Τα πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών

Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης

Κάποια στιγμή θυμήθηκα ότι είχα στη βιβλιοθήκη μου ένα βιβλίο με τον τίτλο «τα Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών», που όταν το διάβαζα φοιτητής τότε, μου είχε κάνει εντύπωση.

Το βιβλίο αυτό φέρεται να είναι έργο κάποιου ρώσου Σεργκέϊ Νίλους, καθηγητού ανατολικών γλωσσών, στην εισαγωγή του οποίου ο Νίλους αποκάλυπτε ότι τα Πρωτόκολλα ήταν πρακτικά 24 μυστικών συνεδριάσεων που είχε συγκαλέσει το Συμβούλιο των Γερόντων των Ιουδαίων από κοινού με τους μεγάλους μαγίστρους της Μασονίας με σκοπό να καταστρωθεί ένα κοινό σχέδιο δράσης για την υποδούλωση του κόσμου στους εβραίους.

Η ιστορία τους αρχίζει το 1900, και από πλευράς Σιωνιστών τα Πρωτόκολλα θεωρούνται από τις μεγαλύτερες πλαστογραφίες της ιστορίας, που σκοπό είχε να προκαλέσει φόβο και μίσος εναντίον των εβραίων της Γερμανίας.Όμως διαβάζοντάς το κανείς απορεί. Πως ένα βιβλίο που κατηγορείται για πλαστό αποτελεί πραγματική προφητεία, φωτογραφία της εποχής μας;

Εκεί λοιπόν στο εικοστό πρωτόκολλο σχετικό με τα κρατικά δάνεια, μεταξύ άλλων αναφέρεται:

«..Κάθε δάνειο αποδεικνύει την αδυναμία του Κράτους και την μη κατανόηση των δικαιωμάτων του. Τα δάνεια κρέμονται σαν τη «σπάθη του Δαμοκλέους» πάνω από τα κεφάλια των κυβερνώντων, που αντί να .......καλύπτουν τις ανάγκες τους από τους υπηκόους τους με μια έκτακτη φορολογία, έρχονται με απλωμένο το χέρι ζητώντας ελεημοσύνη από τους τραπεζίτες μας. Τα εξωτερικά δάνεια είναι βδέλλες, που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να τις ξεκολλήσει από το σώμα του κράτους, αν δεν πέσουν μόνες τους ή δεν τις απορρίψει το ίδιο το Κράτος με ριζικά μέτρα. Τα χριστιανικά όμως Κράτη δεν τις αποσπούν, μα απεναντίας εξακολουθούν να προσθέτουν καινούργιες στο σώμα τους κι έτσι μοιραία θα καταστραφούν από την εκούσια αυτή αφαίμαξη.

Αλήθεια, τι άλλο είναι το δάνειο και κυρίως το εξωτερικό? Το δάνειο είναι έκδοση κυβερνητικών τραπεζογραμματίων που δίνουν ορισμένο τόκο, ανάλογο με το δανεισθέν ποσό. Αν το δάνειο έχει τόκο 5%, μέσα σε είκοσι χρόνια το κράτος έχει πληρώσει χωρίς καμιά ωφέλεια τόκο ίσο προς το δάνειο, σε 40 χρόνια διπλάσιο, σε 60 χρόνια τριπλάσιο και το χρέος παραμένει πάντα ανεξόφλητο !»

Αυτά και άλλα πολλά που αναφέρονται μέσα σ αυτό το βιβλίο δημιουργούν εύλογα απορίες και προβληματισμούς που αν μη τι άλλο, τουλάχιστον αυτό που μπορούμε να πούμε είναι το αμίμητο του Αυλωνίτη «βρε που πάμε !!!!».