Γιατί τελικά οι αριθμοί του Covid-19 δεν είναι απειλητικοί

Οι σχετικές στατιστικές εξελίσσονται με πολύ λιγότερο ανησυχητικό τρόπο από τους πανικόβλητους τίτλους των μέσων ενημέρωσης


Eπειδή μπορεί να ακούγεται στυγνά, οι οικονομικές και πολιτικές επιπτώσεις της πανδημίας του κορωναϊού τελικά θα καθοριστούν από τα επιδημιολογικά και κλινικά δεδομένα. Ευτυχώς, στην προκειμένη περίπτωση, οι σχετικές στατιστικές τάσεις αναπτύσσονται με πολύ λιγότερο ανησυχητικό τρόπο από ό,τι οι πανικόβλητοι τίτλοι των μέσων ενημέρωσης ενδέχεται να προτείνουν

Ο ένας θάνατος είναι τραγωδία. Ένα εκατομμύριο θάνατοι είναι ένα στατιστικό στοιχείο.


Είτε ο Στάλιν το είπε ή όχι, είναι μια σκληρά ακριβής περιγραφή της οικονομικής πραγματικότητας.



*του Anatole Kaletsky [project-syndicate.org]

Ο παγκόσμιος πανικός για τον νέο κορωναϊό, COVID-19, είναι κατανοητός, επειδή κάθε πρόωρος θάνατος είναι ανθρώπινη τραγωδία. Αλλά, όπως και να ακούγεται, ο οικονομικός και πολιτικός αντίκτυπος αυτής της πανδημίας τελικά θα καθοριστεί από τους αριθμούς. Ευτυχώς, σε αυτή την περίπτωση, οι σχετικές στατιστικές εξελίσσονται με πολύ λιγότερο ανησυχητικό τρόπο από ό, τι θα μπορούσαν να προτείνουν οι πανικόβλητοι τίτλοι των μέσων ενημέρωσης.

Αυτοί οι τίτλοι ενδέχεται να γίνουν ακόμα πιο υστερικοί τις ερχόμενες εβδομάδες, διότι οι ΗΠΑ έχουν μόλις αρχίσει να εκτελούν εκτεταμένες δοκιμές με κορωναϊούς. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο αριθμός των Αμερικανών που χαρακτηρίζονται ως ...νοσούντες και θανώντες από τον COVID-19 θα κλιμακωθούν γρήγορα, με χρηματοδοτική και οικονομική αντίληψη να ανταποκρίνεται ανάλογα, πριν η κοινή γνώμη στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο αρχίσει να ηρεμεί μέχρι τα τέλη Απριλίου ή Μαΐου. Όμως, όποια και αν είναι η ακριβής χρονική στιγμή, τα στατιστικά στοιχεία των δύο μηνών από την έναρξη της επιδημίας υποδηλώνουν ότι ο COVID-19 θα έχει αμελητέες συνέπειες για την υγεία και τη θνησιμότητα παγκοσμίως, εκτός από την επαρχία Hubei της Κίνας, όπου ξεκίνησε η επιδημία.

Τα παρακάτω διαγράμματα μιλούν από μόνα τους σε όποιον κατανοεί την εκθετική σύνθεσή του σε οποιαδήποτε διαδικασία μετάδοσης. Τα τέσσερα παρακάτω διαγράμματα δείχνουν πώς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι πολιτικοί και οι επενδυτές βλέπουν την απειλή του κορωναϊού. Σε όλες τις χώρες όπου έχουν ξεκινήσει μεγάλα κρούσματα, τα επίπεδα μόλυνσης κλιμακώνονται σχεδόν κατακόρυφα και προφανώς ακολουθούν το αρχικό πρότυπο στο Hubei, με τον αριθμό των θυμάτων να διπλασιάζονται κάθε 3-4 ημέρες. Αλλά σημειώστε την τεράστια διαφορά μεταξύ των κλιμάκων αυτών των φαινομενικά παρόμοιων επιδημιών (που φαίνονται στα αριστερά και στα δεξιά των διαγραμμάτων).

Στο Hubei, 40.000 άνθρωποι είχαν μολυνθεί τις πρώτες τρεις εβδομάδες της επιδημίας. Τα συγκρίσιμα στοιχεία για τις πρώτες τρεις εβδομάδες των επιδημιών στη Νότια Κορέα και την Ιταλία, χώρες που επλήγησαν περισσότερο από την Κίνα, ήταν 5.000 και 2.500 αντίστοιχα.



Ο επόμενος πίνακας προτείνει έναν διαφορετικό και πιο ουσιαστικό τρόπο να εξετάσουμε την παγκόσμια εξάπλωση του κορωναϊού. Δείχνει επίσης μια εντυπωσιακή ομοιότητα μεταξύ των επιδημιών στο Hubei και σε άλλες περιοχές, αλλά με ένα πολύ διαφορετικό μήνυμα. Σε κάθε πληγείσα περιοχή, η εξάπλωση του ιού, που παρουσιάζεται εδώ σε λογαριθμική κλίμακα (όπως είναι κατάλληλη για οποιαδήποτε εκθετική διαδικασία μόλυνσης), επιβραδύνεται σχεδόν σε στατικά, περίπου σύμφωνα με την εμπειρία του Hubei. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προτιμούν την εντυπωσιακή γραμμική ιστορία που εξάγει την εμπειρία του Hubei σε μια παγκόσμια αποκάλυψη με εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια θύματα. Το πιο περίεργο είναι ότι πολλοί πολιτικοί και επαγγελματίες του τομέα της υγείας προωθούν αυτή την παραπλανητική άποψη.



Αν αναγνωρίσουμε ότι η μόλυνση είναι μια εκθετική διαδικασία που είναι ανάλογη με τον πληθυσμό, τότε τα στοιχεία μέχρι στιγμής απέχουν πολύ από την αποκάλυψη. Η επιτυχία της Κίνας στη σταθεροποίηση του ποσοστού μόλυνσης σε 4-6 εβδομάδες μοιάζει να αντικατοπτρίζεται σε τρεις από τις τέσσερις άλλες ασιατικές χώρες με αρκετό αριθμό περιπτώσεων και διάρκεια επιδημίας για να αρχίσει να αντλεί συναφή συμπεράσματα: τη Σιγκαπούρη, την Ιαπωνία και το Χονγκ Κονγκ. Ενώ η πρόσφατη αύξηση των κορεατικών υποθέσεων φαίνεται πολύ πιο ανησυχητική, όπως και η επιδημία στη Βόρεια Ιταλία, οι εκθετικές τάσεις και στις δύο χώρες έχουν υποχωρήσει από κυρτή έως κοίλη, σχεδόν παράλληλες με τις εμπειρίες περίπου ένα μήνα νωρίτερα στο Χονγκ Κονγκ, τη Σιγκαπούρη , την Ιαπωνία και την Κίνα εκτός της επαρχίας Hubei.

Αφήνοντας στην άκρη το Hubei, όπου ο ιός αφέθηκε να πολλαπλασιαστεί ανεξέλεγκτα για ένα μήνα ή περισσότερο, το ασυμπτωματικό επίπεδο λοίμωξης στο οποίο όλες οι γραμμές φαίνεται να συγκλίνουν είναι μεταξύ 10-100 περιπτώσεων ανά εκατομμύριο πληθυσμού, ή μεταξύ του ενός δέκατου και του ενός εκατοστού του επιβεβαιωμένου ποσοστού μόλυνσης 1,100 ανά εκατομμύριο στο Hubei. Τα στοιχεία από όλες τις μολυσμένες περιοχές, ακόμη και στην επαρχία Hubei, είναι ότι η εξάπλωση του ιού πέφτει σε αμελητέο επίπεδο όταν η καμπύλη μόλυνσης επιπεδωθεί, ίσως επειδή οι ασθενείς που έχουν μολυνθεί σοβαρά έχουν απομονωθεί και υποβληθεί σε θεραπεία, την ίδια στιγμή που οι μολυσμένοι από μη συμπτωματικούς φορείς είναι στην πραγματικότητα πολύ πιο αδύναμοι από ό, τι αρχικά φοβόντουσαν.

Έτσι, αντί να προετοιμαστείτε για ένα κινηματογραφικό σενάριο καταστροφών, στο οποίο αυταρχικές κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο περικλείουν δισεκατομμύρια ανθρώπους και τους φυλάττουν σε κλειστούς χώρους τύπου Hubei, φαίνεται πιο λογικό να περιμένουμε κάτι σαν το ακόλουθο σενάριο. Για κάθε εκατομμύριο ανθρώπους στον παγκόσμιο πληθυσμό, 10-100 μοιάζουν πιθανό να πιάσουν τον ιό σε παρατηρήσιμη μορφή. Με πληθυσμό 7,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως, ο αριθμός των ανθρώπων με κορωναϊό παγκοσμίως, πέραν των περισσότερων από 67.000 ασθενών που έχουν ήδη διαγνωστεί στην επαρχία Hubei, θα αυξηθεί από σχεδόν 40.000 σήμερα σε 75.000 έως 750.000.

Αυτό μπορεί να φαίνεται πολύ ευρύ φάσμα αβεβαιότητας, αλλά το σημαντικό είναι ότι ακόμη και η κορυφή αυτής της σειράς είναι πολύ χαμηλότερη από τα χειρότερα σενάρια που κυριαρχούν επί του παρόντος στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Επιπλέον, για να κρίνουμε από την κλινική εμπειρία στις ασιατικές χώρες με αξιοπρεπή συστήματα υγειονομικής περίθαλψης και διαχείρισης, μόνο το 2-3% αυτών των ασθενών είναι πιθανό να πεθάνουν. Στη Σιγκαπούρη, τη χώρα με το υψηλότερο αρχικό ποσοστό κατά κεφαλήν μόλυνσης μετά την Κίνα, δεν έχει πεθάνει ούτε ένας ασθενής με κορωναϊό μέχρι τώρα.

Βεβαίως, ο αριθμός των νεκρών στις φτωχές χώρες με λιγότερο αποτελεσματική υγειονομική περίθαλψη θα είναι πιθανώς πολύ υψηλότερος. Ωστόσο, ακόμη και αν ο παγκόσμιος αριθμός θανάτων ήταν τέσσερις ή πέντε φορές υψηλότερος από την πείρα σε προηγμένες ασιατικές χώρες, λέει 10% θνησιμότητα αντί για 2-3%, που θα σήμαινε μεταξύ 7.500 και 75.000 θανάτους παγκοσμίως, πέραν των 2.800 ασθενών που έχουν ήδη πεθάνει στο Hubei. Αυτό θα ήταν μια ανθρώπινη τραγωδία. Αλλά ως στατιστικό στοιχείο με οικονομικό ή πολιτικό αντίκτυπο, θα ήταν απλώς ένα ανεπαίσθητο σφάλμα σε σύγκριση με τα 55 εκατομμύρια ανθρώπων παγκοσμίως που πεθαίνουν κάτω από κανονικές συνθήκες υγείας και θνησιμότητας κάθε χρόνο.

*Ο Anatole Kaletsky είναι επικεφαλής οικονομολόγος και συμπρόεδρος του Gavekal Dragonomics.

Πρώην αρθρογράφος στους Times του Λονδίνου, στους διεθνείς New York Times και στους Financial Times, είναι ο συντάκτης του «καπιταλισμού 4.0»: The Birth of a New Economy in the Aftermath of Crisis.

Το βιβλίο του The costs of default που κυκλοφόρησε το 1985, έγινε ένα ισχυρό χαρτί για τις λατινοαμερικανικές και ασιατικές κυβερνήσεις που διαπραγματεύονταν τις αδυναμίες του χρέους και τις αναδιαρθρώσεις με τις τράπεζες και το ΔΝΤ.

https://kourdistoportocali.com/read-this/giati-oi-arithmoi-toy-covid-19-den-einai-apeilitikoi/