Οι ισλαμιστές μυρίστηκαν ψητό και έρχονται για να κόψουν μερίδα με τις χατζάρες τους. Τόσο απλή η Ιστορία. Οσο βλέπουν δάκρυα, και κλάψες, και στημένα πιάνα δίπλα στους χώρους όπου χύθηκε αίμα αθώων και κεράκια αναμμένα κι όλοι μαζί οι χλεχλέδες να τραγουδούν Ελτον Τζον μπογιατίζοντας τα προφίλ στο facebook με γαλλικές και βελγικές σημαίες θα τρίβουν τα χέρια τους και θα αγοράζουν μπαταρίες για τα τηλεκοντρόλ πυροδότησης των βομβών.
Αν η Ευρώπη τούς αφήσει (που δεν θα τους αφήσει), συντόμως θα σερβίρουν τη Μέρκελ σις κεμπάπ και τον Σόιμπλε ταούκ κιοξού. Προς το παρόν βρίσκουν χώρο και κινούνται. Οσο είναι μπόσικο το καραβόσκοινο θα τραβάνε. Μόλις τεντώσει, θα χαλαρώσουν.
Η Ελλάδα για να πάρει μπρος και να ‘ρθει στα λογικά της πρέπει πρώτα να κοιτάξει πίσω. Δεν χρειάζεται να πάει πάρα πολύ πίσω, μέχρι τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνος ή του Ωγύγου. Το 1821 είναι το καλύτερο σεμινάριο χειρισμού αντίστοιχων περιστάσεων που έχουμε… πρόχειρο.
Απροσκύνητος
Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τον στρατηγό Γεώργιο Καραϊσκάκη. Τον Ιούλιο του 1823 ο Μαχμούτ πασάς ζήτησε από τον Καραϊσκάκη να συνθηκολογήσει στέλνοντάς του την ακόλουθη επιστολή: «Με λέγουν Μαχμούτ πασιά Σκόδρα. Είμαι πιστός, είμαι τίμιος. Το στράτευμά μου το περισσότερον σύγκειται από χριστιανούς.
Εδιορίσθην από τον Σουλτάνον να ησυχάσω τους λαούς. Δεν θέλω να χύσω αίμα. Μη γένοιτο. Οποιος θέλει να είναι με εμένα, πρέπει να είναι πλησίον μου. Οποιος δεν θέλει ας καρτερεί τον πόλεμό μου. Δέκα πέντε ημέραις σας δίδω καιρόν να σκεφτείτε».
Ακολουθεί η επική απάντηση του Γεωργίου Καραϊσκάκη: «Μου γράφεις ένα μπουγιουρντί, λέγεις να προσκυνήσω. Κι εγώ, πασά μου, ρώτησα τον π@#τζον μου τον ίδιον κι αυτός μου αποκρίθηκε να μην σε προσκυνήσω κι αν έρθεις κατ’ επάνω μου, ευθύς να πολεμήσω».
Αν κρίνουμε από τα αποτελέσματα, αυτού του είδους η προσέγγιση των πολιτισμών, συνδυαζόμενη με δυνατό τουφεκίδι, χάρισε στο έθνος όποια ελευθερία απολαμβάνει. Αν ο Καραϊσκάκης εφλούφλιζε με το facebook, φέσια θα φορούσαμε.
Παναγιώτης Λιάκος – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου