Συνάντηση είχαν οι ψαράδες του Αιτωλικού με την Αντιπεριφερειάρχη Αιτωλ/νίας κ. Σταρακά, ώστε να της εκθέσουν τα παράπονά τους και να την προειδοποιήσουν για τα κακά που έρχονται, εάν εφαρμοσθεί ο νέος νόμος που θα διέπει την αλιεία εντός της λιμνοθάλασσας. Η συνάντηση αυτή έγινε διότι η πρωτοβουλία για την αλλαγή της υπάρχουσας νομοθεσίας, ήρθε από την υπηρεσία της αποκεντρωμένης αυτοδιοίκησης, την γνωστή σε όλους μας Εποπτεία Αλιείας.
Ο νέος νόμος εκτός των άλλων, προβλέπει την νομιμοποίηση παράνομων αλιευτικών εργαλείων (δίχτυα), την νομιμοποίηση απαγορευμένης αλιείας αλιευμάτων (αθερίνα), την μετάθεση ημερομηνιών για την αλιεία με πυροφάνι τον εξοβελισμό των συνταξιούχων ψαράδων από τη λιμνοθάλασσα και την άρση εμποδίων και περιορισμών στην άσκηση του επαγγέλματος του αλιέα από κάθε κάτοικο της περιοχής.
Δηλαδή μια κοσμογονία αλλαγών, όπου η πείρα του παρελθόντος και η ισχύουσα νομοθεσία καταργείτε, διότι κάποιοι εγκέφαλοι πιστεύουν ότι ξέρουν καλύτερα τα πράγματα και κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι μπορούν να νομοθετούν χωρίς διάλογο και γνώση του αντικειμένου.
Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που παραμένουν στην αφάνεια, οι οποίοι είναι και οι πραγματικοί υποκινητές αυτών των επικίνδυνων ανατροπών. Μένουν βέβαια στην αφάνεια γιατί είναι και οι μοναδικοί που ουσιαστικά... καρπίζονται τα οφέλη από την επερχόμενη καταστροφή της λιμνοθάλασσας και του αφανισμού του επαγγέλματος του ψαρά στη λιμνοθάλασσα.
Η μεθόδευση της ανατροπής της ισχύουσας νομοθεσίας ξεκίνησε με μια αίτηση των σωματείων ελευθέρων αλιέων Αιτωλικού και Μεσολογγίου η οποία ζητά τον επανέλεγχο των αδειών αλιείας των σκαφών που έχουν άδεια εσωτερικών υδάτων τις γνωστές σε όλους μας κόκκινες άδειες. Βέβαια η αίτηση και η μεθόδευση έχει έναν και μόνο ιθύνον νου, τον πρώην επόπτη αλιείας κ. δημητρίου.
Την επομένη κιόλας της αίτησης των σωματείων, η εποπτεία αλιείας αρχίζει να εφαρμόζει υποτιθέμενες διατάξεις οι οποίες όλος παραδόξως, αναφέρονται με κάθε λεπτομέρεια στο νέο νόμο που ακόμα δεν έχει ψηφιστεί. Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας ήταν το 90% των ψαράδων να μην μπορούν να ανανεώσουν την άδεια σκάφους. Στις επίμονες ερωτήσεις των ψαράδων γιατί αυτό τώρα, η απάντηση ήταν μια βροχή από νόμους και ΚΥΑ. Δηλαδή ο επόπτης αλιείας για να δικαιολογήσει την εφαρμογή των προσωπικών του επιλογών έκανε μόχλευση της ισχύουσας νομοθεσίας.
Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Η κ.Σταρακά ως αντιπεριφερειάρχης, τέθηκε επικεφαλής στην προσπάθεια της μεθόδευσης του πρώην επόπτη, δίνοντας με αυτό τον τρόπο πολιτική κάλυψη στον υφιστάμενό της. Εκείνο για το οποίο δεν μπορεί κανείς να την κατηγορήσει γιατί έχει απόλυτο δίκιο είναι ότι οι προτάσεις και ο σχεδιασμός γίνονταν κατόπιν συνεννόησης με το προεδρείο του σωματείου ελευθέρων αλιέων Αιτωλικού. Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι το σωματείο του Μεσολογγίου αποχώρισε και κατήγγειλε τις εξελίξεις, διότι κάποιοι μπόρεσαν να διακρίνουν ότι το πραγματικό τους αίτημα για έλεγχο των αδειών, απλά ήταν η αφορμή ώστε να μπορέσει ο επόπτης αλιείας να εφαρμόσει τα σχέδια του για την λιμνοθάλασσα.
Εμείς όμως θα θέλαμε να ρωτήσουμε την κ.Σταρακά, κυρία μου την τελική πρόταση νόμου την διαβάσατε; Μήπως σας έχει μείνει χούι εκεί στο ΠΑΣΟΚ να μην διαβάζετε αυτό που υπογράφεται; Την παράγραφο που λέει ότι ο νέος νόμος θα πρέπει να βασίζεται στη αρχή ότι πρέπει να μειωθεί ο αριθμός των απασχολούμενων με την αλιεία, το διαβάσατε; Αναλάβατε την ευθύνη να πετάξετε στο δρόμο τους ψαράδες, χωρίς δεύτερη σκέψη; Εμπιστευθήκατε τον πρώην επόπτη αλιείας, γνωρίζοντας ότι κουβαλά πάνω του τις μύριες καταγγελίες; Βρεθήκατε με τους πραγματικούς ψαράδες, για να αποτυπώσετε τη δική σας άποψη; Δεν σας προξένησε έστω την απορία η αποχώρηση από τη συζήτηση του σωματείου του Μεσολογγίου; Παρατηρήσατε μήπως, ότι με αυτό το νόμο, νομιμοποιούνται παράνομα αλιευτικά εργαλεία; και αν ναι γιατί δεν μπήκατε καν στο κόπο να ρωτήσετε τουλάχιστον, γιατί μέχρι σήμερα είναι απαγορευμένα αυτά τα εργαλεία, εντός της λιμνοθάλασσας; Ως πολιτική ηγεσία του τόπου μπήκατε έστω και για μια στιγμή στο κόπο να αναρωτηθείτε, ποια θα είναι η διάδοχη κατάσταση, εφόσον η σημερινή νομοθεσία θα πετάγονταν στα σκουπίδια ως αναχρονιστική;
Η απάντηση στις επικρίσεις που δέχονταν ο νέος νόμος, για την νομιμοποίηση της παρανομίας, (όπου είναι και ο Ακρογωνιαίος Λίθος αυτής της μεθόδευσης) ήταν ότι, όλοι μας ξέρουμε ότι η παράνομη αλιεία στη λιμνοθάλασσα είναι μια πραγματικότητα, οπότε η νομιμοποίησή της, είναι απλά η επισημοποίηση αυτής της πραγματικότητας.
Αυτό κ. Σταρακά δεν σας τρόμαξε; Δεν σας άγγιξε; Δεν καταλάβατε που πάτε να μπλέξετε; Τόσο αφέλεια πια; Όλοι μας γνωρίζουμε ότι το φακελάκι και το γρηγορόσιμο είναι θεσμός σε κάποιους τομείς της δημόσιας ζωής, γιατί δεν κάνετε ανάλογες προσπάθειες με τη συνδρομή από ανάλογους κυρίους, σαν τον δημητρίου, να επισημοποιήσετε δια νόμου το φακελάκι και το γρηγορόσιμο; Στο κάτω κάτω της γραφής, όλοι μας ξέρουμε ότι είναι μια πραγματικότητα!
Εμπρός κ. Σταρακά, πεδίον δόξης λαμπρό.
Αν η κυρία Σταρακά έχει κάποια δικαιολογία, ως άπειρη και αφελής, για κάποιους άλλους τι πρέπει να πούμε για να δικαιολογήσουμε έστω, την ηλιθιότητά τους; Τι να πούμε για την παρέμβαση ως Μαυρογιαλούρου του ΣΥΡΙΖΑ, από τον κ. Βαρεμένο;
Ο κ. Βαρεμένος ως πολιτικός που θυμίζει άλλες εποχές, μάλλον ζήλεψε την αναγνωρισημότητα όπως αυτή του πρώην νομάρχη Σταμάτη, του Σώκου ή του Βερελή και επιδόθηκε σε αγώνα κατάκτησης του τροπαίου, ως κορυφαίου Μαυρογιαλούρου του νομού. Αυτοχρίσθηκε προστάτης των παράνομων και αδικημένων ψαράδων, μιας ομάδας του σωματείου Αιτωλικού, δηλαδή αυτών που έγιναν όργανο στα χέρια του δημητρίου και προκάλεσαν όλες αυτές τις ανατροπές.
Πριν ακόμη ορκιστεί ο υπουργός γεωργίας κ. Αποστόλου, ο Μαυρογιαλούρος Βαρεμένος κλείνει ραντεβού για την ομάδα των αδικημένων υποτίθεται ψαράδων του Αιτωλικούμε με τον Αποστόλου, με αίτημα την εκδίωξη των σημερινών συνεταιρισμών από τα ιβάρια με ταυτόχρονη αντικατάστασή τους από τους ίδιους, διότι αυτοί είναι οι καλοί και οι άλλοι οι κακοί. Παράλληλα πίεσαν για την εφαρμογή του νέου νόμου, όσο το δυνατό γρηγορότερα. Βέβαια όλα αυτά έγιναν γιατί κάποιοι φρόντισαν να πείσουν όλη αυτή την ομάδα να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. Άρα και Συριζέοι οι κατατρεγμένοι αλιείς, άρα και πρώτη φορά αριστερά η γνωστή ομάδα, που ζητά διακαώς δικαίωση από τον αριστερό υπουργό, μιας και πέρασε τα πάνδεινα από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.
Λίγες μέρες μετά τη συνάντηση με τον τότε μελλοντικό υπουργό γεωργίας, ο Μαυρογιαλούρος Βαρεμένος, φρόντισε να βγάλει ανακοίνωση (εδώ) που επισημοποιεί την συνεργασία της ομάδας των ψαράδων με τον βουλευτή, με τη διαβεβαίωση ότι οι αδικημένοι ψαράδες, από εδώ και στο εξής θα έχουν ένα στυλοβάτη στα δίκαια αιτήματά τους.
Έλα όμως που η συγκεκριμένη ομάδα των ψαράδων, σε κάποια στιγμή νηφαλιότητας, ανακάλυψε ότι ο νέος νόμος δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες τους! Πάπαλα ο Μαυρογιαλούρος Βαρεμένος ή αλλιώς τόμπολα κατά τα λεγόμενα. Πως θα αντιδράσει; Κανείς δεν μπορεί με σιγουριά να απαντήσει. Γελάει όλο το Αιτωλικό με τον Βαρεμένο και όλοι περιμένουν την αντίδραση της γνωστής ομάδας των ψαράδων να καταγγείλει ως Μαυρογιαλούρο το Βαρεμένο.
Εμείς πάντως πιστεύουμε ότι ο Βαρεμένος δεν ξέρει ούτε θα μπορούσε να ξέρει που έμπλεξε. Κάποιοι εντός του κόμματός του, τον οδήγησαν σε αυτή τη στάση και αυτή την λυκοφιλία, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσαν να περάσουν το νέο νόμο ώστε στο μέλλον να φέρουν ως ώριμο φρούτο την ιδιωτικοποίηση της λιμνοθάλασσας.
Με τη τελευταία φράση ανοίγουμε ένα άλλο πρόβλημα. Ποιος είναι αυτός που δραστηριοποιείτε εντός του ΣΥΡΙΖΑ και κάνει τον ταχυδρόμο μεταξύ δημητρίου – ψαράδων – κόμματος και κράτους;
Ρωτήσαμε και μάθαμε και μάλιστα αυτά που μάθαμε ήταν συναρπαστικά και αναβαθμίζουν τον συγκεκριμένο κύριο από απλό ταχυδρόμο σε άξιο ντιλιβερά, όπου το πρωί δουλεύει σε κούριερ και το βράδυ σε πιτσαρία.
Δεν είναι άλλος από τον Κούστα, ο οποίος είναι ηγετικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και εκλεγμένος περιφερειακός σύμβουλος με το συνδυασμό του Χατζηλάμπρου. Μάθαμε λοιπόν ότι ο συγκεκριμένος κύριος επέβαλε την υποψηφιότητα της συζύγου του δημητρίου με το εν λόγο ψηφοδέλτιο, με αποτέλεσμα την καταστροφή και την τέταρτη θέση στις τότε εκλογές. Επίσης μάθαμε ότι διατηρεί άριστες σχέσεις σε πολλά επίπεδα με τον πρώην επόπτη και κάπως έτσι αποφάσισε να γίνει ο ντιλιβεράς του. Εντός του κόμματος έχει αναλάβει τον τομέα της λιμνοθάλασσας, παρότι ο ίδιος είναι καθηγητής φυσικής αγωγής. Η άγνοια του αντικειμένου που ανάλαβε, τον ώθησε σε θεοποίηση του δημητρίου. Η μεταφορά θέσεων απόψεων και εντολών από τον πρώην επόπτη, έγινε το ιερό δισκοπότηρο για τον αδαή Κούστα. Άφησε το κόμμα του χωρίς θέσεις για την λιμνοθάλασσα, προχώρησε σε παροχολογία πριν τις εκλογές, προς τη συγκεκριμένη ομάδα των ψαράδων και μετά τις εκλογές οδήγησε αυτή την ομάδα στο Βαρεμένο για να υλοποιήσει τις υποσχέσεις που ο ίδιος είχε δώσει. Έτσι ο Βαρεμένος μετατράπηκε σε Μαυρογιαλούρο και ο Κούστας σε ντιλιβεράς πιτσαρίας, διότι ο ντιλιβεράς πιτσαρίας, ως γνωστόν, μεταφέρει φαγητό, δεν το τρώει ο ίδιος και μάλλον αυτό είναι που τον σώζει μέχρι στιγμής.
Κύριε Κούστα, η αριστερά έχει όραμα, έχει σχέδιο, έχει υπόληψη. Αν λόγο σεβασμού δεν θέλουν να σας παραιτήσουν, παραιτηθείτε μόνος σας, τουλάχιστον από το τομέα της λιμνοθάλασσας, αρκετά κάνατε. Δεν είναι κακό κανείς να αποτυγχάνει, κακό είναι να επιμένει σε αυτό το κακό και να το επιβάλλει.
Επειδή ως blog θέλουμε να ασχολούμαστε με τα ουσιώδη, δεν θα ασχοληθούμε πολύ με την ομάδα των ψαράδων που είναι η κυρίως υπεύθυνη για το νέο νόμο και για την κατάντια της λιμνοθάλασσας.
Στόχος και διακαείς πόθος αυτής της ομάδας ήταν και είναι, η μίσθωση με ανάθεση (δηλ. χωρίς τη διαδικασία της δημοπρασίας), κάποιου ιβαριού. Αυτός ο πόθος άλλωστε τους έριξε στην αγκαλιά του εκάστοτε βολευτή της ΝΔ, άλλοτε στου ΠΑΣΟΚ και άλλοτε στην καραφλή αγκαλιά του περιφερειάρχη.
Έγιναν όργανο στα χέρια του δημητρίου γιατί αυτός ήταν που τους είχε προτο-υποσχεθεί ότι θα τους έδινε ιβάρι και μάλιστα με ανάθεση. Μέχρι και καταστατικό συνεταιρισμού έχει καταθέσει αυτή η ομάδα, περιμένοντας την ώρα και τη στιγμή όπου κάποιος Μαυρογιαλούρος, θα τους έδινε το ποθούμενο ιβάρι.
Ρεντίκολα και αντικείμενο χλευασμού έχουν γίνει, από τους υπαλλήλους της αποκεντρωμένης περιφέρειας. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να μπαίνουν σε γραφεία και να απαιτούν εδώ και τώρα να τους δώσουν ιβάρι, επικαλούμενοι μάλιστα το όνομα του δημητρίου. Ο ίδιος ο δημητρίου, ο οποίος τυγχάνει να έχει εμπειρία από τέτοιους πρόθυμους ηλίθιους, όχι μόνο δεν αποδέχεται ότι υποσχέθηκε κάτι, αλλά τους γελοιοποιεί ακόμη και δημόσια.
Έτσι με την εκφρασμένη αγανάκτηση της ομάδας των ψαράδων στο πρόσωπο του πρώην επόπτη, κλείνει και ο κύκλος της καταστροφής της λιμνοθάλασσας.
Ο μόνος κερδισμένος σε αυτό τον τραγέλαφο, θα είναι αυτός που έχει ποντάρει στη κατάρρευση του παραγωγικού συστήματος της λιμνοθάλασσας και την τελική μεταπώλησή της σε ιδιώτες. Το μόνο που θα μείνει είναι κάποιες γραφικές πελάδες και κάποια μουσειακά παραδοσιακά αλιευτικά εργαλεία άλλων εποχών.
Μήπως ο κ. δημητρίου έχει ήδη οικοτουριστική εταιρεία στο όνομα της συζύγου του και μήπως ο ίδιος δουλεύει στο γραφείο μελετών του κ. Αναγνώπουλου, του γνωστού Αναγνώπουλου που ήταν πρόεδρος στο Φορέα διαχείρισης της λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου – Αιτωλικού; Ο οποίος βέβαια, ακόμη και σήμερα, δια μέσου του δημητρίου, πουλά μελέτες για επενδύσεις στους συνεταιρισμούς των ιβαριών, με την υπόσχεση της 100% έγκρισης και με την διαβεβαίωση της παράτασης της μίσθωσης των ιβαριών, από τους πελάτες του, στο διηνεκές;
Βρε έρμε Βαρεμένε, που πήγες και έμπλεξες; Ή τα ‘θελε και εσένα ο πισινό σου; (ο πισινός εδώ έχει διπλή σημασία)
Υ.Γ
Απορία προκαλεί το παράπονο των ψαράδων το οποίο εκφράστηκε στη Σταρακά και έχει να κάνει με τα όρια δραστηριοποίησης των συνεταιρισμών και των ελεύθερων αλιέων. Ως γνωστό, τα όρια αυτά είναι καθορισμένα και καθαρά από ύπαρξης λιμνοθάλασσας. Η περιοχή αλιευτικής δράσης των συνεταιρισμών τελειώνει εκεί που βρίσκετε το τελευταίο παλούκι των ιχθυσυλληπτικών τους εγκαταστάσεων, οι ελεύθεροι αλιείς δραστηριοποιούνται στο 99% της λιμνοθάλασσας. Μάλλον οι αλαλάζοντες ψαράδες , θα εννοούσαν την αστυνόμευση που έχουν το δικαίωμα να κάνουν οι συνεταιρισμοί. Αυτό ήταν ακόμη ένα σχέδιο του δημητρίου, να περιορίσει την ελεύθερη αλιεία μόνο εντός του καναλιού του Αιτωλικού, μέχρι την τελική εξαφάνισή της. Για να γίνει αυτό, υπήρξαν οι υποσχέσεις για ανάθεση ιβαριού ή για μίσθωση με μικρό αντίτιμο ολόκληρης της λιμνοθάλασσας Αιτωλικού. Έτσι μπαίνει και σε μια λογική σειρά η δημιουργία καταστατικού συνεταιρισμού, εκ μέρους των αδικημένων ψαράδων και η απαίτησή τους για απευθείας ανάθεση.
Το κακό είναι ότι η παραζάλη μέσα στη ζάλη τους, παρόλη την αντιπαράθεσή τους με τον δημητρίου, δεν τους επιτρέπει να καταλάβουν ότι στο τέλος, το σχέδιό του εκτελούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου