Σαν σήμερα έφυγε ο Άγιος του Ελληνισμού, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

« Για την επέτειο μνήμης του θανάτου του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη»

Η ηγετική μορφή της Ελληνικής επανάστασης, ο «Γέρος του Μωριά», σαν σήμερα στις 4 Φεβρουαρίου του 1843, σε ηλικία 73 ετών, έφυγε από τη ζωή, από εγκεφαλικό επεισόδιο.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στις 3 Απριλίου του 1770 στο Ραμοβούνι της Μεσσηνίας. Προερχόταν από φημισμένη οικογένεια. Το επώνυμο της οικογένειάς του αρχικά ήταν Τσεργίνης. Αργότερα, ο παππούς του, Γιάννης Μπότσικας (Τσεργίνης), υιοθέτησε το «Κολοκοτρώνης» ως οικογενειακό όνομα, σαν μετάφραση του αρβανίτικου παρωνυμίου «Μπιθεκούρας» που του αποδόθηκε από κάποιον Αρβανίτη.
Η οικογένεια των Κολοκοτρωναίων από το 16ο αιώνα βρίσκεται σε αδιάκοπο πόλεμο με τους Τούρκους. Μονάχα από το 1762 έως το 1806, 70 Κολοκοτρωναίοι εξοντώθηκαν από τους κατακτητές.


Το 1780, ήταν 10 ετών, όταν ο πατέρας του σκοτώθηκε από τους Τούρκους. Γεγονός που σημάδεψε τη ζωή του και υπήρξε καθοριστικό για την εξέλιξη της πορείας του. Στα 17 του έγινε οπλαρχηγός του ... Λεονταρίου. Το 1806, κατά τη διάρκεια του μεγάλου διωγμού των κλεφτών από τους κατακτητές κατόρθωσε να διασωθεί και να καταφύγει στη Ζάκυνθο, όπου κατατάχθηκε στον αγγλικό στρατό κι έφτασε μέχρι το βαθμό του ταγματάρχη. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και στις αρχές του 1821 αποβιβάσθηκε στη Μάνη, για να λάβει μέρος στον επικείμενο Αγώνα.

Στις 23 Μαρτίου του 1823 συμμετείχε στo υπό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη στρατιωτικό σώμα που κατέλαβε την Καλαμάτα, σηματοδοτώντας την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. Η νίκη των Ελλήνων στο Βαλτέτσι (13 Μαϊου 1821) και η άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821) που οφείλονται αποκλειστικά και μόνο στον Κολοκοτρώνη, τον επέβαλαν ως αρχηγό του επαναστατικού στρατού της Πελοποννήσου.

Στη μάχη των Δερβενακίων (26 – 28 Ιουλίου 1822), όπου καταστράφηκε ο στρατός του Δράμαλη, αναδείχθηκε η στρατηγική του ιδιοφυϊα και η κυβέρνηση Κουντουριώτη τον διόρισε αρχιστράτηγο των επαναστατικών δυνάμεων. Η ίδια όμως κυβέρνηση, θα τον φυλακίσει στην Ύδρα, κατά τη διάρκεια των εμφύλιων συρράξεων των ετών 1823 και 1824, όπου είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Θα τον απελευθερώσει τον Μαϊο του 1825, όταν ο Ιμπραήμ απειλούσε να καταστείλει την επανάσταση και θα του αναθέσει εκ νέου τη αρχιστρατηγία του Αγώνα.


Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας συντάχθηκε με τον Ιωάννη Καποδίστρια κι έγινε ένα από τα επιφανή στελέχη του Ρωσικού κόμματος. Κατά τη διάρκεια της Αντιβασιλείας διώχθηκε ως αντιβασιλικός και καταδικάσθηκε σε θάνατο τον Μάιο του 1834. Μετά την ενηλικίωση του, ο Όθωνας του χάρισε την ποινή, τον διόρισε σύμβουλο της Επικρατείας και τον ονόμασε Αντιστράτηγο.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην Αθήνα. Την ίδια περίοδο υπαγόρευσε στον Γεώργιο Τσερτσέτη τα απομνημονεύματά του που κυκλοφόρησαν το 1851 με τον τίτλο « Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836» και τα οποία αποτελούν πολύτιμη πηγή για την Ελληνική Επανάσταση.

Ο Βουλευτής Β΄Πειραιά Δημήτριος Κ. Καμμένος εκφράζοντας τον απεριόριστο θαυμασμό και σεβασμό για την χαρισματική φυσιογνωμία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη δήλωσε:

«Η Ελληνική επανάσταση του 1821 απέκτησε γερό λαϊκό έρεισμα, χάρη στον πατριωτισμό, το μεγαλόπνοο σχέδιο και τη στρατηγική του αρχιστράτηγου του αγώνα Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Τιμώρησε δίκαια τους προδότες που φώναζαν: « Φάτε Έλληνες το κρέας των δεσποτάδων σας».
Ο κορυφαίος αγωνιστής , ο αληθινός πατριώτης, συνέλαβε το πραγματικό νόημα της επανάστασης και αφιέρωσε τη ζωή του, ώστε να κατορθώσει ένα πανεθνικό ξεσήκωμα του σκλαβωμένου ιστορικού γένους ενάντια του τουρκικού ζυγού. Η αποστολή του Αγώνα ήταν υψηλή και ο σκοπός για την ελεύθερη Ελλάδα ιερός, για την οποία αγωνίστηκε με χριστιανική πίστη, γενναιότητα και ηρωισμό. Ο ίδιος προσυπέγραφε στην υπερανθρώπινη αυτή προσπάθεια του ελληνικού γένους, λέγοντας: «Ο Θεός υπέγραψε τη λευτεριά της Ελλάδος και δεν παίρνει πίσω την υπογραφή του».
Ο Έλληνας οπλαρχηγός , ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης αποτελεί το φωτεινό ορόσημο της χώρας μας, που θεμελίωσε την ελπίδα της νίκης και το όραμα της λευτεριάς και του οφείλουμε όλοι οι Έλληνες περισσή ευλάβεια και δέος στη μνήμη του» .
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ

Βουλευτής Β’ Πειραιά

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ