Υπάρχει απάντηση στο γιατί οι Τούρκοι έκαναν τζαμί την Αγιά Σοφιά; Φυσικά. Και η απάντηση είναι γιατί δεν μας λογαριάζουν. Γιατί δεν μας λογαριάζουν; Υπάρχει απάντηση; Φυσικά και υπάρχει απάντηση.
Από τον Βασίλη Μπόνιο
Οι Τούρκοι λοιπόν δεν μας λογαριάζουν γιατί είμαστε ένας αναξιοπρεπής, ανυπόληπτος λαός, ο οποίος το μόνο που κάνει είναι να ζητιανεύει βοήθεια και έλεος. Αντί να το προκαλεί στους άλλους, το ζητιανεύει.
Οι Τούρκοι σε αντίθεση με μας αγαπάνε την πατρίδα τους. Ακόμη και οι Τούρκοι ηθοποιοί και παραγωγοί (πολλοί από τους οποίους παρακολουθούμε αποχαυνωμένοι στα γνωστά τουρκικά σήριαλ αγαπάνε την πατρίδα τους-μέχρι εθνικιστικής παρεξηγήσεως.
Εμείς ταυτίζουμε την πατρίδα με το κόμμα μας όταν αυτό γίνεται κυβέρνηση. Δηλαδή με την ψευδαίσθηση της ικανοποίησης του προσωπικού συμφέροντος. Αλίμονο, δεν υπάρχει τίποτε πιο εφήμερο και επίπλαστο από αυτό. Κατασπαράξαμε ως ικέτες κοντά στο ένα τρις δανεικά από τους Ευρωπαίους στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Είναι εκείνο το μαζί τα φάγαμε, άσχετα εάν τα έφαγαν μία χούφτα οικογένειες και μαζί τους οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Κι ενώ τρώγαμε τα έτοιμα και τα εύκολα αποχαιρετούσαμε κάθε προοπτική μεταρρύθμισης του κράτους και συμπόρευσης με την εποχή του. Οι Έλληνες βρισκόμαστε πάντα σε διαφορά φάσης. Δηλαδή αφασίας. Βρισκόμαστε εδώ και δεκαετίες σε διαφορά φάσης με την εξέλιξη της τεχνολογίας και κυρίως της έρευνας.
Αυτό δεν είναι κάτι αόριστο εξωπραγματικό και ανεξάρτητο από την επιβίωση του κράτους μας. Πάρτε για παράδειγμα τους Τούρκους. Οταν εμείς κάναμε πλούσιους τους απανταχού οπλέμπορους οι Τούρκοι φρόντιζαν να αποκτούν πολεμική βιομηχανία, όχι αστεία. Μέχρι και πολεμικά αεροπλάνα που πουλάνε στο Πακιστάν και drones παράγουν.
...Η τουρκική αμυντική-πολεμική βιομηχανία είναι σχεδόν αυτάρκης. Την ίδια στιγμή εμείς είμαστε αυτάρκεις στον φραπέ, το ξύσιμο, τους δημοσίους υπαλλήλους και τις διαδηλώσεις. Ολη η μεταπολίτευση ένα βόλεμα στο δημόσιο, μια διαπλοκή και μία διαδήλωση.
Και στα δύσκολα ικέτες των κουτόφραγκων. Αλήθεια γιατί ενώ ξεκινήσαμε μαζί με τους Τούρκους την κούρσα των εξοπλισμών, εκείνοι απέκτησαν πολεμική βιομηχανία και εμείς ακόμη είμαστε έτοιμοι να αγοράσουμε σε 4πλασια τιμή γαλλικά υποβρύχια αντί Ιταλικών για παράδειγμα όπως επίσης με την ίδια μέθοδο και τα υπόλοιπα οπλικά συστήματα;
Γιατί η Ελλάδα δεν απέκτησε ποτέ πολεμική βιομηχανία ώστε να απορροφήσει εδώ κι ένα ποσοστό των ανέργων της μετά από εκπαίδευση;
Γιατί η πιο εκτεθειμένη σε κινδύνους χώρα της Ε.Ε. δεν απέκτησε ποτέ πολεμική-αμυντική βιομηχανία;
Και πως να αποκτήσει όταν τα σχετικά εργοστάσια έγιναν πάρκινγκ για τους κατά καιρούς πράσινογαλάζιο-φρουρούς;
Οπως η ΕΡΤ ένα πράγμα. Μην έχοντας την δυνατότητα να υπερασπίσουμε μόνοι μας την πατρίδα μας είναι λογικό να χάνουμε διαρκώς έδαφος κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Κάποιοι θα πουν ότι η Τουρκία είναι μεγαλύτερη σε πληθυσμό και γι΄αυτό
μπορεί να μας τρομοκρατεί. Η απάντησή μας βρίσκεται στο παρακάτω video των
Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων που εξηγεί γιατί το Ισραήλ (με την έκταση της
Πελοποννήσου) είναι ο φόβος και ο τρόμος των αντιπάλων του.
Δείτε αυτό το video διαβάστε και όσα γράφουμε και θα καταλάβετε γιατί ο Ερντογάν μας γλεντάει. Δυστυχώς ακόμη και μετά τα μνημόνια παραμένουμε ένας λαός αναξιοπρεπής, δουλοπρεπής, ικέτης.
Δείτε τις συμπεριφορές μας σε δημόσιους χώρους και θα καταλάβετε γιατί βρισκόμαστε σε φθίνουσα πορεία. Ένας λαός που μιλάει διαρκώς, παραγγέλνει διαρκώς, τρώει διαρκώς μέχρι γιατρού και θανάτου. Ερχόμαστε στο κόσμο και αφήνουμε πίσω μας ένα αούα.
Έτσι κατάντησαν οι απόγονοι (;) των 300 του Λεωνίδα. Ένα αούα που παράγεται από αλλαλάζοντα κύμβαλα.
Δεν προκαλούμε σε κανέναν σεβασμό και δέος. Προφασιζόμαστε διαρκώς την ιστορία μας και τις φυσικές ομορφιές μας κι εκεί τελειώνει το πανηγύρι.
Χάνουμε καθημερινά έδαφος, μας σιγοβράζουν στη χύτρα σαν τον βάτραχο κι εμείς εξακολουθούμε να παραγγέλνουμε και να μιλάμε τη γλώσσα των αούα…
Tι έγραφε για την Τουρκία ο πρώην Αρχηγός ΓΕΕΘΑ στρατηγός Μιχάλης Κωσταράκος
Διαβάστε το κείμενο του πρώην αρχηγού ΓΕΕΘΑ:
Δεν είμαι ειδικός τουρκολόγος. Ούτε και πολιτικός αναλυτής ή ακαδημαϊκός γεωπολιτικός επιστήμων, και φυσικά δεν διαθέτω περισσότερες ή «ειδικές» πληροφορίες από τα αρμόδια και υπεύθυνα για αυτό, όργανα. Επειδή όμως στα 45 χρόνια της στρατιωτικής μου καριέρας ασχολήθηκα, ως όφειλα, με τον δυνητικό και διαχρονικό αντίπαλο της χώρας μας, την Τουρκία, θεωρώ ότι απέκτησα κάποια γνώση για τη χώρα, την οποία αυτή γνώση, είχα την τύχη και την τιμή, να την εμπλουτίσω με την εμπειρία μου στην κορυφή των Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης. Κατέληξα λοιπόν σε επτά σημεία που περιγράφουν κατά τη γνώμη μου σε ικανοποιητικό βαθμό την τουρκική συμπεριφορά, αντίληψη και νοοτροπία.
1. Η Τουρκία δεν μπλοφάρει. Οι προθέσεις και οι επιθυμίες της ανακοινώνονται ξεκάθαρα και καταβάλλεται διαχρονικά άοκνη, σταθερή και συνεχής προσπάθεια να υλοποιηθούν. Διαπραγματεύεται αλλά δεν μπλοφάρει. Αυτά που λέει θα τα πραγματοποιήσει.
2. Η Τουρκία δεν έφυγε ποτέ με την πέννα από εκεί όπου ο στρατός της μπήκε με την ξιφολόγχη. Η τήρηση των διεθνών συνθηκών ή των προβλέψεων του διεθνούς δικαίου ποτέ δεν εμπόδισε τη Τουρκία από το να προχωρήσει στην υλοποίηση των σχεδίων της για την επιδίωξη των στόχων της. Η διεθνής κατάσταση και οι διεθνείς σχέσεις για την Τουρκία δεν στηρίζονται σε αρχές και αξίες αλλά αποκλειστικά στην ισχύ και στην επιβολή της. Η εισβολή στη Bόρεια Συρία είναι μια κατάφωρη καταπάτηση της Συνθήκης της Λωζάνης που καθορίζει τα σύνορα της Τουρκίας. Οποίος καταπατά τόσο βάναυσα τα νότια σύνορα του, τι είναι αυτό που μας κάνει να πιστεύουμε ή να ελπίζουμε, ότι θα σεβαστεί τα δυτικά θαλάσσια και χερσαία σύνορα του με την Ελλάδα;
3. Οι Τουρκικές ενέργειες είναι πάντα προβλέψιμες. Ακολουθούν και σέβονται τις διαδικασίες και τον βασικό και αρχικό σχεδιασμό. Η Άγκυρα εκτελεί μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και εμμένει στον αρχικό σκοπό και στους αρχικούς στόχους χωρίς να παρεκκλίνει από αυτούς, ανεξαρτήτως αντιδράσεων. Δεν επιδιώκονται και δεν ενθαρρύνονται εκπλήξεις ή αυτοσχεδιασμοί. Η πρόθεση δημιουργίας ζώνης ασφαλείας για τους πρόσφυγες στη Βόρειο Συρία ανακοινώθηκε στους Αμερικανούς από την Τουρκία ήδη από το 2014. Παρά τις αντιδράσεις των Αμερικανών και της διεθνούς κοινότητος υλοποιείται το 2019. Όλες οι πρόσφατες ενέργειες εντάσσονται στο πλαίσιο υλοποίησης του Εθνικού Όρκου του 1920 που πρόσφατα «ανανέωσε» η τουρκική ηγεσία. Αφορούσε στην επανάκτηση των εδαφών της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
4. Η Τουρκία στις σχέσεις της στην εσωτερική πολιτική σκηνή αλλά και στο διεθνή χώρο δεν είναι φιλική, ούτε διαλεκτική, συμφιλιωτική ή συναινετική. Είναι μόνιμα και αποκλειστικά συγκρουσιακή προς όλους όσους έχουν αντίθετη γνώμη ή αντίθετα συμφέροντα. Εφόσον είσαι αντίπαλος δεν επιθυμεί να σου δώσει το χέρι και να έρθετε σε συνεννόηση. Επιθυμεί να σε ρίξει από το βράχο για να τελειώσει η αντιπαράθεση μαζί σου. Σε καμία περίπτωση, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Τουρκία παρόλη την προσπάθεια της να φανεί ως τέτοια, δεν είναι και ενδεχομένως να μην μπορεί ποτέ να γίνει, μια δυτικού τύπου χώρα. Δεν πρέπει επίσης να μας διαφεύγει ότι δεν πέρασε από το αμόνι του ανθρωπισμού, της χριστιανικής ηθικής, της δημοκρατίας και των προβλέψεων του κράτους δικαίου και της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που σφυρηλάτησαν τις δυτικές δημοκρατίες. Παρόλη τη δυτικόστροφη πορεία της όσο επικρατούσαν τα κεμαλικά ριζοσπαστικά ιδεώδη η Τουρκία είναι διαφορετική. Δεν ενδιαφέρεται -παρά τα όσα λέει – για λύσεις αμοιβαίου κέρδους (win – win). Επιδιώκει και αναγνωρίζει μόνο λύσεις μηδενικού αθροίσματος (zero sum) όπου αυτή θα είναι ο αποκλειστικός νικητής. Δεν συνδιαλέγεται παρά μόνο με τους όρους της. Προσπαθεί πάντα να περιορίζει τον αντίπαλο της, αφήνοντας του δυο μόνο βασικές επιλογές: συμμόρφωση με τις απαιτήσεις της ή κρίση και ενδεχομένως πόλεμο με τις πολυπληθείς και ισχυρές ένοπλες δυνάμεις της.
5. Ο Ερντογάν επιδιώκει κάποιες μεγάλες επιτυχίες, κατά κύριο λόγο εδαφικές, αλλά και οικονομικές/επενδυτικές, οι οποίες κατά τον εορτασμό των 100 ετών της Τουρκικής Δημοκρατίας το 2023, θα του προσδώσουν το ανάλογο κύρος αλλά και το προσωπικό «αφήγημα» που θα του εξασφαλίσει τη θέση του νέου Εθνάρχη – Πατέρα των Τούρκων σε διαδοχή και αντικατάσταση του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Οι συνταγματικές μεταρρυθμίσεις ή τα έργα υποδομής δεν επαρκούν. Απαιτείται απόκτηση εδάφους. Οι εδαφικές φιλοδοξίες του δεν είναι καινούργιες. Ξαναήρθαν στο προσκήνιο με την αναβίωση του Εθνικού Όρκου. Το θέμα των υδρογονανθράκων, χωρίς να υποτιμάται η επενδυτική του αξία, είναι απλά η πρόφαση που βρήκε και εκμεταλλεύεται προκειμένου να διεκδικήσει παλαιά οθωμανικά εδάφη, δικαιώματα, αναβαθμισμένο ρόλο και χώρο ελιγμών και κυριαρχίας. Η ανάδυση της Τουρκίας σε μια ισχυρή περιφερειακή δύναμη στις μέρες μας, ξεκίνησε από τον Τουργκούτ Οζάλ και συνεχίζεται από τον Ερντογάν.
6. Σε όλα αυτά θα πρέπει να προσθέσουμε ότι, η τουρκική κοινωνία είναι «εκπαιδευμένη» στον εθνικιστικό αναθεωρητισμό και τις μαξιμαλιστικές εθνικιστικές επιδιώξεις. Αυτό συνεπάγεται μια συνεχή ψυχολογική εξοικείωση με το ενδεχόμενο σύρραξης με τα γειτονικά κράτη. Αυτό εξυπηρετεί η κατά καιρούς αναβίωση των απαιτήσεων για τα ελληνικά νησιά. Παράλληλα εξ αιτίας του κουρδικού ανταρτοπόλεμου, η τουρκική κοινωνία έχει εξοικειωθεί και έχει συνηθίσει στις ανθρώπινες απώλειες των στρατιωτικών της κατά τη διεξαγωγή διαφόρων επιχειρήσεων. Καταλαβαίνει επίσης ότι θα υπάρξουν απώλειες μεταξύ των αμάχων – φίλιων και εχθρών, και είναι παντελώς αδιάφορη για τυχόν ωμότητες και εγκλήματα που θα διαπράξουν οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις ή οι σύμμαχοι τους κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων. Οι τουρκικές επιχειρήσεις και οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις έχουν πάντα την πλήρη υποστήριξη και αγάπη του τουρκικού λαού.
7. Οι Τουρκικές ένοπλες δυνάμεις έχουν συσσωρεύσει μεγάλη ατομική αλλά και συλλογική τακτική και επιχειρησιακή εμπειρία και γνώση από την εκτέλεση πραγματικών στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά των Κούρδων. Τα στελέχη τους έχουν εξοικειωθεί πλήρως με τη διοίκηση τον έλεγχο και την εκτέλεση πολεμικών επιχειρήσεων αλλά και με τις απώλειες προσωπικού και τις συναισθηματικές δυσχέρειες και τα ψυχολογικά τραύματα που αυτές συνεπάγονται. Έχουν ζήσει σε πραγματικές πολεμικές συνθήκες. Η εκπαίδευση και η εμπειρία αυτή αντισταθμίζει κατά τη γνώμη μου σε πολύ μεγάλο βαθμό διάφορους πραγματικούς ή φανταστικούς πολλαπλασιαστές ισχύος ή σημεία υπεροχής που θεωρείται ότι έχουν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, ως άλλοθι και αντιστάθμισμα υφισταμένων ελλείψεων σε οργάνωση επάνδρωση και εξοπλισμό.
Όσο για το σχόλιο που ακούγεται όλο και συχνότερα , ακόμη και στα ΜΜΕ, δηλαδή, για το πώς εμείς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη Τουρκία, αν παραστεί ανάγκη, με τις πολλαπλάσιες στρατιωτικές της δυνατότητες, τις εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες της και τα χιλιάδες άρματα και πυροβόλα, με δεδομένο ότι είμαστε μια πολύ μικρότερη χώρα με οικονομία σε κρίση και με πολύ μικρότερες στρατιωτικές δυνατότητες και υποπολλαπλάσιο πληθυσμό και ένοπλες δυνάμεις, θα ήθελα να πω το εξής:
Την απειλή και τον αντίπαλο δεν τους επιλέγεις, απλά τους αναγνωρίζεις, τους αξιολογείς και σχεδιάζεις ψύχραιμα πως θα τους αντιμετωπίσεις. Αυτός μας έτυχε, αυτόν θα αντιμετωπίσουμε. Η παγκόσμια εμπειρία αλλά και η ιστορική διαδρομή του ελληνισμού δείχνει ότι δεν υπάρχουν απειλές που δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν. Αρκεί να είμαστε ψύχραιμοι, ενωμένοι και αποφασισμένοι να νικήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου