“, ήρθε και ο τελευταίος ΥπΟικ του καθεστώτος Σαμαρά-Βενιζέλου, Γκίκας Χαρδούβελης, να καταρρίψει το “μύθο” του success story της προηγούμενης κυβέρνησης,
“ομολογώντας” στον ΒΗΜΑ FM ότι, ήταν έτοιμοι να δεσμευθούν με πολύ υψηλά πλεονάσματα ( 4,5% και πάνω ) προκειμένου να πάρουν νέο δάνειο, αν, και όπως λέει, λογάριαζαν ότι θα τους υποστήριζε το ΔΝΤ για να τα καταφέρουν, χωρίς ωστόσο να το έχουν σίγουρο ότι και με αυτά τα νέα απόλυτα καταστροφικά μέτρα, θα καταφερναν να πεισουν τους Ευρωπαίους να τους δωσουν λεφτά …
Το ερώτημα βέβαια είναι γιατί επιλέγει αυτή τη στιγμή και ο Σαμαράς και ο Χαρδούβελης να προβούν σε αυτές τις αποκαλύψεις-ομολογίες ενοχής, αδειάζοντας ουσιαστικά τον τωρινό πρόεδρο της ΝΔ, Κυριάκο Μητσοτάκη και το αφήγημα που προσπαθεί να υπερασπιστεί γαι αποτυχημένη διαπραγματευση από τον ΣΥΡΙΖΑ και νέτρα που δεν χρειάζονταν αλλά του τα επέβαλλαν οι ξένοι ως … τιμωρία.
Μαλιστα το ερώτημα γίνεται ακόμα πιο περίπλοκο καθώς και οι δύο “ομολογίες” γίνονται μετά την “πατάτα” Κυριάκου με τις οφ σορ, και την κίνηση ματ, του Πρωθυπουργού για γενική απαγόρευση σε πολιτικά προσωπα συμμετοχής σε εξωχώριες εταιρείες, που έχουν βάλει … “σε μεγάλα τρεξίματα” πολλά πολοτικά πρόσωπα του παρελθόντος …
Καταρρίπτει τα ψέμματα Σαμαρά – Βενιζέλου περί success storyΧαρδούβελης: «Πράγματι ήταν αρκετά αυστηρό το πλαίσιο του 2014. Μιλούσε το 2016 να έχουμε ένα πλεόνασμα 4,5%. Στόχος μας ήταν τότε να κλείσουμε την αξιολόγηση. Δεν θέλαμε να το φέρουμε στο τραπέζι από τότε. Θέλαμε να το μειώσουμε από 4,5%, να το φέρουμε στο 3%. Πιστεύαμε ότι ένα 3% θα μπορούσε να το αντέξει η οικονομία με τους ρυθμούς ανάπτυξης που θέλαμε να έχουμε».
Δημοσιογράφος: «Οι δανειστές θα το δεχόντουσαν αυτό;»
Χαρδούβελης: «Θα το δεχόντουσαν. Δεν μπορούσαμε να το βάλουμε στο τραπέζι το 2014, διότι θα χάναμε αξιοπιστία. Επρεπε πρώτα να κλείσουμε την αξιολόγηση. Είχαμε το ΔΝΤ με το μέρος μας. Θα το φέρναμε με το μέρος μας και θα το δεχόντουσαν, πιστεύω».
Με τις δηλώσεις του αυτές ο κ. Χαρδούβελης αποκάλυψε:
1. Οτι η κυβέρνησή του ήταν έτοιμη να δεχτεί εν γνώσει της πλεονάσματα που δεν ήταν σε θέσει να πραγματοποιήσει, με αντίτιμο την υπογραφή της αξιολόγησης.
2. Οτι μετέθετε τη διαπραγμάτευση για τη μείωση του πλεονάσματος μετά το κλείσιμο της αξιολόγησης. Αλλά για ποιο λόγο θα υποχωρούσαν τότε οι δανειστές;
3. Οτι δεν έβαλαν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης τη μείωση των υπερβολικών πλεονασμάτων για να μην χάσουν «αξιοπιστία». Αλλά αν το έκαναν εκ των υστέρων, πώς θα διατηρούσαν την «αξιοπιστία» τους;
4. Οτι θεωρούσε πως θα επιτύχει την υποχώρηση των δανειστών με τη βοήθεια του ΔΝΤ. Μάλιστα στην ίδια φράση λέει ότι «είχαμε το ΔΝΤ με το μέρος μας» και ότι «θα φέρναμε το ΔΝΤ με το μέρος μας». Αλλά γνωρίζουμε όλοι ότι σ’ αυτή την περίπτωση το ΔΝΤ θα συνόδευε τη «βοήθειά» του με τον εξαναγκασμό σε νέα σκληρά μέτρα λιτότητας.
5. Και όλα αυτά, τέλος, συνοδεύονται με τη φράση «πιστεύω πως θα δεχόντουσαν». Αυτή την «πίστη» του ο κ. Χαρδούβελης δεν την τεκμηριώνει πουθενά. Αλλά είναι ενδεικτική για την αφελή (ή τυχοδιωκτική) ερμηνεία εκείνης της κρίσιμης περιόδου.
Ο κ. Χαρδούβελης με την τοποθέτησή του αυτή ουσιαστικά δικαίωσε την επιλογή της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να επιχειρήσει νέα διαπραγμάτευση ως μόνη διέξοδο στην ολέθρια συμφωνία που ετοίμαζε η κυβέρνηση Σαμαρά.
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου