Πάει κι αυτή η Κυριακή
Και η χαρά μας πάει
Ήτανε τόσο βιαστική
Όπως και κάθε Κυριακή
Που πριν τη ζήσουμε περνάει
Ακόμη μια χρονιά χαμένη, ακόμη μια ευκαιρία ανάδειξης πήγε στα αζήτητα,
το Αιτωλικό συνέχισε να βυθίζεται στην απαξίωση, στην βρωμιά και την
ακυβερνησία.
Κάποια στιγμή πιστέψαμε όλοι μας ότι όσο μεγάλη και αν θα είναι η πτώση,
θα φτάναμε στο Ναδίρ, στο πάτο της καταστροφής.
Κάναμε όλοι λάθος, η πόλη μας το νησί μας όπως θέλουμε να το αποκαλούμε,
βυθίζεται όλο και ποιο βαθιά σε ένα βαρέλι δίχως πάτο, γιατί πολύ απλά οι
διοικούντες το τόπο μας, ο ιερός δήμος της ρεμούλας, έφαγε ακόμη και το
πάτο του βαρελιού.
Οι δημότες αδιάφοροι πλέον, για τη κατάσταση που επικρατεί, μετράνε απλά
τις μέρες που έρχονται και φεύγουν, αναμένοντας με στωικότητα το
επιθανάτιο βρόγχο της πόλης τους.
Μόνος σύμμαχος αυτής της λασπογωνιάς της Ελλάδας… τα ντροούν και το
ηλιοβασίλεμα, τα οποία δείχνουν μια άλλη πραγματικότητα έξω και πάνω από
το Αιτωλικό, μακριά από τα κλεισμένα σπίτια, τα σκουπίδια, την
ακυβερνησία, την εγκληματικότητα και τις διάφορες παρακρατικές ομάδες που
λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα, που προορίζεται για ανάπτυξη και
συντήρηση της πόλης μας.
Υπάρχει όμως και η άλλη άποψη που λέει όλα αυτά είναι αποτέλεσμα μίζερης
σκέψης και προσωπικών αντιπαραθέσεων… ενδεχομένως με τους διοικούντες.
Ίσως να έχουν δίκιο, ίσως τα μεγάλα έργα στο Αιτωλικό, είναι τόσο μεγάλα,
που εμείς δεν τα βλέπουμε και ως εκ τούτου να μην τα αντιλαμβανόμαστε.
Για αυτό τις επόμενες μέρες θα παρουσιάσουμε την πραγματική εικόνα του
Αιτωλικού όχι μόνο με φωτογραφίες αλλά και με νούμερα… νούμερα από τα
χρήματα που επενδύθηκαν, με νούμερα της πραγματικής οικονομικής βάσης της
πόλης μας και με τα νούμερα που εκπροσωπούν τη πόλη μας στη διοίκηση, για
ένα καλύτερο αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου