Η ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΙΤΑΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ

Το e-mail μας έχει έλθει από την ανταποκρίτριά μας στο Μεσολόγγι με το ψευδώνυμο <Πύλη>>


Το φόβο και την απαισιοδοξία έσπειρε ο Δήμαρχος της Ι.Π. Μεσολογγίου στο λόγο που απηύθυνε στους Δημοτικούς υπαλλήλους μετά την ευλογία της κοπής της πίτας και τις ευχές του Δέσποτα Κοσμά στο κτίριο Τρικούπη.

Όταν έκανε την εμφάνισή του δε, στην κατάμεστη αίθουσα, το χειροκρότημα μόλις που ακούστηκε από πέντε με δέκα ζευγάρια χέρια…

Μεταξύ των άλλων, ήταν κι όσα από τα λόγια χτύπησαν άσχημα στ’ αυτιά των υπαλλήλων:


1. Οι εργαζόμενοι στο Δήμο πρέπει να καταθέσουν το 30% της θέλησής τους, στην εργασία τους τουλάχιστον…?


2. Δεν του αρέσουν οι κινδυνολογίες…(θέση) θέλοντας να αποτρέψει τη σκληρή κριτική.


3. Βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού...? (αντίθεση) θέλοντας να δείξει πόσο σοβαρά έχουν τα ζητήματα της χώρας


4. Δεν υπάρχει ενδιαφέρον από τους υπαλλήλους των διαμερισμάτων να μεταφερθούν στις υπηρεσίες του Μεσολογγίου.


ΑΠΟΡΕΙΕΣ: Αφού δεν του αρέσουν οι κινδυνολογίες γιατί κινδυνολογεί;

Αφού δεν έχει τακτοποιηθεί το οργανόγραμμα του νέου διευρυμένου δήμου, και δεν έχει ανακαινιστεί το κτίριο του δημαρχείου όπως σκοπεύει, που θα πάνε να εγκατασταθούν οι υπάλληλοι; Ήταν τόσες οι αντιφάσεις και τα εκφραστικά του λάθη,που δεν τα θυμάμαι όλα και τα οποία σχολιάστηκαν έντονα και κοροϊδευτικά από τους δημοτικούς υπαλλήλους! Όχι, ο λόγος του δεν έχει συνοχή αλλά ούτε και τη φραστική σύνταξη που θα αναδείκνυε το κύρος της θέσης του. Δεν είναι τυχαίο ότι του ξέφυγε η σωστή διατύπωση της πινακίδας που αναρτήθηκε στο δημαρχείο Αιτωλικού και κατά συνέπεια και στις σφραγίδες ολόκληρου του διευρυμένου Δήμου.

Θα μπορούσε πιστεύω με τη δύναμη του πολιτικού ανδρός που πλέον κατείχε, να σταματήσει την ανάρτηση της πινακίδας στο Αιτωλικό, αν φυσικά είχε δει το λάθος. Δεν το είδε όμως, γιατί η μόρφωση είναι ψιλά γράμματα για κείνον και τους συνεργάτες του. Και η βιασύνη του να στήσει τον καινούργιο κορβανά των εσόδων του, τον καθιστά ανάξιο να προσέξει τις λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Αυτά είναι τα παραδείγματα της εξαθλιωμένης γλώσσας μας. Κάπως έτσι οραματίζονταν ο Κίσινγκερ το χτύπημα των ατίθασων γκρεκών για να τους δαμάσει! Να ακούνε έναν άρχοντα να πηγαινοφέρνει τον ειρμό του με κινδυνολογίες του τύπου «είμαστε στο χείλος του γκρεμού…» και αντί να ενθαρρύνει τους συνεργάτες του να τον εμπιστευτούν, κήρυττε την αντιπάθειά του για τις κινδυνολογίες πέφτοντας στην παγίδα των λόγων του. Και κανένας υπάλληλος δεν αντέδρασε. Και γιατί άλλωστε; Αυτόν το Δήμαρχο τους επέβαλαν, μ’ αυτόν θα προσαρμοστούν. Κάπως έτσι εθίζεσαι στην φαμφαρολογία δολοφονώντας τη γλώσσα σου ως Έλλην. Αφού γραμμένα τα είχες δήμαρχε δε μπορούσες να τα διαβάσεις; Να τα δώσεις και σε κάποιον φιλόλογο να τα βάλει σε μια σειρά; Δεν είναι κακό! Τώρα όσο για τις υποσχέσεις για ισότητα και αξιοκρατία θα βγουν στο φως σιγά- σιγά, γιατί τα είπαν κι άλλοι πριν από σένα και τη βάψαμε.


Η ΠΥΛΗ