Το Αιτωλικό τίμησε το πρόσωπο, τους αγώνες και τη θυσία του μεγάλου αγωνιστή της εθνικής επανάστασης των Ελλήνων.
Από προχθές το βλέμμα του Καραϊσκάκη, θα είναι παρόν στη κεντρική πλατεία του Αιτωλικού κοιτάζοντας το ναό της Παναγίας, όπου τον δίκασαν για εσχάτη προδοσία, οι ξεδιάντροποι εθνοπατέρες εκείνης της εποχής.
Παραδόξως τα ονόματα των δικαστών του είναι μέχρι τις μέρες μας ζωντανά, μέσα από τη διοίκηση του κράτους που δημιούργησαν οι προδότες της Ελλάδας και οι φανατικοί εχθροί του Καραϊσκάκη.
Ο ίδιος ο Καραϊσκάκης, έχασε τη ζωή του πιστός στην Ελλάδα και τον Ελληνισμό, ώστε να μπορούμε εμείς σήμερα (όπως αποδεικνύεται), να στήνουμε τιμητικές εκδηλώσεις και να καλύπτουμε τα δυσαναπλήρωτα κενά των εκάστοτε διοικήσεων.
Εκείνο που ταιριάζει ως επίλογος, σε αυτόν τον μέγιστο ήρωα, είναι ο διάλογος που έκανε με τον Μαχμούτ πασά όταν του ζήτησε να προσκυνήσει .
Μια απάντηση που τρομάζει ακόμη και σήμερα, τους κάθε λογής Νενέκους του Νεοελληνικού κράτους, πολλώ δε μάλλον της τοπικής αυτοδιοίκησης, που έρχονται ακόμη και σήμερα να φιμώσουν, να ποδηγετήσουν και να καταστρέψουν, κάθε ελεύθερη φωνή και προσπάθεια, γιατί έχουν συνειδητοποιήσει προ πολλού, ότι σε μια κοινωνία, που προοδεύει, που ευημερεί και δημιουργεί, η θέση όλων αυτών, είναι στο περιθώριο.
Την 1ην Ιουλίου 1823 ο Μαχμούτ πασάς έστειλε στον Καραϊσκάκη επιστολή:
«Με λέγουν Μαχμούτ πασιά Σκόδρα,. Είμαι πιστός, είμαι τίμιος. Το στράτευμά μου το περισσότερον σύγκειται από χριστιανούς. Εδιορίσθην από τον Σουλτάνον να ησυχάσω τους λαούς. Δεν θέλω να χύσω αίμα. Μη γένοιτο. Όποιος θέλει να είναι με εμένα, πρέπει να είναι πλησίον μου. Όποιος δεν θέλει ας καρτερεί τον πόλεμό μου. Δέκα πέντε ημέραις σας δίδω καιρόν να σκεφτείτε».
Ο Καραϊσκάκης απάντησε με άλλη επιστολή:
«Μου γράφεις ένα μπουγιουρντί, λέγεις να προσκυνήσω
κι εγώ, πασά μου, ρώτησα τον πούτσον μου τον ίδιον
κι αυτός μου αποκρίθηκε να μην σε προσκυνήσω
κι αν έρθεις κατ' επάνω μου, ευθύς να πολεμήσω»
ΜΗ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου