Όπως σημειώνει ο Λάρι Έλιοτ στην ανάλυσή του, είναι γεγονός πως μεταξύ Δευτέρας και Πέμπτης περίπου δύο δισ. ευρώ έχουν εγκαταλείψει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Οι τράπεζες χάσουν το 0,5% περίπου των αποθεμάτων τους σε καθημερινή βάση και δεν μπορούν να αντέξουν απώλειες αυτής της τάξης. Βρίσκονται στα περιθώρια της κατάρρευσης. Η κατάσταση των δημόσιων οικονομικών είναι επίσης δεινή. Η κυβέρνηση προσπαθεί να ισορροπήσει την ... κατάσταση μη πληρώνοντας τους λογαριασμούς της.
Τη Δευτέρα θα πραγματοποιηθεί μια έκτακτη Σύνοδος Κορυφής, αλλά μέχρι τότε μπορεί να είναι πολύ αργά. Στο Λουξεμβούργο διαφάνηκαν ελάχιστες ενδείξεις για μια συμφωνία, κανένα σημάδι ότι οποιαδήποτε από τις δύο πλευρές υιοθετεί μια πιο συμβιβαστική προσέγγιση. Η ιδέα να δοθεί στην Ελλάδα μια περίοδος χάριτος όταν θα έρθει η ώρα αποπληρωμής των χρεών της προς το ΔΝΤ απορρίφθηκε από την Κριστίν Λαγκάρντ.
Στο μεταξύ, στην Αθήνα, η κυβέρνηση είπε πως ετοιμάζεται για την επιστροφή στη δραχμή, σημειώνει ο αρθρογράφος Λάρι Έλιοτ και επικαλείται τις δηλώσεις του Δημήτρη Στρατούλη, σύμφωνα με τον οποίο «αν αναγκαστούμε να πούμε το μεγάλο όχι, οι δυσκολίες θα διαρκέσουν για μερικούς μήνες. Οι συνέπειες θα είναι όμως πολύ χειρότερες για την Ευρώπη».
Πρόκειται για μια λογική θέση. Στη διάρκεια της κρίσης, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η Κομισιόν διαπραγματεύονται από μια θέση ισχύος. Αυτό συμβαίνει επειδή παραδοσιακά οι οφειλέτες κάνουν ότι τους λένε οι δανειστές. Όχι όμως αυτή τη φορά.
Υπάρχουν τέσσερις παράγοντες, σύμφωνα με το δημοσίευμα, που βοηθούν τον Αλέξη Τσίπρα. Ο πρώτος είναι ότι το να είσαι εντελώς απένταρος μπορεί να βοηθά καμιά φορά. Όταν μια χώρα έχει υποφέρει τόσα πολλά όσα η Ελλάδα στη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών, το να της λες ότι η ζωή θα είναι τραγική έξω από την ευρωζώνη δεν αποτελεί και τόσο μεγάλη απειλή.
Το δεύτερο πλεονέκτημα του Τσίπρα είναι ότι ο κίνδυνος μιας αθέτησης πληρωμών που θα ακολουθήσει την έξοδό της από το ευρώ μπορεί να προκαλέσει παράπλευρες απώλειες. Αν μια χώρα εγκαταλείψει το ευρώ, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην ακολουθήσει και μια άλλη. Μόλις ένα από τα εναπομείναντα μέλη του κοινού νομίσματος αντιμετώπιζε προβλήματα, θα αποτελούσε αυτόματα την «επόμενη Ελλάδα». Και υπάρχουν χώρες υποψήφιες για αυτόν τον ρόλο: η Ιταλία είναι μία από αυτές.
Τσίπρας και Βαρουφάκης έχουν παίξει το «παιχνίδι της κότας» περισσότερο επιδέξια. Βεβαίως, έχουν πει στην τρόικα, μπορείς να τραβήξεις την πρίζα. Αλλά κάνοντάς το μπορεί να προκαλέσεις ζημιές στην ευρωπαϊκή και τη διεθνή οικονομία. Η Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει το 2015 ότι η Lehman Brothers ήταν το 2008. Είστε έτοιμοι για αυτό;
Ο τρόπος διαπραγμάτευσης της Ελλάδας αποτελεί τον τρίτο παράγοντα υπέρ της. Η Ευρώπη λειτουργούσε πάντα με βάση τη συναίνεση, με τους υπουργούς Οικονομικών της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς να συναντώνται για να καταλήξουν σε συμφωνίες. Ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης έχουν παίξει με διαφορετικούς κανόνες και επιμένουν στο επιχείρημά τους ότι η Ελλάδα έχει ήδη τιμωρηθεί αρκετά.
Το τέταρτο ατού του Τσίπρα είναι ότι ξέρει πως η Μέρκελ είναι επιφυλακτική στο να διώξει την Ελλάδα από το ευρώ. Δεν θέλει να είναι η γερμανίδα καγκελάριος που θα αντιστρέψει την ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Μια συμφωνία είναι ακόμη πιθανή, παρότι οι πιθανότητες ενός χάους μεγαλώνουν με την ώρα. Όπως είπε κάποτε και ο Μπομπ Ντίλαν: «Όταν δεν έχεις τίποτα, δεν έχεις τίποτα να χάσεις», καταλήγει ο αρθρογράφος.
http://www.newsbeast.gr/
papatzides.blogspot.gr/2015/06/guardian_19.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου