ΔΟΞΑΣΤΙΚΗ ΩΔΗ ΣΤΗ ΒΛΑΚΕΙΑ

Λάβαμε με ηλεκτρονικό μήνυμα το παρακάτω ποιηματάκι. Εσείς μπορείτε να το προσωποποιήσετε σε όποιον νομίζετε.

Θεά μου αθάνατη, Θεά βλακεία, σφαλμάτων άλλοθι, θνητών πληγή,
για θρόνο σου έχεις και για κατοικία τις πέντε ηπείρους και την πάσα γη.

Πολλές θεότητες, μα εσύ 'σαι η πρώτη. Το βλακοπνεύμα σου το φτερωτό
πετάει ολόγυρα στην ανθρωπότητα και κάνει ανήμπορο το μπορετό.

Στο διάβα σου άρωμα διαχέεις θείον, αχνό κι αδιόρατο και πλανερό,
τροφή στους ρώθωνες των ηλιθίων και για τους έξυπνους θανατερό.

Στρατιές μυριάριθμες τα πρόβατά σου, τα ο κάθε βήμα σου που ακολουθούν,
σε κάθε πράξη τους που είναι κοντά σου όπου κι αν πάνε και όπου σταθούν.

Για κάθε πρόβλημα που ανθεί και θάλλει, βλακείας αμέτρητης ηχούν φωνές.
Τα πόδια τρέχουνε, μα το κεφάλι λιμνάζει ακίνητο, κούφιο,αδρανές.

Αλήθεια υπέρτατη ας πουν τα χείλη: Διογένης χρειάζεται για να 'βρει νουν.
Σοφοί τρεις-τέσσερεις μα βλάκες χίλιοι, που άρχουν, δεσπόζουνε και κυβερνούν.

Εσύ το ξίφος σου κρατάς ευθεία, βλακών υπέρμαχος και στρατηγός.
Μπροστά σου λύνεται, χλομιάζει η ευφυΐα κι αποστραγγίζεται μέχρι τρυγός.

Κυλά των έξυπνων πικρό το δάκρυ, την ήττα νιώθουνε να τους λυγά
κι απ' το Τζανέιρο στη Νέα Μάκρη βλακών ο θρίαμβος αχολογά.


Ο Γραμματοσυλλέκτης