Κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2014 οι φορολογούμενοι θα κληθούν να πληρώσουν περί τα 6 δισ. Ευρώ που αθροίζουν έξι διαφορετικοί φόροι.
Μέχρι τώρα έχουμε πάνω 2,6 εκατ. φορολογούμενους να χρωστάνε περί τα 65 δισ. Ευρώ. Το ερώτημα είναι στο τέλος του χρόνου κατά πόσο θα ξεπεραστεί ο αριθμός των 3 εκατ. φορολογουμένων με ληξιπρόθεσμες οφειλές και το άθροισμα των 70 δισ. Ευρώ ανεξόφλητων οφειλών;
Με μαθηματική ακρίβεια συνεχίζουμε να βυθιζόμαστε, χωρίς να λάβουμε υπόψη την πτώση των εξαγωγών, παρά την... μείωση του εργατικού κόστους.
Στο τέλος του 2012 ο αριθμός όσων χρωστούσαν στην εφορία ληξιπρόθεσμες οφειλές ήταν 1,274 εκατ. φορολογούμενοι και τον Ιανουάριο του 2014 είχαν φτάσει τα 2,653 εκατ. φορολογούμενοι.
Η υπέρβαση του αριθμού των 3 εκατ. φορολογουμένων με ληξιπρόθεσμες οφειλές αποτελεί συμβολικό μέγεθος, καθώς για πρώτη φορά οι έχοντες ληξιπρόθεσμες θα υπερβούν το 50% του συνόλου των φορολογουμένων που υπολογίζονται στα 5,8 εκατ.
Οι εξαγωγές συνεχίζουν να διαλύονται ενώ ο μόνος τομέας που κρατά όρθια τη χώρα, εκτός των δανειστών, είναι η ευμετάβλητη τουριστική κίνηση, χάρη σε μια ευνοϊκή διεθνή συγκυρία( Αναταραχή στη Μέση Ανατολή, υψηλά έσοδα από πετρέλαιο στη Ρωσία, διεθνής «φούσκα» ρευστότητας…).
Τα μνημόνια τελείωσαν μαζί με τις δόσεις και οι φορολογούμενοι εξαντλήθηκαν, αν κρίνει κάποιος από τον τρόπο που αυξάνονται οι ανεξόφλητες οφειλές προς το δημόσιο.
Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ προς το παρόν αρνούνται να δουν την πραγματικότητα του αδιεξόδου που συνθέτουν το υψηλό κόστος της φορολογίας και των ασφαλιστικών εισφορών στην οικονομία.
Αναλώνουν το χρόνο τους στην εφεύρεση πολιτικών για το πως θα εισπράξουν, ό,τι έχει απομείνει στο υστέρημα των καταθετών με απειλές κατασχέσεων λογαριασμών και ακινήτων, καθώς οι κύριες δυνάμεις του πολιτικού συστήματος είναι παγιδευμένες στην αντίληψη λεφτά υπάρχουν.
Όταν καταλάβουν πως λεφτά δεν υπάρχουν και πως το ζητούμενο είναι πως θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις συσσώρευσης καταθέσεων, τότε θα αρχίσει να φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ.
Μετά τη χρεοκοπία το πολιτικό σύστημα επέλεξε να κερδίσει χρόνο εξασφαλίζοντας του απαραίτητους πόρους με δύο τρόπους. Ο ένας είναι η εξασφάλιση των δόσεων της τρόικα υποδυόμενο πως κάνει μεταρρυθμίσεις. Και ο άλλος η αφαίμαξη των καταθέσεων μέσω της φορολογίας και η αναδιανομή τους χωρίς κριτήρια στο πελατειακό σύστημα.
Αμφότερα, το 2014 φαίνεται να φτάνουν στο τέλος τους.
Τα πολιτικά κόμματα που φέρουν τη ευθύνη της χρεοκοπίας αντί να επιλέξουν την φυγή προς τα εμπρός, για άλλη μια φορά επιλέγουν εξάντληση των εναπομεινάντων πόρων μέσω της ακινησίας.
Το πολιτικό αδιέξοδο όμως τώρα είναι φανερό για το σύνολο του πολιτικού κόσμου, καθώς καταρρέει και μύθος της εναλλακτικής πρότασης που αποτελούσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Η αδυναμία να εμφανίσει αύξηση των δυνάμεων στις τελευταίες εκλογές έχει στείλει το μήνυμα του αδιεξόδου στις αντιφατικές δυνάμεις που τον αποτελούν και οι κραδασμοί στο εσωτερικό του είναι ήδη πολύ ισχυροί.
Στο κυβερνητικό στρατόπεδο φαίνεται πως επέλεξαν την «αυτοκτονία» αντί της φυγής προς τα εμπρός. Αντί της επιτάχυνσης των μεταρρυθμίσεων επέλεξαν να ανταμείψουν το υπεύθυνο των Greek statistics με μια αργομισθία και το ζήτημα των τιμών που δεν πέφτουν παρά τη ύφεση το ανέθεσαν στο κ. Γιακουμάτο να το αντιμετωπίσει δια της μεθόδου της «βασκανίας» στα τηλεοπτικά παράθυρα…
Η χώρα πλησιάζει σε κρίσιμη καμπή σύγκρουσης με την πραγματικότητα και οι πιθανές πρόωρες εκλογές ενδεχομένως να κρύβουν εκπλήξεις προς όλες τις κατευθύνσεις.
Κατ΄ αυτήν τη έννοια το ρίσκο τους επόμενους μήνες για την Ελλάδα θα αυξηθεί υπέρμετρα και πάλι.
Υπό το πρίσμα αυτών των εξελίξεων θα πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη προσοχή στη τελευταία έκθεση της S&P για τις ελληνικές τράπεζες.
Όπου οίκος τοποθέτησε τις ελληνικές τράπεζες στην υψηλότερη κατηγορία ρίσκου, στο πλαίσιο της αξιολόγησης για τον κίνδυνο του τραπεζικού συστήματος (BICRA).
Ο οίκος χρησιμοποιεί ένα σύστημα από το 1 μέχρι το 10 με το 1 να αντιπροσωπεύει το χαμηλότερο ρίσκο. Άλλες χώρες στην ομάδα 10 είναι η Αίγυπτος και η Λευκορωσία, σημειώνει στην ανάλυση του ο οίκος.
Βλέπε: Στην υψηλότερη ομάδα ρίσκου οι ελληνικές τράπεζες
2) Να μείνω ή να φύγω από την Ελλάδα…
Κύριε Στούπα καλησπέρα,
Είμαι 41 ετών, μηχανολόγος μηχανικός στο επάγγελμα. Μου έχει γίνει πρόταση για δουλειά στη Σαουδική Αραβία. Το ερώτημά μου είναι το εξής:
Αξίζει κανείς να περιμένει στην Ελλάδα, δυο με τρία χρόνια μήπως τα πράγματα αλλάξουν ή η οικονομική καταστροφή έχει τόσο πολλές πιθανότητες που η καλύτερη λύση είναι να φύγει κανείς όσο νωρίτερα μπορεί.
Βλέπε: Να μείνω ή να φύγω από την Ελλάδα…
3) Δείγμα της παθογένειας…
Από τον τοίχο της Daphne Manoussaki στο φ/β
Χθες, σε ένα κρητικό κανάλι, 2 φροντιστές έδιναν οδηγίες στους υποψηφίους των πανελληνίων για τη συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου: «να πληροφορηθείτε για τα επαγγελματικά δικαιώματα». Όλη η έμφαση, λοιπόν, στα «επαγγελματικά δικαιώματα».
Έχω πάντα στο νου μου τη φίλη μου, η οποία αφού τελείωσε τις σπουδές της στα ΤΕΦΑΑ, πήγε στις ΗΠΑ για να κάνει master και διδακτορικό σε εφαρμοσμένη φυσιολογία, βραβεύτηκε για την έρευνά της, συνέχισε ως postdoc σε μοριακή και κυτταρική βιολογία στην ιατρική σχολή του Emory, Σήμερα δε δικαιούται να διδάξει βιολογία στο ελληνικό πανεπιστήμιο, ούτε καν στη δευτεροβάθμια – δεν έχει τα κατάλληλα «επαγγελματικά δικαιώματα» (τα οποία απορρέουν από το πτυχίο, όχι από τις μεταπτυχιακές σπουδές). Όλος ο αγώνας των πανελληνίων, για τα επαγγελματικά δικαιώματα. Δεν πειράζει, διδάσκει στο εξ΄ αποστάσεως πρόγραμμα μεγάλου αμερικανικού πανεπιστημίου. Εκεί δεν έχει σημασία τι πτυχίο έχεις, αλλά τι γνωρίζεις…
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου