ΤΗ ΚΑΤΣΑΜΕ ΤΗ ΒΑΡΚΑ

Και τώρα τι; Και τώρα ποιος; Αυτά είναι τα ερωτήματα που πλανιόνται πάνω από το Αιτωλικό μετά τις δυσάρεστες εξελίξεις για το τόπο μας και το μέλλον μας. Ένας κατάδικος Δήμαρχος άντε να αντέξει ακόμη λίγες μέρες, άντε λίγους μήνες. Σε κάποια στιγμή θα τεθεί είτε το θέλουμε είτε όχι το ερώτημα, ποιος θα μπει στη θέση του; Ρίχνοντας μια ματιά στη σύνθεση του Δημοτικού Συμβουλίου, εκτός της απογοήτευση που νιώθω, μου έρχεται στα χείλη και ένα χαμόγελο.Καταρχάς διότι πάνω του 80 % του σημερινού συμβουλίου είναι και αυτό κατάδικο μαζί με το Δήμαρχό μας. Άρα εκπίπτουν και αυτοί ακόμη και από την ιδέα να είναι έστω προσωρινοί Δήμαρχοι Αιτωλικού, μέχρι τουλάχιστον τις εκλογές. Ποιος μένει; Μένει ο Δήμος Τσοκάντας, (και μετά μου λέτε γιατί γελάω!), τα σχόλια είναι περιττά. Μένει ο Σαμαντάς, δεν νομίζω να είναι τόσο χαζός να πει το ναι. Είναι ο φουσκομπαλόνας, όχι Θεέ μου ήμαρτον (Νικολάκη γύρνα πίσω, αμέσως). Για τον Καραδήμα δεν λέω τίποτα γιατί πιστεύω ότι πρέπει να σέβομαι τον εαυτό μου. Μετά από αυτούς; Ψάχνω ψάχνω , τίποτα, σε κάποια στιγμή μου ήρθε στο νου ο Παλαιοκώστας με τον Ριτζάι, (όχι, συγγνώμη λάθος έργο). Βρε παιδιά το έχουμε καταλάβει ότι ξεμείναμε από σωτήρες; Αν κάποιος ξέρει τι γίνετε σε αυτές τις περιπτώσεις παρακαλούμε να μας στείλει e-mail, για να μάθουμε και εμείς και επιτέλους να βρούμε τον ύπνο μας. Ο μόνος που δεν έχει χάσει τον ύπνο του είναι ο Κώστας Σταράμος, αυτός όχι απλώς παίρνει υπνοστεντόν αλλά ανάγκασε με την συμπεριφορά του τον ίδιο τον ύπνο να αυτοκτονήσει. Εσύ δεν παίζεσαι με τίποτα βρε αδερφάκι μου, του είπε ο ύπνος, πηδώντας στο χάος. Συνεχίζω το ψάξιμο και τι ανακαλύπτω; Ένα μικρό παιδάκι που κάθετε δίπλα στους τοποσωτήρες μας. Τι είσαι εσύ ορέ ζαγάρ του λέω, μαθητής μου απαντά και τι θέλεις εσύ δίπλα με αυτούς; Α, είμαι εκλεγμένος αντιπρόσωπος των μαθητών, Πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Νέων και παίρνω συμβολικά μέρος στο Δημοτικό Συμβούλιο. Ρωτώντας μαθαίνω ότι ο πιτσιρικάς έχει πρωτοστατήσει σε εκδηλώσεις και εκδρομές. Μάλιστα κάποιος μου είπε ότι ο Νικολάκης μας, έβαλε λυτούς και δεμένους να αποτρέψει την εκλογή του στο μαθητικό συμβούλιο. Ούτε σ αυτό τα κατάφερε, τι γίνετε τελικά με αυτόν τον άνθρωπο βρε παιδί μου; Σε τίποτα να μην τα καταφέρνει;

Λοιπόν η πρόταση μου είναι ξεκάθαρη, όλοι μα όλοι σας δεν πιάνετε δράμι μπροστά του, δεν παραιτείστε μπας και δούμε άσπρη μέρα στο τόπο μας; Θα πάμε τουλάχιστον εκδρομές και οι εκδηλώσεις θα έχουν περιεχόμενο. Άσε που αν γίνει πραγματικότητα αυτό, θα μας συζητά όλη η Ελλάδα. Φαντάζεστε τα καραβάνια των ανταποκριτών ντόπιων και ξένων, τους τουρίστες που θα γεμίσουν το Αιτωλικό για το σπάνιο γεγονός; Να πως γίνετε η ανάπτυξη πραγματικότητα, να πως στη ζωή δεν υπάρχουν αδιέξοδα.

Η ΓΛΥΝΑ