" ΤA KANONIA ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ "

Φίλοι της Σελίδας ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ

-Σςςςς! Κάντε ήσυχα να ακούστε τα κανόνια!

-Ποιά κανόνια βάβω;

-Τα κανόνια του Μεσολογγιού!!

Μια βάβω στο Αιτωλικό, μαυροφορούσα, κάθεται μαζί με τα εγγόνια της, στο πλατύσκαλο του αρχοντικού και αγναντεύουν το Μεσολόγγι. Βράδυ, Σάββατο του Λαζάρου. Το φεγγάρι έχει βγει και φέγγει τις αναμνήσεις της βάβως. Θυμάται τα παλιά και τη διήγησή της συντροφεύει ο κρότος από τα κανόνια του Μεσολογγίου. Τα παιδιά κρέμονται από τα χείλη της γιαγιάς. Κρατούν μέχρι και την ανάσα τους, μη τύχει και δεν ακούσουν κάτι. Η βάβω αγράμματη, δεν πήγε ποτέ σχολείο, δεν ξέρει να διαβάζει, μα τα λεγόμενά της τα γράφουν τα βιβλία. Πως τα ξέρε άραγε…

...

Μια τέτοια νύχτα, πριν από χρόνια, μια άλλη βάβω σφιχταγκάλιαζε τα εγγονάκια της. Θα φεύγανε για δρόμο μακρύ, μπορεί και χωρίς γυρισμό. Το σπίτι τους το έζωσε η πείνα. Πόσο καιρό γελούν τον θάνατο. Δεν έμεινε τίποτα πια να φάγουν. Τα παιδιά αρρωσταίνουν και χάνονται, οι μεγάλοι χλωμοί, αδύναμοι, μα δεν προσκυνούν τον θάνατο. Τους έταζαν πολλά, μα η ελευθερία είναι πιο ακριβή από όλα τα πλούτοι του κόσμου. Φάγανε όλα τα ζωντανά, καθαρά και ακάθαρτα. Φάγανε μέχρι και ποντικούς και οτιδήποτε μπορούσε να ξεγελάσει την πείνα τους. Έμοιαζαν με αγρίμια του βουνού, που έτρωγαν μέχρι και τα λιθάρια. Το γλυκό νερό στέρεψε, οι νερόλακκοι στους δρόμους έγιναν οι πηγές της παλικαριάς. Δεν τους ένοιαζε το σώμα, μα πάλευαν για την ελευθερία της ψυχής. Πέθαιναν μέσα στους δρόμους, μα οι νεκροζώντανοι, δεν μπορούσαν να τους ενταφιάσουν. Η παλικαριά πολέμαγε νηστική στις ντάπιες του «φράχτη». Είχε για κλίνη το σίδερο και για προσκέφαλο τη μπαρούτι. Δεν ήταν άνθρωποι πια. Ήταν κάτι άλλο, μα στους θνητούς δεν τους λογάριαζες. Έφτασαν στο σημείο να γευτούν σάρκα, νεκρού, ανθρώπου. Μετά και από αυτό πήραν τη μεγάλη απόφαση. Δεν βάσταξε η συνείδησή τους.

Ξημέρωνε των Βαΐων. Τέτοια μέρα σαν αυτή, ο Χριστός ξεκινούσε το θείο του μαρτύριο. Μάρτυρες και αυτοί. Ο δρόμος τους στρωμένος «βάγια και δάφνες». Θα το έκαναν όμως σωστά. Δεν θέλανε τα πτώματά τους να μείνουν αδιάβαστα. Ζωντανοί τέλεσαν την εξόδιο ακολουθία τους . Αφού εξομολογήθηκαν και κοινώνησαν ξεκίνησαν τις ετοιμασίες. Γέροι και ανήμποροι χωρίστηκαν, με πόνο, από τα παιδιά και τα εγγόνια τους, αυτοί θα έμεναν πίσω να κοιτάξουν τον θάνατο κατάματα και να πετάξουν με το πύρινο άρμα της δόξας. Γυναίκες σφιχταγκαλιάστηκαν με τον άνδρα και τα παιδιά τους, και ντύθηκαν αντρίκια. Νιόπαντροι έκαψαν το νυφικό τους κρεβάτι και αποχαιρετίστηκαν. Ήταν σίγουροι πως θα ανταμώσουν στον άλλο κόσμο. Άφηναν το σπίτι τους, τη ζωή τους. Η πείνα τους νίκησε. Μια χούφτα στάρι ακόμα και θα άντεχαν. Δόθηκε το σύνθημα και ξεχύθηκαν. Μα η φύση τους γύρισε την πλάτη. Ψιλόβροχο στην αρχή, δάκρυα, που πάνω τους γλιστρούσαν οι Μεσολογγίτες. Μούσκεμα ως το κόκαλο. Ο κρότος των σπαθιών κάλυπτε τις απελπισμένες φωνές. Η λάσπη αγκάλιαζε τα σφαγμένα κορμιά. Τους περίμεναν, παγίδες παντού. Κάποια στιγμή φάνηκε ολόφωτο το φεγγάρι. Υποδείχνοντας τους τελευταίους ζωντανούς.

Τότε φωνή μεγάλη, απελπιστική, σπαρακτική, ακούστηκε «Πίσω στις ντάπιες μας». Σκέλεθρα ανθρώπινα γύρισαν πιστεύοντας πως θα σωθούν στην πατρώα γη. Μα τάφος κενός τους περίμενε. Πετσοκόφτηκαν, βιάστηκαν, σφαγιάστηκαν. Παντού κορμιά κατακρεουργημένα, οστά «αγίων» μπερδεμένα ανάμεσα στα φρέσκα πτώματα. Αίμα, ανθρώπινα μέλη και καμένοι βράχοι. Λίγοι γλίτωσαν το μαχαίρι, μα το μυαλό δεν γλίτωσε. Το βήμα, όπου έβρισκε κενό χώμα, ανέβλυζε ματωμένη λάσπη. Δεν έμεινε τίποτα. Κόλαση επί της γης. Το ένδοξο Μεσολόγγι έγινε βωμός, που πάνω του σφαγιάστηκαν εκατόμβες ανθρώπων. Μα το έγκλημα δεν σταματά εδώ. Χιλιάδες κεφαλές και αφτιά Μεσολογγιτών παστώθηκαν ως απόδειξη της ανθρώπινης κτηνωδίας. Οι ηρωικοί Μεσολογγίτες υπέστησαν όλο αυτό το μαρτύριο για τι … μα για την Ελευθερία και την αξιοπρέπεια τους. Δεν ξεπουλήθηκαν, αλλά αγίασαν. Άγιοι φωτοστεφανωμένοι.

Τα κανόνια του Μεσολογγίου δεν έπαψαν, δεν βουβάθηκαν, ηχούν ακόμα. Εσύ φταις που δεν τα ακούς. ΜΟΝΟΝ εσύ. Υπάρχουν άραγε σήμερα Μεσολογγίτες; Η φουστανέλα και η γυναίκεια ποδιά είναι θεμέλια. Πάνω τους κρατούν την Ελλάδα. Για αυτό εσύ νεοέλληνα σκέψου πριν τα φορέσεις. Είναι αγιασμένα, σεβάσου τα. Με φόβου Θεού να τα φοράς. Και όταν τα φορέσεις να νιώθεις το ρίγος και την ανατριχίλα. Δεν αξίζει να τα φορούμε, μα όταν το κάνουμε, να τα φοράμε σωστά. Οι παρελάσεις και οι αναπαραστάσεις δεν είναι καρναβαλική παρέλαση, είναι μνημόσυνο. Δεν χωρούν λόγια, μόνο δάκρια. Μάθε να σέβεσαι. Μάθε να διαβάζεις. Γίνε πρόδρομος για τις επόμενες γενιές. Εάν εσύ αλλοιώνεις την αλήθεια, θα χαθεί το Μεσολόγγι. Θα πάει χαμένος τόσος αγώνας και τόσο αίμα. Οι καιροί είναι έσχατοι, θα χρειαστούν Μεσολογγίτες, προσπάθησε να γίνεις ένας.

2018

Χρήστος Γ. Δήμτσιος

Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

Ζιζή Φούντα – Θέλω να μου έχεις το δάχτυλο στο κουμπί

Σάλο έχει προκαλέσει η αισθησιακή παρέμβαση της Ζιζής, στη λειτουργία του Δημοτικού συμβουλίου του Ραδιομεγάρου.

Εκεί που καθόμασταν μπροστά στις οθόνες του πισί μας και αφού είχαμε κουραστεί από τα βίντεο με ειδήσεις ή με δημοσιογράφους της τρομολαγνείας, είπαμε να συντονιστούμε με το κανάλι (όχι αυτό με το υδρόθειο) του Ραδιομεγάρου, όπου εκεί παίρνονται σοβαρότατες αποφάσεις για το δήμο μας.

Δεν ξέρω εάν ήταν τυχαίο ή μοιραίο όπως λένε και οι αρχαίοι Μεσολογγίτες , αλλά βλέπουμε σε κάποια στιγμή τη Ζιζή να έρχεται βουρ στη κάμερα.

Για να πούμε την αλήθεια, στην αρχή φοβηθήκαμε, γιατί από τη μια η υψηλή ποιότητα εικόνα, από την άλλη η αναψοκοκκινισμένη όψη της προέδρου, μας προκάλεσε μια εσωτερική ταραχή.

Ωχ! Είπαμε, μας πήρε χαμπάρι.

 Λάθος δικό μας, άλλος ήταν ο τυχερός.

Η Ζιζή πλησίασε κάποιον άνδρα, τον οποίο δεν είδαμε, άρα δεν μπορούμε να τον εκθέσουμε τον άνθρωπο, του προέταξε τα πληθωρικά της στοιχεία στο τραπέζι … και τι του είπε λέτε;

>

Καλησπέρα, θέλω όταν μιλάω να με κοιτάς στα μάτια, όταν σου κάνω νόημα με το βλέμμα μου, να πατήσεις το κουμπί, όταν σε ξανακοιτάξω, να ανοίξεις το κουμπί και μετά να προχωρήσεις με αργές κινήσεις μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας.

Το ξέρω, του λέει, ότι με καταλαβαίνεις και δεν χρειάζεται να κραυγάσω για να ανεβάσω την απόδοση, είμαι σίγουρη ότι οι ψυχές μας είναι ταγμένες στο κοινό σκοπό και γι’ αυτό σε καθιστώ υπεύθυνο για το τελικό αποτέλεσμα.  

Σου αφήνομαι…  κάλεσέ με όποτε θες, αρκεί να πατήσεις το κουμπί και θα είμαι εκεί μαζί σου, μην ακούς τους άλλους, φωνάζουν μόνο και μόνο για να ακουστούν, εγώ φωνάζω γιατί μ’ αρέσει και γιατί έτσι πρέπει, εσύ μόνο εμένα θα κοιτάζεις και εγώ θα στο ανταποδώσω όπως ξέρω.

Επειδή όμως είστε πονηροί και ακάθαρτοι και ο νους σας πάει κατευθείαν στη κλειδαρότρυπα, σας διαβεβαιώνουμε ότι δεν τρέχει τίποτα από αυτό που φαντάζεστε.

Η Ζιζή απλά απευθύνθηκε στο υπεύθυνο του ήχου, ώστε να τον προειδοποιήσει για τη στιγμή που θα του κάνει νόημα με τα μάτια της… εκείνη τη στιγμή, αυτός θα πρέπει να πατάει το κουμπί και να κλείνει το μικρόφωνο από τον όποιο δημοτικό σύμβουλο έχει αντίθετη άποψη και κουράζει τις δημοκρατικές διαδικασίες, με παρλαπίπες.

  Τώρα βέβαια εάν το όλο σκηνικό θυμίζει ροζ γραμμή σε ταινία του ’80, σ’ αυτό δεν φταίμε εμείς αλλά η φαντασία σας και η κατάντια της εφαρμογής μιας ιδιότυπης δημοκρατίας, σύμφωνα με τις αρχές της Ζιζής και του Διαμαντόπουλου, με φόντο το μέλλον και την ανάπτυξη του τόπου μας.

Και για να μη σας κουράζουμε, απολαύστε το βίντεο με την επίμαχη στιγμή του πεσίματος της Ζιζής στον υποτακτικό της και του θεσμού γενικότερα

YouTube

Συγνώμη λάθος βίντεο.    Το παρακάτω είναι το αυθεντικό με την φρεγάτα την πανώρια … Ζιζή Φούντα

Ο ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΣ 

Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

Τούρκος ή Έλληνας σκότωσε τον Γεώργιο Καραϊσκάκη; - Η βρισιά που είπε λίγο πριν ξεψυχήσει

Πολλοί λένε πως ο Καραϊσκάκης ήξερε ποιος τον πυροβόλησε

Όπως αναφέρει το reader.gr, Το μόνο που μπορεί να γίνεται (και γίνεται) είναι διάφοροι ιστορικοί και όχι μόνο να προσπαθούν να ενώσουν όλα τα κομμάτια του «παζλ» και να φτάσουν σε κάποια λογικά συμπεράσματα.

Στην πραγματικότητα, ωστόσο, αν και όποιος καταλήγει σε κάποιο συμπέρασμα αυτό πιθανότατα είναι αυθαίρετο, όσα επιχειρήματα και αν προβάλει. Μόνο ένας άνθρωπος ήξερε αν αυτός που πυροβόλησε και σκότωσε τον Γεώργιο Καραϊσκάκη ήταν Έλληνας ή Τούρκος και δυστυχώς αυτός ο άνθρωπος πέθανε πριν προλάβει να αποκαλύψει την ταυτότητα του δράστη.

...

Αυτός ο άνθρωπος ήταν ο Γεώργιος Καραϊσκάκης!

Ο αθυρόστομος γιος της καλογριάς

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης γεννήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 1780 (ή το 1782, με πιθανότερη εκδοχή την πρώτη). Είδε το πρώτο φως της ημέρας μέσα σε μια σπηλιά κοντά στο χωριό Μαυρομμάτι Καρδίτσας.

Υπάρχουν, όμως, διάφορες εκδοχές και για αυτό. Η μία είναι ότι γεννήθηκε στη Σκουληκαριά Άρτας, ένα ορεινό χωριό. Στην πραγματικότητα η «κόντρα» για το πού γεννήθηκε, συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

Οι πρώτοι του βιογράφοι έλεγαν πως γεννήθηκε στην Καρδίτσα. Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξε και η επιτροπή που συστήθηκε από το Υπουργείο Εσωτερικών το 1927.

Λογικά αυτή η κόντρα θα είχε τελειώσει αλλά το 1997 στο πλαίσιο του «Σχεδίου Καποδίστριας» για τη βελτιστοποίηση της λειτουργίας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δόθηκε το όνομα «Γεώργιος Καραϊσκάκης» στο νέο δήμο που υπάγεται μέχρι και σήμερα η Σκουληκαριά. Έτσι η «κόντρα» ξαναφούντωσε.

Στην πραγματικότητα, ωστόσο, αυτή η «κόντρα» μικρή σημασία έχει, ειδικά από τη στιγμή που μιλάμε για έναν από τους σπουδαιότερους οπλαρχηγούς της Επανάστασης του 1821.

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ήταν καρπός του «παράνομου» έρωτα του αρματολού Δημήτρη Καραΐσκου και της μοναχής Ζωής Ντιμισκή, αδελφής του κλέφτη Κώστα Ντιμισκή και εξαδέλφης του οπλαρχηγού Γώγου Μπακόλα.

Η μητέρα του πέθανε όταν εκείνος ήταν μόλις 8 ετών. Είχε αφήσει το μεγάλωμά του σε μια οικογένεια Σαρακατσάνων καθώς η ίδια δεν άντεχε την κατακραυγή του κόσμου για το ότι γέννησε ένα παιδί εκτός γάμου.

Εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο μεγάλωσε, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ήταν ένα σκληρό αν και φιλάσθενο παιδί. Αν και μικρός στην ηλικία φρόντιζε με κάθε ευκαιρία να δείχνει πως είναι από αυτούς που δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους.

Κάπως έτσι έφτασε μόλις στα 15 του χρόνια να σχηματίσει τη δική του κλέφτικη ομάδα η οποία απαρτιζόταν από παιδιά της ίδιας ηλικίας με εκείνον. Περίπου τρία χρόνια αργότερα, συνελήφθη από Τούρκους οι οποίοι τον οδήγησαν μπροστά στον Αλή Πασά. Εκεί, αντί να λυγίσει και να φοβηθεί, έδειξε το πόσο ατρόμητος, ατίθασος και βωμολόχος ήταν.

Ο Πασάς αντί να τον εκτελέσει διέταξε να τον κλείσουν φυλακή. Λίγο καιρό αργότερα τον τοποθέτησε στην προσωπική του φρουρά γιατί εκτίμησε το πόσο λεβέντης ήταν.

Λέγεται πως κάποια στιγμή ο Αλή Πασάς ρώτησε τον Γεώργιο Καραϊσκάκη τι θα ήθελε να του προσφέρει ως ανταπόδοση των υπηρεσιών του. Τότε ο «Γιος της Καλογριάς» του απάντησε με τρόπο αποστομωτικό: «Αν με γνωρίζεις άξιο για αφέντη, κάνε με αφέντη, αν για δούλο, κάνε με δούλο, αν για τίποτα ρίξε με στη λίμνη»!

Μέχρι και σήμερα η περίοδος που ο Καραϊσκάκης ήταν δίπλα στον Αλή Πασά θεωρείται η πιο «σκοτεινή» στη ζωή του σπουδαίου οπλαρχηγού.

Η περίοδος αυτή τελείωσε το 1804, όταν ο Καραϊσκάκης προσχώρησε στην ομάδα του περίφημου κλέφτη Αντώνη Κατσαντώνη, που από πολλούς χαρακτηρίζεται ως ο πρόδρομος της Επανάστασης του 1821. Όταν ο Κατσαντώνης συνελήφθη και εκτελέστηκε, ο Καραϊσκάκης ανέλαβε την αρχηγία της ομάδας του μαζί με τον Λεπενιώτη.

Όταν η ομάδα αυτή διαλύθηκε, ο Καραϊσκάκης επέστρεψε στην Αυλή του Αλή Πασά, και γνώρισε την Γκόλφω Ψαρογιαννοπούλου, με την οποία απέκτησε δύο κόρες και έναν γιο, τον στρατιωτικό και πολιτικό Σπυρίδωνα Καραΐσκάκη.

 Ο Καραϊσκάκης έφυγε και επέστρεψε (για τελευταία φορά) στην Αυλή του Πασά μια ακόμα φορά. Τον Ιανουάριο του 1821 συμμετείχε στη σύσκεψη της Λευκάδας, στην οποία αποφασίστηκε η προετοιμασία της εξέγερσης στη Στερεά Ελλάδα. Η ζωή του άλλαξε και αφιερώθηκε στη μεγάλη υπόθεση.

Με το ξέσπασμα της Επανάστασης ο Καραϊσκάκης συμμετέχει σε μάχες αλλά εμπλέκεται και σε μια καθοριστική διαμάχη με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο. Η κόντρα αυτή θα φανεί στη διάρκεια του πρώτου ελληνικού εμφυλίου όπου ο Καραϊσκάκης θα δικαστεί για... εσχάτη προδοσία!

Στον δεύτερο εμφύλιο (δυστυχώς για τον ίδιο) ο Καραϊσκάκης συμμετέχει στην ντροπιαστική επιδρομή και στο επακόλουθο πλιάτσικο στα Καλάβρυτα.

Τον Ιούλιο του 1826 διορίστηκε αρχιστράτηγος της Ρούμελης. Μερικές ημέρες μετά ξεκινάει μια εκστρατεία για να ανακουφίσει τους πολιορκημένους στην Ακρόπολη της Αθήνας και νικάει τους Τούρκους στο Χαϊδάρι.

Τον Νοέμβριο του 1826 τους νικάει και στη μάχη της Αράχωβας. Αυτή ήταν η μάχη που γιγάντωσε τον θρύλο του Καραϊσκάκη. Ήταν η χειρότερη ήττα για τους Τούρκους μετά από εκείνη στα Δερβανάκια!

Τούρκος ή Έλληνας σκότωσε τον Καραϊσκάκη;

Μετά την περίλαμπρη νίκη στην Αράχωβα, ο Καραϊσκάκης επέστρεψε στην Αθήνα για να συνεχίσει αυτό που άφησε στη μέση. Πολιορκεί τους πολιορκητές της Ακρόπολης και νικά τους Τούρκους στο Κερατσίνι και στο μοναστήρι του Αγίου Σπυρίδωνα.

Τον Απρίλιο του 1827, ο Καραϊσκάκης και οι άνδρες του στρατοπεδεύουν στο Φάληρο και προετοιμάζονται για μια ακόμα μεγάλη μάχη κατά του Κιουταχή. Το γενικό πρόσταγμα της επίθεσης το είχαν, σύμφωνα με απόφαση της Γ’ Εθνοσυνέλευσης της Τροιζήνας, οι άγγλοι φιλέλληνες Ριχάρδος Τσορτς και ο Τόμας Κόχραν.

Ο Καραϊσκάκης ήταν κουρασμένος από τις διαδοχικές σκληρές μάχες και βαριά άρρωστος και παρά το γεγονός ότι διαφωνούσε με την απόφαση της Εθνοσυνέλευσης, δεν είχε τις δυνάμεις να διαφωνήσει έμπρακτα και αποφάσισε να αποσυρθεί στη σκηνή του και να ξεκουραστεί μέχρι να ξεκινήσει η επιχείρηση.

Στις 22 Απριλίου του 1827 και ενώ δεν υπήρχε ακόμα διαταγή για επίθεση κατά των δυνάμεων του Κιουταχή, μια ομάδα Ελλήνων αγωνιστών επιτέθηκε κατά των Τούρκων. Όταν ο Καραϊσκάκης ενημερώθηκε, βγήκε από τη σκηνή του, πήρε το άλογό του και πήγε στο σημείο της συμπλοκής προκειμένου να σταματήσει τη σύγκρουση πριν αυτή γενικευτεί. Τότε μια σφαίρα τον βρήκε στο υπογάστριο.

Ο Καραϊσκάκης έδωσε μάχη για να κρατηθεί στη ζωή αλλά άφησε την τελευταία του πνοή στις 4 το ξημέρωμα της 23ης Απριλίου 1827. Μια ημέρα σαν σήμερα, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής.

Ο Καραϊσκάκης κατάλαβε ότι η πληγή του ήταν θανάσιμη. Κάλεσε αμέσως ιερέα, εξομολογήθηκε, μετάλαβε, ζήτησε συγχώρεση απ’ όλους τους παρόντες και ζήτησε να τον θάψουν στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου της Σαλαμίνας.

Ο Νικόλαος Κασομούλης, ένας από τους σημαντικότερους αγωνιστές αλλά και ιστορικός της Επανάστασης του 1821, έγραψε πως όταν ο Καραϊσκάκης ένιωσε πως η μοιραία στιγμή φτάνει, είπε τα τελευταία του λόγια τα οποία ήταν: «Γνωρίζω τον αίτιον, και αν ζήσω παίρνομεν όλοι το χάκι (σσ: εκδίκη­ση), ειδέ και πεθάνω, ας μου κλάσει τον πούτζον και αυτός».

Και τώρα το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου: Έλληνας ή Τούρκος σκότωσε τον Καραϊσκάκη; Λέγεται πως ο βαριά τραυματισμένος αρχιστράτηγος της Ρούμελης, φώναξε τους πολέμαρχους Χριστόδουλο Χατζηπέτρο και Γαρδικιώτη Γρίβα και τους είπε: «αύριον αν είμαι ζωντανός ακόμη, ελάτε να σας πω έναν μυστικόν».

Κανείς δεν ξέρει ποιο ήταν αυτό το μυστικό. Πολλοί λένε πως ο Καραϊσκάκης ήξερε ποιος τον πυροβόλησε, ότι ήταν Έλληνας και ήθελε να τον αποκαλύψει, απλά ήθελε να βεβαιωθεί πως θα παραμείνει ζωντανός.

«Από πολλά τώρα χρόνια με τραβούσε η καταπληχτική μορφή του Γιου της Καλογριάς. Πολλές φορές έλεγα ν’ αρχίσω να γράφω τη ζωή του και πάλι το ξαποφάσιζα. Οι πιότεροι δισταγμοί μου είχαν αιτία πως δεν μπορούσα να δώσω μια ξεκάθαρη απάντηση σε τούτο το πρόβλημα: ο Καραϊσκάκης σκοτώθηκε ή δολοφονήθηκε; Τώρα είμαι κι εγώ σίγουρος, όπως κι ο Βλαχογιάννης, πως το βόλι που του πήρε τη ζωή δε ρίχτηκε από τούρκικο, μ’ από δολοφονικό χέρι. Αυτή όμως η γνώμη μας δε φτάνει, βέβαια, στον αναγνώστη. Γι’ αυτό και θ’ ανιστορήσουμε, με κάθε λεπτομέρεια, το πώς χτυπήθηκε», έγραψε ο Δημήτρης Φωτιάδης στη μονογραφία του «Καραϊσκάκης» (εκδόσεις Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος). 

«Ο Κόχραν κι ο Τσωρτς, μέσα στις λίγες ημέρες που βρί­σκονταν στον Πειραιά, κατάλαβαν πως ένας είχε τη δύναμη να αντιταχθεί στα σχέδιά τους, ο Καραϊσκάκης. Η εντολή που είχανε πάρει ήταν να πνιγεί η επανάσταση στη Στερεά, για να μπορέσει η Αγγλία να πετύχει το διπλωματικό της παιχνίδι, τον περιορισμό, δηλαδή, του απελευθερωτικού κινήματος του Μοριά, για να ‘χει το μικρό, αδύναμο και μισοανεξάρτητο ναυτικό κράτος που θα δημιουργούνταν κά­τω από τον έλεγχό της. (…) 

Ο Καραϊσκάκης έπεσε θύμα της εγγλέζικης πολιτικής στην Ελλάδα και εμπνευστές της σατανικιάς δολο­φονίας του στάθηκαν ο Κόχραν, ο Τσωρτς κι ο Μαυροκορδάτος», έγραψε ο Γιάννης Βλαχογιάννης στο βιβλίο του με τίτλο «Καραϊσκάκης» (εκδόσεις Μέρμηγκας).

Η συντριπτική πλειονότητα των πρωτογενών πηγών, μεταξύ των οποίων επίσης αυτόπτες, δέχεται ότι ο Καραϊσκάκης πυροβολήθηκε από Τούρκους. Ο Γενναίος Κολοκοτρώνης γράφει ότι δύο Τούρκοι που βρίσκονταν στη μάντρα-οχύρωμα, αναγνώρισαν τον Καραϊσκάκη και τον πυροβόλησαν στην κοιλιά.

Με αυτή την εκτίμηση συμφώνησαν πολλοί αλλά το θέμα είναι πως η φορά της μοιραίας σφαίρας (από πάνω προς τα κάτω) ήταν διαφορετική και δεν θα μπορούσε να είχε προέλθει από εκεί.

Θεωρητικά ο άνθρωπος που σκότωσε τον Καραϊσκάκη ήταν σε υψηλότερο σημείο από τον ίδιο οπότε είτε συμμετείχε ενεργά στη μάχη και ήταν όρθιος πάνω στο άλογό του, είτε λειτουργούσε σαν... ελεύθερος σκοπευτής και βρισκόταν σκαρφαλωμένος σε κάποιο δέντρο.

https://www.pentapostagma.gr/politismos/istoria/7237071_toyrkos-i-ellinas-skotose-ton-georgio-karaiskaki-i-brisia-poy-eipe-ligo

Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

23/04/2010: Η μέρα που πολλοί Έλληνες θέλουν να ξεχάσουν

Υποτίθεται πως εκείνη την ημέρα «μπήκαμε στα μνημόνια». Ωστόσο το ελληνικό κράτος μαστιζόταν από...κάθε είδους «μνημόνια» ήδη από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του!

23 Απριλίου 2010: Είναι η ημερομηνία που ο τότε πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, κάνει την -ιστορική πλέον- δήλωσή του από το ακριτικό Καστελόριζο, σηματοδοτώντας μία μακρά περίοδο κρίσης και λιτότητας για την Ελλάδα.

Ήταν μόλις λίγους μήνες μετά την περιβόητη ατάκα του «λεφτά υπάρχουν», που έμεινε και αυτή στην ιστορία.

Ο ίδιος είχε παρουσιάσει τότε την Ελλάδα με «ένα σκάφος που ήταν έτοιμο να βυθιστεί», αποκαλύπτοντας στους πολίτες πως η κυβέρνησή του επίσημα στράφηκε στους «Ευρωπαίους εταίρους» για να…σωθεί.

Οι επόμενες ημέρες βρήκαν μία Ελλάδα «μουδιασμένη», η οποία περιφερόταν στα πρωτοσέλιδα των διεθνών ΜΜΕ ως το «μαύρο πρόβατο».

...

Λίγες μέρες αργότερα, εν μέσω πρωτοφανής αγριότητας διαδηλώσεων, το λεγόμενο «πρώτο μνημόνιο» «πέρασε» από το ελληνικό Κοινοβούλιο με τις ψήφους των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ.

Στο οικονομικό πεδίο προέβλεπε μεγάλες περικοπές σε μισθούς, δώρα και δημόσιες δαπάνες, αλλά και ασήκωτες φορολογικές επιβαρύνσεις που οδήγησαν σε χιλιάδες «λουκέτα» επιχειρήσεων.

Στο πολυσέλιδο νομοσχέδιο που εντασσόταν η δανειακή σύμβαση συμπεριλαμβανόταν και το -υποχρεωτικό για όλους τους Έλληνες- περιουσιολόγιο!

Κι όλα αυτά απλά και μόνο για να…δανειστεί το ελληνικό κράτος χρήματα προκειμένου να αποπληρώσει…άλλα παλαιότερα δανεικά μαζί με τους τόκους τους (!!!). Με τα χρόνια, το ήδη επιβαρυμένο ελληνικό χρέος εκτοξεύτηκε κι άλλο.

Ακολουθεί το διάγγελμα του Γιώργου Παπανδρέου

«Χθες, ανακοινώθηκαν τα στοιχεία για το πραγματικό μέγεθος του ελλείμματος του 2009. Θύμισαν σε όλους μας τα ακατανόητα λάθη, τις παραλείψεις, τις εγκληματικές επιλογές και την καταιγίδα των προβλημάτων που μας κληροδότησε η προηγούμενη κυβέρνηση. Όλοι μας κληρονομήσαμε – η σημερινή Κυβέρνηση και Ελληνικός λαός – ένα σκάφος έτοιμο να βυθιστεί. Μια χώρα χωρίς κύρος και αξιοπιστία, που είχε χάσει το σεβασμό ακόμα και των φίλων και των εταίρων της. Μια οικονομία εκτεθειμένη στο έλεος της αμφισβήτησης και των ορέξεων της κερδοσκοπίας.

Από την πρώτη μέρα σηκώσαμε τα μανίκια και με σκληρή δουλειά βαλθήκαμε να ανατρέψουμε αυτό το αρνητικό κλίμα. Καταστρώσαμε σχέδιο, πήραμε δύσκολα μέτρα, που πολλές φορές πόνεσαν, αλλά ανακτήσαμε την αξιοπιστία μας. Δημιουργήσαμε νέες συμμαχίες.

Μετά από έναν πραγματικό μαραθώνιο, διεκδικήσαμε και καταφέραμε να οδηγηθούμε σε μια ισχυρή απόφαση της Ε.Ε. για την στήριξη της χώρας μας, με ένα πρωτόγνωρο, για την ιστορία και τα δεδομένα της Ε.Ε., μηχανισμό. Και εμείς και οι εταίροι μας στην Ε.Ε., ελπίζαμε ότι αυτή η απόφαση θα αρκούσε για να ηρεμήσει και να συνετίσει τις αγορές, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τη χρηματοδότηση της χώρας μας με χαμηλότερα επιτόκια. Να υπάρξει, δηλαδή, η απαραίτητη νηνεμία, ώστε να αφιερωθούμε στο έργο μας, στις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται η χώρα, για να κάνουμε την οικονομία μας βιώσιμη, ανταγωνιστική. Να σταθεί η Ελλάδα στα πόδια της, δυνατή, για να αισθανθούν όλοι οι Έλληνες περήφανοι.

Οι αγορές δεν ανταποκρίθηκαν. Είτε γιατί δεν πίστεψαν στη βούληση της Ε.Ε., είτε γιατί κάποιοι αποφάσισαν να συνεχίσουν την κερδοσκοπία.

Και σήμερα, η κατάσταση στις αγορές απειλεί να αποδημήσει, όχι μόνο τις θυσίες του Ελληνικού λαού, αλλά και την ομαλή πορεία της οικονομίας. Και κινδυνεύει να χαθεί η προσπάθεια που καταβάλλουν οι Έλληνες από τα ακόμη μεγαλύτερα επιτόκια δανεισμού και ακόμη χειρότερα από την δυσκολία δανεισμού. Δεν θα το επιτρέψουμε. Ήρθε η στιγμή, το χρόνο που δεν μας δίνουν οι αγορές, αυτόν τον χρόνο να μας τον δώσει η απόφαση που πήραμε όλοι μαζί οι ηγέτες των χωρών της Ευρώπης για να στηριχθεί η Ελλάδα.

Είναι ανάγκη, ανάγκη εθνική και επιτακτική, να ζητήσουμε επισήμως από τους εταίρους μας την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης, που από κοινού δημιουργήσαμε στην Ε.Ε. Έχω ήδη δώσει εντολή στον Υπουργό Οικονομικών να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες. Και οι εταίροι μας θα συνδράμουν άμεσα και αποφασιστικά, ώστε να παράσχουν στην Ελλάδα το απάνεμο λιμάνι που θα μας επιτρέψει να ξαναχτίσουμε το σκάφος μας με γερά και αξιόπιστα υλικά. Αλλά και να στείλουν και ένα ισχυρό μήνυμα στις αγορές, ότι η Ε.Ε. δεν παίζει και προστατεύει το κοινό μας συμφέρον και το κοινό μας νόμισμα.

Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη πορεία, μια νέα Οδύσσεια για τον Ελληνισμό. Όμως, πλέον, ξέρουμε το δρόμο για την Ιθάκη και έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά. Μπροστά μας έχουμε ένα ταξίδι με απαιτήσεις από όλους μας, αλλά με μια νέα συλλογική συνείδηση και κοινή προσπάθεια θα φθάσουμε εκεί ασφαλείς, πιο σίγουροι, πιο δίκαιοι, πιο περήφανοι.

Ο τελικός μας στόχος, ο τελικός μας προορισμός είναι να απελευθερώσουμε την Ελλάδα από επιτηρήσεις και κηδεμονίες. Να απελευθερώσουμε τις δυνάμεις του Ελληνισμού, τον κάθε Έλληνα και Ελληνίδα από αντιλήψεις, πρακτικές και συστήματα που τον εμποδίζουν παντού, εδώ και δεκαετίες. Να δώσουμε οξυγόνο εκεί που υπάρχει ασφυξία, δικαιοσύνη και κανόνες εκεί που υπάρχει αδικία, διαφάνεια εκεί που υπάρχει σκοτάδι, σιγουριά εκεί που υπάρχει ανασφάλεια, και ανάπτυξη για όλους.

Η έμπνευση, η πίστη μας είναι ετούτος εδώ ο τόπος, από το Καστελόριζο, μέχρι την Κέρκυρα, από την Κρήτη μέχρι τον Έβρο, είναι αυτός ο υπέροχος λαός, είναι οι νέοι μας με τις δυνατότητες και τα οράματά τους. Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι, θα τα καταφέρουμε. Αρκεί εμείς οι Έλληνες να πιστέψουμε στις δυνατότητές μας, στις αξίες μας, στον ίδιο μας εαυτό».

https://www.el.gr/ellada/kommata/23-04-2010-i-mera-poy-polloi-ellines-theloyn-na-x/

Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ - ΦΟΒΑΜΑΙ

... τους φόβους του ποιητή για όλους εκείνους που δεν διστάζουν να μεταμορφωθούν και να προδώσουν ιδανικά, αρκεί να βρεθούν στην πλευρά των νικητών και να συμμετέχουν στη νομή της εξουσίας...

Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

Η Μεγάλη Απορία Διαμαντόπουλου

Βρε τι τραβάει και αυτή η ΔΙΕΞΟΔΟΣ, είχαμε το Κ. Λύρο που δεν ήξερε ούτε καν να διαβάσει το γραπτό κείμενο που είχε μπροστά του , τώρα έχουμε το Διαμαντόπουλο που ανακαλύπτει χαμένους στίχους του εθνικού ποιητή Σολωμού.

«Καλό Βαγιώνε» φαίνεται ότι αναφώνησε ο Σολωμός όταν άκουσε τα κανόνια της πολιορκίας του Μεσολογγίου από τη Ζάκυνθο, έτσι τουλάχιστον μας πληροφορεί ο νέος και όχι για πολύ ακόμη δήμαρχος Μεσολογγίου Διαμαντόπουλος.

Οι κοντινοί του συνεργάτες αμέσως τον διόρθωσαν... όχι δήμαρχε, αυτό το είπε ο Μέγας Ναπολέων στο δρόμο για τη Μόσχα, καμιά σχέση με την Έξοδο.

Κάποιος πιτσιρικάς ήταν ποιο διαφωτιστικός, ‘’ δήμαρχε αυτό το είπε η Σάττι’’ μετά από τηλεφώνημα του Θ. Λύρου, ώστε να αναδείξει τη περιοχή μας και να έρθει τουρισμός, μιας και δεν ήρθε τελικά η Φίνος Φίλμ, για το δεύτερο επεισόδιο  της ταινίας ΄΄Η λίμνη των Πόθων ΄΄…

...

Μετά από την αντίδραση των παρευρισκομένων ο δήμαρχος το διόρθωσε λέγοντας, (τ’ ΄χει το διορθωτικό του, δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις και γι΄αυτό…)

 Καλώ τ΄ Βαγιώνε να φάμε όλοι μας σολομό και όχι μπακαλιάρο, ως πράξη αντίστασης και αυταπάρνησης στον αγώνα για να μη μας πάρουν το Πρωτοδικείο οι Αγρινιώτες.

Η μόνη που δεν μίλησε ήταν η Ζιζή, ΄΄τι μπακαλιάρος τι, σολομός΄΄ ποια είναι διαφορά; Το σίγουρο είναι, ότι δεν θα είναι μπριζόλα, άρα διαφώνησε δια της σιωπής.

Κάπως έτσι τα μπάλωσε τα πράγματα ο παραλίγο δήμαρχος και έφυγαν όλοι με μια πικάντικη απορία ή με ένα εύγευστο δίλλημα αν το δούμε διαφορετικά.

Μπακαλιάρο ή Σολομό για τ΄Βαγιώνε ;;;

 

Υ.Γ

Η δικαστικός που σας κάλυπτε όλους εσάς στο παρακρατικό και παραδικαστικό κύκλωμα, είναι με το ένα πόδι στα ενδότερα και όχι απλά στα αζήτητα

Ο ΚΟΥΜΠΑΝΟΣ 

Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

Χρήστος Βλαχογιάννης - Ασεβείς, εμπαθείς και αμνήμονες Εκουσίως ή ακουσίως…

Τι παράξενο τελικώς! Αυτή η κοινή εμφάνιση των Φιλαρμονικών φαίνεται για δεύτερη φορά πως τις ενώνει όλες αλλά στις λεπτομέρειες ξεχνάει εμένα.

 

Την πρώτη φορά, το 2015, επί Δημαρχίας Καραπάνου, κατά την «Νύχτα των Φιλαρμονικών», με …πήδησαν εντελώς και ούτε ανέφεραν καν μια πορεία κοντά 30 χρόνωνμου ως Αρχιμουσικού της Δημοτικής Φιλαρμονικής, κατά την εισαγωγική ανάγνωση του ιστορικού τής μπάντας. Ο τότε εκφωνητής, Πέτρος Σκαρμούτσος, μου είπε πως του το έδωσαν έτοιμο από τον Δήμο κι αυτός απλώς το διάβασε. Και τότε υπήρχαν χίλιες δυο λεπτομέρειες για την ακριβή χρονολογία ιδρύσεώς της προπολεμικώς, εμπνευστές, μέλη Δ.Σ., έγινε αναφορά στους διατελέσαντες μαέστρους της, φτάνοντας μέχρι τον τελευταίο, τον Γεράσιμο Τούλιο, από το 1967 μέχρι το 1972, οπότε και ανέστειλε την λειτουργία της, για να επανέλθει το …2014, επί Καραπάνου, με νέα ονομασία! Όλα τα ενδιάμεσα χρόνια λες και δεν υπήρχε. Φυσικά υπήρχε αλλά υπήρχα κι εγώ και τους χάλαγα την …«Νύχτα»!

 

Φέτος, δεν μπορώ να πω! Μια αναφορά στο όνομά μου την έκανε ο συμπαθής Αντρέας Τσολίγκας, ο εκφωνητής τού ιστορικού τής μπάντας τού Δήμου μας. Κι ενώ για τους …αρχαίους μαέστρους (όλοι τους ξένοι) έγινε η ίδια λεπτομερής αναφορά, με χρόνια υπηρεσίας καθενός, από το 1975 και μετά ανεγνώσθησαν χύδην ονόματα των διατελεσάντων μαέστρων της. Ε, ήμουν κι εγώ ένα όνομα, μέσα σ’ αυτά!

...

 

Ήθελα να ’ξερα ποιος συνέταξε και έδωσε στον εκφωνητή το ιστορικό. Είμαι σίγουρος πως ο νυν Αρχιμουσικός, Δημήτρης Τσιάντας, δεν ήταν, αφού είναι ξένος, μικρός στην ηλικία και φυσικά αποκλείεται να γνώριζε τέτοιες λεπτομέρειες.

Άρα, κάποιος από τον Δήμο υποθέτω. Ναι, αλλά ποιος; Ποιος από την νέα Δημοτική Αρχή γνωρίζει τα της Φιλαρμονικής; Ουδείς. Είναι όλοι μικροί στην ηλικία και τους περισσότερους τους είχα μαθητές. Σίγουρα θα θυμούνται τον δάσκαλο με την στολή του, έστω και σαν παιδική ανάμνηση, να διευθύνει την Φιλαρμονική. Τι το πιο απλό, αν ήθελαν να μάθουν την ιστορία της Φιλαρμονικής, να ρωτούσαν εμένα, που τα έζησα και τα ξέρω και που -όσο κι αν ηχεί…κάπως- είμαι η νεώτερη ζωντανή (ακόμα) ιστορία της. Βλέπετε, κοντά 30 χρόνια Αρχιμουσικό, δεν μπορείς εύκολα να με διαγράψεις. Να με …πηδήσεις, ναι, αν αυτό έχεις στον νου σου.

 

Αλλά γιατί να το κάνεις; Μήπως δεν αποτελεί τιμή για τον ίδιο τον Δήμαρχο, που υπάρχει στον Δήμο του Αρχιμουσικός που υπηρέτησε επί 30 χρόνια την μπάντα, ανέδειξε και έμαθε μουσική εκατοντάδες παιδιά; Είναι αμελητέο, που αυτός ο άνθρωπος προσφέρει αφιλοκερδώς για 40 και πλέον χρόνια μέσα από όλες του τις δραστηριότητες στην Ιερά και την έχει κάνει γνωστή στα πέρατα της χώρας τουλάχιστον;Άλλες πόλεις, στις οποίες επίσης δραστηριοποιήθηκε πίνουν νερό στ’ όνομά του και έχουν να λένε «ο Μεσολογγίτης».

 

Για να ξέρετε, λοιπόν, για την επόμενη σύναξη Φιλαρμονικών, η παληά Δημοτική Μουσική ανέστειλε την λειτουργία της το 1972, επί χούντας, με τελευταίο μαέστρο τον Γεράσιμο Τούλιο.Αναγνώσθηκε ανακριβώς πως η μπάντα του Δήμου(!!) ξεκίνησε ξανά την λειτουργία της το 1975. Η αλήθεια είναι πως το 1974 ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Μεσολογγίου δημιουργεί Φιλαρμονική, στην οποία πρωτοπήγα κι εγώ, με πρώτο δάσκαλο τον Πατρινό, Βασίλη Αθανασόπουλο, ο οποίοςέμεινε ένα χρόνο. Έρχεταιμετά ο Κερκυραίος, Λεωνίδας Μπούας, που έμεινε μέχρι και των Βαΐων του 1984. Όμως ο Ρ/Σ δεν μπορούσε πλέον να συντηρήσει την μπάντα και πήρε απόφαση να την παραχωρήσει στον Δήμο, μαζί με ολόκληρο τον εξοπλισμό της (όργανα, στολές). Τότε ανέλαβα εγώ ως Αρχιμουσικός, επί Δημαρχίας Κώστα Αντωνίου, με την στήριξη και την ενθάρρυνση του μαέστρου μου, Λεωνίδα Μπούα, του οποίου διετέλεσα βοηθός από το 1981 και μετά.

 

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Αντωνίου,3 χρόνια(1984-86), Ζωγράφος, 4 χρόνια(1987-1990). Με απομακρύνει ο Ρεπάσος και πηγαίνω για 4 χρόνιαστο Αιτωλικό (1991-94), όπου φτιάχνω μπάντα από την αρχή. Επιστρέφω επί Παλκογιάννη (1995-98), συνεχίζω επί Ρεπάσου (1999-2002) και Πρεβεζάνου (2003-06), σύνολο 12 χρόνια. Ο Αναγνωστόπουλος (2007-2010) με απομακρύνει. Την τετραετία αυτή, που πήγαιναν κι ερχόνταν οι «μαέστροι», με διαδέχθηκε πρώτα ο μαθητής μου, Χρήστος Γραβάνης, που έμεινε μόλις 6 μήνες, έπειτα ένας φουκαράς από την Πάτρα, του οποίου δεν έχω συγκρατήσει το όνομα και τέλος ουρανοκατέβατος ο έτερος μαθητής μου, ο θρασύς, Δημήτρης Μανωλάτος.

Με επαναφέρει ο Κατσούλης (2011-2014), 4 χρόνια, για να απομακρυνθώ για τρίτη και …φαρμακερή φορά από Δημοτική Αρχή, επίΚαραπάνου, και να κρεμάσω οριστικώς την μπαγκέτα μου. Πρέπει να είμαι μάλλον ο μοναδικός Αρχιμουσικός, πάνω στον οποίον ξέσπαγαν οι Δήμαρχοι. Πάσα απάντηση στο φαινόμενο δεκτή.

 

Αν προσθέσετε τα χρόνια μου ως Αρχιμουσικού, μαζί με αυτά του Αιτωλικού, φτάνω τα 27 κι αν βάλω και όσα ήμουνα βοηθός του Μπούα, υπερβαίνω τα 30 σε συνολική ενασχόληση με την Φιλαρμονική. Στην πόλη μου, στο Μεσολόγγι.

Ποιος απ’ όλους αυτούς, που αναφέρθηκαν στο ιστορικό τής Δημοτικής Φιλαρμονικής, έχει την δική μου ιστορία μ’ αυτήν; Αν μαζέψεις όλους μαζί,όσοι αναφέρθηκαν, δεν φτάνουν τα δικά μου χρόνια. Ήμουν, άρα, απλώς ένα όνομα Αρχιμουσικού, που έτυχε και πέρασε την πόρτα της;

 

Η συμπεριφορά αυτή, Δήμαρχε Σπύρο, δείχνει ασέβεια και εμπάθεια προς το πρόσωπό μου.Καθίστασαι, είτε εκουσίως είτε ακουσίως, ένας συμπλεγματικός αμνήμων. Πιστεύω πως εσύ δεν είχες λόγο να με …πηδήσεις και προφανώς διαβάζεις για πρώτη φορά όσα γράφω, αφού ούτε κι εσύ ξέρεις την ιστορία μου και μάλλον δεν σ’ ενδιέφερε ποτέ να την μάθεις. Όμως κάποιος/οι έβαλαν το χεράκι τους και σε εξέθεσαν. Και να ξέρεις, αντελήφθησαν πολλοί την απρέπεια. Ίσως πρέπει να προσέξεις λίγο περισσότερο την αλαζονεία τής αυλής σου, πριν καταλήξεις κι εσύ σαν τον προκάτοχό σου. Ας μην είναι τόσο αμετροεπείς να καταλαμβάνουν προκλητικώς τις πρώτες θέσεις των «επισήμων» με τα λιανοπαίδια τους. Το άγρυπνο μάτι τού αντ’ εσού αδερφού σου θα έπρεπε να το είχε παρατηρήσει και να το διορθώσει πάραυτα. Και μετά ας ανέβαζε και βίντεο στα social.

 

Σύσσωμη η Δημοτική σου Αρχή, Σπύρο, δεν έχει προσφέρει το παραμικρό στο Μεσολόγγι. Πριν την εκλογή σας ήσασταν απόντες από τα δρώμενα της πόλης, παντελώς ανύπαρκτοι. Απλώς τώρα σας «έκατσε η μπίλια» και εξελέγητε. Καλείσθε δε να διαχειριστείτε θέματα, που οι περισσότεροι εξ υμών δεν κατέχετε. Η υπεροψία όμως και η αμετροέπεια κυριαρχούν.

Δήμαρχε Σπύρο, δεν είσαι υποψήφιος πλέον. Ο λαός σε εξέλεξε και τώρα είσαι ο Δήμαρχος της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου.Ως τέτοιος δεν επιτρέπεται να αδικείς και να αποκλείεις κανένα πολίτη. Άνθρωποι ειλικρινείς και διατεθειμένοι να σε βοηθήσουν, και μαζί μ’ εσένα και την πόλη που ζουν και αγαπούν, υπάρχουν. Αρκεί ν’ ανοίξεις τα μάτια σου και να τους δεις. Πέντε χρόνια θητείας δεν είναι ούτε λίγα ούτε πολλά. Στο χέρι σας είναι να κάνετε την διαφορά, να σπάσετε την παράδοση και να είστε η Δημοτική Αρχή που θα εκλεγεί συνεχόμενα περισσότερες της μιας φοράς.

 

Εμένα με γνωρίζεις προσωπικώς, αφού υπήρξα καθηγητής σου και ευθέως και εμφανώς ψηφοφόρος σου (μην τα ξεχνάμε κι αυτά!), που σε παρομοίασα μέχρι και με τον Ραζηκότσικα, κι ας μου είπε δημοσίως η μάνα σου πως έκανα λάθος! Που σε ψήφισα και σε υποστήριξα άραγε;Ρώτα την…

Σήκωσε το τηλέφωνο και πες μου «Χρήστο, θέλω βοήθεια σ’ αυτό το θέμα, που εσύ κατέχεις καλλίτερα». Θα είναι τιμή μου να με καλεί αυτοπροσώπως ο Δήμαρχος Μεσολογγίου, ασχέτως αν το εννοεί ή όχι. Θα τσακιστώ να πάω, μπορώ δεν μπορώ, θέλω δεν θέλω. Δεν έχω αρνηθεί ποτέ βοήθεια σε όποιον μου την έχει ζητήσει. Εδώ πήγαινα πάντοτε απρόσκλητος στις συναυλίες τού«Σολωμού» (από νωρίς, για να βρω κι εκεί θέση), τους ηχογραφούσα, τους έκανα όμορφη και αληθινή κριτική στις εφημερίδες,γιατί το άξιζαν (τότε που δεν ήθελαν να με βλέπουν), σ’ εσένα δεν θα ’ρχόμουνα;

Ξεκαθαρίζω δε και δηλώνω πως ούτε επιθυμώ ούτε επιδιώκω την παραμικρή τιμή από ουδεμία Δημοτική Αρχή, είτε εν ζωή είτε μετά απ’ αυτήν. Την όποια τιμή μού αναλογεί την έχω λάβει από όσους συμπολίτες μου με σέβονται και μ’ εκτιμούν για την προσφορά μου στην πόλη που λατρεύω. Αυτούς που εκτιμούν την αλήθεια μου, την ευθύτητά μου, το ασυμβίβαστο του χαρακτήρα μου, τον τρόπο ζωής μου. Δώστε όσα «Χρυσά Κλειδιά» θέλετε και σε όποιον θέλετε. Έτσι κι αλλοιώς «Χρυσά …Μπικιόνια» έχουν καταντήσει, με την λογική και στα πρόσωπα που δίνονται.

 

Περιμένω μιαν απάντηση από σένα για το ποιος συνέταξε το ιστορικό της Δημοτικής Φιλαρμονικής και για ποιο λόγο δεν έγινε η αναλογούσα σ’ εμένα αναφορά.

 

Αγαπητή μου συνάδελφε, Ελένη Πλακίδα, το ξεκίνημα του «Ρωγών» δεν είναι ακριβώς τόσο …ρομαντικό, όσο μας το παρουσίασες. Ούτε εσύ γνωρίζεις τις λεπτομέρειες. Έπρεπε να ρωτήσεις τον Αρχιμουσικό σας. Να σου πει ποιος τον έμαθε μουσική, ποιος τον φρόντιζε και τον έτρεχε παντού, όταν ήταν μικρός, και να το αναφέρει με καμάρι. Να σου πει και με ποιο τρόπο εκδήλωσε την ευγνωμοσύνη του σ’ αυτόν, τώρα που φοράει σειρήτια και περικεφαλαίες και «σιέται και λυγιέται»;

 

Καλή μου Χριστιάνα, όταν πρωτοϊδρύθηκε ο «Σολωμός», το 1992, στα ιδρυτικά μέλη του ήμουνα κι εγώ. Είπαμε να κάνουμε δική μας ιδιωτική μπάντα, μην αντέχοντας το χάλι τής μπάντας τού Δήμου, επί Ρηγογιάννη. Τις ανησυχίες μας τις κουβεντιάζαμε στο κατάστημα οπτικών τού Κώστα Σιάμου, μαζί με τον Γιώργο Κουτσαγγέλη, τον μακαρίτη Ανδρέα Αραβανή ή Κούνελο, κατά καιρούς τον πατέρα σου, τον Κώστα Κατσούλα και άλλους παληούς μουσικούς. Μάλιστα είχα προσφερθεί να αναλάβω αφιλοκερδώς ως μαέστρος, όντας την ίδια στιγμή και μαέστρος τής μπάντας τού Αιτωλικού. Ούτε αυτό αποτελεί ντροπή για τον Σύλλογο να αναφερθεί αλλά ούτε και τίμιο να απαλειφθεί. Δεν θα είχε νόημα η συζήτηση που κάναμε τότε, αν δεν είχαμε υπ’ όψιν μαέστρο για να λειτουργήσει την μπάντα. Άμα τη ιδρύσει τού Συλλόγου και τη συστάσει τής μπάντας, το γιατί έπαψα να ενημερώνομαι και γιατί ανέλαβε αρχιμουσικός ο Μπούας δεν το έμαθα ποτέ, χωρίς να θεωρώ πως σας έπεφτε λίγος.

 

Στον νυν Αρχιμουσικό της Δημοτικής Φιλαρμονικής, Δημήτρη Τσιάντα, εύχομαι να μακροημερεύσει στο τιμόνι της, επειδή μεταξύ άλλων έχει και το προσόν να είναι ξένος. Εμείς τους ντόπιους τους «πνίγουμε στο πλυσταριό», όπως έλεγε ο αμίμητος Χατζηχρήστος.

 

Χρήστος Βλαχογιάννης

Πρώην Αρχιμουσικός της Δημοτικής Φιλαρμονικής

 

Υ.Γ. Παραθέτω δημοσίευμά μου στην «Αιχμή»το 2015, όπου σχολίαζα την τότε «Νύχτα των Φιλαρμονικών». Έχει ενδιαφέρον -πιστέψτε με- η σύνδεση με το τώρα, διότι αποδεικνύει πως συμπτώσεις που επαναλαμβάνονται παύουν να αποτελούν συμπτώσεις…

https://www.aixmi-news.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=35124:%CE%BC%CE%B5-%C2%AB%CE%BE%CE%AD%CF%87%CE%B1%CF%83%CE%B1%CE%BD%C2%BB-%CE%BC%CE%B5-%C2%AB%CE%BE%CE%AD%CF%87%CE%B1%CF%83%CE%B1%CE%BD%C2%BB%E2%80%A6

Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...

Moνταζιέρα και στον Elon Musk! To άρθρο για την ερήμωση του ελληνικού πληθυσμού ανέφερε ως αιτία τα mRNA εμβόλια και την εμβολιαστική εκστρατεία στη χώρα μας

Δείτε τα στοιχεία-ΣΟΚ του άρθρου το οποίο ανέδειξε ο ιδιοκτήτης του Χ.

Πέμπτη 18 Απριλίου 2024

Τα ελληνικά ΜΜΕ έκαναν Μονταζιέρα ακόμη και στον Elon Musk επειδή το άρθρο το οποίο υπέδειξε για την ερήμωση του ελληνικού πληθυσμού είχε αναφορά και στο ρόλο των mRNA εμβολίων και σχετικό γράφημα με την εμβολιαστική εκστρατεία COVID-19 στη χώρα μας.

Δείτε το σχετικό απόσπασμα και δείτε ΕΔΩ ολόκληρο το άρθρο το οποίο υπέδειξε ο Musk για την ερήμωση του πληθυσμού της Ελλάδας.

Στο μεταξύ είναι πλέον βέβαιο ότι η ελληνική δικαιοσύνη θα παρέμβει για την επιβολή των εμβολίων ευθανασίας COVID-19 στον ελληνικό πληθυσμό.

...

However, the Greek government has not made any reference to the deadly effects of the Covid mRNA vaccination roll out in 2021, despite sudden and unexpected death statistics skyrocketing in perfect synchronization with the roll out.

The following data was retrieved by our friends at News Addicts from Our World in Data on April 10, 2024.

As you can see, the death rate in Greece had been falling steadily year-on-year for decades. Until something changed in 2021.

Το Κουρδιστό Πορτοκάλι είχε δημοσιεύσει το σχετικό άρθρο τη Δευτέρα 16 Απριλίου 2024>

Η Ελλάδα προβλέπεται να γίνει η πρώτη χώρα που θα υποστεί «πληθυσμιακή κατάρρευση», καθώς οι ξαφνικοί και απροσδόκητοι θάνατοι συνεχίζουν να αυξάνονται στα ύψη σε ολόκληρη τη χώρα, ενώ τα ποσοστά γονιμότητας έχουν πέσει σε επίπεδα χαμηλότερα από ό,τι οι ειδικοί πίστευαν προηγουμένως πιθανά.

By Baxter Dmitry

Η καρδιακή ανεπάρκεια, τα εγκεφαλικά, οι θρόμβοι αίματος και οι καρκίνοι ταχείας εμφάνισης μεταξύ κατά τα άλλα υγιών νέων προκάλεσαν την αύξηση των ποσοστών θνησιμότητας στην Ελλάδα, ενώ τα επίπεδα γονιμότητας σε νεαρούς άνδρες και γυναίκες προκαλούν το ποσοστό γεννήσεων να πέσει κάτω, καταγράφοντας το χαμηλότερο αριθμός γεννήσεων σε σχεδόν έναν αιώνα.

Η προοπτική της πληθυσμιακής κατάρρευσης στην Ελλάδα είναι μια «ωρολογιακή βόμβα» και μια «εθνική απειλή» σύμφωνα με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.

Η ερήμωση αναφέρεται στο φαινόμενο της ξαφνικής και μη αναστρέψιμης μείωσης του αριθμού των ζωντανών ανθρώπων σε μια κοινωνία.

Τώρα η Ελλάδα, το λίκνο του δυτικού πολιτισμού, βρίσκεται σε καλό δρόμο να γίνει το πρώτο έθνος που θα πέσει θύμα της πολύπλευρης ατζέντας ερήμωσης του πληθυσμού της παγκόσμιας elite.

«Αυτό είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην ΕΕ συνολικά», δήλωσε στο Reuters ο υπουργός Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης, αναφερόμενος στη ραγδαία μείωση του πληθυσμού στη χώρα του. «Είναι η προτεραιότητά μας… ό,τι κι αν χρειαστεί».

Ωστόσο, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει κάνει καμία αναφορά στις θανατηφόρες συνέπειες του εμβολιασμού mRNA του Covid που κυκλοφορεί το 2021, παρά τις ξαφνικές και απροσδόκητες στατιστικές θανάτων που εκτοξεύονται στα ύψη σε τέλειο συγχρονισμό με την κυκλοφορία.

Τα παρακάτω δεδομένα ανακτήθηκαν από τους φίλους μας στο News Addicts from Our World in Data στις 10 Απριλίου 2024.

Όπως μπορείτε να δείτε, το ποσοστό θνησιμότητας στην Ελλάδα μειώνονταν σταθερά από έτος σε έτος εδώ και δεκαετίες.

Μέχρι που κάτι άλλαξε το 2021.

Η κυκλοφορία του εμβολίου mRNA του Covid ξεκίνησε στην Ελλάδα στα τέλη Δεκεμβρίου 2020. Τουλάχιστον το 72,6% του συνολικού πληθυσμού είναι διπλοεμβολιασμένοι, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στατιστικά στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η κυβέρνηση.

Ενώ οι ειδικοί προειδοποιούν ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας μπορεί να μην ανακάμψει ποτέ, τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης έχουν αρχίσει να πανηγυρίζουν την ερήμωση.

Σύμφωνα με το Scientific American, «η μείωση του πληθυσμού θα μειώσει την πίεση που ασκούν οκτώ δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη».

«Όταν το σημερινό μας μοντέλο ατέρμονης ανάπτυξης και βραχυπρόθεσμων κερδών θυσιάζει ευάλωτους ανθρώπους και το μέλλον του πλανήτη, η μείωση του πληθυσμού θα μπορούσε να βοηθήσει στη δημιουργία ενός μέλλοντος με περισσότερες ευκαιρίες και ενός υγιούς, βιολογικά πλούσιου κόσμου».

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, η ήπειρος της Αφρικής είναι η μόνη περιοχή με αυξανόμενο πληθυσμό. Ο υπόλοιπος κόσμος έχει πληγεί από μια «κρίση γονιμότητας» που το Bloomberg ισχυρίζεται ότι «κανείς δεν είδε να έρχεται».

 

Εκτός από το ότι προειδοποιούμε τον κόσμο εδώ και χρόνια ότι η παγκόσμια elite σκοπεύει να ερημώσει τον κόσμο και η μείωση των επιπέδων γονιμότητας αποτελεί βασικό στοιχείο στην ατζέντα της.

Ο Bill Gates και άλλοι δισεκατομμυριούχοι της παγκοσμιοποίησης έχουν προωθήσει προϊόντα που εν γνώσει τους καταστρέφουν τα επίπεδα γονιμότητας σε νεαρούς ενήλικες σε ηλικία αναπαραγωγής.

Πολλά από αυτά τα προϊόντα είναι είδη οικιακής χρήσης που προωθούνται στα κύρια μέσα ενημέρωσης και θεωρούνται απολύτως ασφαλή από τον μέσο καταναλωτή.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ (ΕΔΩ)

Διαβάστε περισσότερα... Διαβάστε περισσότερα...