Κάτι ο διάλογος που ξέσπασε στο chat, ο οποίος είναι πραγματικά ενδιαφέρον, γιατί όλες οι απόψεις χωράνε σε αυτό το ιστολόγιο και μας αρέσει να τις ακούμε, κάτι οι Απόκριες, κάτι η βροχή που έδινε μια μελαγχολική διάθεση στις ημέρες που πέρασαν, έκαναν τη φίλη μου "Δαμόκλεια σπάθη", να στρωθεί και να γράψει.
Εγώ το βρήκα πολύ ενδιαφέρον, μου άρεσε ιδιαίτερα, νομίζω ότι αυτό θα ισχύει για πολλούς, με λίγο "πειραγμένο" μυαλό όπως εγώ.
Διαβάστε το
Χαμένα πήγαν τα λόγια όλων των προφητών, όλων των εποχών.
Άδικα πέθαναν οι μάρτυρες, μάταια κάηκαν οι άγιοι κι εμείς επιμένουμε να γεμίζουμε το μυαλό μας με τη βασιλεία επί της γης που δεν είναι τίποτα άλλο από το αποτέλεσμα της αδυναμίας μας να εκλέγουμε άρχοντες και να υπακούμε στις ανυπόστατες επιθυμίες τους.
Δεν αντιστεκόμαστε στον πειρασμό της εκλογής της εξουσίας γιατί νοιώθουμε θωρακισμένοι και ασφαλείς αφού ξέρουμε ότι στην παγίδα μας μέσα, κάποιος άρχοντας θα ....μας πετάξει ένα κομμάτι ψωμί για να επιβιώσουμε.
Είναι έτσι όμως;
Ο φόβος μήπως και μείνουμε απροστάτευτοι στις δυσκολίες που η ελευθερία μας το απαιτεί, μας καθιστά υπεύθυνους για την απαξίωση των εμπειριών μας, που δεν είναι τίποτα άλλο από τη γνώση του καλού και του κακού. Τη γνώση της ίδιας της ζωής.
Ο φόβος μήπως χαθούμε, μήπως πεινάσουμε, μήπως ματώσουμε, μας κρατά δέσμιους και υπόδουλους στη χειραφέτηση της εκάστοτε εξουσίας που μας δηλώνει:
«Είστε θωρακισμένοι, φροντίζουμε εμείς για σας».
Και να, που φτάσαμε.
Νόμοι που προσαρμόζονται στα μέτρα των ηγετών, προκειμένου η παγίδα να κλείσει πιο ασφυκτικά, προκειμένου ο άπειρος άνθρωπός της, να καλλιεργήσει περισσότερο τις δεισιδαιμονίες του, αγκαλιά με το θάνατό του. Νοιώθοντας ωστόσο αυτή την ασφυκτική του θανάτου αγκαλιά οι άνθρωποι, ζητούν την άδεια να ξεμυτίσουν και να χαρούν λιγάκι στην αυλή της παγίδας τους εφευρίσκοντας παιχνίδια και χορούς και ανακαλύπτοντας τη χαρά της ζωής στη διέγερση του νου τους στην επικοινωνία τους με τη φύση τη ζωοδότρα, προσπαθούν να αποδράσουν από την πλαστή θωράκισή τους. Ηγεσίες πολιτικών και θρησκευτικών οργανώσεων συνωμότες σχεδίων θωράκισης της ανθρώπινης υπόστασης βρίσκονται πάντα δίπλα σου, έτοιμοι να εξοστρακίσουν κάθε ζωτικό σου κύτταρο από την ώρα που γεννιέσαι.
Σε κρατούν σε καταστολή.
Είναι ο νόμος της παγίδας.
Με αυτόν μεγαλώνεις, αυτόν πρέπει να ακούς.
Ξέρετε εσείς, πολλά από τα σχολεία μας δημοτικά, γυμνάσια να παραδίδουν μαθήματα οι δάσκαλοί τους στη φύση; Εκεί όπου θα αναπτυχθούν τα υγιή ένστικτα του νέου ανθρώπου μαθαίνοντας να αγαπάει τη ζωή και να την διεκδικεί;
Όλα θεωρητικά. Μέσα από άψυχες εικόνες βιβλίων στοιβαγμένοι σε αίθουσες κουτιά μαθητές, ζαλισμένοι από υπόδουλους εκπαιδευτικούς, εκπαιδεύονται σε μελλοντικούς σωτήρες και νέους νομοθέτες για τα μελλοντικά σχέδια θωράκισης της ανθρώπινης παγίδας.
Οι παγιδευμένοι άνθρωποι, ξεχνούν τον έρωτα.
Δέσμιοι του αγχωτικού καταναλωτισμού που η παγίδα μας επιβάλει μας φοβίζει και μας υποβάλει σε κτηνώδεις συμπεριφορές. Δεν αγγίζεις το διπλανό σου, φοβάσαι το αμάρτημα των πρωτόπλαστων μήπως και σου δώσει μπάτσο ο παπάς της ενορίας σου. Αποφεύγεις το βλέμμα του κοριτσιού που σε φλερτάρει σε μία μυστική απόδραση από την παγίδα. Σου λένε ότι είναι δύσκολα εκεί έξω, θα χαθείς. Κι όμως, τι έχεις να χάσεις; Αν δεν δοκιμαστείς πως θα ξέρεις τι υπάρχει εκεί έξω; Οι απόκριες για παράδειγμα είναι μια απόδραση από την παγίδα της θωράκισής μας. Όμως είναι εύκολο να παρατηρήσουμε την κατήχηση στα εκκλησιάσματα της παγιδευμένης ανθρώπινης μάζας την επομένη, από τους θεατρίνους ιερείς για την καταστολή της εξέγερσης του ερωτικού ενστίκτου στους δρόμους και στις πλατείες.
Η χαρά του ερωτισμού και η εκτόνωση της ψυχής πρέπει να κοπάσει. Νηστεία, εξομολόγηση, για να ελέγξουμε τα ένστικτα και κατά συνέπεια να επιστρέψουμε στην παγίδα μας, δηλαδή στην αιχμαλωσία. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ που αναφέρομαι σε τούτα, στην ίδια παγίδα βρίσκομαι μαζί σας, όμως καμιά αιχμαλωσία δεν είναι ικανή να μου αλλάξει την ιδιότητα του ελεύθερου ανθρώπου που η φύση μου δίδαξε. Δηλαδή: Να αποδέχομαι το καλό και το κακό χωρίς να υπονομεύω την ανθρώπινη ύπαρξη αποσκοπώντας σε γαλόνια δεσμοφύλακα.
Δαμόκλειος σπάθη
Εγώ το βρήκα πολύ ενδιαφέρον, μου άρεσε ιδιαίτερα, νομίζω ότι αυτό θα ισχύει για πολλούς, με λίγο "πειραγμένο" μυαλό όπως εγώ.
Διαβάστε το
Χαμένα πήγαν τα λόγια όλων των προφητών, όλων των εποχών.
Άδικα πέθαναν οι μάρτυρες, μάταια κάηκαν οι άγιοι κι εμείς επιμένουμε να γεμίζουμε το μυαλό μας με τη βασιλεία επί της γης που δεν είναι τίποτα άλλο από το αποτέλεσμα της αδυναμίας μας να εκλέγουμε άρχοντες και να υπακούμε στις ανυπόστατες επιθυμίες τους.
Δεν αντιστεκόμαστε στον πειρασμό της εκλογής της εξουσίας γιατί νοιώθουμε θωρακισμένοι και ασφαλείς αφού ξέρουμε ότι στην παγίδα μας μέσα, κάποιος άρχοντας θα ....μας πετάξει ένα κομμάτι ψωμί για να επιβιώσουμε.
Είναι έτσι όμως;
Ο φόβος μήπως και μείνουμε απροστάτευτοι στις δυσκολίες που η ελευθερία μας το απαιτεί, μας καθιστά υπεύθυνους για την απαξίωση των εμπειριών μας, που δεν είναι τίποτα άλλο από τη γνώση του καλού και του κακού. Τη γνώση της ίδιας της ζωής.
Ο φόβος μήπως χαθούμε, μήπως πεινάσουμε, μήπως ματώσουμε, μας κρατά δέσμιους και υπόδουλους στη χειραφέτηση της εκάστοτε εξουσίας που μας δηλώνει:
«Είστε θωρακισμένοι, φροντίζουμε εμείς για σας».
Και να, που φτάσαμε.
Νόμοι που προσαρμόζονται στα μέτρα των ηγετών, προκειμένου η παγίδα να κλείσει πιο ασφυκτικά, προκειμένου ο άπειρος άνθρωπός της, να καλλιεργήσει περισσότερο τις δεισιδαιμονίες του, αγκαλιά με το θάνατό του. Νοιώθοντας ωστόσο αυτή την ασφυκτική του θανάτου αγκαλιά οι άνθρωποι, ζητούν την άδεια να ξεμυτίσουν και να χαρούν λιγάκι στην αυλή της παγίδας τους εφευρίσκοντας παιχνίδια και χορούς και ανακαλύπτοντας τη χαρά της ζωής στη διέγερση του νου τους στην επικοινωνία τους με τη φύση τη ζωοδότρα, προσπαθούν να αποδράσουν από την πλαστή θωράκισή τους. Ηγεσίες πολιτικών και θρησκευτικών οργανώσεων συνωμότες σχεδίων θωράκισης της ανθρώπινης υπόστασης βρίσκονται πάντα δίπλα σου, έτοιμοι να εξοστρακίσουν κάθε ζωτικό σου κύτταρο από την ώρα που γεννιέσαι.
Σε κρατούν σε καταστολή.
Είναι ο νόμος της παγίδας.
Με αυτόν μεγαλώνεις, αυτόν πρέπει να ακούς.
Ξέρετε εσείς, πολλά από τα σχολεία μας δημοτικά, γυμνάσια να παραδίδουν μαθήματα οι δάσκαλοί τους στη φύση; Εκεί όπου θα αναπτυχθούν τα υγιή ένστικτα του νέου ανθρώπου μαθαίνοντας να αγαπάει τη ζωή και να την διεκδικεί;
Όλα θεωρητικά. Μέσα από άψυχες εικόνες βιβλίων στοιβαγμένοι σε αίθουσες κουτιά μαθητές, ζαλισμένοι από υπόδουλους εκπαιδευτικούς, εκπαιδεύονται σε μελλοντικούς σωτήρες και νέους νομοθέτες για τα μελλοντικά σχέδια θωράκισης της ανθρώπινης παγίδας.
Οι παγιδευμένοι άνθρωποι, ξεχνούν τον έρωτα.
Δέσμιοι του αγχωτικού καταναλωτισμού που η παγίδα μας επιβάλει μας φοβίζει και μας υποβάλει σε κτηνώδεις συμπεριφορές. Δεν αγγίζεις το διπλανό σου, φοβάσαι το αμάρτημα των πρωτόπλαστων μήπως και σου δώσει μπάτσο ο παπάς της ενορίας σου. Αποφεύγεις το βλέμμα του κοριτσιού που σε φλερτάρει σε μία μυστική απόδραση από την παγίδα. Σου λένε ότι είναι δύσκολα εκεί έξω, θα χαθείς. Κι όμως, τι έχεις να χάσεις; Αν δεν δοκιμαστείς πως θα ξέρεις τι υπάρχει εκεί έξω; Οι απόκριες για παράδειγμα είναι μια απόδραση από την παγίδα της θωράκισής μας. Όμως είναι εύκολο να παρατηρήσουμε την κατήχηση στα εκκλησιάσματα της παγιδευμένης ανθρώπινης μάζας την επομένη, από τους θεατρίνους ιερείς για την καταστολή της εξέγερσης του ερωτικού ενστίκτου στους δρόμους και στις πλατείες.
Η χαρά του ερωτισμού και η εκτόνωση της ψυχής πρέπει να κοπάσει. Νηστεία, εξομολόγηση, για να ελέγξουμε τα ένστικτα και κατά συνέπεια να επιστρέψουμε στην παγίδα μας, δηλαδή στην αιχμαλωσία. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ που αναφέρομαι σε τούτα, στην ίδια παγίδα βρίσκομαι μαζί σας, όμως καμιά αιχμαλωσία δεν είναι ικανή να μου αλλάξει την ιδιότητα του ελεύθερου ανθρώπου που η φύση μου δίδαξε. Δηλαδή: Να αποδέχομαι το καλό και το κακό χωρίς να υπονομεύω την ανθρώπινη ύπαρξη αποσκοπώντας σε γαλόνια δεσμοφύλακα.
Δαμόκλειος σπάθη
Για την αντιγραφή
Ο Γραμματοσυλλέκτης
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου