Απ΄ το 1944 υπάρχει θέμα «Σκοπιανό» ή κατ΄ άλλους «Μακεδονικό». Η χώρα μας και ορθώς, κινείται στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου και του ΟΗΕ. Τα μεγάλα συλλαλητήρια όμως των τελευταίων χρόνων έδειξαν ότι το θέμα αυτό αγγίζει τις πιο ευαίσθητες χορδές μας. Ας δούμε όμως το γιατί.
Πριν το 1944 η περιοχή των Σκοπίων, το μεγαλύτερο μέρος τότε ανήκε στη Σερβία ως Βαρδαρία-Μποκοβίνα. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο η Κομουνιστική Διεθνής και η Βαλκανική Ομοσπονδία σχεδίασαν μια ιμπεριαλιστική πολιτική στα Βαλκάνια για την δημιουργία ανεξάρτητων κρατών Μακεδονίας και Θράκης. Η πολιτική αυτή περιγράφεται σαφώς στις αποφάσεις: 1920, 1923, 1924 και 1935 όπου: «τα κουμουνιστικά κόμματα της Βαλκανικής οφείλουν να υποστηρίζουν με κάθε δραστηριότητα τα εθνικά επαναστατικά κινήματα των καταπιεζόμενων λαών της Μακεδονίας και της Θράκης, για την δημιουργία ανεξάρτητων λαϊκών Δημοκρατιών».
Την υλοποίηση της κουμουνιστικής ιμπεριαλιστικής στρατηγικής για την δημιουργία Μακεδονικού κράτους με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη ανέλαβε ο Παρτιζάνος Ιωσήφ Τίτο. Μετονόμασε τη Βαρδαρία-Μποκοβίνα σε Δημοκρατία της Μακεδονίας, καθιστώντας αυτήν Ομόσπονδο Κράτος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας. Προχώρησε συγκεκριμένα:
1ον. Δημιούργησε ξεχωριστή γλώσσα με Κυριλλικό αλφάβητο.
2ον. Κατασκεύασε ιδιαίτερη Μακεδονική εθνότητα.
3ον. Υποστήριξε ότι οι Αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες και
4ον. Ανέπτυξε μια προπαγανδιστική φιλολογία πλαστογραφώντας την ιστορία.
Η χώρα μας σε συνθήκες ψυχρού και εμφυλίου πολέμου ήταν αδιανόητο να αντιδράσει. Σήμερα, το ανεξάρτητο αυτό κράτος επιθυμεί να ενταχθεί στους διεθνείς οργανισμούς με όνομα (Μακεδονία), σημαία (άλλαξε πλέον) και συνταγματικά αλυτρωτικά άρθρα. Ο αυτοπροσδιορισμός αυτός συνιστά σαφή παραβίαση των θεμελιωδών αρχών του Διεθνούς Δικαίου με την πλαστογράφηση της ιστορίας και τον σφετερισμό του ενιαίου ελληνικού πολιτισμού.
Ο Ο.Η.Ε. πολύ σωστά, επειδή πολλοί αναφέρονται μονότονα στην αναγνώριση από…130 χώρες!, δεν δέχθηκε το δηλωτικό για την αναγνώριση που προέρχεται από σειρά αναγνωρίσεων κρατών ακόμη και…500 χώρες να το αναγνώριζαν, αλλά το συστατικό αφού η Ελλάδα προέβαλε ουσιώδεις αντιρρήσεις και με της υπ΄ αριθμ. 817/93 και 845/93 αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας μετέβαλλε την αναγνώριση σε διμερές θέμα Σκοπίων και Ελλάδος. Άρα είμαστε εν Δικαίω και ισχυροί.
Το κλειδί είναι το όνομα!! Υπάρχει πλαστογράφηση της ιστορίας και σφετερισμός του ελληνικού πολιτισμού. Χοντρά ζητήματα. Θυμίζουμε τη δήλωση του ...Μακαριστού συντρόφου Γκλιγκόροφ: «…χρειαζόμαστε το όνομα Μακεδονία για την εθνική μας ταυτότητα». Εμείς γιατί να το δώσουμε; Όταν το Αλβανικό στοιχείο που είναι το 25% ζητά επίμονα, διαφοροποιημένο από τους Σλάβους να ονομαστεί «Δημοκρατία της Ιλλυρίας». Επιπλέον ένα 17% είναι Έλληνες που βιαίως εξισλαβίστηκαν, όταν ο Βενιζέλος με την συνθήκη του Βουκουρεστίου άφησε απ΄ έξω ένα σημαντικώτατο κέντρο ελληνισμού, το Μοναστήρι.
Ακολουθείται από καιρό η διαδικασία του άρθρου 33, παρ. 1 του χάρτη του ΟΗΕ για να εγκριθεί η μετονομασία από Βαρδαρία-Μποκοβίνα σε Μακεδονία. Τα Σκόπια σήμερα αδυνατούν σοβαρά να αιτιολογήσουν τη μετονομασία σε Μακεδονία, επειδή:
1ον. Γεωγραφικά, γιατί η Μακεδονία εκτείνεται σε 3 χώρες, Ελλάδα, Βουλγαρία και Σκόπια, επομένως δεν μπορούν να μονοπωλήσουν το όνομα Μακεδονία.
2ον Πολιτιστικά, γιατί η Μακεδονία ήταν και είναι Ελληνική: «Εστίν μεν ουν Ελλάς και η Μακεδονία (Στράβων VII frg.9) και οι Μακεδόνες Έλληνες. Την ελληνικότητα των Μακεδόνων πιστοποιούν μυθολογικές, ιστορικές και αρχαιολογικές πηγές: Ησίοδος, Ηρόδοτος, Θουκυδίδης, Ισοκράτης, Πολύβιος, Αρειανός (Ρωμαίος), Πλούταρχος, Στράβων, Παυσανίας (Φωκικά V11 2 και 4) καθώς και τα αρχαιολογικά ευρήματα στην Ελλάδα και σ΄όλο τον κόσμο. Το γεγονός ότι βρίσκονται στο λεξιλόγιό τους λέξεις ελληνικές και μάλιστα Ομηρικές, αποδεικνύει την τεράστια επίδραση που άσκησε ο Ελληνικός πολιτισμός επί των Σλάβων, όταν ήρθαν το 600-700μ.χ. ως βοσκοί στα Βαλκάνια, χωρίς αλφάβητο και φτωχότατο λεξιλόγιο.
3ον. Πολιτικά, πως θα ξεπεράσουν τις διακηρύξεις της Κουμουνιστικής Διεθνούς και Βαλκανικής Ομοσπονδίας περί ανεξάρτητων Δημοκρατιών Μακεδονίας και Θράκης! Ο χάρτης των Ηνωμένων Εθνών θεωρεί ότι, κάθε πολιτισμικής φύσεως πρόβλημα είναι ουσιαστικό εμπόδιο για την διεθνή συνεργασία και κατ΄ επέκταση για τις σχέσεις καλής γειτονίας.
Το πρόβλημα μεγεθύνεται όταν ένα κράτος παραβιάζει γενικές αρχές του Δικαίου με τα αδικήματα της πλαστογραφίας, του δόλου, της απάτης και της κλοπής. Ο σφετερισμός του πολιτισμού άλλου κράτους δεν είναι ζήτημα «εσωτερικής διαδικασίας», αλλά πρόβλημα «διεθνούς συνεργασίας», υπαγόμενο στην «αρχή ίσων δικαιωμάτων». Στην τελική πράξη του Ελσίνκι, παρ. VII του 1975 επίσης διατυπώνεται σαφώς η «αρχή της ισότητας των δικαιωμάτων», που δεν πρέπει να καταστρατηγείται κατά τον αυτοπροσδιορισμό ενός κράτους με πλαστογραφία, δόλο, απάτη και κλοπή του πολιτισμού άλλου κράτους. Ήδη μετά τη σημαία αφήνουν «ήσυχο» και τον Μέγα Αλέξανδρο. Γιατί; Επειδή βρίσκονται σε αδυναμία. Ο Μέγας Αλέξανδρος είναι ο γνησιότερος των Ελλήνων, το γένος (Άργος), τη γλώσσα και τη συνείδηση. Κανένας Έλληνας ακόμη και οι Αιτωλοί, που αγόρευσαν ενάντια στην πρωτοκαθεδρία των Μακεδόνων στη Σπάρτη το 210π.χ. τυφλωμένοι από τα πάθη και τις αντιθέσεις, δεν τόλμησαν να αμφισβητήσουν την ελληνικότητά τους, όταν τα «εξ΄ εσπερίας νέφη» πύκνωναν επικίνδυνα και η επέλαση των Ρωμαίων ήταν θέμα χρόνου.
Κριτήριο ελληνικότητος ήταν η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς αγώνες, κορυφαία θρησκευτική γιορτή των Ελλήνων. Ο Αλέξανδρος ο Α΄ συμμετείχε στους Ολυμπιακούς το 496π.χ. και κατά τον Ηρόδοτο αγωνιζόμενος στο Στάδιο ήρθε πρώτος. Ο Φίλιππος Β΄ συμμετέσχε στους Ολυμπιακούς το 356π.χ. με το άλογό του, το 352 με τα τέθριππά του και αναδείχθηκε Ολυμπιονίκης. Ορίστηκε προστάτης (κορυφαία διάκριση για Έλληνα) του Ιερού των Δελφών και το 337 αρχιστρατηγίες των Ελλήνων πλην Λακεδαιμονίων. Ο Δημοσθένης με το κοσμητικό επίθετο «Βάρβαρος» τόνισε τον χαρακτήρα του Φιλίππου (ήταν ιδιαίτερα βίαιος) και όχι την φυλετική του ταυτότητα. Ακολούθως ο μετέπειτα Μέγας Αλέξανδρος ορίστηκε προστάτης των Δελφών και αρχιστράτηγος των ελλήνων πλην (ξανά) Λακεδαιμονίων. Μετά τη μάχη του Γρανικού Ποταμού έστειλε στους Αθηναίους (και όχι στη Βαρδαρία-Μποκοβίνα) τριακόσιες πανοπλίες Περσών αφιέρωμα στην Αθηνά με το επίγραμμα: «Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων απ΄ των Βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων». Θα μπορούσε να γράψει: «…και οι Μακεδόνες» αν είχε φυλετικό θέμα.
Εν τέλει, δεν είμαστε εμείς αυτοί που πρέπει να τεκμηριώσουμε τα Ιστορικά μας Δίκαια. Είναι αστείο να προσπαθούμε να αποδείξουμε τα αυτονόητα, ούτε συνωμοτούν όλοι εναντίων μας. Απλούστατα ανεξήγητα και λαθεμένα συνεχώς υποχωρούμε σε: Κύπρο (χάσαμε τη μισή), Θράκη (παρακολουθούμε απαθώς την μετατροπή της μουσουλμανικής και τουρκική μειονότητα), Αλβανία (από αυτόνομη βάσει συνθηκών Βόρειο Ήπειρο καταλήξαμε σε γκρέμισμα σπιτιών Ελλήνων). Μας «γκριζάραν» τα Ίμια. Ελπίζουμε χωρίς συνέχεια.
Παρακολουθούμε εναγωνίως μια υποχωρητικότητα ανεξήγητη όπως προείπαμε και παρά τα χάλια μας, το ΑΕΠ όλων των Βαλκάνιων αθροιστικά είναι πολύ χαμηλότερου του δικού μας και στρατιωτικώς βεβαίως είμαστε πανίσχυροι απέναντι σε όλους αυτούς.
Η Παγκόσμια κοινότητα (τα κράτη) μας κατέβαλλε πλέον των 300 δισ και τη δυνατότητα στα πλαίσια του Δικαίου της Θαλάσσης (12 μίλια) να επεκταθούμε πενταπλασιάζοντας το μέγεθός μας. Εμείς επιλέγουμε να υποχωρούμε.
Παρακολουθούμε εναγωνίως την εξέλιξη του «Σκοπιανού». Πράγματι δεν έχουμε να κάνουμε με ζήτημα νομικό ή «ηθικό» αυτοπροσδιορισμού, αλλά με έναν απόλυτο…παραλογισμό. Είναι ζήτημα επιβίωσης του ελληνισμού. Η λύση θα πρέπει να διασφαλίζει το ενιαίο του πολιτισμού μας. Τη στιγμή όμως που αυτό μας το εξασφαλίζει το Διεθνές Δίκαιο, απλώς υποχωρούμε για άλλη μια φορά και είναι απορροίας άξιον γιατί «ψαχνόμαστε». Έχουμε εθιστεί ως φαίνεται πλέον σε κάποιες απροσδιόριστες «πιέσεις»…
Αναμένουμε…
ΥΓ. Τα σχετικά Δοκίμια του συντοπίτη μας και εξαιρετικού φίλου Γεράσιμου Καζάνα, Οικονομολόγου και λογοτέχνη με βοήθησαν σημαντικά.
* Ο Γιάννης Καννής είναι πρώην πρόεδρος του Ναυτικού Ομίλου Μεσολογγίου, μέλος του forum πολιτών Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου και μέλος του Εποπτικού Συμβουλίου του Α.Σ Μεσολογγίου-Ναυπακτίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου