Ακριβώς σαν τον Φιτζέραλντ και τη Μέριλιν, ο Έλβις είχε τα πάντα, αλλά χρειαζόταν περισσότερα από αυτά που μπορούσε να του προσφέρει η ζωή. Έχει ειπωθεί πως ο Έλβις ήταν ο πρώτος λευκός άντρας που τραγούδησε σαν νέγρος. Αυτό είναι ανακριβές σε ... ιστορικό επίπεδο, αλλά απόλυτα αληθές σε πολιτιστικό. Η ουσία είναι ότι, όταν το 1956 ο Έλβις άρχισε να σαλεύει τους γοφούς του και ο Εντ Σάλιβαν αρνήθηκε να τον προβάλει στην τηλεόραση, ολόκληρη η Αμερική έπεσε σε έναν παροξυσμό σεξουαλικής φρενίτιδας, που αναπόφευκτα οδήγησε στον ψυχεδελικό ακτιβισμό της δεκαετίας του ’60. Ο Έλβις, αυτός ο ντροπαλός νταλικέρης που προσκυνούσε τη μαμά του και που ποτέ δεν έβριζε μπροστά της, άλλαξε τον κόσμο για πάντα.
Πόσο σημαντική άραγε θα ήταν η ιστορία του εικοστού αιώνα, αν αφαιρούσαμε το κεφάλαιο της ποπ κουλτούρας; Ξέρω, ναι, υπάρχουν πολλοί λόγοι, για να πιστέψουμε ότι ο Έλβις είναι νεκρός, ότι πέθανε μόνος στην μπανιέρα του το βράδυ της 16ης Αυγούστου του 1977. Όταν η μοναδική αντιπαράθεση προέρχεται από μισότρελους οπαδούς και κίτρινα ταμπλόιντ, είναι εύκολο να απορρίψουμε την πιθανότητα ο Βασιλιάς να είναι ακόμη ανάμεσά μας. Παρ’ όλα αυτά, οι συνθήκες που περιβάλλουν το «θάνατο» του Έλβις είναι ιδιαίτερα μυστηριώδεις. Όπως προκύπτει, υπάρχουν πολλά στοιχεία που υποδεικνύουν πως ο Έλβις είναι ζωντανός.
Το μνήμα
Το όνομα του Έλβις είναι σκαλισμένο λαθεμένα στην επιτύμβια πλάκα του μνήματός του. Το πλήρες όνομά του είναι Έλβις Άρον Πρίσλεϊ, αλλά στον τάφο του το μεσαίο όνομα είναι γραμμένο με δύο άλφα. Ο πατέρας του δεν θα άφηνε ποτέ κάτι τέτοιο να συμβεί. Στο παρελθόν είχε σημειωθεί λάθος στο πιστοποιητικό γέννησής του, οι νομικές διαδικασίες στις οποίες ενεπλάκη ο Βέρνον Πρίσλεϊ, προκειμένου να αποκαταστήσει το όνομα του γιου του, ήταν χρονοβόρες. Η μοναδικότητα του ονόματος του Έλβις ήταν σημαντική για την οικογένεια Πρίσλεϊ. Και κάτι ακόμη: Ο Έλβις, που λάτρευε τη μητέρα του, είχε εκδηλώσει την επιθυμία να θαφτεί δίπλα της. Ο τωρινός τάφος του, όμως, βρίσκεται ανάμεσα σε αυτούς του πατέρα του και της γιαγιάς του. Πώς επέτρεψαν οι άνθρωποι που ήταν κοντά στον Έλβις να συμβεί κάτι τέτοιο; Ο Έλβις ήταν προληπτικός. Ποτέ δεν θα προκαλούσε τη μοίρα τοποθετώντας το αληθινό όνομά του σε ένα μνήμα, ούτε θα καταπατούσε το έδαφος δίπλα στη μητέρα του χωρίς να είναι έτοιμος να αναπαυθεί πλάι της.
Η ληξιαρχική πράξη θανάτου
Ο Έλβις ήταν ιδιαίτερα ματαιόδοξος και ντρεπόταν για το βάρος που είχε πάρει το καλοκαίρι του 1977. Παρόλο που εκείνες τις μέρες ζύγιζε περίπου 125 κιλά, η ληξιαρχική πράξη θανάτου του τον εμφανίζει μόλις στα 85 κιλά! Ποιος ευθύνεται για αυτή την παραποίηση; Άραγε ήταν αποτέλεσμα της ίδιας της ματαιόδοξης φύσης του ή μήπως ο Έλβις φρόντισε να τακτοποιήσει προσεκτικά τις εκκρεμότητές του προτού αποχωρίσει από το προσκήνιο; Άγνωστο, μια και το αρχικό πιστοποιητικό εξαφανίστηκε από τα αρχεία, ενώ το τωρινό έγγραφο χρονολογείται δύο μήνες έπειτα από τον υποτιθέμενο θάνατό του.
Η θεωρία του κέρινου ομοιώματος
Αυτή η θέση μπορεί να είναι αρκετά πειστική για όσους εξετάσουν τα γεγονότα προσεκτικά. Το φέρετρο του Έλβις χρειάστηκε πολλούς μεταφορείς, μια και ζύγιζε 450 κιλά. Μάρτυρες αναφέρουν πως ο αέρας γύρω από το φέρετρο ήταν δροσερός. Πιθανολογείται ότι το φέρετρο ήταν εξοπλισμένο με ένα εξάρτημα ανακύκλωσης κρύου αέρα, ώστε το κέρινο ομοίωμα να μείνει ανεπηρέαστο από την ατμόσφαιρα. Ένα ομοίωμα – ρέπλικα, σχεδιασμένο κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να ξεγελάσει τους παριστάμενους στην κηδεία. Και πώς κατάφερε η οικογένεια Πρίσλεϊ να βρει ένα φέρετρο βάρους 450 κιλών μέσα σε μία μέρα; Ο Έλβις θάφτηκε την επομένη του «θανάτου» του, χρειαζόταν ωστόσο μεγαλύτερο διάστημα, προκειμένου να ετοιμαστεί ένα τόσο ιδιότυπο κατασκεύασμα. Γιατί η κηδεία έγινε τόσο βιαστικά; Ορισμένοι ισχυρίζονται πως το άμεσο της τελετής απέβλεπε στο να αποτρέψει τους μεγαλύτερους λάτρεις του Βασιλιά (επικεφαλείς των φαν κλαμπ, σωσίες, ερευνητές, δημοσιογράφους) από το να προλάβουν να παραβρεθούν στην κηδεία. Ήταν οι πιο επίφοβοι να αναγνωρίσουν τα ψεγάδια στο ομοίωμα. Τα οποία δεν ήταν και λίγα: Ο Έλβις ήταν κάτοχος μαύρης ζώνης στο καράτε και τα χέρια του ήταν γεμάτα κάλους και αμυχές, όμως το σώμα στο φέρετρο είχε απαλές και περιποιημένες παλάμες. Ακόμη, το πτώμα εμφανιζόταν να έχει πλαδαρή μύτη και ανασηκωμένα φρύδια, χαρακτηριστικά αταίριαστα με τη φυσιογνωμία του Έλβις, ενώ μία από τις φαβορίτες του ήταν χαλαρή και κρεμόταν. Αναφέρεται πως απαιτήθηκε η συνδρομή κομμωτή, για να την κολλήσουν.
Ασυνήθιστη συμπεριφορά
1) Δύο ώρες από τη στιγμή που ο θάνατος του Έλβις ανακοινώθηκε επίσημα, ένας άντρας με το όνομα Τζον Μπάροους, το οποίο ο Έλβις συχνά χρησιμοποιούσε ως ψευδώνυμο, αγόρασε με μετρητά ένα εισιτήριο για το Μπουένος Άιρες.
2) Ορισμένα βιβλία, που ο ίδιος θεωρούσε σαν τα πιο πολύτιμα αποκτήματά του (η Βίβλος, φαρμακευτικά εγχειρίδια, βιβλία μεταφυσικής, το Βιβλίο Αριθμών του Chiro και η αυτοβιογραφία του Γιόγκι), εξαφανίστηκαν. Η τύχη τους αγνοείται μέχρι και σήμερα.
3) Λίγες μέρες πριν τον υποτιθέμενο θάνατό του, η συμπεριφορά του δεν θύμιζε αυτή ενός ανθρώπου που επρόκειτο να ξεκινήσει μια μεγάλη περιοδεία στις ΗΠΑ. Δεν είχε παραγγείλει κανένα καινούργιο κοστούμι, παρότι είχε βαρύνει 25 κιλά, ενώ στην τελευταία εμφάνισή του, στη Χαβάη, αποχαιρέτησε το κοινό με την κραυγή «Αντιός», κάτι που δεν είχε ξανακάνει ποτέ. Ως τότε, έκλεινε τις συναυλίες του με τη φράση «Θα σας ξαναδώ». Γιατί επέλεξε μία επωδό με βαρύτητα τελευταίου αποχαιρετισμού;
4) Η δισκογραφική του εταιρεία επέδειξε ασυνήθιστη διορατικότητα, ανατυπώνοντας εκατομμύρια αντίτυπα από τις δουλειές του Έλβις λίγο πριν από τον Αύγουστο του 1977. Όπως είναι φυσικό, η ανακοίνωση του θανάτου επέφερε έκρηξη στις πωλήσεις.
5) Δύο μέρες πριν το μοιραίο, ο Έλβις τηλεφώνησε σε μια φίλη του, τη δεσποινίδα Φόστερ, για να της ανακοινώσει πως δεν σκόπευε να ξεκινήσει την περιοδεία του. «Την ακύρωσες;» τον ρώτησε η Φόστερ, «μήπως είσαι άρρωστος;». Ο Έλβις απάντησε αρνητικά και στις δύο ερωτήσεις. Της ζήτησε να μην τον ρωτήσει τίποτε άλλο και της είπε πως όλα θα πήγαιναν καλά, αρκεί να μην πίστευε σε όσα θα έγραφαν οι εφημερίδες τις επόμενες μέρες. Ο συγγραφέας του βιβλίου «Έλβις, πού είσαι;» υπογραμμίζει ότι η Φόστερ έκανε το τεστ της αλήθειας, για να ελεγχθούν τα λεγόμενά της. Το τεστ βγήκε θετικό. Η Φόστερ δεν είχε πει ψέματα.
6) Μία μέρα μετά το «θάνατο», μία πρώην ερωμένη του Έλβις, η Λούσι ντε Μπάρμπον, δέχτηκε ένα τριαντάφυλλο με το ταχυδρομείο. Ο αποστολέας υπέγραφε με το ψευδώνυμο «Ελ Λάνσελοτ», ένα χαϊδευτικό του Έλβις, γνωστό μονάχα μεταξύ τους. Τα λουλούδια δεν στέλνονται μέσα από τον τάφο. Αυτός ήταν ο τρόπος του Έλβις, για να δείξει στην Λούσι ότι ήταν ζωντανός.
Το βιβλίο των αριθμών του Chiro
Η αριθμολογία ασκούσε μια παράξενη γοητεία στον Έλβις, την οποία έτρεφε διαβάζοντας το βιβλίο των αριθμών του Chiro. Η θεωρία ότι ο Βασιλιάς ενορχήστρωσε το θάνατό του ενισχύεται, αν συνυπολογίσουμε τη βαρύτητα της ημερομηνίας του θανάτου του: 16 Αυγούστου 1977. Προσθέτοντας τους αριθμούς 16, 8 και 1977, παίρνουμε το άθροισμα 2001. Πρόκειται για τον τίτλο της αγαπημένης ταινίας του Έλβις, όπου ο ήρωας σχεδιάζει την αθανασία του ξαπλωμένος σε μια μπανιέρα. Ο Έλβις περνούσε ένα μεγάλο διάστημα της ημέρας του κάνοντας ακριβώς το ίδιο πράγμα: Αναλογιζόταν τη μεταθανάτια υπόστασή του. Συμπτωματικά, το μπάνιο είναι ο χώρος που βρέθηκε το πτώμα του Έλβις.
Κίνητρα
1) Ο Έλβις κινδύνευε. Συνεργαζόμενος με μία αερομεταφορική – κτηματομεσιτική εταιρεία που είχε δεσμούς με τη μαφία, βρέθηκε να χάνει 10.000.000 δολάρια. Πιθανολογείται ότι διαπραγματευόταν με την αμερικάνικη κυβέρνηση, προκειμένου να βοηθήσει, ώστε να αποκαλυφθεί το οργανωμένο έγκλημα, με αντάλλαγμα την ένταξή του σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων.
2) Ο Έλβις ήταν δέσμιος της ίδιας της δόξας του. Καταδιωκόταν από τους fan του σε τόσο υπερβολικό βαθμό, ώστε κάποτε που αρρώστησε, στο Λας Βέγκας, οι γιατροί αδυνατούσαν να του παράσχουν περίθαλψη, καθώς το νοσοκομείο είχε κατακλυστεί από τους οπαδούς του. Δεχόταν απειλές, ανησυχούσε για τη ζωή της συζύγου και της κόρης του, έστελνε σωσίες του να κυκλοφορούν στους δρόμους, για να μπορέσει να βγει από την Γκρέισλαντ.
3) Το τέλος πλησίαζε. Στα 42 του ο Έλβις έβλεπε τον εαυτό του να μαραζώνει. Τα μαλλιά του γκριζάριζαν, το κορμί του φούσκωνε, η φωνή του ατονούσε. Κατρακυλούσε, αλλά ήταν πολύ περήφανος, για να πέσει κλαψουρίζοντας.
4) Ο θάνατος σαγήνευε τον Έλβις. Συχνά, τις μεταμεσονύκτιες ώρες, επισκεπτόταν νεκροταφεία μαζί με τους στενούς του φίλους. Μια φορά οργάνωσε ένα καλοδουλεμένο πιστολίδι με άσφαιρα, μόνο και μόνο για να παρακολουθήσει τις αντιδράσεις των κοντινών του στην περίπτωση που θα πέθαινε.
5) Ένα από τα αγαπημένα βιβλία του Έλβις ήταν η αυτοβιογραφία του Γιόγκι. Το κεντρικό θέμα του βιβλίου είναι η απάρνηση του πλούτου και της ιδιοκτησίας για χάρη της πνευματικής πληρότητας.
Τα μέσα
Ο Έλβις είχε τα μέσα για να οργανώσει τον ψεύτικο θάνατό του. Πολλοί τον κατηγορούσαν ότι κατέστρεφε τον εαυτό του με τα ναρκωτικά, στην πραγματικότητα ωστόσο ήταν ειδήμονας στη φαρμακολογία. Γνώριζε με ποιο τρόπο μπορούσε να διαχειριστεί τις ουσίες, προκειμένου να φτάσει σε μια κατάσταση κοντινή στον θάνατο, όχι όμως μοιραία. Επιπροσθέτως, η εμπειρία του στις πολεμικές τέχνες του επέτρεπε να ελαττώνει τους παλμούς της καρδιάς και το ρυθμό της αναπνοής του, προκειμένου να υποκριθεί το νεκρό.
Ο μάνατζερ του Έλβις, συνταγματάρχης Τομ Πάρκερ, είχε επινοήσει κατά το παρελθόν μία πλαστή ταυτότητα για τον εαυτό του. Έφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες σαν μετανάστης από την Ολλανδία, αλλά γρήγορα κατάφερε να αποκτήσει αμερικάνικη ταυτότητα, διαβατήριο, πιστοποιητικό γέννησης, άδεια οδήγησης και αριθμό κοινωνικής ασφάλισης. Θα του ήταν ακατόρθωτο να δώσει και στον Έλβις μια καινούργια ζωή;
Εκτός από τις επαφές του με την αμερικάνικη κυβέρνηση μέσω του προγράμματος προστασίας μαρτύρων, ο Έλβις είχε απευθείας επικοινωνία και με τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Πολλά κυβερνητικά έγγραφα τον εμφανίζουν να ταξιδεύει με το ψευδώνυμο Τζον Μπάροουζ. Δεν είναι απίθανο μάλιστα να εργαζόταν για την κυβέρνηση ως πράκτορας.
Ινκόγκνιτο επιστροφή
Η ιστορία του Οράιον, του μασκοφόρου τραγουδιστή που έμοιαζε με τον Έλβις, τραγουδούσε σαν τον Έλβις και χόρευε σαν τον Έλβις, συνεχίζει να κάνει το γύρο του κόσμου. Μια κοπέλα ισχυρίστηκε πως, ανεβαίνοντας σε ένα λεωφορείο, είδε δύο Οράιον να κουβεντιάζουν στα πίσω καθίσματα, μέχρι που ο ένας την παρατήρησε και κρύφτηκε. Η ομοιότητά του με τον Έλβις ήταν ανατριχιαστική…
Σύντομα ο Οράιον έγινε ήρωας μυθιστορήματος από την Γκέιλ Μπρούερ-Τζόρτζιο με θέμα έναν θρυλικό περφόρμερ που χρησιμοποιούσε διαφορετικές ταυτότητες και που είχε υποκριθεί το θάνατό του. Τα επεισόδια του βιβλίου είχαν εντυπωσιακές ομοιότητες με τη ζωή του Έλβις. Ήταν άραγε απλά μία περίπτωση όπου η τέχνη μιμούνταν τη ζωή;
Το 1981 μία οργανωμένη έρευνα γύρω από τα αίτια του θανάτου του Έλβις οδήγησε στην αποχώρηση του Οράιον από τη σκηνή. Ταυτόχρονα, το βιβλίο της Μπρούερ-Τζόρτζιο αποσύρθηκε κι αυτό. Η έκδοσή του ανακλήθηκε από τον εκδότη. Παρεμπιπτόντως, επρόκειτο για τον ίδιο εκδοτικό οίκο που εκπροσωπούσε τον Έλβις.
Ο Έλβις ζει;
Απ’ ό,τι φαίνεται, ο Έλβις αξίζει περισσότερο νεκρός παρά ζωντανός. Υποκρινόμενος το νεκρό, ζώντας «επαναπατρισμένος», είναι ασφαλής από τους οπαδούς του και από τη μαφία. Η δισκογραφική εταιρεία, η οικογένεια και οι μάνατζέρ του απ’ την άλλη εξακολουθούν να δρέπουν τεράστια οικονομικά οφέλη από τα δικαιώματα και τη φιλολογία γύρω από το μύθο του.
Εκτός από ένα πράγμα: Κανείς δεν έχει εισπράξει την ασφάλεια ζωής του!
https://olympia.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου