Πρόκειται για μελέτη του Δημήτρη Μπουραντά, ο οποίος είναι διακεκριμένος καθηγητής του Management της Ηγεσίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Εμείς φυσικά δεν θα σχολιάσουμε το παραμικρό, ολόκληρος διακεκριμένος καθηγητής, σίγουρα τα ξέρει τα πράγματα καλύτερα από εμάς.
Με τη ευκαιρία όμως αυτή ζητήσαμε από τον paparazzi να μας κάνει κάτι σχετικό να συνοδεύσουμε το επιστημονικό αυτό άρθρο.
Αυτός λοιπόν έφτιαξε μια επιστημονική φωτογραφία που μπορείτε να την απολαύσετε μαζί με το άρθρο στο «διαβάστε περισσότερα».
Σημ: οι επισημάνσεις με τα έντονα γράμματα δικές μας……………….
ο Νικολέων Γαλανάρτης ο Αλαζών
Απόσπασμα Επιστημονικού ψυχογραφήματος της «Ηγεσίας»
Η σεξουαλική ισορροπία αποτελεί ένα θεμελιώδες υπαρξιακό ζήτημα, τουλάχιστον για την πλειοψηφία των ανθρώπων, αφού συνδέονται με την ευτυχία και την αυτοπραγμάτωσή τους. Αποτελούν μια κύρια διάσταση της ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
«Η αλαζονεία αποτελεί μια χρόνια ψυχοπαθολογική κατάσταση, κατά την οποία το άτομο αισθάνεται υπερβολική ανάγκη για δύναμη και δόξα, ταυτόχρονα με υπερβολική αυτοπεποίθηση, αυταρέσκεια, αυτοσεβασμό, αυτοθαυμασμό και αίσθηση μοναδικότητας.
Είναι η έννοια του αρνητικού ναρκισσισμού. Η αλαζονεία ως ψυχολογικό χαρακτηριστικό και αρνητική συμπεριφορά ενισχύεται μέσω των επιτυχιών, της αναγνώρισης και της δύναμης που αποκτούν στα τελευταία στάδια της καριέρας τους. Αισθάνονται δυνατοί, αλάνθαστοι, ακατανίκητοι και πιστεύουν ότι έχουν γίνει «μικροί θεοί». Οι αρνητικές συμπεριφορές της αλαζονείας είναι τόσο πολλές και σημαντικές, που οδηγούν και επιτυχημένους ηγέτες σε πλήρη εκτροχιασμό και αποτυχία. Μεταξύ αυτών, μερικές συνήθεις και επικίνδυνες συμπεριφορές που αξίζει να ερευνηθούν είναι:
«Το όραμα. Για τον αλαζόνα ηγέτη αποτελεί ουσιαστικά προέκταση των ατομικών του αναγκών και εκφράζει τη μεγάλη ιδέα που έχει για τον εαυτόν του. Έτσι δημιουργούνται πρακτικά, δύο σημαντικά προβλήματα:
Α) Οράματα που είναι ουτοπικά, μη ρεαλιστικά, διότι εκφράζουν την υπέρμετρη φιλοδοξία και τις προσωπικές ανάγκες του ηγέτη και όχι αυτές της κοινωνίας, των εργαζομένων και των υπόλοιπων ομάδων. Ο ηγέτης αγνοεί ή υποτιμά τις δυσκολίες και τους περιορισμούς, δεν υπολογίζει τους απαιτούμενους πόρους και θυσίες για την υλοποίηση του οράματός του. Όταν όμως γίνεται φανερή η αδυναμία υλοποίησης του οράματος, συνήθως δε δέχεται το λάθος του και επιμένει παρά τις αρνητικές συνέπειες που θα έχει για τον οργανισμό ή την κοινωνία.
Β)Η πύρρειος νίκη του ηγέτη. Η μεγάλη ιδέα που έχει για τον εαυτό του τον οδηγεί να επιδιώκει τέτοιους στόχους και οράματα, η υλοποίηση των οποίων κοστίζει τόσο πολύ σε πόρους και θυσίες, με αποτέλεσμα να υπάρχουν καταστροφικές συνέπειες. Οι αλαζόνες ηγέτες συνήθως δεν ενδιαφέρονται παρά μόνο για τους εαυτούς τους. Αδιαφορούν για τις ανάγκες των ανθρώπων τους, τους εκμεταλλεύονται, τους βλέπουν και τους μεταχειρίζονται σαν υπηρέτες τους. Αυτό το επιτυγχάνουν χειραγωγώντας και συμπαρασύροντας τους ανθρώπους, χρησιμοποιώντας το χάρισμα της διαπροσωπικής επικοινωνίας και του λόγου. Μεγαλοποιούν το όραμά τους, δημιουργούν υπέρμετρες προσδοκίες και πείθουν ότι κάτι τέτοιο είναι ρεαλιστικό. Περιαυτολογούν υπερβολικά και μεγαλοποιούν την εικόνα τους και τις ‘’αρετές’’ τους, δημιουργούν την ψευδαίσθηση για τη δυνατότητα χειρισμού της κατάστασης, ενώ στην πραγματικότητα είναι εκτός ελέγχου. Χρησιμοποιούν θετικές, εύθυμες και ευχάριστες εκφράσεις, ώστε να αποσπάσουν την προσοχή των άλλων από τα αρνητικά γεγονότα ή πληροφορίες. (σημ του Τειρεσία, το χτύπημα στη πλάτη.) Χρησιμοποιούν τεχνικές ικανοποίησης των στερεοτύπων, κολακείες και θεατρικά τεχνάσματα για την χειραγώγηση του ακροατηρίου τους. Έχουν την αίσθηση ότι τα ξέρουν όλα, πάντα αυτοί έχουν δίκιο και ποτέ δε φταίνε οι ίδιοι για τις αποτυχίες. Δεν ακούν τους άλλους, δεν μαθαίνουν από τα λάθη και τις αποτυχίες. Δεν τους αρέσουν οι συμβουλές και οι διαφωνίες. Θίγονται, θυμώνουν και γίνονται επιθετικοί όταν τους κάνουν κριτική. Θέλουν συνεργάτες που να τους λένε ‘’ναι’’ (yes men) και να τους θαυμάζουν. Υποτιμούν και αγνοούν τους περιορισμούς, τις δυσκολίες και τις ατέλειές τους, καθώς αισθάνονται ακατανίκητοι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να λαμβάνουν αποφάσεις που δε στηρίζονται σε αξιόπιστες πληροφορίες και ορθολογιστική ανάλυση. Ουσιαστικά χάνουν την επαφή με την πραγματικότητα, ζουν σε γυάλινους πύργους και δε συνειδητοποιούν τους κινδύνους. Έτσι, οδηγούνται σε επικίνδυνες αποφάσεις και παράτολμα έργα, που μπορεί να συνεπάγονται ανεπανόρθωτες συμφορές. Τέτοιοι ηγέτες έχουν απολυταρχικό στιλ διακυβέρνησης. Ακόμη και όταν ζητούν τη συμμετοχή, το κάνουν για τυπικούς λόγους ή εντυπωσιασμό.
Για την αντιγραφή
Ό Γραμματοσυλλέκτης
Εμείς φυσικά δεν θα σχολιάσουμε το παραμικρό, ολόκληρος διακεκριμένος καθηγητής, σίγουρα τα ξέρει τα πράγματα καλύτερα από εμάς.
Με τη ευκαιρία όμως αυτή ζητήσαμε από τον paparazzi να μας κάνει κάτι σχετικό να συνοδεύσουμε το επιστημονικό αυτό άρθρο.
Αυτός λοιπόν έφτιαξε μια επιστημονική φωτογραφία που μπορείτε να την απολαύσετε μαζί με το άρθρο στο «διαβάστε περισσότερα».
Σημ: οι επισημάνσεις με τα έντονα γράμματα δικές μας……………….
ο Νικολέων Γαλανάρτης ο Αλαζών
Απόσπασμα Επιστημονικού ψυχογραφήματος της «Ηγεσίας»
Η σεξουαλική ισορροπία αποτελεί ένα θεμελιώδες υπαρξιακό ζήτημα, τουλάχιστον για την πλειοψηφία των ανθρώπων, αφού συνδέονται με την ευτυχία και την αυτοπραγμάτωσή τους. Αποτελούν μια κύρια διάσταση της ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
«Η αλαζονεία αποτελεί μια χρόνια ψυχοπαθολογική κατάσταση, κατά την οποία το άτομο αισθάνεται υπερβολική ανάγκη για δύναμη και δόξα, ταυτόχρονα με υπερβολική αυτοπεποίθηση, αυταρέσκεια, αυτοσεβασμό, αυτοθαυμασμό και αίσθηση μοναδικότητας.
Είναι η έννοια του αρνητικού ναρκισσισμού. Η αλαζονεία ως ψυχολογικό χαρακτηριστικό και αρνητική συμπεριφορά ενισχύεται μέσω των επιτυχιών, της αναγνώρισης και της δύναμης που αποκτούν στα τελευταία στάδια της καριέρας τους. Αισθάνονται δυνατοί, αλάνθαστοι, ακατανίκητοι και πιστεύουν ότι έχουν γίνει «μικροί θεοί». Οι αρνητικές συμπεριφορές της αλαζονείας είναι τόσο πολλές και σημαντικές, που οδηγούν και επιτυχημένους ηγέτες σε πλήρη εκτροχιασμό και αποτυχία. Μεταξύ αυτών, μερικές συνήθεις και επικίνδυνες συμπεριφορές που αξίζει να ερευνηθούν είναι:
«Το όραμα. Για τον αλαζόνα ηγέτη αποτελεί ουσιαστικά προέκταση των ατομικών του αναγκών και εκφράζει τη μεγάλη ιδέα που έχει για τον εαυτόν του. Έτσι δημιουργούνται πρακτικά, δύο σημαντικά προβλήματα:
Α) Οράματα που είναι ουτοπικά, μη ρεαλιστικά, διότι εκφράζουν την υπέρμετρη φιλοδοξία και τις προσωπικές ανάγκες του ηγέτη και όχι αυτές της κοινωνίας, των εργαζομένων και των υπόλοιπων ομάδων. Ο ηγέτης αγνοεί ή υποτιμά τις δυσκολίες και τους περιορισμούς, δεν υπολογίζει τους απαιτούμενους πόρους και θυσίες για την υλοποίηση του οράματός του. Όταν όμως γίνεται φανερή η αδυναμία υλοποίησης του οράματος, συνήθως δε δέχεται το λάθος του και επιμένει παρά τις αρνητικές συνέπειες που θα έχει για τον οργανισμό ή την κοινωνία.
Β)Η πύρρειος νίκη του ηγέτη. Η μεγάλη ιδέα που έχει για τον εαυτό του τον οδηγεί να επιδιώκει τέτοιους στόχους και οράματα, η υλοποίηση των οποίων κοστίζει τόσο πολύ σε πόρους και θυσίες, με αποτέλεσμα να υπάρχουν καταστροφικές συνέπειες. Οι αλαζόνες ηγέτες συνήθως δεν ενδιαφέρονται παρά μόνο για τους εαυτούς τους. Αδιαφορούν για τις ανάγκες των ανθρώπων τους, τους εκμεταλλεύονται, τους βλέπουν και τους μεταχειρίζονται σαν υπηρέτες τους. Αυτό το επιτυγχάνουν χειραγωγώντας και συμπαρασύροντας τους ανθρώπους, χρησιμοποιώντας το χάρισμα της διαπροσωπικής επικοινωνίας και του λόγου. Μεγαλοποιούν το όραμά τους, δημιουργούν υπέρμετρες προσδοκίες και πείθουν ότι κάτι τέτοιο είναι ρεαλιστικό. Περιαυτολογούν υπερβολικά και μεγαλοποιούν την εικόνα τους και τις ‘’αρετές’’ τους, δημιουργούν την ψευδαίσθηση για τη δυνατότητα χειρισμού της κατάστασης, ενώ στην πραγματικότητα είναι εκτός ελέγχου. Χρησιμοποιούν θετικές, εύθυμες και ευχάριστες εκφράσεις, ώστε να αποσπάσουν την προσοχή των άλλων από τα αρνητικά γεγονότα ή πληροφορίες. (σημ του Τειρεσία, το χτύπημα στη πλάτη.) Χρησιμοποιούν τεχνικές ικανοποίησης των στερεοτύπων, κολακείες και θεατρικά τεχνάσματα για την χειραγώγηση του ακροατηρίου τους. Έχουν την αίσθηση ότι τα ξέρουν όλα, πάντα αυτοί έχουν δίκιο και ποτέ δε φταίνε οι ίδιοι για τις αποτυχίες. Δεν ακούν τους άλλους, δεν μαθαίνουν από τα λάθη και τις αποτυχίες. Δεν τους αρέσουν οι συμβουλές και οι διαφωνίες. Θίγονται, θυμώνουν και γίνονται επιθετικοί όταν τους κάνουν κριτική. Θέλουν συνεργάτες που να τους λένε ‘’ναι’’ (yes men) και να τους θαυμάζουν. Υποτιμούν και αγνοούν τους περιορισμούς, τις δυσκολίες και τις ατέλειές τους, καθώς αισθάνονται ακατανίκητοι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να λαμβάνουν αποφάσεις που δε στηρίζονται σε αξιόπιστες πληροφορίες και ορθολογιστική ανάλυση. Ουσιαστικά χάνουν την επαφή με την πραγματικότητα, ζουν σε γυάλινους πύργους και δε συνειδητοποιούν τους κινδύνους. Έτσι, οδηγούνται σε επικίνδυνες αποφάσεις και παράτολμα έργα, που μπορεί να συνεπάγονται ανεπανόρθωτες συμφορές. Τέτοιοι ηγέτες έχουν απολυταρχικό στιλ διακυβέρνησης. Ακόμη και όταν ζητούν τη συμμετοχή, το κάνουν για τυπικούς λόγους ή εντυπωσιασμό.
Για την αντιγραφή
Ό Γραμματοσυλλέκτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου