ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ

Πουλάκι αναστέναζε ʽς τον άγιον Νικόλα,

Και μαραθήκαν τα κλαδιά σʼ όλα τα περιβόλια

Στους κάμπους όπʼ ακούσθηκαν μαράθηκαν τα χόρτα.

Τʼ άκουσαν και δυο Έλληνες, δυο Ανατολικιώτες.

«Τʼ έχεις, πουλάκι μου και κλαις ʽς τον ήλιο και μαδιέσαι;

-Αντίπροψες εδιάβηκα από το Καρπενήσι,

Ήκουσα να συνομιλούν ΄ς του Σκόντρα το τζαδήρι

κι έλεγαν ʽς το συμβούλιον το κάτω το χαμπέρι

ο Μάρκος εσκοτώθηκεν μα έσφαξε χιλίους.

Ο Σκόντρας όταν το ʽμαθε , πολύ του κακοφάνη

Ευθύς το άτι εζήτησεν να το καβαλικεύσει

-Άντε να πάμε ασκέρι μου, ʽς το έρημο Βραχώρι.

Εβγήκαν και ξεπέζευσαν εις της Γουριάς τον κάμπο, έστησαν τα τζαδήρια τους, έδεσαν τʼ αλογά τους,

και ήλθανε να πολεμούν τους Ανατολικιώτες

σκοτώθη κι ένας μπίμπασης, ο πρώτος σερασκέρης,

κι ο Σκόντρας όταν το ʽμαθε πολύ του κακοφάνη.

Τον Τζελδιμπέη έκραξε, κρυφά τον κουβεντιάζει

Να δώσει λόγον ʽς τον Μοριά ʽς της Πάτρας το καστέλι

Να πάρουν τʼ Ανατολικό κι αυτό το Μεσολόγγι.

Ομέρ πασιάς εφώναξε από τον Αϊθανάση:

-Τι λες αυτού μπρε Σκόντρα μου, και συ παλιοχαλδούπη;

Εδώ δεν είνʼ το Βίντινι , ούτε το Σερασκέρι

Εδώ το λένε Κάρελι, πʼ έχει καπετανέους.

Είνʼ ο Μακρής απʼ το Ζυγό κι ο Τζόγκας από πέρα

Είναι κι ο Κώστας Μπότζαρης, ο αδελφός του Μάρκου.

Όθεν κι αν βγάλουν το σπαθί, σηκώνουν το ντουφέκι,

μπροστά Τούρκος δεν φαίνεται.



Δ.Σ