Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

Η ΨΥΧΟΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ του ΕΝΟΡΑΜΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ

Αλίευσα από άλλο ιστολόγιο το λόγο (τέλος πάντων), που εκφώνησε με την μορφή πανηγυρικού, στα εγκαίνια μιας έκθεσης που παίζει τώρα στο Μουσείο "Βάσω Κατράκη" και όχι φυσικά στο Μουσείο της Βάσως Κατράκη, όπως λανθασμένα το αποκαλεί ο Πρόεδρός του νικολέων, αγνοώντας ακόμα και τα βασικά στοιχεία αυτού του ταλαίπωρου Μουσείου. Δεν θα ασχοληθώ με την έκθεση αυτή καθ' εαυτή σε αυτή την ανάρτηση, αλλά αποκλειστικά με τον πανηγυρικό, με την κακοποίηση της Ελληνικής γλώσσας, με την κορύφωση της ασυναρτησίας, με το απαύγασμα της βλακείας με την δικαίωση της αγραμματοσύνης, με την ασυνταξία των λέξεων, με την ηλιθιότητα, που επιτέλους βρήκε στο θολωμένο μυαλό του νικολέοντος, τη ζεστή και φιλόξενη αγκαλιά που χρόνια τώρα γύρευε.
Πάμε να απολαύσουμε, την ποιητικότητα των λέξεων και το άγνωστο νόημα των ασύντακτων νοημάτων.
"Απ’ τον καιρό που άνοιξε το Μουσείο Βάσως Κατράκη – Κέντρο Χαρακτικής Τέχνης στο Αιτωλικό μπήκα κι εγώ" λέει "στον ώριμο ενθουσιασμό" ρωτάω τώρα εγώ, που δεν κατέχω και τόσο καλά την Ελληνική, πως ακριβώς μπαίνει κάποιος... στον ενθουσιασμό; ανοίγει την πόρτα και λέει του ενθουσιασμού, γεια σου ήρθα, να κάτσω για καφέ; και το ρωτάω τώρα εγώ αυτό, διότι μέχρι σήμερα ήξερα ότι ο ενθουσιασμός είναι συναίσθημα, είναι μορφή έκφρασης, αίφνης όμως ο νικολέων ανακάλυψε ότι έχει πόρτα, και την ανοίγεις και μπαίνεις, μπράβο του, εκτός όμως αυτού, γεννάται κι άλλο ερώτημα, πότε είναι η εποχή του ενθουσιασμού, διότι ανακαλύπτουμε ότι ό δικός του είναι ώριμος. Άρα ο ψαγμένος γεωπόνος, ανακαλύπτει ότι ο ενθουσιασμός, είναι εσπεριδοειδές, αφού ωριμάζει και συλλέγεται την ίδια εποχή με τα πορτοκάλια και τα μανταρίνια. Και επιπλέον, πως ξέρουμε πότε ωρίμασε δηλαδή; Πας στο δέντρο ενθουσιασμιά, (πως λέμε πορτοκαλιά, που βγάζει πορτοκάλια, έτσι αντίστοιχα η ενθουσιασμιά, βγάζει ενθουσιασμούς) που φύεται αποκλειστικά στο μυαλό του, βρίσκεις έναν ενθουσιασμό που σου μοιάζει ώριμος, τον ζούλάς λίγο, βλέπεις ότι είναι έτοιμος, ώριμος δηλαδή και μπαίνεις μέσα;"
Εκτός όμως του ώριμου ενθουσιασμού, μπήκε λέει "και στην ανάγκη προσέγγισης της εικαστικής καλλιτεχνικής δημιουργίας..." δεν του γεννήθηκε η ανάγκη να προσεγγίσει την τέχνη, δεν του προκάλεσε τον ενδιαφέρον, απλώς εκεί που πέρναγε, βλέπει την πόρτα της ανάγκης, την άνοιξε, έτσι απλά και τσουπ, νάτος ο καλός μας μες την ανάγκη.

ΑΣ ΤΟΝ ΜΑΖΕΨΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ

Για να δούμε παρακάτω, άλλα ωραία σημεία, θανάτου της γλώσσας μας.
"Στον ίδιο δρόμο συγκίνησης" οδός συγκίνησης θα ονομάζεται από σήμερα ο κεντρικός, με προσωπική απόφαση νικολέοντος, πάει και τέλειωσε
"πρότυπο μουσείο του σύγχρονου ελληνοευρωπαϊκού πολιτισμού" η σωστή πρόταση είναι:
"πρότυπα διαλυμένο, που μπάζει νερά από τη στέγη του, δεν λειτουργούν τα μηχανήματα συντήρησης των έργων, δεν έχει προσωπικό, "έχασε" το ταμείο του, δεν το επισκέπτεται κανείς διότι το απαξιώσαμε εντελώς μουσείο, του σύγχρονου ελληνοευρωπαϊκού πολιτισμού" και πριν συνέλθουμε, έρχεται καινούριο χτύπημα, μαθαίνουμε ότι το Αιτωλικό κόβει βόλτες μέσα στον "τον κριτικό στοχασμό", τι ακριβώς είναι ρε νικολέων αυτός ο κριτικός στοχασμός και το Αιτωλικό κυκλοφορεί έτσι αμολυτό εκεί μέσα; Πρόσεξε το, μην χτυπήσει πουθενά.

ΑΣ ΤΟΝ ΜΑΖΕΨΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ

ΔΕΝ θα σας λυπηθώ όμως, σας έχω κι άλλα ωραία
"Μετά την πετυχημένη εικαστική έκθεση στο χώρο των αιθουσών τέχνης του μουσείου των αποφοίτων της Σχολής Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης", όταν λες πετυχημένη, τι ακριβώς εννοείς; Πετυχημένη είναι μια έκθεση, που έφερε κόσμο στο Μουσείο (αν φυσικά το βρήκαν ανοιχτό), έτσι απέκτησε επισκέπτες η πόλη, οι επισκέπτες ενθουσιάστηκαν από τις υποδομές τις, την διαφήμισαν όταν επέστρεψαν στις δικές τους πόλεις, και έτσι έρχεται η ανάπτυξη. Για να μάθουμε λοιπόν, πως προβάλατε την προηγούμενη, την επιτυχημένη λέω, έκθεση, πόσοι την επισκέφθηκαν; πόσα εισιτήρια έκοψε η είσοδος, πόσα έσοδα είχε το Μουσείο από την επιτυχημένη, και πόσοι επισκέπτες κατέκλυσαν την πόλη. Έτσι από περιέργεια ρωτάω, μην πάει ο νους στο κακό και βγεις από τον ενθουσιασμό κι άιντε να ξαναμπείς μετά.
Επιτυχημένη ήταν η έκθεση ΜΟΝΟ στο θολωμένο του μυαλό, γιατί ΔΕΝ είχε κανένα από εκείνα τα στοιχεία, που θα μπορούσαν να την ονομάσουν επιτυχημένη.
Έχουμε κι άλλα, αν βαρεθήκατε όμως κλείστε το και ξανά πάλι μετά, συνεχίζετε.
"Έκθεση, Έρως του Γένους, την ονομάζει ο τεχνοκριτικός Κώστας Σταυρόπουλος κι εννοεί, υποθέτω," γιατί να υποθέτεις ρε παιδάκι μου και δεν τον ρωτάς να σου εξηγήσει; Εκεί δίπλα σου ήταν. Αλλά θα μου πεις τώρα και με το δίκιο σου, μήπως η
ήξερε κι αυτός τι εννούσε, έτσι είπε μια παπαριά εκεί πέρα, και πάει στο καλό.
Αλλά, το κορυφαίο είναι τώρα, σε αυτό που υποθέτει ότι εννοεί ο άλλος
φυλαχτείται, μην σας πάρουν τίποτα σκάγια ασυναρτησίας
"ότι η λαϊκή εικαστική δημιουργία μαζί με τη δημοτική ποίηση συλλαμβάνουν επ’ αυτοφώρω την ψυχοδιανοητική συνείδηση του ενοραματικού προσανατολισμού του πανάρχαιου λαού των Ελλήνων στη ζωή και στην τέχνη".
Καταλάβατε; πέρναγαν αμέριμνες "η λαϊκή εικαστική δημιουργία μαζί με τη δημοτική ποίηση", βλέπουν "την ψυχοδιανοητική συνείδηση του ενοραματικού προσανατολισμού" και την "συλλαμβάνουν επ’ αυτοφώρω" και ποιανού ήταν παρακαλώ αυτή η ψυχοδιανοητική συνείδηση του ενοραματικού προσανατολισμού; μάθετε το λοιπόν, δεν θα σας το κρύψω άλλο, ήταν "του πανάρχαιου λαού των Ελλήνων στη ζωή και στην τέχνη".
ΕΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ (που δεν το λέει) ΤΟΤΕ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΜΝΗΜΕΙΟ ΒΛΑΚΕΙΑΣ, ΜΕ ΟΓΚΟΛΙΘΟ ΑΣΥΝΑΡΤΗΣΙΑΣ, ΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΗΜΙΜΑΘΕΙΑΣ,
ΜΕ ΤΟΝ ΑΠΟΘΕΩΤΙΚΟ ΕΝΟΡΑΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΨΥΧΟΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΗΣ ΕΚΤΟΞΕΥΣΗΣ ΑΡΛΟΥΜΠΑΣ.
Σας το ξαναρίχνω ΌΛΟ ΜΑΖΊ για να το εμπεδώσετε "Έκθεση, Έρως του Γένους, την ονομάζει ο τεχνοκριτικός Κώστας Σταυρόπουλος κι εννοεί, υποθέτω, ότι η λαϊκή εικαστική δημιουργία μαζί με τη δημοτική ποίηση συλλαμβάνουν επ’ αυτοφώρω την ψυχοδιανοητική συνείδηση του ενοραματικού προσανατολισμού του πανάρχαιου λαού των Ελλήνων στη ζωή και στην τέχνη".
Πείτε μου σας ξορκίζω, πως από τις λέξεις Έκθεση, Έρως του Γένους υπέθεσε ότι ο άλλος μπορούσε να εννοεί όλες αυτές τις ασυναρτησίες. Όχι ότι δεν είναι ικανός ο άλλος να εννοούσε αυτές τις ασυναρτησίες, ΑΛΛΑ ο ΝΙΚΟΛΕΩΝ ΠΩΣ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕ.
Θεέ μου, πόσο να αντέξω η γυναίκα;

ΑΣ ΤΟΝ ΜΑΖΕΨΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ

Δυστυχώς για σας, ΔΕΝ τελείωσα ακόμα
Παρακάτω μας λέει ότι είναι βέβαιος πως:
"αυτή η έκθεση θάναι μια οξυδερκής έκρηξη" τι λέει ρε παιδιά;
ΑΣ ΤΟΝ ΜΑΖΕΨΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ, επιτέλους
Τι λες άνθρωπέ μου; Τι σχέση έχει η οξυδέρκεια με την έκρηξη; Ξέρεις άνθρωπέ μου τι σημαίνει οξυδέρκεια, ή σου φάνηκε ωραία η λέξη και είπες να την βάλεις στον πανηγυρικό;
Άκου λοιπόν διπλωματούχε αγράμματε
Οξυδερκής, ής, ές. επίθετο, [< οξύς + δέρκομαι(=βλέπω) ] αυτός που έχει οξεία όραση/ (μεταφορικά) αυτός έχει οξεία αντίληψη, ο διορατικός. Τι ακριβώς λοιπόν θα δει η έκρηξη; Εσένα στο βήμα να εκτοξεύεις ασυναρτησίες; Ή μήπως ήθελες να πεις, ότι η έκρηξη θα είναι τόσο διορατική και με το μπουουουμ, θα σου πετάξει κάτι στο κεφάλι, θα σε ρίξει αναίσθητο και έτσι θα σταματήσεις να αραδιάζεις ηλιθιότητες.
Είμαι πολύ περίεργη, ποιός έγραψε αυτό το λόγο.

Μάλλον κάποιος που ήθελε να του κάνει χοντρή πλάκα, και ο αγράμματος ΔΕΝ κατάλαβε τίποτα.
Μετά μαθαίνουμε για διάφορες άλλες τέτοιες επιτυχίες που θα ακολουθήσουν με αποτέλεσμα να καταλήγει στο εξής "Έτσι το Μουσείο Βάσως Κατράκη βρίσκεται σε καλό δρόμο"
Ε βέβαια με αυτόν Πρόεδρο, πως να μην είναι σε καλό δρόμο για κλείσιμο.
Γιατί γι' αυτόν, καλός δρόμος είναι ΜΟΝΟ, ο δρόμος της καταστροφής.

Και ολοκληρώνεται ο πανηγυρικός αγαπητοί μου ως εξής "θ’ απελευθερώσει τις ταχύτητες του ενοραματικού προσανατολισμού του Μουσείου"
Αμάν πια και δηλαδή με αυτόν τον ενοραματικό προσανατολισμό, μέχρι τώρα δηλαδή, ο ενοραματικός πήγαινε κούτσα - κούτσα και τώρα θα αρχίσει να τρέχει. Πρόσεξε μόνο, μη σκοντάψει πουθενά.

ΑΣ ΤΟΝ ΜΑΖΕΨΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ

και ο επίλογος "για να βρει και το έργο της Βάσως Κατράκη πλήρη δικαίωση και στο Αιτωλικό, γενέτειρα πόλη της μεγάλης χαράκτριας του κόσμου" γιατί υπό την καθοδήγηση του νικολέοντος, βρήκε την δικαίωση η Κατράκη στον υπόλοιπο κόσμο, και του έχει μείνει πια, μόνο το Αιτωλικό και πάει καθάρισε.
Καταλάβατε τώρα, γιατί τόσα χρόνια η Κατράκη ήταν άγνωστη στον κόσμο όλο.
Περίμενε τον καθαδηγητή νικολέοντα, τον αγραμματάρτη

ΑΣ ΤΟΝ ΜΑΖΕΨΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ
Α ρε, και να ζούσε η Κατράκη, κλωτσιές που θα μαζεύατε, όλοι μαζί.


Κασσάνδρα
Γελοίοι, άθλιοι προικοθήρες μιας κληρονομιάς, από την οποία δεν αξίζετε, ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΓΡΟΣΣΙ


Δεν υπάρχουν σχόλια: