Είμαι δήμαρχος μιας μικρής επαρχιακής πόλης (τώρα την επαρχία την λέμε περιφέρεια) περίπου 8.000-9.000 κατοίκων και πριν γίνω δήμαρχος ήμουνα δημόσιος υπάλληλος πχ. σε μια ΔΕΚΟ.
Στραβώθηκαν οι συμπατριώτες μου στις εκλογές, δεν κατάλαβαν τι χαμένο κορμί είμαι και με εξέλεξαν δήμαρχο.
Μετά από αυτό εγώ εισπράττω τον μισθό μου του δημόσιου υπάλληλου και του δήμαρχου (τώρα μας την έκοψε την διπλομισθία το ΠΑ.ΣΟ.Κ. γ..ω την ώρα που το ψήφιζα, να θυμηθώ να φύγω από την Τ.Ο. - σιγά μην το κάνω έχω συμφέροντα).
Έτσι λοιπόν, προ ΠΑ.ΣΟ.Κ συγκεντρώνω κάνα διομισαχίλιαρο ο μισθός από την ΔΕΚΟ, γιατί μπορεί να τύχει να έχω γλείψει και να είμαι προϊστάμενος, και τρία χιλιαρικάκια τα δημαρχιακά, δόξα τω Θεώ, πορεύομαι.
Έλα μου όμως που είμαι ένας αχόρταγος φαταούλας και έχω πάρει απόφαση να κονομήσω χοντρά εγώ και οι φίλοι μου.
Τότε λοιπόν πρέπει να βρω έναν τρόπο μα βγάλω μερικά λεφτουδάκια ακόμα χωρίς να με πάρουνε χαμπάρι τα ζώα οι δημότες και κυρίως ο εισαγγελέας.
Κάθομαι σκέφτομαι και …. το βρήκα. ΘΑ ΚΑΝΩ ΕΡΓΑ και θα τσιμπάω προμηθιούλες, όμως όχι μόνος μου, γιατί αν με πάρουνε χαμπάρι οι δικοί μου δημοτικοί σύμβουλοι, θα με πλακώσουν στις κλωτσιές, όχι γιατί παρανόμησα, αλλά γιατί δεν πήρανε κι αυτοί το κατιτίς τους.
Σκαρφίζομαι λοιπόν το εξής, θα δίνω τα έργα σε δικούς μου, με ακριβότερη τιμή και θα παίρνουμε εμείς τα δωράκια μας.
Όχι δεν γίνεται, γιατί τα έργα δίνονται στον μειοδότη, γαααμωτο. Τώρα;
Καθίστε να ξανασκεφτούμε όλοι μαζί παιδιά.
Τι διάολο, τόσα Λαμόγια μαζεμένα και δεν θα βρίσκαμε λύση;
Ακούστε λοιπόν τι θα κάνουμε.
Θέλουμε για παράδειγμα να φτιάξουμε αλουμινένια παράθυρα σε μερικά δημοτικά κτήρια.
Δεν το λέμε πουθενά και ΔΕΝ ψάχνουμε για μειοδότη.
Αντιθέτως βρίσκουμε δύο τρείς αλουμινάδες, στους οποίους δεν λέμε τίποτα για αυτό που θέλουμε να κάνουμε και με έναν πονηρό τρόπο, π.χ. με μια υπόσχεση ότι θα σου δώσουμε ένα έργο αργότερα, τους παίρνουμε τις σφραγίδες και τις βάζουμε στο συρτάρι μας.
Πηγαίνουμε μετά στον δικό μας αλουμινά που θα πάρει την δουλειά ΑΚΡΙΒΑ, αλλά εμείς θα τσιμπήσουμε όπως είπαμε το κατιτίς μας και συνεννοούμαστε τι προσφορά θα κάνει.
Στην συνέχεια φτιάχνουμε άλλες προσφορές ακριβότερες από αυτή που θά φέρει ο δικός μας με την τιμή που έχουμε συνεννοηθεί. Γράφουμε λοιπόν ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ τις υπόλοιπες προσφορές με παραπάνω τιμές από του δικού μας, ΤΙΣ ΣΦΡΑΓΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙΣ ΣΦΡΑΓΙΔΕΣ ΤΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΧΟΥΜΕ ΗΔΗ ΥΠΕΞΑΙΡΕΣΕΙ, τα βάζουμε όλα μαζί στον φάκελο προσφορές, παίρνει την δουλειά ο δικός μας, παίρνουμε εμείς την προμήθεια μας, είμαστε εντελώς νομότυποι και νομιμοφανείς και όλα καλά.
Τι θα γίνει όμως εάν οι υπόλοιποι αλουμινάδες αρχίσουν να διαμαρτύρονται επειδή δεν πήραν ΚΑΜΙΑ δουλειά τελικά και δεν τήρησα τις υποσχέσεις μου;
Έρχονται στο δημοτικό συμβούλιο και μου λένε, δώσε την σφραγίδα μου.
Ουπς, πρόβλημα, εύχομαι να είναι όλοι οι δημότες που παρακολουθούν ζώα και να ΜΗΝ κατάλαβαν τι είπε και της αντιπολίτευσης να κάνουν ότι δεν άκουσαν, του απαντάει στα γρήγορα, ένας από τους δικούς μου δημοτικούς συμβούλους που είναι στο κόλπο, ναι - ναι θα σου τη δώσουμε και μετά κάνω την παλαβή.
Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις ΙΣΩΣ να μην είναι φανταστική.
Άραγε γίνονται τέτοια πράγματα στον δικό μας δήμο;
Ποιος να ξέρει;
Εμείς λέμε πως αποκλείεται!! Ε νικολάκια και εσύ αστυφύλαξ, έτσι δεν είναι; ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ
Μπορεί άραγε κάποιος εισαγγελέας να ερευνήσει τα συρτάρια τους να δει μην τυχόν και έχουμε ξεμείνει τίποτα σφραγίδες; Αν και θεωρούμε πως και να βρει, θα έχουν «ξεχαστεί» από την προηγούμενη δημοτική αρχή.
Τι πράγμα; Οι ίδιοι ήταν προηγούμενη δημοτική αρχή;
Ε καλά τώρα, λεπτομέρειες, από την προπροηγούμενη.
Στοιχεία θέλετε κύριε εισαγγελέα, ορίστε στοιχεία για αυτόν τον μικρό άγνωστο σε εμάς δήμο της Ελληνικής περιφέρειας.
Ας ελέγξει κάποιος τις συμβάσεις έργων, να δούμε πόσες φορές έχουν υποβάλλει προσφορές οι ίδιοι επαγγελματίες, μυστηριωδώς πάντα ακριβότερες από τον ανάδοχο του έργου, ο οποίος είναι πάντα ο ίδιος.
Και μετά να τους ρωτήσει, εάν πράγματι υπέβαλλαν αυτές τις προσφορές.
Και φυσικά δεν μιλάμε για τα μεγάλα έργα,
στα μικρά έργα γίνονται οι μεγάλες λαμογιές.
Στραβώθηκαν οι συμπατριώτες μου στις εκλογές, δεν κατάλαβαν τι χαμένο κορμί είμαι και με εξέλεξαν δήμαρχο.
Μετά από αυτό εγώ εισπράττω τον μισθό μου του δημόσιου υπάλληλου και του δήμαρχου (τώρα μας την έκοψε την διπλομισθία το ΠΑ.ΣΟ.Κ. γ..ω την ώρα που το ψήφιζα, να θυμηθώ να φύγω από την Τ.Ο. - σιγά μην το κάνω έχω συμφέροντα).
Έτσι λοιπόν, προ ΠΑ.ΣΟ.Κ συγκεντρώνω κάνα διομισαχίλιαρο ο μισθός από την ΔΕΚΟ, γιατί μπορεί να τύχει να έχω γλείψει και να είμαι προϊστάμενος, και τρία χιλιαρικάκια τα δημαρχιακά, δόξα τω Θεώ, πορεύομαι.
Έλα μου όμως που είμαι ένας αχόρταγος φαταούλας και έχω πάρει απόφαση να κονομήσω χοντρά εγώ και οι φίλοι μου.
Τότε λοιπόν πρέπει να βρω έναν τρόπο μα βγάλω μερικά λεφτουδάκια ακόμα χωρίς να με πάρουνε χαμπάρι τα ζώα οι δημότες και κυρίως ο εισαγγελέας.
Κάθομαι σκέφτομαι και …. το βρήκα. ΘΑ ΚΑΝΩ ΕΡΓΑ και θα τσιμπάω προμηθιούλες, όμως όχι μόνος μου, γιατί αν με πάρουνε χαμπάρι οι δικοί μου δημοτικοί σύμβουλοι, θα με πλακώσουν στις κλωτσιές, όχι γιατί παρανόμησα, αλλά γιατί δεν πήρανε κι αυτοί το κατιτίς τους.
Σκαρφίζομαι λοιπόν το εξής, θα δίνω τα έργα σε δικούς μου, με ακριβότερη τιμή και θα παίρνουμε εμείς τα δωράκια μας.
Όχι δεν γίνεται, γιατί τα έργα δίνονται στον μειοδότη, γαααμωτο. Τώρα;
Καθίστε να ξανασκεφτούμε όλοι μαζί παιδιά.
Τι διάολο, τόσα Λαμόγια μαζεμένα και δεν θα βρίσκαμε λύση;
Ακούστε λοιπόν τι θα κάνουμε.
Θέλουμε για παράδειγμα να φτιάξουμε αλουμινένια παράθυρα σε μερικά δημοτικά κτήρια.
Δεν το λέμε πουθενά και ΔΕΝ ψάχνουμε για μειοδότη.
Αντιθέτως βρίσκουμε δύο τρείς αλουμινάδες, στους οποίους δεν λέμε τίποτα για αυτό που θέλουμε να κάνουμε και με έναν πονηρό τρόπο, π.χ. με μια υπόσχεση ότι θα σου δώσουμε ένα έργο αργότερα, τους παίρνουμε τις σφραγίδες και τις βάζουμε στο συρτάρι μας.
Πηγαίνουμε μετά στον δικό μας αλουμινά που θα πάρει την δουλειά ΑΚΡΙΒΑ, αλλά εμείς θα τσιμπήσουμε όπως είπαμε το κατιτίς μας και συνεννοούμαστε τι προσφορά θα κάνει.
Στην συνέχεια φτιάχνουμε άλλες προσφορές ακριβότερες από αυτή που θά φέρει ο δικός μας με την τιμή που έχουμε συνεννοηθεί. Γράφουμε λοιπόν ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ τις υπόλοιπες προσφορές με παραπάνω τιμές από του δικού μας, ΤΙΣ ΣΦΡΑΓΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙΣ ΣΦΡΑΓΙΔΕΣ ΤΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΧΟΥΜΕ ΗΔΗ ΥΠΕΞΑΙΡΕΣΕΙ, τα βάζουμε όλα μαζί στον φάκελο προσφορές, παίρνει την δουλειά ο δικός μας, παίρνουμε εμείς την προμήθεια μας, είμαστε εντελώς νομότυποι και νομιμοφανείς και όλα καλά.
Τι θα γίνει όμως εάν οι υπόλοιποι αλουμινάδες αρχίσουν να διαμαρτύρονται επειδή δεν πήραν ΚΑΜΙΑ δουλειά τελικά και δεν τήρησα τις υποσχέσεις μου;
Έρχονται στο δημοτικό συμβούλιο και μου λένε, δώσε την σφραγίδα μου.
Ουπς, πρόβλημα, εύχομαι να είναι όλοι οι δημότες που παρακολουθούν ζώα και να ΜΗΝ κατάλαβαν τι είπε και της αντιπολίτευσης να κάνουν ότι δεν άκουσαν, του απαντάει στα γρήγορα, ένας από τους δικούς μου δημοτικούς συμβούλους που είναι στο κόλπο, ναι - ναι θα σου τη δώσουμε και μετά κάνω την παλαβή.
Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις ΙΣΩΣ να μην είναι φανταστική.
Άραγε γίνονται τέτοια πράγματα στον δικό μας δήμο;
Ποιος να ξέρει;
Εμείς λέμε πως αποκλείεται!! Ε νικολάκια και εσύ αστυφύλαξ, έτσι δεν είναι; ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ
Μπορεί άραγε κάποιος εισαγγελέας να ερευνήσει τα συρτάρια τους να δει μην τυχόν και έχουμε ξεμείνει τίποτα σφραγίδες; Αν και θεωρούμε πως και να βρει, θα έχουν «ξεχαστεί» από την προηγούμενη δημοτική αρχή.
Τι πράγμα; Οι ίδιοι ήταν προηγούμενη δημοτική αρχή;
Ε καλά τώρα, λεπτομέρειες, από την προπροηγούμενη.
Στοιχεία θέλετε κύριε εισαγγελέα, ορίστε στοιχεία για αυτόν τον μικρό άγνωστο σε εμάς δήμο της Ελληνικής περιφέρειας.
Ας ελέγξει κάποιος τις συμβάσεις έργων, να δούμε πόσες φορές έχουν υποβάλλει προσφορές οι ίδιοι επαγγελματίες, μυστηριωδώς πάντα ακριβότερες από τον ανάδοχο του έργου, ο οποίος είναι πάντα ο ίδιος.
Και μετά να τους ρωτήσει, εάν πράγματι υπέβαλλαν αυτές τις προσφορές.
Και φυσικά δεν μιλάμε για τα μεγάλα έργα,
στα μικρά έργα γίνονται οι μεγάλες λαμογιές.
Ο Δημοσιογράφος
1 σχόλιο:
Μπορεί "το νικολάκι" να είναι υπομηχανικός στη...ΔΕΚΟ, αλλά είναι μηχανικός καλός σε όλα τα άλλα....Έτσι νικολιό ;
Δημοσίευση σχολίου