Ο πρώην δήμαρχος Ι.Π.Μεσολογγίου, Πάνος Κατσούλης, είναι το κατ’ εξοχήν πολιτικό πρόσωπο σε τοπικό επίπεδο που συνδυάζει τόσο τη διοικητική ικανότητα και εμπειρία όσο και την απαιτούμενη πολιτική ηθική.
Αποτελεί δε, μαζί με άλλα εξίσου αξιόλογα άτομα του χώρου της αυτοδιοίκησης που πρωταγωνιστούν, εγγυητή της τοπικής δημοκρατίας, της διαφάνειας και της υπεράσπισης του κοινού δημόσιου συμφέροντος. Τι τα ’θελε όμως όλα αυτά ο… ευλογημένος; Κάποιοι, που προφανώς τον συμπαθούν σφόδρα, τα «σφύριξαν» φέτος όλα αυτά ως επικίνδυνα στον άλλο, τον κακό Άγιο Βασίλη, και να που τα πράγματα δεν άργησαν να πάρουν την προκείμενη τροπή: «τσίμπησε» έτσι παραμονή πρωτοχρονιάς το δώρο του κι αυτός, όπως όλα τα παιδιά. Οκτακόσιες χιλιάδες ευρώ είναι η «επικήρυξη της φίμωσής του», για να μάθει! Από πού κι ως πού να μάχεται και να μιλά ελεύθερα, να μαρτυρά πράγματα που συμβαίνουν στο δήμο και να υπερασπίζεται σθεναρά τις υποθέσεις του ως καλός γνώστης και διαθέτων κριτική ικανότητα και θάρρος; Άρπατη, λοιπόν, Πάνο κι εσύ. Ποιος έχει σειρά τώρα; Που λέει και ο Παντελής.
Βρισκόμαστε όλοι αντιμέτωποι με πρωτοφανέρωτες ανερμάτιστες πράξεις αβάσταχτης ελαφρότητας, απελπισίας και αδιεξόδου, που θα προκαλούσαν γέλια αν δεν ήταν επικίνδυνες. Που αποδεικνύουν εμπαθείς χαρακτήρες. Που παραπέμπουν στις χειρότερες εποχές. Με εξόφθαλμη στόχευση. Όσο πιο ξεκάθαρα αισχρή και κυνική θα γίνεται η διοίκησή τους τόσο πιο αποκαλυπτική θα γίνεται η επίθεσή τους σε όποιον δεν σωπαίνει και δεν προσκυνά. Έχουν ήδη κάψει το χαρτί της καλής διοίκησης, της δημοκρατίας, της ελευθερίας. Διακινδυνεύουν τώρα και το έσχατο χαρτί της δικαιοσύνης. Αγνοούν και παραβιάζουν κι αυτή ακόμη τη λαϊκή ρήση: στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί. Μα, ποια δικαιοσύνη αναζητούν στήριγμα σε ποιο ακριβώς «δίκαιό» τους; Ανοησία, απίστευτη ασχήμια, θράσος απύθμενο, απέραντη αθλιότητα. Συνεχιζόμενη επιχείρηση τρομοκράτησης και ...εκφοβισμού. Απεγνωσμένη προσπάθεια κάλυψης, δι’ αντιπερισπασμού, της κραυγαλέας ανικανότητάς τους, των ελλειμμάτων όλων των ειδών και της αναξιότητάς τους. Δεν πρόκειται να διστάσουν σε τίποτα προκειμένου να φέρουν εις πέρας το βρόμικο σκοπό τους. Έχουν αναπτύξει κυνισμό μεγατόνων. Δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν ούτε καν το μέγεθος της οργής των δημοτών ούτε και να φανταστούν τη δυνατότητα να εκφραστεί αυτή μαχητικά και μαζικά. Αποδεικνύεται για μια φορά ακόμη πως δεν είναι ελεύθεροι άνθρωποι. Δεν έχουν καμία σχέση με το Μεσολόγγι, την παράδοση και τον πολιτισμό του. Ποια εντιμότητα και διαύγεια στην πολιτική τους, ποιο θάρρος στις αποφάσεις τους, ποια ευγένεια στη δημόσια στάση τους, ποια αξιοπρέπεια στην άσκηση των καθηκόντων τους, ποια υπερηφάνεια στους δημότες που αντιπροσωπεύουν; Ψιλά γράμματα.
Κάτι ξέρουν, πάντως, και φοβούνται και παίρνουν προκαταβολικά τα μέτρα τους. Πλήρως απαξιωμένοι στη συνείδηση του κόσμου και μισητοί. Έχουν καταφέρει ήδη ερείπια και μίσος. Έχουν χάσει κάθε μέτρο. Έχουν καβαλήσει το καλάμι, πιάνουν και την ουρά του. Ασχετοσύνες και αμορφωσιά. Απόλυτη γύμνια. Γίνονται όλο και αθλιότεροι. Ταραχή και τρικυμία εν κρανίω. Η επόμενη μέρα πλησιάζει. Τόση υποκρισία και ψευτιά! Τόσο δούλεμα, αντιστροφή και παραποίηση της πραγματικότητας πια. Κάπου το είδαμε γραμμένο: «Στα τσακίδια!». Να το δούμε για τους δημοτικούς αλαζόνες που νομίζουν ότι μπορούν να ασχημονούν και να ψεύδονται ανενόχλητοι και ανεμπόδιστοι. Να ξεβρομίσει λίγο το πεδίο. Τα καμένα χαρτιά, αφού έχουν ήδη εξευτελίσει τα πάντα, επιθυμούν τώρα σιγή νεκροταφείου, να βάλουν ταφόπλακα στο Μεσολόγγι.
Ένταση. Δεν νοιώθουν καλά. Ζαλίζονται. Δεν αισθάνονται ωραία. Δεν βολεύονται με την κριτική και τον έλεγχο. Εντάξει. Κανένα πρόβλημα. Συνεχίζουμε. «Επί το μέγα ερείπιον, η ελευθερία ορθή» (Γιώργος Σεφέρης).
ΥΓ. «Ο Άγιος Βασίλης ήταν σκέτη λέρα» (τίτλος θεατρικού έργου). Και συμπληρώνουμε από το γνωστό κόμικ: «Πρέπει να ’σαι πολύ λέρα, για να κυβερνάς γαλέρα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου