Άστιγξ - Ένας Εθνικός και τοπικός Ήρωας … στα αζήτητα εκτεθειμένος στη Χλεύη και την Απαξίωση

Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά, να κατακεραυνώσουμε πολλούς για τον επιλεκτικό τους πατριωτισμό και την σπουδή που δείχνουν κάθε χρόνο για πλούσιες και επιτυχημένες εκδηλώσεις, οι οποίες συνοδεύονται από την κατάλληλη μουσική πανδαισία και το ανάλογο τσιμπούσι, μάλλον όμως θα προκαλούσαμε τη τοπική αντίδραση με το γνωστό επιφώνημα ‘’ αϊ μωρέ τώρα’’

Αλλά μιας και είμαστε λίγα εικοσιτετράωρα μετά την επιτυχημένη κατά πολλούς πομπή - κακέκτυπο της εξόδου του Μεσολογγίου και μιας και το παραδάκι γέμισε τις τσέπες και τις κοιλιές των διοικούντων, καλό θα ήταν να αναλογιστούμε το μέγεθος της ευθύνης μας, για την μετατροπή της επετείου της μάχης του Ντολμά, σε εμποροπανήγυρη μοναδικής στο κόσμο, γιατί δεν έχει εμπορικούς αποδέκτες να εισπράξουν τη κίνηση από αυτή φιέστα, αλλά ούτε κατοίκους να στελεχώσουν τη πορεία μνημόσυνο των προγόνων τους.

...

Ας αναλογιστούμε τη σημερινή κατάντια φέρνοντας μπροστά μας την εικόνα της προτομής του ήρωα της επανάστασης του ΄21 και της άμυνας του Αιτωλικού Άστιγξ.

Στη περίπτωση του Άστιγξ  όπου όλα αυτά έχουν ξεχαστεί-απαξιωθεί, όπως και το ίδιο το Αιτωλικό με γενικό μαέστρο και υπεύθυνο, την εκάστοτε δημοτική αρχή που πέρασε από τον δύσμοιρο αυτό τόπο , βλέπουμε δίπλα στην προτομή του ήρωα, ομπρέλες για μπάνιο πεταμένες πετσέτες και λαδάκι για τις υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου.

Αν ήταν καλοκαίρι, θα βλέπαμε και κάθε πικραμένο που δεν έχει το μέσο ή τα χρήματα για να πάει κάπου αλλού, να λιάζει την κορμάρα του, στη λεγόμενη ‘’παραλία άγαλμα’’, παρότι λίγα μέτρα παρακάτω υπάρχει η εκβολή του Βιολογικού καθαρισμού της πόλης του Αιτωλικού.

Πετυχημένη ονομασία, και αντανακλά πλήρως την ασέβεια και το κενό κατανόησης της ιστορίας, των διοικούντων από ένα θεσμό που δεν έχει καμιά σχέση με τη Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Μαθαίνουμε ότι οι παλαιότερες δημοτικές αρχές του Αιτωλικού , όχι απλά τιμούσαν αυτή την ηρωική μορφή της επανάστασης του’21 , αλλά διοργάνωναν πολιτιστικές εκδηλώσεις προς τιμήν του , όπου ανάμεσα στους καλεσμένους ήταν και ο τότε Πρόξενος της Μ. Βρετανίας.

Σήμερα η προτομή του Άστιγξ, όπως αναφέραμε εξυπηρετεί τους κατοίκους, ως ίσκιος  για τους λουόμενους της παραλίας ‘’Άγαλμα’’ ή βοηθά τους ηλιοκαμένους ως στήριγμα πετσέτας.

Και  ευτυχώς που είναι μόνο η προτομή του, γιατί αν είχε χέρια θα φασκέλωνε αρκετούς ηλίθιους που διοίκησαν το Αιτωλικό παλιότερα  και τώρα τους ιερούς Ραδιομεγαρίτες.

 Βρεθήκαμε σε μια ανάρτηση του ΦειςΜπουκ στη σελίδα Γενικό Λύκειο Αιτωλικού και διαβάσαμε τα σχόλια που συνοδεύουν τη φωτογραφία από τις παλιές σελίδες των πραγματικών δημοτικών αρχών που πέρασαν από το Αιτωλικό.

Μείναμε έκπληκτοι για την προσπάθεια απόδοσης τιμών σε αυτόν τον Ήρωα, αλλά και για την προσπάθεια εξωστρέφειας που κατέθεταν οι τότε δημοτικοί άρχοντες για την ανάδειξη του Αιτωλικού.

Φίλοι της Σελίδας ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ

Νικόλαος Γεωργίου  · 10 ώρ.  ·  

Μου έστειλε ο φίλος μου Νίκος Δεδόπουλος από τον Πλάτανο Ναυπακτίας, χθες, δυο φωτογραφίες που βρήκε πεταμένες , μαζί με πολλές άλλες, σε σκουπίδια και που είχαν αναφορά για το Αιτωλικό

Πίσω έγραφαν Από τις γιορτές του Άστιγγος 1 Ιουνίου 1928

Μπορεί τότε να γινόταν εκδηλώσεις για τον φιλέλληνα Άστιγγα , που εμείς δεν προλάβαμε

Ευχαριστώ πολύ τον Νίκο Δεδόπουλο

Την 1 Ιουνιου 1928 εγιναν γιορτές για τα 100 χρόνια από το θάνατο του Αστιγγα.Με μεγαλη επισημότητα και παρουσια του Άγγλου πρόξενου.Στο ημερολογιο του παππου μου, Αντώνη Καρβελη, αναφέρονται με λεπτομέρειες αυτες οι γιορτές .

 

Θυμάμαι αμυδρά όταν είμαστε μαθητές; στο Α Δημοτικό σε ένα σημείο στο παλιό δυτικό πεζοδρόμιο στο συνορο με τον θερινό κινηματογράφο Άλεξ υπήρχε σε μέγεθος τάφου ένα κομμάτι του που μας έλεγαν ότι είναι ιερό και να μην πατάμε εκεί... Πρέπει να ήταν το σημείο που μετέφεραν βαριά τραυματισμένο τον Αστιγγα.. Αρκετά μετά έγινε πιο κάτω μετά τις επιχωματωσεις το στήσιμο της προτομης του στο σημείο που είναι σήμερα...

 

Οι γιορτές ,είχαν εξαιρετική οργάνωση

και πλήθος επισήμων ,είχαν καταφθάσει στην πόλη του Αιτωλικού,σιδηροδρομικώς από το Μεσολόγγι.Μεταξυ αυτών και ο τότε πρέσβυς της Μ.Βρετανιας Ράιτ.Επισης τις εκδηλώσεις κάλυψαν,δημοσιογράφοι απεσταλμένοι των Αθηναϊκών εφημερίδων,καθώς και φωτορεπόρτερ.Αν θυμάμαι

καλά,πρωτοσέλιδα φωτογραφία από την εκδήλωση ,είχε δημοσιευθεί στην " Ακρόπολις " της εποχής,που μεταξύ άλλων ,

διακρίνονταν,ο δήμαρχος Αιτωλικού Κ.Σταραμος,

ο Χρ.Ευαγγελατος του Μεσολογγίου καθώς και ο Άγγλος πρέσβυς Ράιτ.Καλησπερα Κλεοπάτρα.

 

Μετά από αυτά τα λίγα, ίσως οι συνδημότες μας που βοήθησαν τη διοργάνωση της εκδήλωσης να συνειδητοποιήσουν ότι η επιτυχία μιας εκδήλωσης που έχει αντικείμενο την ιστορία του Έθνους και του τόπου που τους γέννησε και μεγάλωσε, δεν είναι ούτε ο αριθμός των γκρουπ, ούτε οι φιλαρμονικές, ούτε το βάθρο των ανίερων και επιτιθέμενων δημοτικών αρχόντων στη ύπαρξη και την αξιακή δομή της κοινωνίας μας.

Για την ιστορία, διαβάστε παρακάτω για να δείτε τη προσφορά αυτού του φιλέλληνα ήρωα, που έδωσε τη ζωή του στο Αιτωλικό και κατά πόσο βοήθησε στην αναγέννηση και εκσυγχρονισμό της ναυτιλίας στην τότε επαναστατημένη Ελλάδα.

Καλό μπάνια να έχουμε και ευχόμαστε του χρόνου, η τοπική επιτροπή να αναβιώσει τις ψησταριές με τα χέλια… εκεί να δείτε επιτυχία που θα έχουμε αδέλφια !!!  

Φραγκίσκος Άστιγξ: Ο φιλέλληνας που αναδιαμόρφωσε το ελληνικό Ναυτικό

Συμμετείχε στη ναυμαχία του Τραφάλγκαρ αλλά αργότερα εγκατέλειψε το βρετανικό ναυτικό και έζησε στη Γαλλία για έναν χρόνο. Ήταν ένας εξ αυτών που οραματιζόταν «μια τεχνολογική επανάσταση για τη σωτηρία της Ελλάδας»^[4] Επέμενε πως τα ατμόπλοια θα βοηθούσαν αποτελεσματικά. Είχε αντιληφθεί το τακτικό πλεονέκτημα των ατμοπλοίων της εποχής έναντι των ιστιοφόρων σε συνθήκες άπνοιας.

Στις 12 Μαρτίου 1822 έφυγε από τη Μασσαλία με προορισμό την Ελλάδα και τον Απρίλιο έφθασε στην Ύδρα. Θα προτείνει την αγορά και εξοπλισμό μεταχειρισμένων εμπορικών πλοίων κόστους 10.000 στερλινών. Συμμετείχε σε πολλές ναυμαχίες κατά τη διάρκεια της επανάστασης και απέκτησε, με χρήματα του Φιλελληνικού Κομιτάτου του Λονδίνου, το δικό του πλοίο, την Καρτερία^[5], την οποία επάνδρωσε με μικτό πλήρωμα Ελλήνων, Βρετανών και Σουηδών. Τραυματίστηκε θανάσιμα στον αριστερό βραχίονα σε σύγκρουση στο Αιτωλικό στις 11 Μαΐου του 1828. Πέθανε στο λοιμοκαθαρτήριο της Ζακύνθου, λίγες ημέρες αργότερα, στις 20 Μαΐου^[3] και θάφτηκε στον Πόρο.

 Η ΓΕΚΙΑ