για κάθε πνευματικό αναζητητή. Όπου βέβαια στην είσοδο της Πύλης αυτής δεν έχει φτάσει τυχαία αλλά μετά από μεγάλη «μάχη» που έχει δώσει σε καθημερινή μάχη για να νικήσει τον μεγαλύτερο εχθρό του το εγώ του. Ένα κομμάτι μας δηλαδή το οποίο μάχεται τα πάντα, τις σκέψεις μας, τις πράξεις μας, τις αποφάσεις μας, τις σχέσεις μας. Το εγώ μας και γενικά το εγώ σε κάθε άνθρωπο είναι το κομμάτι αυτό που τον πηγαίνει μονίμως προς τα πίσω. Ένα καλό αν κάνουμε, μόλις το βάλουμε σε ζυγαριά και αρχίσει το μυαλό να σκέφτεται του τύπου «τόσα έδωσα» αυτόματα καταστρέφεται κάθε τι που δώσαμε και πάμε πίσω. Είναι σαν το παιχνίδι το φιδάκι, όπου περπατούσαμε σε μία «πίστα» με αριθμούς και κάθε φορά που συναντούσαμε σκάλα ανεβαίναμε επίπεδο- δηλαδή για μας είναι...κάθε φορά που κάνουμε κάτι καλό για κάθε μας συνάνθρωπο- και όταν φτάναμε στο στόμα ενός φιδιού γυρίζαμε πίσω και όσο πήγαινε το παιχνίδι ανάλογα πηγαίναμε και πιο πίσω- αυτό το σημείο με το φίδι είναι κάθε μας εγωιστική συμπεριφορά η οποία μηδενίζει ανάλογα κάθε μας βήμα προς την Πνευματική Ατραπό.
Ας δούμε τώρα τα βήματα που μας χρειάζονται για την είσοδό μας στην Αστρική Πύλη.
Το πρώτο βήμα είναι η ικανότητα να (δι) αισθανόμαστε το όραμα.
Το όραμα που οφείλει ο πνευματικός να έχει είναι την ιδιότητα να δι-αισθάνεται τόσο σε ατομικό αλλά και σε συλλογικό επίπεδο, να ξέρει ανά πάσα στιγμή ότι βρίσκεται στο σωστό σημείο εκμάθησης και να είναι σίγουρος ότι αυτή η διαδρομή που βιώνει δεν είναι του εγώ αλλά της ψυχής. Μία πολύ παράξενη ισορροπία στον μαθητευόμενο. Γιατί αυτές οι διαδρομές είναι κάποιες φορές ύπουλες. Πώς μπορώ να ανακαλύψω τι γίνεται στο σήμερά μου? Σε τι δρόμο είμαι ? Του εγώ ή της ψυχής ? Αυτή είναι μία καθημερινή διαδρομή ερωτήσεων γιατί υπάρχει μεγάλη πιθανότητα μέσα στο μάθημα της ψυχής να υπάρξουν και εγωιστικές πράξεις- σκέψεις. Οπότε πρώτα οφείλω να βρω γιατί είμαι στο σημείο που είμαι. Να δω τι είναι αυτό που θα μάθει η ψυχή μου από αυτό τον δρόμο. Πώς τον αντιμετωπίζω? Με αγάπη ? Με υπομονή ? Πώς σκέφτομαι ? Εγωιστικά ή μέσω της Πύλης και ακούω τον Λόγο του Θεού από την Αστρική Πύλη ? Μήπως πάω κόντρα με κάποιο τρόπο με αποτέλεσμα να μεγαλώνω τη διάρκεια του δρόμου με περισσότερο πόνο, άγχος, σκέψεις ? Υπάρχει περίπτωση να αναζητώ τον υπεύθυνο που με έφερε σε αυτή την κατάσταση και να μεταθέτω την ευθύνη στον απέναντί μου?
Αν λοιπόν ο δρόμος που ακολουθώ έχει μέσα του εγωιστική συμπεριφορά, τότε αφήνομαι μέσα στην προσευχή και ζητώ από τον Ιεροφάντη να μου φανερώσει τον δρόμο, τον τρόπο και πως θα βρω διέξοδο. Πότε και με ποιο τρόπο θα βγω από τον δρόμο αυτόν. Τι είναι αυτό που ήρθε να με διδάξει ο δρόμος ?
Υπάρχει τρόπος να επιταχύνω όλο αυτό το μάθημα ? Μα φυσικά με το ευχαριστώ και ευγνωμονώ είναι ένας δρόμος και να έχει στην ουσία τον χρόνο αυτόν που είναι προγραμματισμένος από το Αστρικό μας πεδίο. Ο άλλος είναι να μη βάλω στον δρόμο την ταμπέλα κακοτυχία, να μη αγκομαχήσω για τον δρόμο, αλλά να λέω ευχαριστώ για το μάθημα και να ζητώ να δω τι πρέπει να μάθω. Έπειτα να κάνω τα βήματα για μπορέσω να περάσω στο επόμενο μάθημα. Όμως οφείλω να θυμάμαι πως ο χρόνος είναι σχετικός και είναι μία ανθρώπινη δημιουργία, άρα το αργά και το γρήγορα βρίσκεται μέσα στο μυαλό μας. Ένα κοτόπουλο για να ψηθεί θέλει περίπου μία ώρα, ότι και να κάνουμε εμείς. Οπότε το ίδιο συμβαίνει και με τα μαθήματα, έχουν μία ανάλογη χρονική διάρκεια την οποία εμείς δεν την γνωρίζουμε γιατί δεν μας αφορά. Γιατί αν ξέραμε ότι το μάθημα θα είναι για τρεις μέρες, το πιθανότερο θα ήταν να λέγαμε, έλα μωρέ θα περιμένω τρεις μέρες και θα περάσει. Όπως δηλαδή κάνουμε και με μια τυχόν αρρώστια περιμένουμε να κάνει τον κύκλο της. Όμως ως προς τα μαθήματα της ψυχής αν δεν κάνουμε τα βήματα εκμάθησης που χρειάζονται, θα το βρούμε πάλι μπροστά μας το μάθημα.
Άρα όσο πιο κοντά είμαι στην Αστρική Πύλη και μπορώ να έχω την ενόραση που χρειάζεται μέσω αυτοματισμού θα ξέρω όλα τα πως και τα γιατί του δρόμου. Για να αποκτήσω βέβαια αυτόν τον αυτοματισμό θα πει ότι το εγώ μου έχει πέσει στην σιωπή και ότι συνεργάζεται απόλυτα και καθολικά με τον Πατέρα, τον Λόγο Του και τον Ιεροφάντη. Οπότε είμαστε στο σημείο της απόλυτης συνεργασίας με την Αστρική μας περιουσία. Έχουμε αποκτήσει την εσωτερική φωνή, ακοή και εναρμονισμένοι με την Υπακοή.
Όσο πιο πολύ δουλεύουμε ενορατικά τόσο πιο μεγάλη απόσταση αποκτάμε με τα γήινα πρότυπα.
Οι Δυνάμεις που θα αποκτάμε δεν θα βρίσκονται πια στο νοητικό πεδίο αλλά στον Απόλυτο Θεού Λόγο Όλον Σωτηρία= ΑΘΛΟΣ, έτσι έχουμε φέρει εις πέρας τον πρώτο μας Άθλο την πρώτη κατ’ ουσία νίκη προς το εγώ.
Ως προς το συλλογικό κομμάτι να σας πω ότι στο σημείο που βρισκόμαστε όλοι μας αυτή τη χρονική περίοδο, την διαδρομή της κρίσης, είναι ένα μάθημα ψυχής για όλους. Μήπως ξυπνήσουμε από τον λήθαργο του εγωισμού, της κακίας, του ατομισμού και γενικά όλης αυτής της εξαθλίωσης από κάθε αξία που είχαμε και να βγούμε νικητές μέσα από τον δρόμο της αγάπης. Αντί λοιπόν για μάχες που δίνουμε μεταξύ μας και κλάψα μπορούμε να δούμε τι πρέπει να κάνουμε για να βγούμε από αυτόν τον δρόμο. Μία είναι η απάντηση να επιστρέψουμε όλοι μαζί ταυτόχρονα στην ταπείνωση, την αγάπη και τη συγνώμη. Αλλιώς αν συνεχίσουμε να τραβάμε το «σχοινί» τότε αυτό που έρχεται να βιώσουμε θα είναι χειρότερο όλων.
Πολλές επιλογές δεν έχουμε, ούτε πολύ χρόνο επίσης. Ο καθένας πια ξέρει και θα επιλέξει σε προσωπικό επίπεδο τι ακριβώς θα κάνει.
Δωροθέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου