλινικό σημάδι της ανεπάρκειας χαλκού και ο σίδηρος έχει βρεθεί ότι συσσωρεύεται στο συκώτι των ζώων με ανεπάρκεια χαλκού, δείχνοντας ότι ο χαλκός (πιθανώς υπό μορφή πρωτεολυτικού ενζύμου του ορού) απαιτείται για τη μεταφορά σιδήρου στο μυελό των οστών για το σχηματισμό ερυθρών αιμοσφαιρίων του αίματος.

Ο ψευδάργυρος φαίνεται ότι εμποδίζει την απορρόφηση του χαλκού. Οι υψηλές από διατροφικά συμπληρώματα προσλήψεις ψευδάργυρου (50 mg/ημέρα ή περισσότερο) για εκτεταμένες χρονικές περιόδους μπορούν να οδηγήσουν στην ανεπάρκεια χαλκού. Ο ψευδάργυρος αυξάνει τη σύνθεση μιας εντερικής πρωτεΐνης κυττάρων αποκαλούμενης μεταλλοθειονίνη, η οποία δεσμεύει ορισμένα μέταλλα και αποτρέπει την απορρόφησή τους με την παγίδευση τους στα εντερικά κύτταρα. Η μεταλλοθειονίνη έχει μια ισχυρότερη έλξη για το χαλκό από ότι για τον ψευδάργυρο, έτσι τα υψηλά επίπεδα μεταλλοθειονίνης που προκαλούνται από τον υπερβολικό ψευδάργυρο προκαλούν μια μείωση στην εντερική απορρόφηση του χαλκού. Η υψηλή πρόσληψη χαλκού δεν έχουν βρεθεί για να έχει επιπτώσεις στη θρεπτική θέση του ψευδάργυρου.

Συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη (ΣΗΠ) (RDA)

Η συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη για ενήλικες και εφήβους τίθεται στα 1,5 – 3 mg/ημέρα. Για τα παιδιά κυμαίνεται μεταξύ 0,7 – 2 mg/ημέρα. Για τα νεογέννητα μέχρι 6 μηνών η πρόσληψη είναι 0,4 – 0,6 mg/ημέρα και από 6 – 12 μηνών 0,6 – 0,7 mg/ημέρα.

Ανεπάρκεια
Κλινικά η εμφανής ανεπάρκεια χαλκού είναι σχετικά ασυνήθιστη. Τα επίπεδα χαλκού του ορού και τα επίπεδα του πρωτεολυτικού ενζύμου του ορού μπορούν να μειωθούν στο 30% του κανονικού σε περιπτώσεις σοβαρής ανεπάρκειας χαλκού. Ένα από τα πιο κοινά κλινικά σημάδια της ανεπάρκειας χαλκού είναι μια αναιμία που δεν ανταποκρίνεται στη θεραπεία σιδήρου αλλά διορθώνεται από τη συμπλήρωση χαλκού. Η ανεπάρκεια χαλκού μπορεί επίσης να οδηγήσει σε μη ομαλούς χαμηλούς αριθμούς λευκών αιμοσφαιρίων γνωστών ως φαγοκύτταρα (φαγοκυτταρική πενία), μια πάθηση που μπορεί να συνοδευτεί από την αυξανόμενη ευαισθησία στη μόλυνση.
Επίσης η ανεπάρκεια χαλκού οδηγεί σε εμφάνιση αποχρωματισμού δέρματος και μαλλιών, μειωμένη λειτουργία ανοσοποιητικού συστήματος. Η οστεοπόρωση και άλλες ανωμαλίες της ανάπτυξης των οστών σχετικές με την ανεπάρκεια χαλκού είναι οι πιο κοινές στα ανεπαρκή σε χαλκό νήπια με χαμηλό βάρος γέννησης και τα μικρά παιδιά.
Το γάλα της αγελάδας είναι σχετικά φτωχό σε χαλκό και οι περιπτώσεις της ανεπάρκειας χαλκού έχουν αναφερθεί στα υψηλού κινδύνου νήπια και τα παιδιά που ταΐζονται μόνο με γάλα αγελάδας.

Ο χαλκός προστατεύει τον εγκέφαλο.
Ο χαλκός παίζει ουσιαστικό ρόλο στη λειτουργία του εγκεφάλου. Η ελάττωσή του μπορεί να είναι επιζήμια για τη μνήμη τη σκέψη και την προσωπικότητα μας. Επειδή ο χαλκός είναι μια ουσιαστική θρεπτική ουσία για το σώμα, είμαστε ευτυχείς ,για μια φορά ακόμα, διότι η επιστημονική έρευνα απέδειξε ότι ο χαλκός, βοηθάει στην προστασία του εγκεφάλου από τη νόσο Αλτσχάιμερ», λέει ο John Fennell, Διευθύνων Σύμβουλος, του Κέντρο Ανάπτυξης Χαλκού. Ένα πειραματικό φάρμακο (PBT2) που αναπτύχθηκε από την Εταιρεία Ερευνών Νευροεκφυλιστικών Διαταραχών, βελτίωσε την αποκατάσταση της γνωστικής λειτουργίας (μνήμης και σκέψεις) σε πάσχοντες από Αλτσχάιμερ με την δράση ενεργών μετάλλων, συμπεριλαμβανομένου του χαλκού και του ψευδαργύρου, σε νευρώνες του εγκεφάλου που έχουν πληγεί από την ασθένεια. O χαλκός σαν ιχνοστοιχείο υπάρχει στα στρείδια την σοκολάτα και τα μανιτάρια σε μεγάλες ποσότητες. Εάν σκεφτούμε ότι 1 στα 25 άτομα άνω των 60 ετών, πάσχουν από την νόσο του Αλτσχάιμερ, με έκπτωση των λειτουργιών του εγκεφάλου δηλαδή της μνήμης, της σκέψης και απώλεια της προσωπικότητας τους, τότε τα παραπάνω νέα είναι ενθαρρυντικά και ελπιδοφόρα. Συμπερασματικά …«λίγη σοκολάτα την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα»…

Δρ. Πάνος Ευσταθίου,Eπιστημονικός Σύμβουλος Ελληνικού Ινστιτούτου Ανάπτυξης Χαλκού.

Του Νίκου Βεργόπουλου, διευθυντή του Ελληνικού Ινστιτούτου Ανάπτυξης Χαλκού.
*Οι πληροφορίες που περιέχονται στην σελίδα ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την γνωμάτευση του ιατρού σας. Αν αποφασίσετε να ακολουθήσετε κάποια θεραπεία ή διατροφή ρωτήστε τον προσωπικό ιατρό σας.

http://therapeftis.blogspot.gr/2017/03/blog-post_21.html Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

Τι ήταν οι άνθρωποι-ερπετά; - Υπάρχουν τα αρχεία τους;

Υπάρχουν πολλοί θρύλοι και μύθοι που μιλούν για ερπετοειδή που ήρθαν από κάπου αλλού και βοήθησαν τους ανθρώπους. Διάφοροι αρχαίοι πολιτισμοί τους λάτρεψαν ως θεούς. Αυτοί οι «θεοί» κρατούσαν αρχεία, μέσα στα οποία αναφέρονταν και η προέλευση της ανθρωπότητας…

Η ιστορία των φιδανθρώπων είναι γνωστή σε όλη την υδρόγειο. Πρόκειται για ευφυή όντα που μπορούσαν να πάρουν μορφή ανθρώπου ή ερπετοειδή μορφή κατά βούληση. Αυτοί δημιούργησαν υπόγειες πόλεις σε όλο τον κόσμο.

Στην αρχαία Αμερική υπάρχουν πολλοί μύθοι και οι θρύλοι που περιγράφουν πώς τα «Φίδια της Σοφίας» διαφώτισαν τους ντόπιους.

Οι Μάγιας κατέγραψαν την ιστορία ενός είδους «Iguana-Men», που κατέβηκε από τον ουρανό και ανέλαβε τον πολιτισμό τους. Τους δίδαξε πώς να ...οικοδομήσουν μαγευτικές πυραμίδες και τους είπαν πως να τις οργανώσουν ώστε να αντικατοπτρίζουν τους αστερισμούς.

Οι Ινδιάνοι Χόπι της Βόρειας Αριζόνα αναφέρονται επίσης σε μια φυλή φιδανθρώπων, που τους αποκαλούν Sheti, κάτι που μεταφράζεται ως «Φίδια-Αδέρφια».

Σύμφωνα με τους ηγέτες των φυλών Apache και Χόπι οι φιδάνθρωποι κατασκεύασαν μια σειρά από μυστικές υπόγειες πόλεις που λέγεται ότι υπάρχουν κάτω από την Αριζόνα, την Καλιφόρνια, και το Μεξικό.

Αυτές οι ιστορίες είναι πολύ πιθανό να έγινε ο λόγος για τον οποίο ο G. Warren Shufelt, γεωφυσικός μηχανικός ορυχείων, άρχισε να ψάχνει για τον θρυλικό θησαυρό των φιδανθρώπων. Βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του ΄30.

G. Warren Shufelt

Ο Shufelt έφτιαξε μία συσκευή που ονόμασε «μηχάνημα ραδιο-ακτίνων Χ», και πίστευε ότι θα μπορούσε να ανιχνεύσει υπόγειες σήραγγες.

Στις 29 Ιανουαρίου 1934, οι Los Angeles Times παρουσίασαν στο πρωτοσέλιδό τους, τις προσπάθειές του με τον τίτλο «Lizard People’s Catacomb City Hunted».

Το άρθρο περιέγραφε τις προσπάθειες του Shufelt, να εντοπίσει μια χαμένη πόλη που έκρυβε μυθικής αξίας θησαυρό και άφθαρτα αρχεία μιας φυλής προηγμένης, βαθιά στη γη κάτω από το λόφο Fort Moore. Γιατί, κατά την εκτίμηση του Shufelt, εκεί βρίσκονταν τα μυστικά των «σαυρανθρώπων».


Με βάση το μηχάνημά του, ο Shufelt κατευθύνθηκε σε μια περιοχή που εκτείνονταν από τη Δημόσια Βιβλιοθήκη προς τους πρόποδες του βουνού Ουάσινγκτον.
«Ήξερα ότι βρισκόμουν πάνω από ένα μοτίβο σηράγγων», είχε πει ο μηχανικός, «και χαρτογράφησα την πορεία των σηράγγων, τη θέση διάσπαρτων μεγάλων χώρων κατά μήκος αυτών των υπόγειων διαδρομών, καθώς και τη θέση κοιτασμάτων χρυσού, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω το νόημα τους».

Σύμφωνα με τα λεγόμενα και του αρχηού Ινδιάνου Χόπι Greenleaf (με αγγλικό όνομα L. Macklin), οι θρύλοι τους ταίριαζαν και συμβάδιζαν με ό,τι υπέδειξε το μηχάνημα του Shufelt.

Εκεί, βρισκόταν η θέση μιας από τις τρεις χαμένες πόλεις των ινδιάνων, στην ακτή του Ειρηνικού. Εκείνη που οι σαυράνθρωποι έσκαψαν μετά την «μεγάλη καταστροφή», η οποία συνέβη περίπου 5.000 χρόνια πριν. Αυτή η θρυλική καταστροφή είχε τη μορφή μιας τεράστιας πύρινης γλώσσας, που βγήκε από τα ΝΔ, καταστρέφοντας τα πάντα στο δρόμο της. Η υπόγεια πόλη δημιουργήθηκε ως καταφύγειο από πιθανές μελλοντικές πυρκαγιές.

Η Χαμένη Πόλη, δεν σκάφτηκε από τους σαυράνθρωπους με φτυάρι και κασμά, αλλά με κάποιο είδος χημικών ουσιών και οι είσοδοι των τούνελ που ξεκινούσαν από την ακτή αποξηράνθηκαν, σύμφωνα με το μύθο. Η παλίρροια που περνούσε καθημερινά μέσα και έξω από τα χαμηλότερα τμήματα των σηράγγων ανάγκαζαν την κίνηση του αέρα στις ανώτερες σήραγγες, παρέχοντας εξαερισμό και παράλληλα «καθάριζαν και απολύμαιναν» τις σήραγγες.

Ο χάρτης του G. Warren Shufelt

Στους κούφιους θόλους των λόφων, πάνω από τους λαβύρινθους της πόλης στεγάζονταν 1.000 οικογένειες, όπως γίνεται στα ψηλά κτίρια, με άφθαρτες προμήθειες τροφίμων στις κατακόμβες.

Σύμφωνα με τον θρύλο και το μηχάνημα του Shufelt, εντοπίστηκε ο χώρος-κλειδί όπου ήταν κρυμμένα τα Αρχεία τα οποία τηρούνταν σε χρυσές πινακίδες των τεσσάρων ποδών μήκους και δεκατεσσάρων ιντσών πλάτους. Μέσα σε αυτούς βρισκόταν η ιστορία των Μάγια και η καταγωγή της ανθρώπινης φυλής. Ειδικά, όμως, για το τελευταίο θέμα, αυτό βρισκόταν σε μία γωνία των χρυσών Αρχείων που, όμως, είχε ήδη κοπεί και αφαιρεθεί.

Το μηχάνημα του Shufelt εντόπισε και «φωτογράφησε» τριάντα επτά τέτοιες πινακίδες, τρεις εκ των οποίων είχαν τις γωνίες τους κομμένες.

Από τότε, δεν ακούσττηκε τίποτα άλλο σχετικά με την χαμένη υπόγεια πολη και τα αρχεία των σαυρανθρώπων. Καμία γνωστή προσπάθεια δεν έγινε για την ανεύρεση των χρυσών αρχείων. Το μόνο που απέμεινε είναι ο χάρτης…

diadrastika.com Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

Κβαντική διεμπλοκή: Το φαινόμενο που που θρυμματίζει την «γυάλινη» πραγματικότητά μας

Ακόμη ισχυρότερη επιβεβαίωση ενός φαινομένου που αποτελεί θεμελιώδη απόρροια της κβαντικής φυσικής, πέτυχε μία διεθνής ομάδα επιστημόνων, χρησιμοποιώντας φως από αστέρες που βρίσκονται 600 έτη φωτός μακριά από τον πλανήτη μας.

Το φαινόμενο αφορά τη «μυστηριώδη δράση από απόσταση» και προτάθηκε από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, στην προσπάθειά του να δείξει πως η κβαντική φυσική δεν αποτελεί μία πλήρη περιγραφή της πραγματικότητας.

Ο διάσημος φυσικός δεν αποδεχόταν ότι η αβεβαιότητα είναι μία εγγενής ιδιότητα της φύσης, όπως πρεσβεύει η κβαντική, λέγοντας χαρακτηριστικά «πως ο Θεός δεν παίζει ζάρια με τον κόσμο».

Η «μυστηριώδης δράση από απόσταση» ονομάστηκε στην πορεία κβαντική διεμπλοκή ή κβαντικός συσχετισμός (quantum entanglement). Σύμφωνα με αυτό το φαινόμενο, δύο υποατομικά σωματίδια που «συσχετίζονται» μπορούν να ...αλληλεπιδρούν από απόσταση, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη είναι αυτή. Έτσι, για παράδειγμα, μετρώντας κάποια ιδιότητα του ενός σωματιδίου, θα μεταβληθεί ανάλογα η αντίστοιχη ιδιότητα και του δεύτερου.

Μέχρι σήμερα, η κβαντική διεμπλοκή έχει παρατηρηθεί αρκετές φορές, δείχνοντας επομένως ότι μπορεί κάλλιστα «ο Θεός να παίζει ζάρια» Ωστόσο, οι μετρήσεις που πρόεκυψαν από αυτές τις παρατηρήσεις θα ήταν δυνατόν να εξηγηθούν επίσης στο πλαίσιο μίας εναλλακτικής θεωρίας, που αν ίσχυε η φύση θα «έσωζε» την ντετερμινιστικότητα.

Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, οι μετρήσεις των επιστημόνων ενδεχομένως επηρεάζονται από κρυμμένες μεταβλητές – δηλαδή από άγνωστες μεταβλητές που κάνουν τα δύο σωματίδια να μοιάζουν «συσχετισμένα», παρόλο που δεν είναι.

Μία πιθανότητα που μπορεί να εξετασθεί από το «τεστ του Μπελ», ένα πρωτόκολλο που επινόησε ο φυσικός Τζον Μπελ τη δεκαετία του 1960, για να ελεγχθεί κατά πόσο υπάρχουν ή όχι τέτοιες κρυμμένες μεταβλητές.

Τις προηγούμενες τέσσερις δεκαετίες, αρκετοί ερευνητές έχουν εξετάσει διάφορες εκδοχές του «τεστ του Μπελ», για να αποκλείσουν διάφορα πιθανά

ενάρια εξήγησης της παρατηρούμενης συμπεριφοράς των σωματιδίων, χωρίς τη χρήση της κβαντικής φυσικής.

Τώρα, η διεθνής ομάδα επιστημόνων μείωσε την πιθανότητα να ισχύει ένα ακόμη τέτοιο σενάριο, προσδίδοντας έτσι ακόμη μεγαλύτερη ισχύ στην κβαντομηχανική.

«Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο πείραμα», λέει στο περιοδικό Nature ο Κρίστερ Σαλμ, ειδικός στην κβαντική φυσική από το αμερικανικό Εθνικό Ινστιτούτο Προτύπων και Τεχνολογίας (NIST).

Παρόλο που ελάχιστοι φυσικοί εκτιμούν πως υπάρχει πιθανότητα να καταρριφθεί η κβαντική διεμπλοκή, «τέτοια πειράματα κάνουν τις όποιες εναλλακτικές θεωρίες να μοιάζουν ολοένα πιο παράλογες».

Σύμφωνα με το σενάριο που εξετάστηκε, η κβαντική διεμπλοκή μπορεί να είναι μία ψευδαίσθηση από κάποια άγνωστη ιδιότητα του σύμπαντος, η οποία περιορίζει τις επιλογές που έχουν οι επιστήμονες αναφορικά με τις ιδιότητες που ελέγχουν στα σωματίδια. Επομένως, μήπως οι ερευνητές που μετρούν τις ιδιότητες των σωματιδίων διαθέτουν περιορισμένες δυνατότητες επιλογών;

Ένας τρόπος να αποκλειστεί αυτό το ενδεχόμενο είναι οι ιδιότητες να επιλεγούν με βάση ένα μη προβλέψιμο φαινόμενο, και μάλιστα λίγα δευτερόλεπτα πριν τα «συσχετισμένα» σωματίδια φτάσουν στους ανιχνευτές.

Επίσης, αν αυτό το μη προβλέψιμο φαινόμενο ανάγεται πολύ πίσω στον χρόνο, τότε θα έπρεπε να έχει τεθεί από τότε σε λειτουργία αυτός ο κρυμμένος μηχανισμός που προκαλεί την ψευδαίσθηση της κβαντικής διεμπλοκής.

Αυτό ακριβώς έκανε η ερευνητική ομάδα, παράγοντας κατ’ αρχάς ζεύγη «συσχετισμένων» φωτονίων στην οροφή του πανεπιστημίου της Βιέννης, τα οποία κινούνταν προς αντίθετες κατευθύνσεις και έφταναν σε δύο ανιχνευτές, εγκατεστημένους μερικά οικοδομικά τετράγωνα μακριά.

Παράλληλα, για να διασφαλίσουν πως η επιλογή της ιδιότητας που μετρούν είναι πραγματικά τυχαία, χρησιμοποίησαν ως «οδηγό» το φως από αστέρες που βρίσκονται 600 έτη φωτός μακριά από τον πλανήτη μας.

Τα αποτελέσματά τους επαλήθευσαν το «τεστ του Μπελ», επιβεβαιώνοντας την κβαντική διεμπλοκή και κάνοντας ακόμη πιο εξωπραγματική την εναλλακτική εξήγηση. Κι αυτό γιατί ο κρυμμένος μηχανισμός θα έπρεπε να έχει ενεργοποιηθεί πριν από 600 χρόνια, όταν δηλαδή δημιουργήθηκε το αστρικό φως που χρησιμοποίησαν ως οδηγό.

Μάλιστα, στα σχέδιά τους είναι να επαναλάβουν το πείραμα με ακόμη μακρινότερες αστρικές πηγές, που να απέχουν από τον πλανήτη μας δισεκατομμύρια έτη.

http://gorganews.gr/astriko-fos-epiveveoni-pos-o-theos-pezi-zaria/ Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

Ριγανέλαιο Tο φυσικό αντιβιοτικό στο σπίτι Πως φτιάχνετε;

Ριγανέλαιο: Tο φυσικό αντιβιοτικό στο σπίτι. Πως φτιάχνετε;

Πρόσφατες εργαστηριακές μελέτες επιβεβαίωσαν οτι το ριγανέλαιο είναι ένα ισχυρό φυτικό αντιβιοτικό,με αντιμυκητιακές και αντι-ιικές ιδιότητες.

Το ριγανέλαιο θεραπεύει ή βοηθάει να υποχωρήσει η ακμή, αλλεργίες, αρθρίτιδα, άσθμα, δυσκοιλιότητα, λαρυγγίτιδα,

πιτυρίδα, διάρροια, πεπτικές διαταραχές, τσιμπήματα εντόμων, βρογχίτιδα,πληγές , κρυολογήματα, γρίπη, κόπωση, ασθένειες των ούλων,πονοκέφαλους, εμμηνων διαταραχές, πόνο στους μυς , παράσιτα,φυματίωση, πνευμονία, ψωρίαση, φλεβίτιδα και κονδυλωμάτα.

Μπορούμε να το φτιάξουμε έτσι που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί απ΄όλους και είναι και για προστασία από ασθένειες. Σίγουρα δεν είναι δυνατό σαν το αιθέριο έλαιο αλλά είναι σπιτικό και ωφέλιμο.



Οι πρώτες ύλες ( ρίγανη, ελαιόλαδο) πρέπει να είναι φυσικές και αρίστης ποιότητας, αλλιώς δεν θα κάνουν απολύτως τίποτα.

Η ρίγανη είναι από τα σημαντικότερα βότανα και υπάρχει άφθονη. Πάντα τα βότανα που θέλουμε να βάλουμε στο λάδι , πρέπει να είναι φρέσκα και αν είναι δυνατόν να τα μαζέψουμε μόνοι μας. Αλλιώς δεν θα έχουμε τα θεραπευτικά αποτελέσματα που θέλουμε.

Αν θες να φτιάξεις ριγανέλαιο δεν θα το βάλεις στον ήλιο.

Υλικα: ...


1 μέρος ρίγανη φύλλα και άνθη ή σπόρους ( αφορά όγκο π.χ 1 κούπα)
3 μέρη ελαιόλαδο ( 3 κούπες)
– Θα βάλεις σε μια κατσαρόλα τη ρίγανη αφού την έχεις περάσει πριν από το μουλτι και κατόπιν θα ρίξεις το λάδι.

– Θα ανάψεις το μάτι της κουζίνας στο μισό (πολύ χαμηλά) και θα το αφήσεις στη φωτιά 6 ώρες.

– Να προσέξεις να μην περάσεις τους 100 βαθμούς .στην ανάγκη να το κατεβάζεις για λίγο από τη φωτιά.

– Αφού κρυώσει θα το στραγγίξεις καλά και θα βάλεις τα υπολείμματα σε ένα πανί και θα το πιέσεις ώστε να βγουν όλες οι ουσίες.

Το υλικό αυτό θα το βάλεις σε ένα γυάλινο μπουκάλι σε δροσερό και σκοτεινό μέρος.

Κρατάει περίπου 6-8 μήνες

Εργαστηριακές δοκιμές έχουν δείξει ότι πρόκειται για ένα φυσικό και πολύ ισχυρό αντιβιοτικό (σε πολλές περιπτώσεις καλύτερο από τα χημικά αντιβιοτικά) ενώ δεν έχει καμία από τις παρενέργειες αυτών.

Εξοντώνει άμεσα τα μικρόβια χωρίς αυτά να γίνονται ανθεκτικά στην χρήση του ριγανέλαιου κάτι που συμβαίνει σχεδόν πάντα με τα χημικά αντιβιοτικά.

https://olympia.gr/ Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

Οι διατροφικές ελλείψεις που φαίνονται στο πρόσωπό σας

Για να διαπιστώσετε εάν σας λείπει κάποια βιταμίνη ή κάποιο πολύτιμο μέταλλο, το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να... κοιτάξετε στον καθρέφτη!
Η όψη της επιδερμίδας του προσώπου συχνά αποκαλύπτει εσωτερικές δυσλειτουργίες, καθώς είναι πιο ευαίσθητη άρα και πιο επιρρεπής στις ελλείψεις. Δείτε τι πρέπει να προσέξετε και πώς μπορείτε να αποκαταστήσετε την ισορροπία στον οργανισμό σας....

- Πόδι της χήνας  ρυτίδες
Είναι συχνά αποτέλεσμα έλλειψης της βιταμίνης Β12. Η βιταμίνη Β12 επηρεάζει την υγεία των ματιών και του δέρματος.

Καλές πηγές βιταμίνης Β12: τυρί, αμύγδαλα, αυγά.
- Σκασμένα χείλη

Είναι συχνά αποτέλεσμα έλλειψης της βιταμίνης Β6, η οποία επηρεάζει την ελαστικότητα του δέρματος.

Καλές πηγές βιταμίνης Β6: πατάτες, ενισχυμένα δημητριακά.
- Κόκκινο δέρμα

Είναι συχνά αποτέλεσμα έλλειψης ψευδαργύρου, η οποία συνδέεται επίσης με την ακμή.

Καλές πηγές ψευδαργύρου: γιαούρτι, μοσχαρίσιο κρέας, ρεβίθια.
- Ξηρό δέρμα

Είναι συχνά αποτέλεσμα έλλειψης βιταμίνης Α. Η βιταμίνη Α, γνωστή και ως ρετινόλη, είναι απαραίτητη για να παραμένει το δέρμα σφριγηλό και νεανικό.

Καλές πηγές βιταμίνης Α: συκώτι, γλυκοπατάτα, τυρί.
- Πιτυρίδα

Είναι συχνά αποτέλεσμα έλλειψης βιταμίνης Β7. Η βιταμίνη Β7, γνωστή και ως βιοτίνη, επηρεάζει την υγεία των μαλλιών, των νυχιών και του δέρματος.

Καλές πηγές βιταμίνης Β7: αυγά, προϊόντα ολικής άλεσης, γάλα.
- Αδύναμα μαλλιά

Είναι συχνά αποτέλεσμα έλλειψης βιταμίνης C, η οποία εμπλέκεται, μεταξύ άλλων, και στην υγεία των μαλλιών.

Καλές πηγές βιταμίνης C: εσπεριδοειδή, φράουλες, ακτινίδιο.


Πηγή: onmed.gr
Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ ΤΥΑΝΕΥΣ 0 Ελληνας Χριστός!

Φιλόσοφος,θεόσοφος,θαυματουργός,θεουργός,ο τυπικότατος εκπρόσωπος του θρησκευτικού και φιλοσοφικού συγκριτισμού στα χρόνια του Χριστού.

Η νεότητά του συμπίπτει περίπου στην αρχή του 1ου μ.Χ. αιώνα(κατ’ ακριβέστερο καθορισμό τον Απρίλιο του 17 μ.Χ. είχε ηλικία μεταξύ του 16ου και του 20ού έτους),ήταν γιος ομώνυμου εξελληνισμένου Καππαδόκη,πάμπλουτου και καταγόμενου από παλαιά οικογένεια των Τυάνων,εκπαιδεύτηκε δε κυρίως στην Ταρσό της Κιλικίας,αλλά και στις Αιγές,την πόλη που γειτνίαζε με την Ταρσό.

Μετά το πέρας της θεωρητικής του εκπαιδεύσεως υπέβαλε τον εαυτό του σε αυστηρή άσκηση(σε πενταετή σιωπή),διέμενε δε κατά το διάστημα αυτό άλλοτε στην Παμφυλία κι άλλοτε στην Κιλικία.Πασίγνωστος πλέον για την ευσέβεια,την σοφία και την θαυματουργό δύναμη,άρχισε τον πλάνητα βίο του.Οι βιογράφοι του,και μάλιστα ο Φιλόστρατος,διατείνονται ότι μετέβη όχι μόνο στην Αντιόχεια και άλλες πόλεις της δυτικής Ασίας,αλλά και στην Μεσοποταμία και στην Ινδία.Στο σημείο αυτό η βιογραφία του Φιλοστράτου καθίσταται εξ ολοκλήρου πολυμαθής μυθιστορία,αυτού δε του τύπου οι μυθιστορίες ήταν κατ’ εξοχήν αρεστές στους χρόνους του Σεπτιμίου Σεβήρου.

Αφού επανήλθε ο Απολλώνιος από τις περιηγήσεις του στην απωτάτη Ανατολή(οι οποίες θα άρχισαν γύρω στο 45 μ.Χ.),διέτριψε(κατά τα τελευταία πιθανώς έτη της εξουσίας του Κλαυδίου και τα πρώτα του Νέρωνος) με ιδιαίτερη προτίμηση στις ελληνικές περιοχές της Μικράς Ασίας,όπου εξέπληττε η άκρα αγνότητά του,όπως επίσης εξέπληττε,ιδίως στην Ιωνία,ο ζήλος του κατά της ...χρήσεως από τους Έλληνες ρωμαϊκών ονομάτων.

Ώριμος πλέον,αποφάσισε να επισκεφθεί και τα δυτικά μέρη του Ρωμαϊκού κράτους,και στην αρχή την χώρα των πόθων του,την Ελλάδα.Από την Έφεσο και διά της Περγάμου έφτασε στο αρχαίον Ίλιον και τις αρχαιότητές του και από κει μετέβη διά της Λέσβου και της Εύβοιας στον Πειραιά το φθινόπωρο του 60 μ.Χ.,καθ’ oν χρόνον εωρτάζονταν τα Ελευσίνια Μυστήρια.Εάν πιστέψουμε τον Φιλόστρατο,οι Αθηναίοι έδωσαν στον Απολλώνιο μεγάλη ευκαιρία να φανεί σε όλο το μεγαλείο του.Ως τις δεύτερος Επιμενίδης λέγεται ότι δίδαξε ΅Άπερί της εκάστη θεότητι αρεσκούσης θυσίας και του

καταλληλότατου τρόπου αυτής.Από κάποιον Κερκυραίο θηλυπρεπή νεανία που σπούδαζε εις τας Αθήνας και ανήγαγε το γένος του στον βασιλιά των Φαιάκων Αλκίνοο «απήλασε τον δαίμονα» και τον κατέστησε σοβαρό φιλόσοφο.Κατέβαλε δε κάθε προσπάθεια,για να αποτρέψει τους Αθηναίους από την εκφαύλιση της εορτής των Διονυσίων(με γυναικεία πομπή,ασελγείς χορούς και άλλες ακολασίες),κατόρθωσε μάλιστα,έστω προσωρινώς,να σταματήσει τους επονείδιστους αγώνες των μονομάχων,οι οποίοι είχαν εισχωρήσει,δυστυχώς,και στην ζωή της πόλεως.

Την άνοιξη του 61 μ.Χ. επισκέφτηκε,κατά τα λεγόμενα,τους εν Θερμοπύλαις Αμφικτίονες,έπειτα δε τα περίφημα ιερά,τους ναούς του Απόλλωνος στις ¶βες και τους Δελφούς,το μαντείο της Δωδώνης,το μαντείο του Τροφωνίου,το ιερό του Αμφιαράου στον Ωρωπό,τέλος το ιερό των Μουσών στον Ελικώνα,έως ότου τον Ιούλιο του 61 μ.Χ. κατά πρόσκλησιν των Ηλείων μετέσχε της εορτής των Ολυμπιακών Αγώνων.Στην Ολυμπία συνήψε στενότερες σχέσεις με τους Σπαρτιάτες, επισκέφτηκε και την Σπάρτη,όπου διέμεινε μέχρι την άνοιξη του 62 μ.Χ.,λέγεται δε ότι οι σοβαρές συμβουλές του περιέστειλαν στην Σπάρτη την αισθητή ήδη κατάπτωση των ηθών και της αγωγής των νέων.

Ο Απολλώνιος εξακολουθεί τον πλάνητα βίο του.Μεταβαίνει στην Κρήτη.Το 66 μ.Χ.μεταβαίνει στην Ρώμη,κατόπιν στην Ισπανία(66-67 μ.Χ.),τέλος επανέρχεται τον Σεπτέμβριο του 68 στην Ελλάδα,τον ίδιο μήνα μυείται στα Ελευσίνια Μυστήρια,κατόπιν(68-69) επισκέπτεται πάλι τα ιερά της Ελλάδος,την άνοιξη του 69 περιοδεύει στην Χίο,την Ρόδο,την Αίγυπτο και τις άνω του Νείλου περιοχές.Στην Αίγυπτο γνωρίζεται με τον αυτοκράτορα Βεσπασιανό,από τον οποίο τιμάται εξαιρέτως.

Μόλις,όμως,αργότερα έμαθε ότι ο Βεσπασιανός αφαίρεσε από την Αχαΐα την πλασματική αυτονομία,την οποία ο Νέρων είχε δώσει σ αυτήν,κατερρίφθη από μεγάλη οργή και απέρριψε επανειλημμένως και οριστικώς την πρόσκληση του αυτοκράτορος,που επιθυμούσε να τον έχει κοντά του,έγραψε δε πολλές πικρότατες επιστολές προς τον Βεσπασιανό,στις οποίες τον παρέβαλε(έλεγε δε χαρακτηριστικά προς τον Βεσπασιανό,για τον ίδιο ότι:«τους Έλληνας,ους ο Νέρων παίζων ηλευθέρωσεν,αυτός σπουδάζων εδουλώσατο»!)προς τον Ξέρξη και τον συνέκρινε δυσμενώς με τον Νέρωνα.

Παρά ταύτα,η αγανάκτηση δεν οδήγησε τον Απολλώνιο σε διακοπή πάσης σχέσεως με τον οίκο των Φλαβίων.Τουναντίον,όπως δεν παραγνώριζε την χρηστότητα της καταστάσεως επί Βεσπασιανού,έτσι και μετά την επάνοδό του από τη περιπλάνησή του στις περιοχές του άνω Νείλου συνήψε φιλικότατες σχέσεις και προς τον ευγενή υιό του αυτοκράτορος Τίτον,αρχικά με επιστολές,έπειτα δε,το 71 μ.Χ.,και με προσωπική γνωριμία στην Κιλικία

.Δεν πρέπει δε να παραλειφθεί ότι το 69 ή 70 στην Αλεξάνδρεια συνεβούλευσε τον Βεσπασιανό να διορίζονται στις ελληνικές επαρχίες διοικητές που να γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό τρόπο ζωής.Περιοδεύει την Φοινίκη,την Συρία,την Κιλικία και διαμένει επί μακρόν,όπως φαίνεται,στην Ιωνία.Στο μεταξύ,το στυγνό,αλλόκοτο και δεσποτικό πνεύμα των τελευταίων ιδίως ετών της ηγεμονίας του Δομιτιανού εμποιεί,τουλάχιστον στους ευγενέστερους Έλληνες,εντύπωση δυσμενεστάτη.

Ο γηραιός πλέον Απολλώνιος καταλαμβάνεται από ισχυρή αντιπάθεια κατά της φαυλότητος του

αυτοκράτορος(βρισκόμαστε στο έτος 92 μ.Χ. περίπου στη δυτική Μικρά Ασία).Ο Απολλώνιος ζητεί,μεταξύ άλλων,να εξεγείρει τα πνεύματα και αυτών ακόμα των ανωτάτων στην Ασία Ρωμαίων υπαλλήλων κατά του τυραννικού Δομιτιανού,υπαινισσόμενος λίαν σαφώς τους αιματηρούς τρόπους,με τους οποίους οι αρχαίοι Έλληνες απαλλάσσονταν από τους τυράννους τους.Διετύπωνε δε απερίφραστα την γνώμη του και στην Σμύρνη και την Έφεσο,ακόμα και όταν η Έφεσος εώρταζε τον ψευδή γάμο του Δομιτιανού με την ωραία ανεψιά του Ιουλία(ο Απολλώνιος την χαρακτήρισε ΅Άανόσιον αιμομιξία).Η διαγωγή του δεν ήταν δυνατόν να διαφύγει επί μακρόν τον αυτοκράτορα,στον οποίο είχε ήδη καταστεί ύποπτος λόγω των σχέσεών του προς τον Νερούα και άλλους Ρωμαίους ευπατρίδες,τους οποίους ο Δομιτιανός υπέβλεπε,γι αυτό και σκόπευε να συλλάβει τον θρασύ «δημηγόρον» και να τον παραπέμψει σε δίκη.

Την άνοιξη του 93 μ.Χ. ο Απολλώνιος είναι αιχμάλωτος στη Ρώμη.Απαγγέλλεται εναντίον του κατηγορία ότι όχι μόνο παρώρμησε τους Ρωμαίους φίλους του σε συνωμοσία κατά του αυτοκράτορος,αλλά και ότι θυσίασε και κάποιο παιδί Αρκάδα,για να μαντεύσει από τα σπλάχνα του την έκβαση της συνωμοσίας.Μετά από κάποιον χρόνο οδηγείται ενώπιον του αυτοκράτορος,με τον οποίο έρχεται σε μακρά και ζωηρά συζήτηση,κατάληξη της οποίας ήταν η πλήρης ρήξη μεταξύ τους.Ο Απολλώνιος στο μεταξύ φρουρείται αυστηρά,τον μεταχειρίζονται δε σαν αποδεδειγμένο κακοποιό.Μετά από λίγο χάρη σε ενέργειες ισχυρού Ρωμαίου φίλου του επανέρχεται στην προηγούμενη ηπιότερη φυλακή και αμέσως έπειτα οδηγείται σε δίκη,παρόντος και του Δομιτιανού.Είτε δε διότι δεν ήταν σε θέση οι κατήγοροί του να του προσάψουν κάτι βάσιμο είτε διότι ο έξοχος ανήρ είχε επιβάλλει σεβασμό στον δεισιδαίμονα Δομιτιανό,το πράγμα έληξε με την παύση της δίκης από τον αυτοκράτορα και στην ακώλυτη διαφυγή του Απολλωνίου από την Ρώμη.

Ο Απολλώνιος μετέβη αρχικώς στους Ποτιόλους ή στην Δικαιαρχία και από κει διά της Σικελίας στην Αχαΐα, όπου κατά τον Ιούλιο του 93 μ.Χ. παρέστη στους Ολυμπιακούς Αγώνες και χαιρετίστηκε με πάνδημη χαρά από τους Έλληνες ΅Άαπολωλότα ήδη νομίζοντας αυτόν.Αφού δε παρέμεινε στην Ολυμπία 40 ημέρες,μετέβη στο μαντείο του Τροφωνίου,έπειτα δε διέμενε δύο ολόκληρα χρόνια στην Αχαΐα και το 95 μ.Χ. επανήλθε στην αγαπημένη του Ιωνία,όπου διέμενε ιδίως στην Έφεσο και την Σμύρνη.Βρισκόταν στην Έφεσο,όταν,όχι μετά από πολύ καιρό,τον Σεπτέμβριο του 96 μ.Χ.,αποκαλύφτηκε,όπως λέγεται,ταυτόχρονα με τον φόνο,όραμα ότι ο Δομιτιανός φονεύτηκε στο παλάτι του από πολλούς από εκείνους που τον περιστοίχιζαν και ότι ο φίλος του,ο εξαίρετος και φιλαθήναιος Νερούας,ανήλθε στον θρόνο του Παλατίνου.Με το γεγονός αυτό λήγει και η δράσις του Απολλωνίου.

Επέζησε κατά πάσα πιθανότητα της βραχείας και αγαθής διακυβερνήσεως του Νερούα,απέθανε δε υπέργηρως στην αρχή,φαίνεται,της ηγεμονίας του Τραϊανού, γύρω στο έτος 100 μ.Χ.,όπως παραδίδουν οι αρχαίοι βιογράφοι και ιστορικοί και οι Βυζαντινοί χρονογράφοι και δέχεται ο Μόμμσεν στην έκδοσή του του Χρονικού του Λατίνου εκκλησιαστικού πατρός Κασσιοδώρου.Δεν παρήλθε πολύς καιρός και ποικιλότατες φήμες διαδόθηκαν για τον θαυμαστό άνδρα.Πάντως η μνήμη του Απολλωνίου-του οποίου και μετά από 100 χρόνια ζωηρά τηρούσαν την ανάμνηση αλλού,αλλά ιδίως στην πατρίδα του τα Τύανα εικόνες και ναοί,όπως παραδίδει ο Φιλόστρατος,ο Κάσσιος Δίων και η ΅ΆΑυγουσταία ΙστορίαΆΆ-παρέμεινε στον εθνικό κόσμο των ύστερων χρόνων,μηδέ των αυτοκρατόρων εξαιρουμένων,με μεγάλες και μάλιστα θείες τιμές.

Και από τους χριστιανούς ακόμη ετιμάτο ο Απολλώνιος,πριν ακόμη επικρατήσει σ’ αυτούς η άκριτη γνώμη ότι ο φιλόσοφος εχθρευόταν τον χριστιανισμό,την οποία ανήρεσαν επιφανείς ερευνητές,όπως ο Γιάκομπς,ο Νεάντερ,ο Σμιτ και άλλοι.Στους εθνικούς, οι παραδόσεις περί του Απολλωνίου ως «πολλά και θαυμάσια διαπράξαντος» και η θρυλούμενη αυστηρή ηθικότητα του βίου του έδωσαν αφορμή να αντιτάξουν ,στους χρόνους των διωγμών κατά των Χριστιανών,το πρόσωπό του κατά του Χριστού.Κατά τους επί Διοκλητιανού διωγμούς(303 και κατόπιν),στην Νικομήδεια,κέντρο της αντιχριστιανικής κινήσεως στην Ανατολή,ο Ιεροκλής,αντίπαλος του Χριστιανισμού,έγραψε για τον Απολλώνιο συγκρίνοντάς τον με τον Χριστό και ζητώντας διά της συγκρίσεως αυτής να καταδείξει την ανωτερότητα του προσώπου του Απολλωνίου.Μετά τον Ιεροκλή,στον οποίο απάντησε ο εκκλησιαστικός ιστορικός Ευσέβιος,έγραψε ο νεοπλατωνικός Ευνάπιος.

Στους μεταγενέστερους Βυζαντινούς ο Απολλώνιος είχε καταστεί το «ενδιάμεσον θεού και ανθρώπου»,ο«μεταξύ των ανθρώπων παρεπιδημών θεός»,όλως μυθώδες πρόσωπο.Απογόνους δεν άφησε ο φιλόσοφος,μια αδέσποτη φήμη μόνο υπήρξε ότι ήταν πατέρας του «θεοειδούς» Αλεξάνδρου του Πηλοπλάτωνος από την Σελεύκεια της Κιλικίας,που γεννήθηκε από αθέμιτη σχέση του Απολλωνίου με κάποιαν γυναίκα,Άπεριττήν το είδος,σύζυγο συνηγόρου στα δικαστήρια.Καταστάς ο Απολλώνιος ο περικλεέστατος εκπρόσωπος της Πυθαγορείου Σχολής,θεωρούσε κι αυτός την μυθολογία κατ ουσίαν απλούν έργον των ποιητών,οι οποίοι,χωρίς καθόλου να ενδιαφέρονται για την αλήθεια,«βιάζονται πιθανούς φαίνεσθαι τους εαυτών λόγους».Εξηγεί και αυτός τους μύθους ως επί το πλείστον αλληγορικώς.Επρέβευε αυστηρότατες ηθικές αρχές και ζητούσε αμέσως και πρακτικώς να επιδρά και,όπως οι Στωικοί,να καταπολεμά τη φαύλη ηθική κατάσταση των χρόνων του και να πετύχει κάποια ηθική μεταρρύθμιση.

Αλλά τόσο ολοσχερώς στην ψυχή του επικρατούσε και το πνευματικό ρεύμα των χρόνων του,ώστε μαζί με την ιδεώδη αυτή τάση,μαζί με την αρχαϊκή αγάπη προς την ελευθερία,μαζί με την ισχυρή ορμή ενθουσιασμού που πήγαζε από τον μυστικισμό,ενωνόταν και φανατική δεισιδαιμονία και κλίση προς την μαγεία,προφητεία και θαυματουργία.

Οι τελευταίες αυτές απόκρυφες ιδιότητες,γνωστές σε μας από τον Φιλόστρατο και άλλους,που αντλούσαν αυτά τα στοιχεία από πηγές όχι διαυγείς,κατέστησαν τον Απολλώνιο υποκείμενο εξετάσεως από παραψυχολόγους των χρόνων μας,οι οποίοι τον θεώρησαν ισχυρότατο μέντιουμ κλπ.Με την έμμονη και σφοδρή αγάπη του προς την Ελλάδα ο Απολλώνιος ζητούσε εναγωνίως να βλέπει στους Έλληνες των χρόνων του Νέρωνος και των διαδόχων αυτού τον λαό του κλασσσικού παρελθόντος.Από την πλασματική επί Νέρωνος «ανόρθωση της ελευθερίας των Ελλήνων» προσδοκούσε την επάνοδο των Ελλήνων στα Δωρικά και Αττικά ήθη.

Ο υπέρ των Ελλήνων κοπτόμενος και κατεξαντλούμενος φιλόσοφος των Τυάνων τιμούσε στο πρόσωπο των συγχρόνων του το ιερό παρελθόν,περί δε αυτών,ωστόσο,πέραν του οίκτου,της στοργής και της ελπίδος,ουδεμία έτρεφε αυταπάτη(έγραφε απογοητευμένος από το Αργος στους σοφούς του Μουσείου της Αλεξανδρείας:«Εγενόμην εν Αργει και Φωκίδι και Λοκρίδι και εν Σικυώνι και εν Μεγάροις και διαλεγόμενος τοις έμπροσθεν χρόνοις επαυσάμην εκεί.Τι,ουν,ει τις έροιτο,το αίτιον?Εγώ φράσαιμι υμίν και ταις Μούσαις:Εβαρβαρώθην ου χρόνιος ων αφ Ελλάδος,αλλά χρόνιος εν Ελλάδι»).

https://olympia.gr/ Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

Φιστίκια: Τα ευεργετικά συστατικά που δίνουν στη διατροφή μας

Τα φιστίκια ξεχωρίζουν για την υψηλή περιεκτικότητά τους σε καλά μονοακόρεστα λιπαρά, τα οποία αποτελούν ένα μεγάλο σύμμαχο για μια υγιή καρδιά.

Επιπλέον, διαθέτουν μια σειρά από άλλα θρεπτικά συστατικά όπως η βιταμίνη Ε, η νιασίνη, το φυλλικό οξύ αλλά και πρωτεΐνες.

Μια ακόμα σημαντική ουσία που περιέχουν είναι η ρεσβερατρόλη, αντιοξειδωτικό που βρίσκεται επίσης και στα κόκκινα σταφύλια.

Γενικότερα στοιχεία μελετών δείχνουν ότι οι ξηροί καρποί μας κάνουν καλό, καθώς σύμφωνα με αναλύσεις τα άτομα τα οποία κατανάλωναν τουλάχιστον 4 φορές την εβδομάδα ξηρούς καρπούς είχαν 37% μείωση του κινδύνου στεφανιαίας νόσου σε σύγκριση με ...εκείνους που κατανάλωναν σπάνια ή καθόλου.

Κάθε επιπλέον μερίδα ξηρών καρπών την εβδομάδα σχετίστηκε με μέσο όρο 8.3% μείωση κινδύνου στεφανιαίας νόσου.

Είναι όμως και η αντικαρκινική δράση λόγω του συνόλου των ουσιών που περιέχονται στα φιστίκια καθώς η κατανάλωση δυο ή περισσότερες φορές φιστικιών την εβδομάδα συσχετίστηκε με 58% χαμηλότερο κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου στις γυναίκες και 27% στους άνδρες.

Τέλος, μια ακόμα σημαντική δράση που προσφέρουν τα φιστίκια είναι η προστασία κατά του Alzheimer λόγω της παρουσίας της βιταμίνης νιασίνης.

Σε έρευνα φάνηκε ότι εκείνοι που είχαν πάρει τη μέγιστη δόση νιασίνης μέσα από τις τροφές είχαν 70% λιγότερες πιθανότητες να αποκτήσουν τη συγκεκριμένη νόσο.





ΠΗΓΗ: neadiatrofis.gr Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

Η θεωρία της Πανσπερμίας και η προέλευση της ζωής από το διάστημα

Η θεωρία της πανσπερμίας υποστηρίζει πως η ίδια η φύση χρησιμοποιεί ένα είδος διαστημικού οχήματος που μεταφέρει μικροοργανισμούς στο διάστημα (π.χ. από τον Άρη στη Γη). Τα «οχήματα», σε αυτήν την περίπτωση, εικάζεται πως είναι κόκκοι πετρωμάτων που εκτοξεύονται στο διάστημα μετά την πρόσκρουση μεγάλου ...μετεωρίτη.









Στη Γη πέφτουν συνεχώς μετεωρίτες και «σκόνη» από το διάστημα. Οι περισσότεροι από αυτούς προέρχονται από αστεροειδείς. Κάποιοι όμως ίσως προέρχονται από γειτονικούς πλανήτες που δέχτηκαν βομβαρδισμό μετεωριτών. Αν, για παράδειγμα, στην επιφάνεια του Άρη προσκρούσει μεγάλος μετεωρίτης, τα «συντρίμμια» εκτινάσσονται στο διάστημα. Ορισμένα από αυτά είναι δυνατόν να εισέλθουν σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο και ύστερα από ένα ταξίδι εκατομμυρίων χρόνων να καταλήξουν στη Γη.



Αν οι βράχοι αυτοί περιέχουν μικροοργανισμούς που επιβίωσαν κατά το ταξίδι -ενδέχεται να πέφτουν σε ένα είδος νάρκης- και κατορθώσουν να επιβιώσουν και μετά την πρόσκρουση στην επιφάνεια της Γης, τότε δημιουργούν ζωή. Τα δομικά στοιχεία της ζωής, όπως τη γνωρίζουμε, θα μπορούσαν λοιπόν να προέρχονται από τον Άρη ή και το αντίστροφο: μικροοργανισμοί από τη Γη θα μπορούσαν να μεταφέρουν ζωή στον Άρη ή την Αφροδίτη.



Οι Αποδείξεις


Δύο νέες ανακαλύψεις ενισχύουν τη θεωρία της μεταφοράς της ζωής στο διάστημα μέσω της πρόσδεσής της στους μετεωρίτες. Η πρώτη ανακάλυψη αφορά σπόρια βακτηρίων που οι επιστήμονες κατόρθωσαν να αφαιρέσουν από έντομο εγκλωβισμένο σε απολιθωμένη ρητίνη (ήλεκτρο), ηλικίας 40 εκατομμυρίων ετών. Πρόκειται για σπόρια του Bacillus sphaericus, τα οποία όταν τοποθετήθηκαν σε θρεπτικό διάλυμα ζωντάνεψαν και άρχισαν να πολλαπλασιάζονται.



Το ήλεκτρο δεν είναι βέβαια συγκρίσιμο με τους μετεωρίτες, η ανακάλυψη ωστόσο υποδεικνύει ότι σπόρια βακτηρίων μπορούν να επιβιώσουν για μεγάλο διάστημα, χωρίς θρεπτική ουσία, σε «κάψουλες χρόνου». Η δεύτερη ανακάλυψη έγινε σε μετεωρίτη που έπεσε στο Σουδάν το 2008. Στις αναλύσεις βρέθηκαν δεκαεννέα διαφορετικά αμινοξέα. Τα αμινοξέα συνιστούν δομική μονάδα της ζωής, καθώς σε αυτά στηρίζονται πρωτεΐνες και ένζυμα. Αναμφίβολα τα συγκεκριμένα αμινοξέα προέρχονται από το διάστημα και δεν οφείλονται σε «μόλυνση» του μετεωρίτη από τη Γη.



Τα αμινοξέα από το διάστημα έχουν δεξιόστροφα και αριστερόστροφα μόρια, ενώ τα αμινοξέα της Γης έχουν αποκλειστικά αριστερόστροφα μόρια. Ο μετεωρίτης που έφτασε στη Γη διέθετε και μεταλλεύματα που σχηματίζονται σε υψηλές θερμοκρασίες. Προφανώς, προκλήθηκαν κατά τη βίαιη σύγκρουση δύο αστεροειδών στο διάστημα.



Μείζονος σημασίας για την υπόθεση της πανσπερμίας θεωρείται το γεγονός ότι τα αμινοξέα όχι μόνο επέζησαν από τη σύγκρουση, αλλά αντεπεξήλθαν και στην ισχυρή υπερθέρμανση κατά την είσοδό τους στην ατμόσφαιρα της Γης.



Το πείραμα



Οι πρώτοι ζωντανοί οργανισμοί θα πάρουν τον δρόμο για τον πλανήτη Άρη κατά πάσαν πιθανότητα τον Νοέμβριο. Ο Φόβος, φεγγάρι του Άρη, θα είναι το θέατρο του νέου πειράματος. Οι μετεωρίτες μεταφέρουν μορφές ζωής από πλανήτη σε πλανήτη. Οι περισσότεροι είναι τόσο μικροί, που δεν είναι ορατοί με γυμνό μάτι. Γι' αυτό, εξάλλου, τους αποκαλούν «μικροναύτες». Είναι τοποθετημένοι σε μικρούς κυλίνδρους στο ρωσικό σκάφος 11 τόνων Phobos-Grunt, το οποίο θα εξερευνήσει τον Φόβο, το φεγγάρι του Άρη, και θα επιστρέψει στη Γη με δείγματα των πετρωμάτων του. Το ταξίδι αναμένεται να διαρκέσει περίπου τρία χρόνια. Η επιστροφή του προγραμματίζεται για τον Αύγουστο του 2014, όταν η μικρή κάψουλα με τα δείγματα θα προσγειωθεί στο Καζακστάν.



Η αμερικανική Πλανητική Εταιρεία (Planetary Society) έχει αναλάβει τον σχεδιασμό και την υλοποίηση του πειράματος στο Phobos-Grunt. Συγκεκριμένα, οι μικροναύτες θα απομονωθούν στη μικρή συσκευή του πειράματος, LIFE (Living Interplanetary Flight Experiment). Στο διάστημα των 34 μηνών που θα διαρκέσει το ταξίδι, θα φιλοξενηθούν δέκα διαφορετικές κατηγορίες οργανισμών μέσα σε τριάντα μικρούς κυλίνδρους.



Στόχος του πειράματος είναι να ελεγχθεί αν και κατά πόσο μπορούν να μεταφερθούν μικροοργανισμοί από τον έναν πλανήτη στον άλλον επιβιώνοντας στις συνθήκες του αφιλόξενου διαστήματος. Αν αυτό επιβεβαιωθεί, η υπόθεση της πανσπερμίας -σύμφωνα με την οποία οι πρώτοι μικροοργανισμοί μεταφέρθηκαν στη Γη με τη βοήθεια αστεροειδών και μετεωριτών που προσέκρουσαν στην επιφάνειά της- θα αποκτήσει ισχυρότερα ερείσματα.



Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να βρίσκονται οι μικροοργανισμοί σε ένα είδος νάρκης. Η φύση έχει μεριμνήσει εξασφαλίζοντας για κάποιους μικροοργανισμούς ένα τέτοιο είδος μακροχρόνιας νάρκης. Αφυπνίζονται όταν οι συνθήκες επιβίωσης είναι ευνοϊκές. Τέτοιοι ακριβώς οργανισμοί έχουν επιλεγεί για το πείραμα LIFE.



Πηγή: nea-acropoli-athens.gr Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

Μελέτη: Ανακαλύφθηκε ένα νέο όργανο μέσα στο πεπτικό σύστημα

Όσο κι αν έχει προοδεύσει η επιστήμη τις τελευταίες δεκαετίες, η λειτουργία και η "αρχιτεκτονική" του ανθρώπινου σώματος αποτελεί ένα περίπλοκο θαύμα που δεν θα πάψει ποτέ να εκπλήσσει τους ερευνητές.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ανακάλυψη ενός καινούργιου οργάνου το οποίο... κρυβόταν μέχρι σήμερα μέσα στο πεπτικό μας σύστημα.

Το μεσεντέριο, όπως ονομάζεται το νέο όργανο, θεωρούνταν μέχρι σήμερα απλώς ένα σύνολο αποσπασματικών δομών. Πρόκειται για μια διπλή πτυχή του περιτόναιου που περικλείει ένα όργανο και το συνδέει με το κοιλιακό τοίχωμα.

Αντί όμως για απλό δομικό στοιχείο του πεπτικού συστήματος, οι επιστήμονες διαπίστωσαν πρόσφατα προς μεγάλη τους έκπληξη ότι αποτελεί ένα συνεχές όργανο, του οποίου ωστόσο η λειτουργία δεν ... είναι ακόμα ξεκάθαρη.

Σύμφωνα με τον J Calvin Coffey, τον ερευνητή στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Limerick που συνειδητοποίησε πρώτος την αληθινή φύση του μεσεντερίου, πρόκειται για μια εξαιρετικά σημαντική ανακάλυψη που αλλάζει τα δεδομένα στην Ιατρική και τη διάγνωση παθήσεων.

«Όταν προσεγγίζουμε το μεσεντέριο σαν ένα οποιοδήποτε άλλο όργανο, μπορούμε να κατηγοριοποιήσουμε τις ασθένειες στην κοιλιακή χώρα λαμβάνοντας υπόψη αυτόν τον νέο παράγοντα. Πλέον γνωρίζουμε την ανατομία και τη δομή. Το επόμενο βήμα είναι η λειτουργία.

Όταν την κατανοήσουμε και αυτή, στη συνέχεια θα μπορούμε να εντοπίσουμε τη μη φυσιολογική συμπεριφορά και να την αναγνωρίσουμε ως ασθένεια. Συνδυάζοντας όλα τα παραπάνω στοιχεία, έχουμε τον κλάδο της μεσεντερικής επιστήμης», εξήγησε ο Coffey στην Independent.

H σχετική μελέτη όπου περιγράφεται το νέο όργανο και όσα γνωρίζουμε για αυτό δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό The Lancet.
http://www.pronews.gr/ Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

Π. Κατσούλης: Μια δίκη που μας αφορά όλους!

Την Τρίτη 2 Μαΐου στο Πρωτοδικείο Μεσολογγίου 33 πολίτες δικαζόμαστε γιατί αντισταθήκαμε στο έγκλημα της διάλυσης του ΤΕΙ Μεσολογγίου, καθώς και στην προκλητική απόφαση του τότε Αναπληρωτή Υπουργού Υγείας Μάριου Σαλμά, να διοργανώσει συνοδεία ΜΑΤ και αστυνομικών δυνάμεων συγκέντρωση των πολιτικών του φίλων στο «ΘΕΟΞΕΝΙΑ», εν μέσω κινητοποιήσεων σύσσωμης της τοπικής κοινωνίας, του δήμου και των συλλογικών φορέων της πόλης.

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΑΣ ΑΝΑΓΚΑΙΑ

Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

Τι άλλο θα ακούσουμε !!! Και ποτάμια θα σας φέρουμε - Μπανιέρας δαγκωτό

Ποτάμια μπορεί να μην μας φέρει ο Μπανιέρας, αλλά τα λύματα του Βιολογικού καθαρισμού της πόλης του Αιτωλικού, θα τα πάει μια βόλτα μέχρι το Νιχώρι.

Στο δε Νιχώρι, ο βιολογικός καθαρισμός μπορεί να μην λειτουργεί, αλλά αυτό είναι μια άλλη υποκειμενική υπόθεση για τους ειδήμονες του κυβερνείου της δημαρχείας του Μεσολογγίου, της Περιφέρειας Δ. Ελλάδας και των συναρμόδιων Υπηρεσιών.

Την εμφάνισή του έκανε κείμενο (ανυπόγραφο), σήμερα στο διαδίκτυο, όπου μιλά για έργα εκατομμυρίων, αγωγών που θα ξεκινούν από το Αιτωλικό και θα καταλήγουν στο Νεοχώρι και ειδικότερα στον ποταμό Αχελώο, ώστε να μεταφερθούν τα λύματα του Αιτωλικού, μιας και ο Βιολογικός καθαρισμός δεν λειτουργεί.

Το έργο λέει θα κοστίσει κάποια εκατομμύρια, αλλά τι είναι όλα αυτά για έναν δήμαρχο σαν τον Μπανιέρα; Πάσα-τέμπος !

Εμείς όμως απορούμε, γιατί ορέ καλόπαιδα αυτή η κάψα για τα λύματα του Αιτωλικού; Εσείς δεν είσαστε αυτοί που έλεγαν ότι ο Βιολογικός του Αιτωλικού λειτουργεί άψογα;

Εσείς δεν λέγατε ότι τα φύκια στη Νίδοβα είναι ένα φυσικό φαινόμενο, όπως και η βρομιά της πηγής του Κεφαλοβρύσου;

Εσείς δεν λέγατε ότι η μεταφορά στο βιολογικό του Νεοχωρίου, έχει απορριφθεί από το Υπουργείο και την ΕΕ, επειδή ο Βιολογικός του Αιτωλικού έχει αναβαθμιστεί πρόσφατα και ότι με αυτή τη πρόταση είναι σαν να ζητάμε την δημόσια παραδοχή ότι σπαταλήθηκαν χρήματα, χωρίς σχεδιασμό και αποτέλεσμα;

Τα καραπανάκια του Αιτωλικού, τι λένε για το θέμα; εκτός από το να εκλιπαρούν για να παίρνουν θέσεις με μηνιάτικο (άκοπο χρήμα), των ίδιων και των παιδιών τους ή των συγγενικών τους προσώπων;
Μέχρι χτες μας έλεγαν ότι, όλα λειτουργούν σωστά και τα φύκια θα τα μάζευαν με ειδικό δίχτυ, στυλ τράτας! Στο ερώτημα τι θα έκαναν τα ψάρια που ενδεχομένως να έπιαναν, η απάντηση ήταν ότι θα τα μοίραζαν στις φτωχογειτονιές, επιτελώντας έτσι και ένα σπουδαίο έργο κοινωνικής προσφοράς.

Ρε δε ντρέπεστε αλήτες, Ουστ ρεμάλια

Διαβάστε το κείμενο, με κάθε επιφύλαξη, εμείς δεν το προτείνουμε, αλλά αν το πάρετε απόφαση, απομακρύνετε τα παιδιά από το δωμάτιο.

Προωθείται η μεταφορά των λυμάτων του Αιτωλικού στο Βιολογικό Καθαρισμό Οινιάδων
Ένα ιδιαίτερα σημαντικό έργο για την διαφύλαξη του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, δρομολογείται μετά από συναντήσεις του Δημάρχου Ιερής Πόλης Μεσολογγίου Νίκου Καραπάνου, με τους συναρμόδιους φορείς.

Πρόκειται για την κατασκευή του δικτύου μεταφοράς λυμάτων Αιτωλικού και Κεφαλοβρύσου στην Εγκατάσταση Επεξεργασίας Λυμάτων Οινιάδων. Το έργο αφορά τον εκσυγχρονισμό του κεντρικού αντλιοστασίου Αιτωλικού, την κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού μήκους 282 μέτρων καθώς επίσης καταθλιπτικού αγωγού μεταφοράς προς την ΕΕΛ Οινιάδων. Το συνολικό μήκος του αγωγού μεταφοράς των λυμάτων ανέρχεται σε ... 10.591 μέτρα, περιλαμβάνοντας επίσης την κατασκευή ενός ενδιάμεσου αντλιοστασίου.

Το έργο με συνολικό προϋπολογισμό 2.143.000 ευρώ, διαθέτει πληρότητα μελετών και περιβαλλοντικών αδειοδοτήσεων. Με την ολοκλήρωσή του ουσιαστικά καταργείται ο βιολογικός καθαρισμός του Αιτωλικού, ενώ τα λύματα θα μεταφέρονται πλέον στον Β.Κ. του πρώην Δήμου Οινιάδων.

Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

Μ€νουμε Μακρόν, τον πέρνουμε Μακρόν... γιατί και οι Μιλφάρες έχουν ψυχή...

Xristos Kazakis
Και σύνθημα το'χουν κάνει οι ελληνόφωνες μοδίστρες όπως ήταν το Γερούν - γερά (που εμψύχωναν τη Ντάλια τη Βρυξελιόζα)... τώρα βγάλανε το "Μ€νουμε Μακρόν, τον πέρνουμε Μακρόν... γιατί και οι Μιλφάρες έχουν ψυχή".


http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2017/04/blog-post_576.html Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

Εκ νέου η Αιτωλικιώτισα Αυγή Βουτσινά, δίνει το παρόν στο δημόσιο βίο της χώρας.

Στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου με θέμα «τα διόδια στο οδικό δίκτυο» η συζήτηση εξελίχθηκε σε κλίμα έντασης, καθώς οι παριστάμενες συλλογικότητες από κατοίκους των περιοχών και οι εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης, αντιδρούν έντονα στο ενδεχόμενο τοποθέτησης δύο νέων σταθμών διοδίων στα σημεία αυτά. Εγκάλεσαν μάλιστα τους εκπροσώπους της περιφερειακής αρχής για σύμπλευση με την κυβέρνηση και εγκατάλειψη των πρότερων αντίθετων επί του θέματος θέσεών της.

Αυγή Βουτσινά: «Κα Δούρου ξεπληρώνετε γραμμάτια στον ...Τσίπρα για τον διορισμό του συντρόφου σας»
Θανάσης Γούναρης προς Δούρου: «Υλοποιήστε τις προεκλογικές σας δεσμεύσεις για τα διόδια» | 25.04.2017Από την (χθεσινή) συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής στο αμφιθέατρο του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών με θέμα: «Διόδια στο Οδικό Δίκτυο χωρικής αρμοδιότητας Περιφέρειας Αττικής»




http://www.press-gr.com/2017/04/blog-post_1294.html Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

ΔΙΑΚΟΠΗ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΗΛΕΚΤΡΟΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΑΠΟ ΒΙΟΡΕΥΣΤΑ ΣΤΟ ΕΥΗΝΟΧΩΡΙ

Η υπηρεσία Δόμησης του Δήμου Ιερής Πόλης Μεσολογγίου εξέδωσε σήμα διακοπής των οικοδομικών εργασιών των μονάδων ηλεκτροπαραγωγής από βιορευστά στο Ευηνοχώρι. Ως αιτιολογία για την διακοπή παρουσιάζεται η διερεύνηση των αδειών δόμησης που είχαν δοθεί.

Η απόφαση διακοπής συνοδεύεται απο επιστολή του Φορέα Διαχείρισης Λιμνοθάλασσας που εκφράζει σοβαρές επιφυλάξεις για τις εν λόγω μονάδες.

Φαίνεται λοιπόν οτι σε πρώτη φάση το έργο σταματά. Αναμένεται η εξέλιξη της προσφυγής πολιτών ενώπιον του υπουργού Περιβάλλοντος, η οποία ζητά την ακύρωση του έργου. Στον αγώνα για την υπεράσπιση της λιμνοθάλασσας φαίνεται να σημειώθηκε μια πρώτη νίκη, μια νίκη που προήλθε απο την δουλειά και την πίεση των ενεργών πολιτών της περιοχής μας, που ενεργοποίησαν φορείς και αρχές να πάρουν θέση.

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ




Φωτογραφίες πηγή: Πρωτοβουλία Πολιτών Λιμνοθάλλαζα https://limnothallaza.wordpress.com Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

Γιορτές Εξόδου 2017... Ο Καημός του καραπάνου (25%)

Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

Σαν σήμερα μαρτύρησε ο Αγιος του Ελληνισμού Αθανάσιος Διάκος γιατί αψήφησε και πολέμησε τα Μεμέτια για την Ελευθερία

Ο Αθανάσιος Διάκος ήταν ηρωικός αγωνιστής και μάρτυρας κι ένας από τους πρωτεργάτες της Επανάστασης του 1821.


Γεννήθηκε γύρω στο 1788 (σύμφωνα με άλλη εκδοχή το 1782). Ο τόπος γέννησης του Αθανάσιου Διάκου, αποτελεί σημείο τριβής και διεκδικείται από δύο χωριά, την Άνω Μουσουνίτσα και την Αρτοτίνα. Και τα δυο, χωριά της Φωκίδος.
Το βέβαιο είναι ότι ο Διάκος έλκει την καταγωγή του και στα δυο χωριά. Ο πατέρας του ήταν από την Μουσουνίτσα και η μητέρα του από την Αρτοτίνα
Σημείο τριβής, αποτελεί και το πραγματικό επώνυμο του Διάκου. Αναφέρονται τα Μασαβέτας (γράφεται και Μασσαβέτας) και Γραμματικός. Από εκεί και πέρα υπάρχει μια αμφισβήτηση μεταξύ αρκετών ιστορικών, με στοιχεία που συχνά αντικρούονται μεταξύ τους, τόσο για το γενεαλογικό δέντρο του Διάκου, κυρίως απ’ την πλευρά του πατέρα του, όσο και για τον τόπο γέννησης και διαμονής του (παρατίθενται κάποιες γνώμες στο τέλος του κειμένου).
Το πιο πιθανό είναι, βάσει των στοιχείων, ότι ο Αθανάσιος Διάκος γεννήθηκε στην… Αρτοτίνα και το κανονικό όνομα του πατέρα του ήταν Γεώργιος Γραμματικός.

Ο Διάκος ήταν εγγονός ενός ντόπιου Κλέφτη, του Νικόλαου Γραμματικού, ο οποίος σκοτώθηκε σε μάχη με τους Τούρκους. Ο πατέρας του Διάκου τότε, φοβούμενος για τη ζωή του, κατέφυγε σαν ψυχοπαίδι στον θείο του Αθανάσιο Γραμματικό, έναν εύπορο κάτοικο της Αρτοτίνας, ο οποίος ατύπως τον υιοθέτησε. Έτσι ο Γεώργιος Γραμματικός, εμφανίζεται και με το επώνυμο Ψυχογιός (περισσότερο παρατσούκλι, λόγω της άτυπης υιοθεσίας). Ο Γεώργιος Γραμματικός, όταν μεγάλωσε παντρεύτηκε την Χρυσούλα Καφούρου κι έκαναν 5 παιδιά μεταξύ των οποίων και τον Αθανάσιο Διάκο.
Αργότερα, όταν ο Αθανάσιος Γραμματικός πέθανε, ο πατέρας του Διάκου κληρονόμησε ένα κοπάδι πρόβατα και μια στάνη για να ζήσει την πολυμελή οικογένειά του.
Η μοίρα όμως ήταν σκληρή με την οικογένεια. Οι Τούρκοι συνέλαβαν τον πατέρα του Διάκου να εφοδιάζει τους ξεσηκωμένους Κλέφτες με τρόφιμα. Έτσι οδήγησαν τόσο αυτόν όσο κι έναν εκ των αδερφών του Διάκου, τον Απόστολο, στο Παντρατζίκι Φθιώτιδος, την σημερινή Υπάτη, όπου τους κρέμασαν.

Κατατρομαγμένη η μάνα του Διάκου , πήγε το 12χρονο παιδί της και το εμπιστεύτηκε στους καλόγερους του μοναστηριού του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου κοντά στην Αρτοτίνα. Πέραν όμως του φόβου της μάνας, υπήρχε και μια ακόμη σκοπιμότητα. Μετά την οικονομική καταστροφή, η χειροτονία του νεαρού Θανάση επιβάλλονταν πλέον και για λόγους βιοποριστικούς, καθώς στα μοναστήρια, λόγω των ειδικών σχέσεων που είχαν αυτά με τους Τούρκους, ζούσαν πιο άνετα σε σχέση με τους υπόλοιπους υπόδουλους Έλληνες.

Εκεί ο Διάκος διδάσκεται από κάποιον μοναχό την Οκτώηχο και το Ψαλτήριο. Έγινε μοναχός σε ηλικία δεκαεπτά ετών και, λόγω της αφοσίωσής του στη χριστιανική πίστη και της ιδιοσυγκρασίας του χειροτονήθηκε διάκονος, με το ιερατικό όνομα «Άνθιμος» και κράτησε από τότε για επίθετό του τον ιερατικό του βαθμό (Διάκος).
Ο Διάκος περιγράφεται ως άτομο μετρίου αναστήματος, με ωραία μάτια και μακριά μαύρα μαλλιά, προσεγμένη ενδυμασία και σοβαρό βλέμμα, ιδιαίτερα ευκίνητος και γοργός στα πόδια, ενώ ήταν και άριστος στη σκοποβολή.
Ήταν διάκονος ακόμα, όταν κατά τη διάρκεια ενός γάμου στην Αρτοτίνα πυροβόλησε στον αέρα μαζί με άλλους χωρικούς που διασκέδαζαν. Από τους πυροβολισμούς εκείνους σκοτώθηκε ο γιος της Κουτσογιάννενας, από ισχυρή οικογένεια της Κωσταρίτσας, χωριού της Δωρίδας. Για το φόνο εκείνο θεωρήθηκε ένοχος ο Διάκος και καταδιώχτηκε.
Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, ο Διάκος σ’ αυτόν τον γάμο αναγκάστηκε αμυνόμενος να σκοτώσει έναν Τούρκο, όταν αυτός ένιωσε προσβεβλημένος που ηττήθηκε απ’ τον Διάκο σε επιτόπιο διαγωνισμό σκοποβολής.
(Η λαϊκή παράδοση αναφέρει πως όταν ο Αθανάσιος Διάκος ήταν μοναχός, ένας Τούρκος πασάς πήγε στο μοναστήρι με τα στρατεύματά του και εντυπωσιασμένος απ’ την εμφάνιση του νεαρού μοναχού, του έκανε άσεμνες προτάσεις. Ο Διάκος προσβλήθηκε απ’ τα λεγόμενα του Τούρκου (και την μετέπειτα πρόταση) και μετά από καβγά τον σκότωσε.)
Έτσι αναγκάστηκε να φύγει στα κοντινά βουνά και να γίνει Κλέφτης, καταφεύγοντας στο «λημέρι» του ξακουστού στη Δωρίδα Κλέφτη Τσαμ Καλόγερου, ανάμεσα στα Βαρδούσια και την Γκιώνα. Στην μάχη της Ζελίστας, ο Διάκος σκότωσε με ένα κλαδί έναν Τούρκο και του πήρε τον οπλισμό του, κατακτώντας έτσι και τον τίτλο του Κλέφτη.
Παρ’ όλη την παλληκαριά του όμως, φαίνεται ότι η χριστιανική του πίστη τον ήλεγχε ακόμη κι έτσι, νομίζοντας πως ο φόνος ξεχάστηκε, επιστρέφει στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη, όπου και διαμένει για έναν χρόνο (συνολικά καλογέρεψε για 12 χρόνια). Μετά από προδοσία όμως, ανήμερα Δεκαπενταύγουστο, την ώρα του πανηγυριού τον συνέλαβαν. Σιδηροδέσμιος οδηγήθηκε στο Λιδωρίκι, όπου ο Φερχάτ πασάς διέταξε να κρεμαστεί την επόμενη μέρα. Το βράδυ, ο Διάκος κατάφερε να δραπετεύσει με την βοήθεια του Κλέφτη Καφέτσου.

Επειδή ο Τσαμ Καλόγερος είχε σκοτωθεί, το απόσπασμά του χωρίστηκε σε τρία μικρότερα αποσπάσματα. Ο Διάκος είχε διασυνδεθεί με τον Γούλα Σκαλτσά, έναν συχωριανό του από την Αρτοτίνα και έγινε πρωτοπαλίκαρό του. Όταν ο Σκαλτσάς πήρε το αρματολίκι του Λιδωρικίου, ο Διάκος είχε στον έλεγχό του όλη την περιοχή από τον Μόρνο ως τα ορεινά της Ηπείρου, δείχνοντας σύντομα τα διοικητικά του προσόντα. Οι σχέσεις των δυο αντρών κράτησαν για λίγο. Ο Διάκος στην συνέχεια πήγε στα Σάλωνα (Άμφισσα), στον Κοσμά Σουλιώτη. Εκεί βρήκε ένα φιρμάνι του Αλή πασά που έλεγε να τον «χαλάσουν». Ο Σουλιώτης που του αποκάλυψε περιεχόμενο του φιρμανιού, τον συμβούλεψε να ζητήσει βοήθεια από τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, που εκείνον τον καιρό είχε καλές σχέσεις με τον Αλή πασά.
Οι δυο άντρες πράγματι συναντήθηκαν το 1814 κι ο Οδυσσέας Ανδρούτσος έπεισε τον Αλή πασά να μην εκτελέσει το φιρμάνι, τουναντίον να εντάξει τον Διάκο στο σώμα των «Τσοχανταρέων» (σωματοφυλάκων), στο οποίο προΐστατο ο ίδιος ο Ανδρούτσος.
Στα τέλη του 1818, ο Διάκος γίνεται πρωτοπαλίκαρο του Ανδρούτσου και μέλος της Φιλικής Εταιρίας, ενώ άρχισαν την προετοιμασία της Επανάστασης στη Λιβαδειά. Την απόφαση αυτή την πήρε μαζί με τους επισκόπους Ταλαντίου Νεόφυτο και Άμφισσας Ησαΐα, σε σύσκεψη που έκαναν στο μοναστήρι του Οσίου Λουκά.
Στα χρόνια που ακολουθούν και που καταλήγουν στην Επανάσταση του 1821, ο Διάκος είχε φτιάξει τη δική του ομάδα Κλεφτών.
Το 1820, όταν ο Αλή πασάς στασιάζει εναντίον της Οθωμανικής Πύλης, καλεί σε βοήθεια τον Ανδρούτσο κι αυτός ανταποκρίνεται, πηγαίνοντας στα Ιωάννινα. Τότε οι σχέσεις Διάκου και Ανδρούτσου ψυχραίνονται και οι τοπικοί άρχοντες της Λειβαδιάς, με την σύμφωνη γνώμη του εκεί πασά, τον εκλέγουν Αρματολό της Λειβαδιάς. Ο Διάκος παίρνει στο αρματολίκι του και τον 16χρονο ανηψιό του (από την αδερφή του Σοφία) Κωνσταντίνο Κούστα. Το παιδί αυτό θα βρεθεί δίπλα του σε όλη την υπόλοιπη ζωή του εώς και τον τραγικό του θάνατο.
Η σημαία του Αθανάσιου Διάκου
Σύντομα μετά από το ξέσπασμα των εχθροτήτων, ο Διάκος κι ένας ντόπιος καπετάνιος και φίλος, ο Βασίλης Μπούσγος, οδήγησαν ένα απόσπασμα μαχητών στη Λειβαδιά με σκοπό την κατάληψη της.
Τη νύχτα της 28ης προς την 29η Μαρτίου οι επαναστάτες είχαν συγκεντρωθεί στον λόφο του Προφήτη Ηλία της Λιβαδειάς και όταν ο Τούρκος διοικητής Χασάν αγάς απέρριψε την πρόταση του Διάκου για παράδοση, άρχισε η επίθεση.
Στις 31 Μαρτίου, μετά από τρεις ημέρες άγριας μάχης από σπίτι σε σπίτι, και το κάψιμο του σπιτιού του Μιρ Αγά (συμπεριλαμβανομένου του χαρεμιού), οι Τούρκοι που είχαν κλειστεί στον πύργο Ώρα, παραδόθηκαν και την 1η Απριλίου, σε πανηγυρική δοξολογία στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής Λιβαδειάς, οι επίσκοποι Σαλώνων, Ταλαντίου και Αθηνών ευλόγησαν την επαναστατική σημαία του Διάκου.
Στην συνέχεια επιχειρεί να καταλάβει την Λαμία, που ήταν το διοικητικό κέντρο της περιοχής, καθώς και την Υπάτη. Δεν είχε όμως την απαιτούμενη βοήθεια και στήριξη από τον τοπικό οπλαρχηχό Μήτσο Κοντογιάννη, ο οποίος θεωρούσε ότι δεν είχε φτάσει ακόμη η ώρα για ξεσηκωμό και απέτυχε.
Ο Χουρσίτ πασάς, που πολιορκούσε στα Ιωάννινα τον Αλή πασά, έστειλε τον Κιοσέ Μεχμέτ και τον Ομέρ Βρυώνη με 8.000 πεζικό και 900 ιππείς (ενώ την άλλη μέρα προστέθηκαν κι άλλα 3.000 άτομα) να καταπνίξουν την επανάσταση στη Στερεά Ελλάδα και έπειτα να προχωρήσουν στην Πελοπόννησο, για να ματαιώσουν τα σχέδια του Κολοκοτρώνη για την Τριπολιτσά. Ο κίνδυνος για την επανάσταση ήταν μεγάλος.
Ο Διάκος και το απόσπασμά του, που ενισχύθηκαν από τους μαχητές οπλαρχηγούς Πανουργιά και Δυοβουνιώτη, αποφάσισαν να αποκόψουν την τούρκικη προέλαση στη Ρούμελη με την λήψη αμυντικών θέσεων κοντά στις Θερμοπύλες.
Αφού συσκέπτηκαν στο χωριό Κομποτάδες, στις 20 Απριλίου 1821, η ελληνική δύναμη των 1.500 ανδρών χωρίστηκε σε τρία τμήματα: ο Δυοβουνιώτης θα υπερασπιζόταν την γέφυρα του Γοργοποτάμου με 600 άνδρες, ο Πανουργιάς τα ύψη της Χαλκωμάτας με 500 άνδρες, και ο Διάκος την γέφυρα της Αλαμάνας με 500 άνδρες.
Στρατοπεδεύοντας στο Λιανοκλάδι, κοντά στη Λαμία, οι Τούρκοι διαίρεσαν γρήγορα τη δύναμή τους, επιτιθέμενοι το πρωί της 23ης Απριλίου. Η κύρια τούρκικη δύναμη επιτέθηκε στον Διάκο. Η άλλη επιτέθηκε στο Δυοβουνιώτη, του οποίου το απόσπασμα γρήγορα οδηγήθηκε σε οπισθοχώρηση, και η υπόλοιπη στον Πανουργιά, οι άντρες του οποίου υποχώρησαν όταν πληγώθηκε.
Έχοντας η πλειοψηφία των Ελλήνων υποχωρήσει, οι Τούρκοι συγκέντρωσαν την επιθετική τους ισχύ ενάντια στη θέση του Διάκου στη γέφυρα της Αλαμάνας. Βλέποντας ότι ήταν θέμα χρόνου προτού κατακλυστούν απ’ τον εχθρό, ο Μπούσγος, που πολεμούσε παράλληλα με τον Διάκο, του πρότεινε να υποχωρήσουν. Ο ψυχογιός του, βλέποντας τους άλλους να φεύγουν έφερε ένα άλογο στον Διάκο και τον παρότρεινε να φύγει κι αυτός.
Όμως ο Διάκος δεν δείλιασε και δεν έφυγε. «Δεν φεύγω» του απάντησε.
Θυμήθηκε ότι και ο Λεωνίδας άλλοτε, κάπου εκεί κοντά, δε φοβήθηκε τις μυριάδες των Περσών. «Αγίασε» με το αίμα του άλλη μια φορά τον ιερό εκείνο τόπο, όπου οι προσκυνητές θαυμάζουν την παλιά και τη νέα ανδραγαθία των Ελλήνων. Πολέμησε λοιπόν με πρωτοφανή ανδρεία και ανέστησε τις παλιές ένδοξες ημέρες των 300 του Λεωνίδα.
Κι αυτός πλέον δεν είχε ούτε 300, αλλά μόνο 20-30 συμπολεμιστές του σε μια απελπισμένη μάχη σώμα με σώμα, λίγες ώρες πριν συντριβούν…
Η άνιση μάχη αρχίζει κι απ’ τους πρώτους νεκρούς που πέφτουν μπροστά του, είναι ο αδερφός του Κωνσταντίνος Μασαβέτας, τον οποίο ο Διάκος χρησιμοποιεί πλέον σαν ασπίδα στις επιθέσεις που δέχεται. Με μόνο 10 αγωνιστές που του έχουν απομείνει, μεταβαίνει στη θέση Μανδροστάματα της μονής Δαμάστας, όπου οχυρώνεται και πολεμά εκεί για μια ώρα περίπου.

Όλοι οι σύντροφοί του σκοτώνονται, εκτός απ’ τον ψυχογιό του. Ο ίδιος τραυματίζεται κι αφού πετάει το τουφέκι του που έχει σπάσει από την υπερβολική χρήση, όπως και το σπαθί του που το βρήκε βόλι κοντά στην λαβή, συνεχίζει να πολεμά και να αντιστέκεται, βαστώντας στο αριστερό χέρι την πιστόλα του. Οι Τούρκοι τον αναγνωρίζουν κι αφού τον περικυκλώνουν, τον συλλαμβάνουν ζωντανό, μες τα αίματα και τον οδηγούν στον Ομέρ Βρυώνη. Ο Ομέρ Βρυώνης σεβάσθηκε αρχικά τον ήρωα και δεν άφησε να τον σκοτώσουν επί τόπου.
Ο τελικός απολογισμός της μάχης της ημέρας εκείνης, ήταν περίπου 300 Έλληνες κι ελάχιστοι Τούρκοι νεκροί, ενώ αρκετοί ήταν οι τραυματίες.

Οι πασάδες, έχοντας αιχμάλωτους πλέον τον Διάκο και τον ψυχογιό του όδευσαν προς τη Λαμία (Ζητούνι). Χάριν της κενοδοξίας τους, έβαλαν τον Διάκο να περπατά μπροστά πεζός. Φοβούμενοι όμως σύντομα, μην τυχόν επιχειρήσει να διαφύγει τον έβαλαν να καθίσει σε ένα μουλάρι που είχε ελαφρά δεμένα το πόδια του για να μην μπορεί να τρέξει.
Την νύχτα της 23ης Απριλίου 1821, αφού έφτασαν στη Λαμία, τον ανέκριναν, παρόντος και του Χαλήλ μπέη, σημαίνοντα Τούρκου της Λαμίας, κοντά στην πλατεία Λαού, πλησίον του σημείου όπου θανατώθηκε τελικά ο Διάκος, ζητώντας να μάθουν στοιχεία για την Επανάσταση. Ο Διάκος άφοβα τους απάντησε ότι όλο το έθνος των Ελλήνων αποφάσισε να χαθεί ή να ελευθερωθεί.

Ο Ομέρ Βρυώνης, ο οποίος φέρεται να ήταν ελληνικής καταγωγής και δεν ήθελε τον θάνατο του Διάκου, καθώς τον γνώριζε από την αυλή του Αλή πασά και εκτιμούσε τις ικανότητές του, στην διάρκεια της συνοπτικής αυτής δίκης, του πρόσφερε τιμές, με αντάλλαγμα να παραιτηθεί του αγώνα και να προσχωρήσει στο τουρκικό στρατόπεδο, ασπαζόμενος τον ισλαμισμό. Ο Διάκος αρνήθηκε περήφανα.
Ο Μεχμέτ πασάς (συστράτηγος, αλλά ανώτερος του Ομέρ Βριώνη), θαυμάζοντας το θάρρος του Διάκου του είπε ότι είναι πρόθυμος να του παρέχει ιατρική περίθαλψη, αν ήθελε να τεθεί στην υπηρεσία του. Ο Διάκος απέρριψε την πρότασή του, λέγοντας «Δεν σε υπηρετώ. Αλλά και να σε υπηρετήσω, δε θα σε ωφελήσω». Ο Μεχμέτ πασάς τότε τον απείλησε ότι θα τον σκοτώσει. Αυτό δεν φαίνεται να πτόησε τον Διάκο που του απάντησε «Η Ελλάς έχει πολλούς Διάκους».

Την επόμενη μέρα, την 24η Απριλίου, ημέρα Κυριακή και κατόπιν επίμονης απαιτήσεως του Χαλήλ μπέη, εκδόθηκε απόφαση για θανατική ποινή με ανασκολοπισμό (σούβλισμα), καθώς όπως υποστήριζε, ο Διάκος είχε σκοτώσει πολλούς Τούρκους και θα έπρεπε να τιμωρηθεί παραδειγματικά.
Ο Χαλήλ μπέης μάλιστα, απαίτησε στο σημείο του μαρτυρίου να είναι παρών κι ο ανηψιός του Διάκου, ο 16χρονος Κωνσταντίνος Κούστας, έτσι ώστε, βλέποντάς τον ο Διάκος, να μην βασανίζεται μόνο σωματικά, αλλά και ψυχικά.
Αυτός που κοινοποίησε την σκληρή απόφαση στον Διάκο, του έδωσε να κρατά στα χέρια του και το εργαλείο του θανάτου του, λέγοντάς του να τον ακολουθήσει κρατώντας το. Αυτός αγανακτώντας το πέταξε κάτω και φώναξε σε μερικούς Αλβανούς που ήταν γύρω του, «Δεν βρίσκεται κάποιος να με σκοτώσει; Γιατί αφήνετε τους Ανατολίτες να με παιδεύουν; Εγώ κακούργος δεν είμαι» (σύμφωνα με άλλη εκδοχή, αυτό φέρεται να το είπε όταν τον σούβλιζαν).

Κάποιοι απ’ τον συγκεντρωμένο κόσμο του είπαν τότε να τουρκέψει για να σώσει το τομάρι του. Ο Διάκος γυρίζοντας προς αυτούς, τους απαντά, «Εγώ Γραικός εγεννήθηκα και Γραικός θ’ αποθάνω» (σύμφωνα με άλλη εκδοχή, αυτή η φράση ειπώθηκε ενώπιον του Ομέρ Βρυώνη, όταν του έκανε ανάλογη πρόταση, ενώ ποικίλουν και οι όροι, Ρωμιός ή Χριστιανός).

Οδεύοντας προς τον τόπο του μαρτυρίου, η παράδοση φέρει τον Διάκο να μονολογεί με πίκρα ατενίζοντας την ανοιξιάτικη φύση «Για ιδέ καιρόν που διάλεξεν ο χάρος να με πάρει. Τώρα π’ ανθίζουν τα κλαδιά και βγάν’ η γη χορτάρι».
Ο Διάκος τελικά οδηγήθηκε απέναντι από την καλύβα του γερο-Μπακογιάννη στην πλατεία Λαού, εκεί που βρίσκεται σήμερα το κενοτάφιο.
Πως όμως γινόταν ο ανασκολοπισμός από τους Τούρκους;
Μια λεπτομερής περιγραφή βρίσκεται στο Γαλλικό Grand Dictionnaire:
«To βασανιστήριο του διοβελισμού ένα από τα φοβερότερα εφευρήματα της ανθρώπινης θηριωδίας, είναι το σούβλισμα του κατάδικου σε ξύλινο πάσσαλο.
Ξαπλώνουν το θύμα καταγής μπρούμυτα με τα πόδια πολύ ανοικτά και τα χέρια δεμένα στην ράχη. Για να ακινητοποιηθεί εντελώς και να μη διαταράσσεται η εργασία του δημίου στερεώνεται στη ράχη του μελλοθάνατου ένα σαμάρι επάνω στο οποίο κάθεται ένας από τους βοηθούς του. Ο δήμιος, αφού προετοιμάσει την είσοδο με λίπος, πιάνει το παλούκι με τα δύο του χέρια και το μπήγει όσο βαθύτερα μπορεί και ύστερα το χτυπάει με κόπανο ώστε να εισχωρήσει πενήντα ή εξήντα εκατοστά. Ανασηκώνει τότε τον σουβλισμένο και το στερεώνει στο χώμα αφήνοντας το θύμα να ξεψυχήσει καρφωμένο. Καθώς ο δύστυχος δεν μπορεί να κρατηθεί από πουθενά το παλούκι βυθίζεται, εξαιτίας του βάρους του σώματος, όλο και πιο πολύ και τελικά βγαίνει ή από τη μασχάλη ή από το στήθος ή από το στομάχι. Κι ο θάνατος που θα τερματίσει το αποτρόπαιο μαρτύριο αργεί.

Αναφέρονται περιπτώσεις παλουκωμένων που έζησαν τρεις ημέρες σ αυτή την θέση. Η διάρκεια του βασανισμού εξαρτάται από την σωματική διάπλαση του ατόμου και την κατεύθυνση που δίνεται στον πάσαλο. Αυτό εξηγείται εύκολα. Από έναν εκλεπτυσμό της φρικαλέας θηριωδίας τους φροντίζουν μα μην είναι αιχμηρό το παλούκι αλλά αμβλύ και κάπως στρογγυλεμένο στην άκρη. Γιατί η αιχμή θα περνούσε τα όργανα κατά την διολίσθηση του παλουκιού και θα προκαλούσε τον άμεσο θάνατο. Η στρογγυλεμένη όμως απόληξη του πασσάλου παραμερίζει τα σπλάχνα, τα μετακινεί χωρίς να εισχωρεί στους ευαίσθητους ιστούς… παρά τους εφιαλτικούς πόνους που προκαλεί η συμπίεση των νεύρων η ζωή παραμένει για ορισμένο χρόνο. Γιατί είναι προφανές ότι αν το παλούκι, αντί να ακολουθήσει τον άξονα του σώματος, εισχωρήσει λοξά δεν θα βγει από το στέρνο ή την μασχάλη αλλά θα τρυπήσει το υπογάστριο. Κι έτσι αφού παραμείνει άθικτη η θωρακική χώρα και δεν πλήττονται βασικά όργανα η ζωή θα παραταθεί περισσότερο».
Παρ’ ότι ο ανασκολοπισμός του Διάκου είναι αδιαμφισβήτητος, εν τούτοις οι πληροφορίες που αφορούν τον τόπο και τις ώρες του μαρτυρίου του, είναι συγκεχυμένες.
Η επικρατέστερη άποψη είναι ότι ο Διάκος σουβλίστηκε στο σημείο που βρίσκεται σήμερα το κενοτάφιο. Υπάρχει όμως και η άποψη ότι μεταφέρθηκε στην Αλαμάνα κι αφού σουβλίστηκε, τον έστησαν όρθιο και τον αποτελείωσαν οι Τούρκοι με πυροβολισμούς.
Κατά μία άλλη εκδοχή, «Ζων ο κατάδικος ετίθετο επί ανεστραμμένου σάγματος ύπτιος, δεμένος χείρας και πόδας, δύο ρωμαλέοι δήμιοι εκάθoντο επ’ αυτού, τρίτος εστήριζεν εις τον πρωκτόν ξύλινον οβελόν όμοιον με τας σούβλας ας μεταχειριζόμεθα δια το ψήσιμον των αρνιών του Πάσχα, και τέταρτος δια σιδηράς ή ξυλίνης σφύρας εκτύπα του οβελού το οπίσθιον, εωσούν η ακωκή εξήρχετο εκ της κεφαλής ή θατέρας των ωμοπλατών καθ’ ην τυχαίως ελάμβανεν διεύθυνσιν. Εάν ο οβελός εξήρχετο εκ της αριστεράς ωμοπλάτης ο ούτω βασανιζόμενος απέθνησκε μετ ολίγον, εάν δε εκ της δεξιάς έζη και τρεις και τέσσερας ημέρας. Τρεις όλας ημέρας εβασανίσθη ούτως ο αείμνηστος Διάκος και ήθελεν βασανισθή έτι πλέον εάν οίκτου δεν τω έθραυε δια σφαίρας το κρανίον εις άτακτος».

Σύμφωνα πάντως με τον παππού του γιατρού Κουνούπη, ο οποίος δήλωνε αυτόπτης μάρτυρας του μαρτυρικού θανάτου του Διάκου, μετά το σούβλισμα, ο όχλος άναψε φωτιά επί της οποίας τοποθέτησαν τον κατακρεουργημένο, αλλά ζωντανό ακόμα ήρωα για να τον ψήσουν. Τότε κάποιος ονόματι Θανάσης Μάνθος, έδεσε στην άκρη ενός ξύλου ένα βρεγμένο πανί και το έφερε με τρόπο στο στόμα του Διάκου. Μόλις υγράνθηκαν τα χείλη του, ο Διάκος ξεψύχησε.
Το ψήσιμο του Διάκου, το οποίο θεωρείται από μερικούς αμφισβητήσιμο, αναφέρεται και στην επίσημη έκθεση της Κρατικής Επιτροπής Αποκαταστάσεως Αγωνιστών, η οποία του απονέμει τιμητικά μετά θάνατον τον βαθμό του Στρατηγού.
Οι Τούρκοι, μετά από 6 ημέρες (κατ’ άλλους 3-5), όταν η δυσωδία από το σώμα του Διάκου, αλλά κι από τα κεφάλια των άλλων αγωνιστών που ήταν περιστοιχισμένα γύρω του, άρχισε να γίνεται αφόρητη, διέταξαν τους Λαμιώτες Κεφάλα και Φαροδήμο να ξεσουβλίζουν τον Διάκο και μαζί με τα υπόλοιπα μαρτυρικά κορμιά να τα πετάξουν.
Όπως μαρτυρά ο ανηψιός του Διάκου, Κωνσταντίνος Κούστας, το σκήνωμα του ήρωα πετάχτηκε σε έναν μεγάλο σκουπιδόλακκο, βορειοδυτικά της Λαμίας, ανάμεσα στον λόφο του Αγίου Λουκά και το σημερινό στρατόπεδο της Μεραρχίας Υποστηρίξεως. Κατόπιν ρητής εντολής του πασά, το άψυχο σώμα σκεπάστηκε με κοπριές, αφ΄ ενός για να λιώσει πιο γρήγορα κι αφ’ ετέρου για να επιτείνει τον εξευτελισμό τόσο της σορού του Διάκου, όσου και της κεφαλής του Δεσπότη Σαλώνων που είχε πεταχτεί στον ίδιο λάκκο.
Το τι απέγινε η σορός του Διάκου και που ετάφη αν ετάφη, παραμένει εώς σήμερα ένα ερωτηματικό.
Η παράδοση λέει, πως κάποιος πήγε κρυφά μετά από μερικές μέρες και ξέθαψε το σώμα. Το μετέφερε και το έθαψε κοντά σε ένα μικρό ερημοκκλήσι της Λαμίας, εκεί όπου αργότερα χτίστηκε το σπίτι του Παπαδογιώργου. Το σημείο αυτό τοποθετείται κοντά στην πλατεία Διάκου στην νότια πλευρά, προς τα σκαλιά που οδηγούν στην οδό Καρπενησίου.
Το Δημοτικό Συμβούλιο της Λαμίας, με ψήφισμά του στις 10 Αυγούστου 1843 αποφάσισε και ενέκρινε δαπάνη 150 δραχμών για «…την ανακομιδή των λειψάνων του αοίδομου πρωτομάρτυρος και πρωταγωνιστού Αθανασίου Διάκου και την μεταφοράν και εναπόθεσιν αυτών περί ώραν…».
Όπως αναφέρει αργότερα ο Θ. Λάσκαρης, «…το μέρος ηρευνήθη, αλλ’ ουδέν ίχνος ευρέθη».
Στην Εθνική Βιβλιοθήκη, υπάρχει έγγραφο με θέμα μια αίτηση (η οποία έγινε δεκτή) προς την Κρατική Επιτροπή Αποκαταστάσεως Αγωνιστών, την οποία είχε υποβάλλει ο αγωνιστής του 1821 και πρώην διερμηνέας του Ομέρ Βρυώνη, Παναγιώτης Σκορδής. Ο Σκορδής ζητά την οικονομική βοήθεια της πολιτείας, καθώς ξόδεψε όλη του την περιουσία στον Αγώνα. Ανάμεσα στις πράξεις τις οποίες γράφει και πιστεύει ότι θα πρέπει να εκτιμηθούν, αναφέρει και την εξαγορά έναντι 5.000 γροσίων απ’ τους Τούρκους της σορού του Αθανάσιου Διάκου, με 130 ακόμα «κεφαλάς», καθώς και την απελευθέρωση 24 αιχμαλώτων.
Το έγγραφο αυτό, αν και δεν διευκρινίζεται εδώ που ακριβώς έθαψε ο Σκορδής τις σορούς, υποστηρίζεται από ανάλογο του συνταγματάρχη Ζαφειρόπουλου, το οποίο αναφέρει τα εξής:
«Πιθανότατα ακόμη, αν ο Δήμος Λαμιέων επανέλθει επί του ψηφίσματος της 16-8-1843, μια νέα έρευνα επί του σημείου της ταφής του Διάκου, να είναι επιτυχής. Αν σκεφτούμε μάλιστα πως στην περιοχή αυτή, εκτός του σώματος του ήρωα ερρίφθησαν και τα κεφάλια 130 αγωνιστών, τότε μάλλον πρέπει να υποθέσουμε πως πρόκειται για έναν πολύ μεγάλο ομαδικό τάφο».
Ο βάναυσος τρόπος θανάτου του Διάκου στα χέρια των Τούρκων τρομοκράτησε αρχικά το λαό της Ρούμελης, αλλά η γενναία στάση του κοντά στις Θερμοπύλες, που θυμίζει την ηρωική άμυνα του Λεωνίδα απέναντι στους Πέρσες, τον έκανε μάρτυρα για τον απελευθερωτικό σκοπό.
Ένα μνημείο στέκεται τώρα κοντά στη γέφυρα της Αλαμάνας, το σημείο της τελικής μάχης του…
Το μνημείο του Αθανάσιου Διάκου στην Αλαμάνα
Στο σημείο του μαρτυρικού του θανάτου, στην οδό Καλύβα Μπακογιάννη (πλησίον της πλατείας Λαού) στην πόλη της Λαμίας, υπάρχει σήμερα ένα κενοτάφιο για να μας θυμίζει αυτόν τον μεγάλο και πραγματικό ήρωα. Το 1886 με πρόταση του ταγματάρχου Ρούβαλη και αργότερα (1889) με ενέργειες του δημάρχου Λαμιέων, Σκληβανιώτου, κατασκευάστηκε σε ανάμνηση της τραγικής θυσίας του Αθανασίου Διάκου.
Είναι ένας Γολγοθάς, δηλαδή συσσώρευση μεγάλων λίθων πού έχει στην κορυφή του μαρμάρινο σταυρό τον οποίο περιβάλλουν φύλλα δάφνης. Στην πρόσοψη του Γολγοθά υπάρχει η επιγραφή:

«Ούτος ο τόπος ενθα τήν 23ην Απριλίου 1821 υπό των Τούρκων ανασκολοπισθείς εμαρτύρησε υπέρ Πίστεως και Ελευθερίας ο Αθανάσιος Διάκος».
Σε άλλη πλάκα πού τοποθετήθηκε το 1930 με την συμπλήρωση 100 χρόνων ελεύθερης Λαμίας, ο ποιητής Κωστής Παλαμάς έγραψε τούς ακόλουθους στίχους:

«Και των ηρώων καύχημα στην δόξα του Κυρίου,
Θανάση Διάκο σ΄ έφερεν ο δαρμός του μαρτυρίου,
και ενώ σου σπάραζε κακή φωτιά το τίμιο σώμα,
τραγούδι αγγελικό φιλί σου μύρωνε το στόμα».
Πίσω ακριβώς από το μνημείο επί υψηλού τοίχου εντός κόγχης υπάρχει η προτομή του Αθανασίου Διάκου. Επίσης η είσοδος είναι μαρμάρινη με δύο πυρσούς σε κάθε κολώνα λεπτής τέχνης.

Κενοτάφιο Αθανασίου Διάκου

Στην ομώνυμη πλατεία της Λαμίας, υπάρχει το άγαλμά του, όπου τον παρουσιάζει να μάχεται με το σπασμένο σπαθί…

Το άγαλμα του Διάκου, στην πλατεία Αθανασίου Διάκου, στη Λαμία
Ένα εκ των χωριών που τον διεκδικεί ως τόπος γεννήσεώς του, το χωριό Άνω Μουσουνίτσα, μετονομάστηκε αργότερα Αθανάσιος Διάκος προς τιμήν του.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΔΙΑΚΟΥ
Τρία πουλάκια κάθουνταν ψηλά στη Χαλκουμάτα.
Το ‘να τηράει τη Λειβαδιά και τ’ άλλο το Ζητούνι.
Το τρίτο το καλύτερο μοιρολογάει και λέει:
«Πολλή μαυρίλα πλάκωσε, μαύρη σαν καλιακούδα.
Μην’ ο Καλύβας έρχεται, μην’ ο Λεβεντογιάννης;
Νουδ’ ο Καλύβας έρχεται νουδ’ ο Λεβεντογιάννης.
Ομέρ Βρυώνης πλάκωσε με δεκαοχτώ χιλιάδες».
Ο Διάκος σαν τ’ αγροίκησε πολύ του κακοφάνη.
Ψηλή φωνή εσήκωσε, τον πρώτο του φωνάζει.
«Τον ταϊφά μου σύναξε, μάσε τα παλληκάρια,
δώσ’ τους μπαρούτη περισσή και βόλια με τις χούφτες,
γλήγορα για να πιάσουμε κάτω στην Αλαμάνα,
που ‘ναι ταμπούρια δυνατά κι όμορφα μετερίζια».

Παίρνουνε τ’ αλαφριά σπαθιά και τα βαριά τουφέκια,
στην Αλαμάνα φτάνουνε και πιάνουν τα ταμπούρια.
«Καρδιά, παιδιά μου», φώναξε, «παιδιά μη φοβηθείτε.
Σταθείτε αντρειά σαν Έλληνες και σα Γραικοί σταθείτε».

Ψιλή βροχούλαν έπιασε κι ένα κομμάτι αντάρα.
Τρία γιουρούσιαν έκαμαν, τα τρία αράδα αράδα.
Έμεινε ο Διάκος στη φωτιά με δεκαοχτώ λεβέντες.
Τρεις ώρες επολέμαε με δεκαοχτώ χιλιάδες.
Βουλώσαν τα κουμπούρια του κι ανάψαν τα τουφέκια.

Κι ο Διάκος εξεσπάθωσε και στη φωτιά χουμάει.
Ξήντα ταμπούρια χάλασε κι εφτά μπουλουκμπασήδες,
και το σπαθί του κόπηκε ανάμεσα απ’ τη χούφτα
και ζωντανό τον έπιασαν και στον πασά τον πάνουν.
Χίλιοι τον παν από μπροστά και χίλιοι από κατόπι.

Κι ο Ομέρ Βρυώνης μυστικά στο δρόμο τον ερώτα:
«Γίνεσαι Τούρκος Διάκο μου, την πίστη σου ν’ αλλάξεις;
Να προσκυνήσεις στο τζαμί, την εκκλησιά ν’ αφήσεις;».
Κι εκείνος τ’ αποκρίθηκε και στρίφτει το μουστάκι:
«Πάτε κι εσείς κι η πίστη σας, μουρτάτες να χαθείτε!
Εγώ Γραικός γεννήθηκα Γραικός θε ν’ αποθάνω.
Α, θέλετε χίλια φλωριά και χίλιους μαχμουτιέδες
μόνον εφτά μερών ζωή θέλω να μου χαρίστε,
όσο να φτάσει ο Οδυσσεύς και ο Θανάσης Βόγιας».

Σαν τ’ άκουσε ο Χαλίλμπεης, αφρίζει και φωνάζει:
«Χίλια πουγκιά σας δίνω ‘γω κι ακόμα πεντακόσια,
τον Διάκο να χαλάσετε, τον φοβερό τον κλέφτη,
γιατί θα σβήσει την Τουρκιά κι όλο μας το ντοβλέτι».

Τον Διάκο τότε παίρνουνε και στο σουβλί τον βάζουν.
Ολόρτο τον εστήσανε κι αυτός χαμογελούσε,
την πίστη τους τούς ύβριζε, τους έλεγε μουρτάτες:
«Σκυλιά, κι αν με σουβλίσετε ένας Γραικός εχάθη.
Ας είναι ο Οδυσσεύς καλά και ο καπετάν Νικήτας,
που θα σας σβήσουν την Τουρκιά κι όλο σας το ντοβλέτι».

Πηγές

geetha.mil.gr | eleonora.uom.gr | el.wikipedia.org | livepedia.gr | metopo.gr | Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως (Σπυρίδωνος Τρικούπη, κεφ. ΙΔ) | lamia-city.gr
Μαρτυρίες και απόψεις για την καταγωγή του Αθανάσιου Διάκου

Μια πρώτη ιστορικά και αυθεντική μαρτυρία για την Άνω Μουσουνίτσα ως γενέτειρας του Αθανασίου Διάκου, είναι η μαρτυρία του Ιωάννη Μαμούρη ή Γιάννη του Γκούρα, όπως ο ίδιος συνήθιζε να υπογράφει και ο οποίος σε πιστοποιητικό με ιδιόγραφη υπογραφή του αναφέρει ως γενέτειρα του Αθανασίου Διάκου -που ήταν σύγχρονός του και συμπολεμιστής του κατά των τουρκικών δυνάμεων- την Άνω Μουσουνίτσα.
Μια άλλη έγγραφη αναφορά, υπάρχει στο τρίτομο έργο του Ιάκωβου Ραγκαβή που περιλαμβάνει «Περιγραφή γεωγραφική, ιστορική, αρχαιολογική και στατιστική της Αρχαίας και Νέας Ελλάδος» με τον πρώτο τόμο να περιλαμβάνει την «Στερεάν, Ανατολικήν και Δυτικήν Ελλάδα». Το βιβλίο εκδόθηκε το 1853, άρα τα στοιχεία που περιλαμβάνει έχουν συλλεγεί αρκετά νωρίτερα και, εν πάση περιπτώσει, πολύ κοντά στα γεγονότα του 1821.
Ο Ραγκαβής, συλλέγοντας το υλικό για το έργο του ήλθε σε επαφή με πηγές και ανθρώπους που είχαν ζήσει τα γεγονότα του 1821. Η θυσία του Διάκου, πολύ πρόσφατη, είχε συνταράξει το Πανελλήνιο, ιδιαίτερα δε την περιοχή που καλύπτει ο συγκεκριμένος τόμος και ο Ραγκαβής πρέπει να θεώρησε την ακόλουθη υποσημείωση ως απότιση φόρου τιμής προς την γενέτειρα του ήρωα.
«Η Αρτοτίνα ην πατρίς του περιφήμου ήρωος Διάκου (Αθανασίου), ος υψώσας πρώτος την σημαίαν της επαναστάσεως την 28ην Μαρτίου 1821 και αριστεύσας κατά την Λεβαδιάν και αλλαχού, εμαρτύρησε, συλληφθείς και ανασκολπισθείς εις Λαμίαν υπό του Ομέρ – Βριόνου».

Λίγα χρόνια αργότερα, το Υπουργείο Παιδείας ζήτησε το 1858 προς όλους τους εκπαιδευτικούς του κράτους να συγκεντρώσουν και υποβάλλουν ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία του τόπου όπου ο καθένας υπηρετούσε. Ο Ηπειρώτης δάσκαλος Φ. Παπαδόπουλος που υπηρετούσε τότε στην Αρτοτίνα υπέβαλε στο Υπουργείο Παιδείας στις 18.12.1858 μελέτη-αναφορά με τίτλο «περί καταγωγής και διαλέκτου των κατοίκων της κώμης Αρτοτίνης Δωρίδος» (δημοσιεύθηκε το 1868 στην «Εφημερίδα των Φιλομαθών») όπου, μεταξύ άλλων, αναφέρει :
«Διο και κατά τον υπέρ ανεξαρτησίας αγώνα διέπρεψαν πολλοί εκ των ενταύθα, οίον ο αείμνηστος Διάκος, ο Καλτσάς, ο Σιαφάκας κ.λ.π».

Η πληροφορία αυτή, θεωρείται επίσημη και υπεύθυνη αφού παρέχεται από κρατικό λειτουργό, έχει ταυτόχρονα «ανυπολόγιστην ιστορικήν αξίαν διότι είναι γνησία και απηλλαγμένη πάσης πλάνης και τούτο διότι ο περί ου υπηρετών ως δημοδιδάσκαλος εις την Αρτοτίναν μετά 37 έτη από του θανάτου του Διάκου, αντλεί στοιχεία από το οικογενειακόν και συγγενικόν του περιβάλλον ως και τους παιδικούς φίλους του ήρωος» (Ι. Κ. Μασούρα «Ποία η γενέτειρα του Αθανασίου Διάκου», Αθήναι 1975).

Η χήρα του Κωνσταντίνου Μασαβέτα (αδερφός του Αθανάσιου Διάκου) σε αναφορά της προς τον Βασιλέα στις 04.01.1859 (την υπογράφει ο υιός της Δήμος) με την οποία ζητεί την αύξηση της σύνταξης που ήδη από το 1837 παίρνει ως χήρα του Κ. Μασσαβέτα ο οποίος «μαχόμενος τότε μετά του αδερφού του έπεσε πρώτος και ο αείμνηστος Αθανάσιος Διάκος μετεχειρίσθη το πτώμα του ως προπέτασμα μέχρις ότου συλληφθείς έδωκε τον μαρτυρικόν θάνατον».
Στη συνέχεια αναφέρει «έκτοτε μείνασε χήρα εγκαταλελειμμένη μετά τριών τέκνων εξ ων το ένα θήλυ άτινα δια να διαθρέψω κ.λ.π».
Τα τρία τέκνα είναι ο Δήμος, η Θεοδώρα και ο Γούλας που περιλαμβάνονται στο πιστοποιητικό του δημάρχου Κροκυλίου που ακολουθεί. Το 1865 εκδόθηκε το υπ’ αρ. 687/10-1-1865 Πιστοποιητικό του Δημάρχου Κροκυλίου (Ο Δήμος είχε χειμερινή πρωτεύουσα τους Πενταγυιούς και θερινή την Αρτοτίνα), ύστερα από αίτηση των ανηψιών του Διάκου (παιδιών της αδελφής του Σοφίας) Παπαβασίλη Κούστα και Αποστόλη Κούστα προκειμένου να υποβληθεί στην Εξεταστική Επιτροπή των Αγωνιστών, σύμφωνα με το από 31.12.1864 Β.Δ «περί των κατά τον υπέρ Ανεξαρτησίας αγώνα εκδουλεύσεων και θυσιών».
Το Πιστοποιητικό αυτό που πρώτος ανακάλυψε ο διακεκριμένος ιστορικός, ερευνητής και συγγραφέας Τάκης Λάππας το 1946, βρίσκεται στα Αρχεία Αγωνιστών της Εθνικής Βιβλιοθήκης.
Ακολουθεί αυτούσιο το Πιστοποιητικό:

«Βασίλειον της Ελλάδος
Αριθ΄ 687
Ο Δήμαρχος Κροκυλείου πιστοποιεί ότι:
Πλησιέστεροι και ζώντες συγγενείς του υπέρ πατρίδος τεθνεώτος και εν τω Ιερώ Αγώνι πεσόντος οπλαρχηγού Διάκου, είναι οι εξής:
Παπαβασίλειος Κούστας, κάτοικος Αρτοτίνης, ανεψιός επ’ αδελφή ονόματι Σοφίας, μη επιζώσης
Ιωάννης Κούστας, ομοίως.
Γκόλφω σύζυγος Δημητρίου Τσόλη, κάτοικος Κωστάρτσας
Φέγγω σύζυγος Αθανασίου Ζαρονίκου, κάτοικος Αρτοτίνης
Αικατερίνη σύζυγος Δημητρίου Κολοβού, κάτοικος Αρτοτίνης
Ζωΐτσα χήρα Δημ. Τζουβελέκου, κάτοικος Κολοκυθιάς Υπάτης, ανεψιά εκ της ιδίας αδελφής
Κωνσταντίνος, Γεώργιος, Νικόλαος, Αντώνιος και Αικατερίνη χήρα Παπαδημητρίου, κάτοικοι Αρτοτίνης, τέκνα του αποβιώσαντος Αποστόλου Κούστα, ανεψιού του ποτέ Διάκου, επ’ αδελφή.
Γκόλφω σύζυγος Ιωάννου Ράϊκου, κάτοικος Αρτοτίνης, ανεψιά εξ ανεψιάς αυτού, ήτοι εγγονή της αδελφής του Σοφίας.
1) Δήμος Μασαβέτας, κάτοικος Άνω Μουσουνίτσας της Παρνασίδος, ανεψιός επ’ αδελφώ ονόματι Κώστας Μασσαβέτας, φονευθέντος εις την ιδίαν μάχην.
2) Θεοδώρα χήρα Γεωργίου Κελεστοπούλου, ανεψιά, ήτοι θυγάτηρ του ποτέ Μασαβέτα, κάτοικος Άνω Μουσουνίτσας της Παρνασσίδος.
3) Προσέτι δύο τέκνα του αποθανόντος Γούλα Κωνσταντίνου Μασαβέτα, ήτοι του ρηθέντος αδελφού του, των οποίων τα ονόματα δεν μας είναι ακριβώς γνωστά.
4) Κρουστάλλω χήρα Μάλου, κάτοικος Μαυρολιθαρίου της Παρνασσίδος, Αικατερίνη χήρα Παναγή Βλάχου, κάτοικος Αρτοτίνης του Δήμου μας, Βλάχα χήρα Καραδήμα, κάτοικος Τριβιδίου, τέκνα επ’ αδελφή του Διάκου, ονόματι Καλομοίρας, μη επιζώσης.
5) Αικατερίνη σύζυγος Κ. Ρουφαγάλα, κάτοικος Αρτοτίνης, Κυρούλα χήρα Ιωάννου Ζάβαλη, κάτοικος επίσης, Ευφροσύνη σύζυγος Ιωαν. Δ. Τσιτσή, κάτοικος επίσης, Ιωάννης και Γεώργιος Σταμάτης και Καλομοίρα Γεωργ. Σταμάτη, κάτοικοι επίσης, έγγονοι της ανωτέρω αδελφής του Καλομοίρας.
Εν Πενταγιοίς τη 10 Ιανουαρίου 1865.
Ο Δήμαρχος
(Τ.Σ.) Γ. Αναγ. Κόταρης »

Πρόκειται για πιστοποιητικό οικογενειακής καταστάσεως του Αθανάσιου Διάκου που χορηγείται από τον δήμαρχο του τόπου γέννησης του προσώπου στο οποίο αναφέρεται, δηλαδή τον Αθανάσιο Διάκο και περιλαμβάνει όλους τους επιζώντες τότε πλησιέστερους συγγενείς του, ανεξάρτητα από τον τόπο κατοικίας τους.
Κατά συνέπεια από αυτό και μόνο το επίσημο στοιχείο αποδεικνύεται ότι ο Αθανάσιος Διάκος γεννήθηκε στην Αρτοτίνα.
Ο Γεώργιος Κρέμος, καθηγητής και Υφηγητής της Ιστορίας από το Στείρι της Λειβαδιάς, με μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία (ιστορία–γεωγραφία), μετά από επιτόπια έρευνα στην Αρτοτίνα το 1876, πρώτος κατέγραψε και δημοσίευσε πλήρες γενεαλογικό δένδρο της πατρικής οικογένειας του Διάκου:
«Τω 1760 εκ της άνω Μουσουνίτσας κατήλθεν εις Αρτοτίναν Γεώργιος τις νεανίσκος, ορφανός μητρός τε και πατρός και πενέστατος. τούτον υιοθέτησεν ο θείος αυτού Αθανάσιος Γραμματικός, εξ ου, ως υιοθετηθείς, ωνομάσθη Γεώργιος Ψυχογυιός. Ο Γεώργιος έλαβε σύζυγον την Χρυσούλαν εξ ων εγεννήθησαν πέντε τέκνα ήτοι: 1. Σοφία, 2. Καλομοίρα, 3. Απόστολος, 4. Κωνσταντίνος, 5. Αθανάσιος».

Και συνεχίζει σε άλλο σημείο:
«Ο Αθανάσιος Διάκος εκ πατρός Γεωργίου Ψυχογυιού εκ της Άνω Μουσουνίτσας και μητρός Χρυσούλας εγεννήθη εν Αρτοτίνη τω 1781 ότι τη 26 Οκτωβρίου 1820 διορισθείς οπλιτάρχης Λεβαδείας διετέλεσε τοιούτος μέχρι της εν Αλαμάνα συλλήψεως, ήτοι μέχρι της 23 Απριλίου 1821, ότε διεδέξατο αυτόν ο Βασίλειος Μπούσγος και παρά ταύτα ουδέν. Παν δε γεγραμμένον παρά ταύτα είναι απόβλητον και αλλότριον της ιστορικής αληθείας».

Ας σημειωθεί ότι η επίσκεψη του Κρέμου στην Αρτοτίνα (και την Άνω Μουσουνίτσα) με τις πρωτόγονες, εν γένει, συνθήκες εκείνης της εποχής είχε ένα σκοπό: την ανεύρεση απογόνων του Διάκου προκειμένου να τιμηθούν από την Πολιτεία. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτής της αναζήτησης στον παντελώς ανύποπτο χρόνο της δεκαετίας του 1870;
Ας αφήσουμε τον Κρέμο να μας το διηγηθεί:
«Ανευρεθείς δε και μετ’ αναντιλέκτους της γνησιότητος αυτού μαρτυρίας προσκληθείς εις Αθήνας και ελθών συν το πατρί ετέθη υπό την προστασίαν ημών ο μικρός ανεψιός του Διάκου Κώστας Κούστας υιός του Ιωάννου Κούστα υιού της αδελφής του ήρωος. Τον νέον Κώστα άγοντα το δέκατον τέταρτον έτος μετωνομάσαμεν αθρόοι προς διάσωσιν του ηρωικού ονόματος Κώσταν Διάκον».

Περίπου τα ίδια αναφέρουν, ο ιατρός Κωνσταντίνος Διάκος, ο αξιόλογος ιστοριοδίφης και λαογράφος Δ. Λουκόπουλος και ο Ιωάννης Βάρδος. Ο ιατρός Διάκος, το 1926, λέει, ότι ο επονομασθείς Ψυχογυιός ονομάζονταν Πανουργιάς:
«Ο Αθανάσιος Διάκος εγεννήθη εν Αρτοτίνη παρά του Κωνσταντίνου Ψυχογυιού, καταγομένου εξ Άνω Μουσουνίτσης εκ της οικογενείας Πανουργιά όστις είχεν υιοθετηθή παρά του εν Αρτοτίνη εκ μητρός πρώτου θείου του Γραμματικού ονομαζομένου και ως θετός υιός έλαβε το όνομα Ψυχογυιός. Αφού αποκατεστάθη εν Αρτοτίνη ενυμφεύθη και έλαβεν ως σύζυγον θυγατέρα του εξ Αρτοτίνης Μπουκουβάλα, μετά της οποίας εγέννησε τρεις υιούς τον Απόστολον Ψυχογυιόν, τον Δημήτριον τον επονομασθέντα Μασαβέταν και τον Αθανάσιον Ψυχογυιόν τον περί ου η έρις ήρωα, θυγατέρας δε δύο την Καλομοίραν και την Σοφίαν.
Ο μεν Ψυχογυιός μετά του μεγαλυτέρου υιού του Αποστόλου (αδελφού του ήρωος) απέθανεν εις τας φυλακάς Υπάτης, η δε σύζυγός του Ψυχογίνα (μήτηρ του ήρωος) μετά των θυγατέρων και του Αθανασίου ορφανοί και καταδιωκόμενοι παρά των Τούρκων, αποξενωθέντες δε και της οικίας των διέμενον εν τινι καλύβη όοπυ υπάρχει και μηλέα ήδη φέρουσα την τοπωνυμίαν «ψυχογίνα τη μηλιά», έτι και νυν, και ο Δημήτριος ο επικληθείς Μασαβέτας κατέφυγεν εις Μουσουνίτσαν πατρίδα του πατρός του Πανουργιά.
Αι αδελφαί του ήρωος αποκατεστάθησαν εν Αρτοτίνη, η μεν Καλομοίρα υπανδρευθείσα τον Γεώργιον Σταμάτην, η δε Σοφία τον εκ Παλουκόβης την καταγωγήν Κωνσταντίνον Κούσταν, όστις τυγχάνει και ο πάππος του υποφαινομένου».

Μια άλλη εκδοχή σε σχέση με την καταγωγή του Διάκου, αποτελεί μια νεότερη μελέτη του Κων. Παπαχρήστου με τίτλο «Πού εγεννήθη ο Αθανάσιος Διάκος» ( Ακαδημία Αθηνών, Πρακτικά 1939, Τόμος ΙΔ!), σύμφωνα με την οποία, ο πατέρας του Διάκου δεν ονομάζονταν Γεώργιος, αλλά Νικόλαος και το επώνυμό του δεν ήταν Πανουργιάς ή Ψυχογυιός, αλλά Μασαβέτας. Αιτιολογεί δε, την όλη αναφορά στην Αρτοτίνα λόγω της καταγωγής της μητέρας του Διάκου και του μοναστηριού που βρίσκονταν εκεί, όπου και είχε καταφύγει ο Αθανάσιος Διάκος:
«Ο πατήρ του Διάκου ουδέποτε ωνομάσθη Ψυχογυιός και ουδέποτε κατώκησεν εις την Αρτοτίναν. Παρέμεινεν εις Μουσουνίτζαν και εκεί συνεκρότησε την οικογένειάν του. Αι δύο υιοθεσίαι, αι δύο μετοικεσίαι και η πολυωνυμία του πατρός του Διάκου προκαλούν κατάπληξιν.
Δημώδης παράδοσις, ήτις γνωρίζει την Αρτοτίναν ως γενέτειραν του Διάκου, ανεπτύχθη ενωρίς αφ’ ενός μεν ένεκα της Αρτοτινής καταγωγής της Χρυσούλας και του ανδρός του τέκνου αυτής Κώστα Κούστα, αφ’ ετέρου δε ένεκα του εγκλεισμού του νεαρού Αθανασίου εις την παρά την Αρτοτίναν Μονήν του Ιωάννου του Προδρόμου.
Ο Διάκος, υιός του Νίκου Μασσαβέτα, εγεννήθη εις την κωμόπολιν της Παρνασσίδος την Μουσουνίτζαν, καθώς πληροφορούσιν και ο Περραιβός και ο Φιλήμων και άλλοι ιστορικοί και ιστοριοδίφαι».

Στην ίδια άποψη για το επώνυμο, συγκλίνουν και οι μαρτυρίες του στρατηγού Μακρυγιάννη, που γνώριζε τον Διάκο και του Ιωάννη Μαμούρη (Γιάννης Γκούρας), οι οποίοι αναφέρουν ότι το επώνυμο του Διάκου ήταν Μασαβέτας.
pare-dose.net
http://anavaseis.blogspot.com/2012/04/1788-1821-24.html

http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2012/04/24-1821.html

https://olympia.gr/ Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...