Απάντηση σε σχόλιο της Αιχμής

Λάβαμε e-mail από τη Δαμόκλειο Σπάθη και το δημοσιεύουμε. Άλλη μια φορά η Δαμόκλειος σπάει κόκαλα.

Στην «Αιχμή» διαβάζω άρθρο με τίτλο «Μπαχαλάκειος δήμος» που αφορά σε Αιτωλικό κι αναρωτιέμαι, πώς αλήθεια να αισθάνονται οι απερχόμενοι εξουσιαστές αυτής της όμορφης πόλης που την συνέτριψαν; Πολλές φορές στο παρελθόν συνεργάστηκα με τις υπηρεσίες του Δήμου της δεκαετίας 1985-1995 και ήταν η αιτία η άψογη συνεργασία μου σε σύγκριση και με δήμους μεγαλύτερων πόλεων ,να μετακομίσω την οικογένειά μου στο Αιτωλικό και να εγκατασταθώ μόνιμα. Τόση απελπισία και αποστροφή γι΄ αυτή την ηγεσία που κράτησε οκτώ ολόκληρα χρόνια, πρώτη φορά έζησα. Αυτοί οι άνθρωποι που θέλουν να λένε ότι ηγήθηκαν του Δήμου Αιτωλικού, Γαλάνης, Φραγκούλης, Τσίντζου, Κασσάρας, Κατσούλης, Κακούρης, Σαμαντάς θα κοιμούνται άραγε ήσυχοι για την κατάντια και την προδοτική απαξίωση αυτής της γραφικότατης πόλης; Οκτώ ολόκληρα χρόνια 2003-2010, ζούσαμε μόνο με την ίντριγκα, την αδιαλλαξία του «ΕΓΩ τους» και τα κόμπλεξ της ασημαντότητάς τους που δεν άφηναν περιθώρια αναπνοής. Τους γνωρίσαμε με τα κινητά τηλέφωνα να κρέμονται σαν σκουλαρίκια γυναίκας στα αυτιά τους παριστάνοντας τους μεγάλο-παράγοντες του πασοκ, με σικ αδιάβροχες ενδυμασίες να περιφέρονται στους πλημυρισμένους δρόμους και σπίτια του Αιτωλικού, τους γνωρίσαμε στους κατακρεουργημένους θεσμούς να κορδώνονται...
σαν στειλιάρια πιστεύοντας ότι τιμούνται και τιμούν, τους γνωρίσαμε στην παρερμηνεία της νομοθεσίας και στην άγνοια του διοικητικού καθήκοντος, μάθαμε και εμπεδώσαμε από αυτούς τους λουστραρισμένους ηγέτες, αγωνιστική και συμπολίτισσα Αιχμή, τις έννοιες του φθονώ τη γη μου, το κλέψε τώρα που μπορείς, το κατηγόρησε τον διπλανό σου για να αναδειχτεί η εμπιστοσύνη που πρέπει να έχεις στο πρόσωπό μου, ψάρεψε όποιον πονάει για να τον έχουμε στο χέρι και τόσες άλλες έννοιες που έκαναν την πόλη φάντασμα γελοιότητας. Μια πόλη που έσφυζε από ζωντάνια και δημιουργικότητα, μια πόλη που τη λυπάται κάθε περαστικός, μια πόλη βομβαρδισμένη από έργα της τελευταίας στιγμής για τις εντυπώσεις της αποχώρησης και της παράδοσης, μια πόλη «κόμβος φιλοξενίας» που επιμένει ακόμα να στηρίζεται στα ξεχαρβαλωμένα και πολύπαθα γιοφύρια από το υστέρημα και το μόχθο των παλαιότερων και ωραίων Αιτωλικιωτών, τα 300.000 ευρώ που αναφέρονται ως χρέος του Δήμου είναι ένα τυπικό ποσό αλλά και άλλα τρία μηδενικά αν το συνόδευαν, μπροστά στην καταστροφή που υπέστη ο κοινωνικός του ιστός, που ζυμώθηκε με μυαλά εξουσιαστών από πίτουρα και στάχτη, ωχριούν στη θηριωδία που υπεβλήθη η πόλη. Κοινωνικά λύματα ήσαν οι διοικούντες το Αιτωλικό, και σαν αποβράσματα λυμαίνονταν δημόσιο χρήμα, ήθη και έθιμα των πολιτών.
Οι εφημερίδες έγραφαν, τα μπλοκ έγραφαν, οι σκεπτόμενοι μιλούσαν, οι γέροι θρηνούσαν για το μέλλον του τόπου τους κι αυτοί, το χαβά τους. Ανέγγιχτοι από το δράμα. Πώς να παλέψει ο Αιτωλικιώτης τόσους προσωποποιημένους οχετούς αποβλήτων; Ή πεθαίνεις από ασφυξία ή γλιστράς μαζί τους. Αρκετοί παρασύρθηκαν από τα αποβράσματα του κοινωνικού περιθωρίου. Και πρώτοι απ’ όλους οι δημοτικοί υπάλληλοι της παλιάς φρουράς. Η αναίσχυντη ημιμάθεια των πολιτικών τους προϊσταμένων ζυμωμένη με τη θρασύτητα της πονηριάς τους, τους τράβηξε σαν σε χοάνη στημένου εργαστηρίου κι έγιναν το μίγμα της εξαπάτησης και του κέρδους. Υπηρεσίες διοικητικές-οικονομικές-τεχνικές συσσωρεύτηκαν στην ευθύνη, με την επάνοδο των εξουσιαστών στο Δήμο, σε έναν και μόνο, μέθυσο καποδιστριακό υπάλληλο, του οποίου οι γνώσεις δεν ξεπερνούσαν τις γνώσεις του γυμνασίου και ο οποίος για πέντε και πλέον χρόνια διοικούσε ως διευθυντής του Δήμου μαζί με τους λαοπλάνους ηγέτες. Και ακριβοπλήρωναν οι μετανάστες τις υπηρεσίες του, κι εξαφανίζονταν οι υπάλληλοι της προσφοράς και της αποδοτικότητας εξορισμένοι στην αναλγησία της καρέκλας για να μη γίνονται εμπόδιο στον ανεύθυνο σχεδιασμό της πόλης. Γέμισαν τα γραφεία με κοριτσόπουλα που κινούνταν πάνω κάτω με ενδυματολογική περιβολή πασαρέλας χαμένες στις ορέξεις των γλοιωδών σαλτιμπάγκων για μια θέση στο δημόσιο. Και εξαφανίζονταν με τρόπο ταχυδακτυλουργό, χρηματοκιβώτια, έγγραφα, αποφάσεις ,αντικείμενα, αρχεία… και κανένας υπάλληλος δεν φώναξε δεν διαμαρτυρήθηκε δεν κατήγγειλε τον ρημαγδό των διψασμένων για εξουσία και κοινωνική επιφάνεια των άξεστων και υποκριτών σωτήρων. Δουλειά μηδενική, απαντήσεις συγχυσμένες, αγενείς συμπεριφορές στους πολίτες και δουλική υποταγή για να αυγατίσουν το μισθό τους. Αυτή την εικόνα εισέπραξαν οι κάτοικοι του Αιτωλικού από τους υπηρέτες του λαού. Πολύ φοβάμαι αν ο νεοεκλεγμένος δήμαρχος θα καταφέρει την τάξη στον αξιοκρατικό κα Καλλικράτη σεβαστή εφημερίδα Αιχμή!!!
Δαμόκλειος Σπάθη